ขนมจาก
.....
ภาษาถิ่นเรียกว่า กวานอะบองฮะเตอ
เป็นอาหารพื้นบ้าน ที่มีการถ่ายทอดวิธีการทำสืบต่อกันมา
และเป็นอาหารอีกชนิดหนึ่งที่ชุมชนบางใบไม้
ซึ่งตั้งอยู่ริมคลองบางใบไม้ พื้นที่ชุ่มน้ำ
ที่ได้รับอิทธิพลทั้งจากน้ำจืด และน้ำทะเล
พืชพรรณส่วนใหญ่เป็นพืชที่ชอบน้ำกร่อย
โดยเฉพาะต้นจากที่เห็นขึ้นอยู่หนาแน่น
ตลอดสองฟากฝั่งคลอง ที่มีเป็นร้อยสาย
"จาก" เป็นพืชที่มีลำต้นตั้งตรงอยู่ใต้ดิน
ใบที่โผล่ขึ้นมานั้น อาจชูขึ้นไปสูงได้ถึง 9 เมตร
ชาวบ้านในบางคุ้นเคย และใช้ประโยชน์
จากส่วนต่างๆ ของจากมาตั้งแต่โบราณ ได้อย่างหลากหลาย
เช่น ใบจากมีลักษณะคล้ายใบมะพร้าว
แต่มีความเหนียว และกว้างกว่า
ทำให้สามารถใช้นำมาเย็บเป็นตับ เรียกว่า "ตับจาก"
แล้วนำไปมุงหลังคา กันแดดกันฝนได้เป็นอย่างดี
ใบจาก ตากแห้งแล้วลอกเยื่อ เอามามวนใบยาทำยาสูบ
ใบจาก เอาใบมาคลี่เรียงกัน แล้วผูกรวบปลายทั้งสองข้างเข้าหากัน
ทำเป็นภาชนะตักน้ำ หรือวิดน้ำท้องเรือ
เรียกภาชนะนี้ว่า หมาจาก
ใบจากใช้ต้มน้ำดื่มแก้อาการท้องร่วงได้
ในหมู่เกาะโรตีและซาวูใช้ใบจากเป็นอาหารหมู
เพื่อให้เนื้อหมูมีรสหวาน ก้านจาก เอามามัดรวมกันเป็นไม้กวาด
เอามาสานเป็นภาชนะเครื่องใช้ได้หลายชนิด
ช่อดอกนำมาทำแกงหรือกินกับน้ำพริก
ก้านช่อดอกปาดเอาน้ำหวาน มาทำเป็นน้ำตาลได้ เรียก "โซม"
หรือนำไปหมักเป็นเหล้า และน้ำส้มสายชู
กลีบดอกนั้นนำไปเป็นส่วนผสมของชาสมุนไพรได้
ผลจากที่สุกแล้ว จะมีเนื้อในเมล็ดเป็นเยื่อสีขาว ใส นุ่ม มีรสหวาน
นิยมรับประทานเป็นของหวาน เรียกลูกจาก
ผลอ่อนที่แตกหน่อ จะมีจาวอยู่ข้างใน
นำมารับประทานได้เช่นเดียวกับจาวตาล หรือจาวมะพร้าว
** ใบจากสด เอามาห่อขนม
ที่มีส่วนผสมของแป้ง มะพร้าวอ่อน น้ำตาล
แล้วย่างไฟเป็นขนมจาก มีรสชาติหวาน หอม มัน อร่อย
เป็นเอกลักษณ์ แม้อาจมีการใช้ใบมะพร้าวมาห่อ
แต่ก็ไม่อร่อยเท่าใช้ใบจาก
ขนมจาก เป็นขนมพื้นบ้าน ทำด้วยแป้งข้าวเหนียว
ส่วนมากนิยมใช้ ข้าวเหนียวดำ มะพร้าวทึนทึกขูดพอหยาบๆ
น้ำตาลมะพร้าว และเกลือเล็กน้อย ทำให้สุกด้วยการย่างไฟ
คล้ายการเผาข้าวหลาม แต่ใช้ความร้อนน้อยกว่า
...........................
ขอบคุณที่มา fb. Siriwanna Jill
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [