ข้อมูลต่อไปนี้เรียบเรียงมาจากการบรรยายที่ศูนย์การแปลและการล่ามของจุฬาฯ ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2547 โดยในครั้งนี้คุณธนัชชา ศักดิ์สยามกุล ให้เกียรติมาเป็นเป็นวิทยากร

คุณธนัชชาเป็นที่รู้จักของคนดูหนังในฐานะคนแปลบทบรรยายให้กับหนังดังๆหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น The Sixth Sense, Face/Off, Tomb Raider, Gladiator, Chicago, A Beautiful Mind, A Bug's Life, Love Actually และอื่นๆ อีกหลายเรื่อง

คุณธนัชชามีประสบการณ์งานแปลบทภาพยนตร์ตั้งแต่ปี 2537 โดยเริ่มแรกคุณธนัชชาจบทางด้านนิเทศศาสตร์จากจุฬาฯ ที่คุณธนัชชาได้กระโดดเข้ามาในวงการนี้ก็เพราะขณะนั้นคุณธนัชชาทำงานเป็นคนตัดต่อเทปโทรทัศน์และตัดต่อบทบรรยายในขณะเดียว หม่อมเจ้าทิพยฉัตร ซึ่งเป็นผู้แปลบทภาพยนตร์นั้นสุขภาพไม่แข็งแรงจึงหายไปจากวงการ  คุณธนัชชาจึงได้โอกาสลองทำและพอได้ทำสักพักก็ถือเป็นงานที่รุ่ง  เนื่องจากการที่คุณธนัชชาเคยทำงานพากย์มาก่อนจึงเข้าใจเรื่องความสั้นยาวของประโยคที่ปรากฏบนหน้าจอและเวลาที่ประโยคนั้นปรากฎต่อสายตาผู้ชม

คนที่จะทำงานแปลบทภาพยนตร์ต้อง... ทั้งนี้คุณธนัชชาบอกว่าคนที่จะทำงานแปลบทภาพยนตร์ได้ต้องมีใจรัก 2 อย่างคือ (1) รักหนัง (2) รักภาษา  แต่ในส่วนตัวคุณธนัชชาแล้วคุณธนัชชารักในตัวหนังก่อนจึงถ่ายทอดออกมาเป็นภาษา นอกจากนี้แล้วการที่คุณธนัชชามีประสบการณ์ในการพากย์โดยเดิมนั้นคุณธนัชชาพากย์การ์ตูนแต่ไม่ค่อยชอบใจกับงานนี้เนื่องจากรู้ตัวว่าดัดเสียงให้เป็นตัวละครหลายๆ ตัวไม่ได้ จึงหันเหมาเป็นผู้แปลบทภาพยนตร์  จนถึงทุกวันนี้ก็เป็นเวลา10 ปีแล้วที่คุณธนัชชาโลดแล่นอยู่ในวงการหนัง

ในส่วนของการใช้สรรพนาม ไม่มีเกณฑ์ตายตัว อย่างเช่นเรื่อง The Incredibles ตัวพี่กับตัวน้องจะมีอยู่ฉากนึงที่เรียกกันว่าเขา กับ ตัว เพื่อให้ฟังแล้วน่ารัก แต่สำหรับหนังบางเรื่องที่ไม่ใช่หนังขำแล้วผู้แปลพยายามทำให้หนังมันออกมาตลกหนังเรื่องนั้นจะฝืดหรือเฝือซึ่งถือว่าไม่ใช่เรื่องดี

กรณีการตัดทอนเนื้อหาเพราะคณะกรรมการบริหารวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ หรือ กบว. (กองเซ็นเซอร์) ยกตัวอย่างเรื่อง American Beauty เรื่องนี้ก็ไม่ผ่านเรื่องวัฒนธรรม ทำให้ต้องดัดแปลงบทแปลหรือทอนเนื้อเรื่องบางส่วนออกส่วนเรื่อง Bridget Jone's Diary 2 ก็มีตอนหนึ่งบนเครื่องบินที่ฝรั่งอ้วนพูดถึงสาวไทยว่า nice ซึ่งนัยยะของไอ้บ้านั่นคือจะบอกว่าผู้หญิงไทยก็คือๆ ผู้หญิงหากินนี่แหละ แต่ผู้แปลก็ต้องปรับเพื่อเลี่ยงความขัดแย้ง โดยแปลว่า ผู้หญิงไทยมีอัธยาศัยดี ซึ่งเป็นการบิดเจตนาของคำพูดที่ตัวละครต้องการสื่อแต่ในส่วนนี้ถือว่าต้องทำ ไม่งั้นภาพพจน์หญิงไทยจะยิ่งไปกันใหญ่

เรื่องคำหยาบ บางครั้งคุณธนัชชาก็แปลตรงๆ ถ้ามันเข้ากับสถานการณ์ในเรื่อง เช่น มึงจะถามทำเหี้ยอะไรวะ ตรงนี้คนดูดูแล้วจะขำตามเพราะมันโดนใจโดยประโยคนี้ปรากฏอยