ไม่แน่ใจว่ามีคนได้อ่านบทสัมภาษณ์ คุณนพสิทธิ์ที่เป็นนักแปลที่ภูเก็ต บ้างหรือเปล่า วันนี้เอามาฝาก นพสิทธิ์เป็นเพื่อนกันกับเรานี่แหละ และเป็นผู้เชี่ยวชาญศาลยุติธรรมเลขทะเบียนตามหลังเรามาติดๆ

จากเด็ก กศน.ม.3 ร่อนเร่หางานทำสู่ผู้เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษด้านกฎหมาย

ถาม : แนะนำตัวหน่อย

ตอบ : ชื่อ นพสิทธิ์ มีสินปนิตานนท์(ชื่อเดิมตอนได้รับทุนจุฬาฯ-ชนบท ชื่อ สมชาย อ่ำศรี) ชื่อเล่น เมษพ่อแม่ทำอาชีพเกษตรกรรม ภูมิลำเนาอยู่ อ.ลานกระบือ จ.กำแพงเพชร พอเรียนจบประถม ไม่ได้มีโอกาสเรียนต่อชั้นมัธยมเพราะทางบ้านยากจนมาก ไม่มีเงินส่งเรียนมัธยมเคยยืมเงินเพื่อนซื้อใบสมัครเรียนต่อมัธยม 14 บาทแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรียน เพราะคิดว่าแค่เรียนจบประถมได้ก็ทุลักทุเลมากแล้วเนื่องจากเป็นลูกคนโตในลูกทั้งหมด 4 คนจึงต้องรับผิดชอบช่วยงานทุกอย่างของครอบครัวแทนน้องๆ ที่ยังเล็ก ในตอนนั้นคิดว่าคงไม่เหมาะที่จะทิ้งภาระตรงนี้ไปเรียนหนังสือ

มาเริ่มได้เรียนต่อระดับมัธยมตอนที่เพื่อนชวนไปเรียนกศน. เรียนจบ ม.3 มาด้วยเกรดเฉลี่ย 2.42 ติด 0 วิชาวิทยาศาสตร์ด้วยแต่ไม่คิดอะไรมาก เพราะแค่จะเอาวุฒิไปทำงานที่โรงงานเห็นคนแถวบ้านกลับมาช่วงปีใหม่สงกรานต์ ดูมีคุณภาพชีวิตดีขึ้น เลยอยากไปทำบ้าง

พอ จบ กศน. ก็เข้ากรุงเทพฯชีวิตช่วงนั้นประสบชะตากรรมแบบเพลงที่เขาแต่งไว้เลย “เดินหางานจนรองเท้าขาด” ไม่มีที่ไหนรับเลยเพราะอายุยังน้อย ตอนนั้นแค่ 17 กว่า ๆ แถมยังจบ กศน.ม.3 ด้วย แต่ไม่ยอมแพ้ลองไปสมัครโรงงานดี ๆ อย่างที่โรงงานของบริษัทเนชั่นแนล กับพานาโชนิค แถวสำโรงปู่เจ้าสมิงพราย เขาจับสอบภาษาอังกฤษด้วย กลัวมากและก็แน่นอนว่าสอบไม่ติดเพราะไม่รู้ภาษาเลย จึงต้องร่อนเร่หางานทำจนมีเพื่อนของน้าพาไปฝากงานที่ร้านขายอุปกรณ์ประดับยนต์ที่ห้างอิมพีเรียล สำโรงทำงานได้เงินเป็นรายวัน วันละ 250 บาท ตั้งใจทำงานมาก ค่าเช่าห้อง 1,000 บาทค่าอาหารไม่ให้เกินวันละ 40 บาท เงินเดือนเดือนแรกส่งให้แม่ซื้อรองเท้าสกอลล์ให้น้องชายคู่ละ 400 บาท ตอนนั้นวัยรุ่นกำลังฮิต ใครใส่จะดูดีกันเลยล่ะ

ทำงานอยู่ที่นี่อยู่ได้ประมาณปีกว่ารุ่นพี่ที่เขาเป็นผู้จัดการร้านถูกไล่ออกเพราะโกงเงินร้านเลยได้ขึ้นมาเป็นคนคุมร้านเอง หัวหน้างานและเจ้านายก็เมตตาเพราะเห็นว่าเป็นคนขยันหมั่นเพียร ไม่เคยขาดงานเลย มาทำงานทุกวัน ไม่สาย ไม่ลาไม่เจ็บไม่ป่วย

ชีวิตมาผกผันเปลี่ยนเส้นทางชีวิตตอนปี2540 ช่วงวิกฤตฟองสบู่แตกบวกกับความคิดที่อยากหาความก้าวหน้าให้กับตนเอง จึงตัดสินใจกลับมาเรียนต่อ ม.ปลายที่โรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม โดยเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย เหนื่อยมาก ๆแต่ก็เป็นจุดเปลี่ยนที่พาให้เรามาถึงวันนี้ได้เพราะที่นี่เองที่ทำให้ได้รับทุนโครงการจุฬาฯ-ชนบท รุ่นที่ 19 คณะรัฐศาสตร์สาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

ถาม :ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่มีความรู้เรื่องภาษาอังกฤษเลย ?

ตอบ : ใช่ครับแต่จุดเปลี่ยนมันเกิดขึ้นตอนที่ทำงานอยู่ห้างท็อปแลนด์ พลาซ่า ตอนนั้นหวังดีเห็นฝรั่งกำลังต่อราคาแล้วตกลงกับร้านค้าไม่ได้ เลยจะเข้าไปช่วยแต่พูดภาษาอังกฤษได้นิด ๆ หน่อย ๆ เพราะเคยซื้อหนังสือเรียนภาษาอังกฤษ 79 ชั่วโมงมาอ่านจำบทสนทนาในหนังสือได้ไม่เยอะ นึกคำศัพท์ที่จะใช้ไม่ออก เลยทำให้ถูกฝรั่งวีนใส่ทั้ง ๆ ที่เราเข้าไปช่วยแท้ ๆ เลยตั้งปณิธานกับตัวเองว่า “ต่อไปนี้จะพูดภาษาอังกฤษให้ได้อย่างที่ใจอยากจะพูด” จากนั้นมาก็เริ่มศึกษาภาษาอังกฤษอย่างจริงจังและพัฒนาไปอย่างรวดเร็ววิชาภาษาอังกฤษกลายเป็นวิชาที่เราเรียนได้อย่างโดดเด่น ชอบอ่าน และกล้าพูด พูดเก่งเพราะเรียนรู้อะไรแล้วเอามาใช้ทันที มันทำให้เราจำไปตลอด เวลาเราต้องการจะใช้มันก็จะผุดขึ้นมาเอง เหมือนโปรแกรมป๊อบอัพเลย

ถาม : เก่งภาษาอังกฤษขนาดนี้เรียนสาขานี้ก็คงไม่ยาก ?

ตอบ : เริ่มเรียนช่วงแรก ๆมีปัญหาครับ เก่งภูธรมาเจอเก่งพระนคร “เงิบเลย” เพราะเพื่อนที่คณะเก่งกันมากเพียบพร้อมด้วยประการทั้งปวง เลยกลายเป็นพวกหางแถวก็ได้แต่บอกกับตัวเองให้ทำใจรับกับสิ่งที่ตนเองเป็น กองทัพย่อมต้องมีขุนพลและทหารเก่งมาเจอเก่ง ย่อมต้องมีคนยอดเก่ง ทำใจให้ได้ อย่าเสียกำลังใจ ต้องแข่งกับตัวเองทำให้มีความสุขกับการเรียน แม้ว่าปี 1-3 จะแย่หน่อย ปี 1 ได้เกรดเฉลี่ย 2.17 มาปี 3 เริ่มติดโปรไม่ได้การแล้ว ต้องฟิตเต็มที่ จนเทอมสุดท้ายได้ 3.84 ทำให้ดึงเกรดเฉลี่ยทุกเทอมมาอยู่ที่3.08

ถาม : ตอนนี้ทำงานอะไร

ตอบ :ปัจจุบันมีธุรกิจส่วนตัวด้านการแปลเอกสารกฎหมายและล่ามศาล ที่ จ.ภูเก็ต ชื่อ “มีสิน ล่ามแปล” ได้รับการขึ้นทะเบียนจากสำนักงานศาลยุติธรรมแห่งประเทศไทยเป็นผู้เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษด้านกฎหมายเป็นล่ามพิจารณาคดีในศาลสถิตยุติธรรมทุกชั้นศาล เคยไปเป็นล่ามคดีดัง ๆ ใหญ่ ๆแล้วต้องมีตำรวจคอยคุ้มกันด้วย แม้ชีวิตจะมีความเสี่ยงแต่ก็ภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่อำนวยความสะดวกให้กับกระบวนการยุติธรรมไทยนอกจากนี้ยังแปลเอกสารกฎหมายทุกประเภท เป็นล่ามให้หน่วยงานราชการ เช่นสำนักงานอัยการจังหวัด สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน สถานีตำรวจทั้งในพื้นที่จ.ภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง และใกล้เคียง รวมถึงกรุงเทพฯ ด้วย นอกจากนี้ยังเป็นตัวแทนของสถานทูตอังกฤษประจำประเทศไทยในส่วนงานนิติกรรมสัญญาของคนสัญชาติอังกฤษโดยมีชื่อประกาศไว้อย่างเป็นทางการในเว็บไซต์ของสถานทูตอังกฤษรวมถึงเป็นผู้ประสานงานของสถานทูตสหรัฐอเมริกา และสถานทูตออสเตรเลีย

ถาม :ก่อนหน้านี้ได้ใช้ความสามารถทางด้านภาษาทำอะไรมาแล้วบ้าง

ตอบ : พอเรียนจบมาก็ทำงานด้านภาษามาตลอดอย่างเช่นร่วมงานกับองค์กรระหว่างประเทศ ทำงานฝ่ายต่างประเทศ ทำงานเป็นล่ามแปลเอกสารปกติทั่ว ๆ ไป ทำให้ทักษะทางภาษา ไม่ว่าจะเป็นฟัง พูด อ่าน เขียนพัฒนาไปมาก

ถาม : เป้าหมายในชีวิตต่อจากนี้

ตอบ : อยากจะทำยังไงก็ได้ให้เยาวชนใส่ใจเรื่องภาษาเพราะถ้าเก่งภาษาแล้วความสำเร็จก็จะตามมารวมถึงพยายามถ่ายทอดความรู้ทักษะภาษาอังกฤษด้านกฎหมายให้คนรุ่นใหม่เพราะมีคนมากมายที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้แต่คนที่พูดภาษาอังกฤษด้านกฎหมายได้ดีมีน้อยมากประเทศไทยมีผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ไม่ถึง 100 คน ด้วยซ้ำ อนาคตจึงอยากจะเปิดสอนภาษาอังกฤษด้านกฎหมายให้กับเยาวชนในจังหวัดต่างๆ ฟรี ๆ หรือรับเด็กมาฝึกงาน หรือไปบรรยายวิชาแปลล่ามตามสถานศึกษาเพราะไม่อยากให้ความรู้ที่สั่งสมมาจากการทำงานอันยาวนานกว่า 6 ปีเต็มต้องตายไปพร้อมกับตัวเรา

เครดิต ฝ่ายประชาสัมพันธ์ชมรมจุฬาฯ-ชนบท

------------------------------------------------------

เคยคุยกับนพสิทธิ์ เห็นเขาว่าอยากขอใบ NAATI เหมือนกัน แต่ก็ท้วงไปว่า “งานแกในมือทุกวันนี้ยุ่งไม่พอใช่มั้ย” คือนพสิทธิ์นี้เป็นขาประจำศาลในภูเก็ต ล่ามตลอด ทั้งคดีแพ่ง คดีอาญา ไหนจะรับงานแปลอีก (หรือว่าจะแยกร่างได้ ทำไมรับงานได้เยอะจัง)

สนใจพูดคุยเรื่องการแปล อีเมลมาที่ natchaon@yahoo.com

ณัชชาอร ชูเชิดศักดิ์ NAATI No.67061 ออสเตรเลีย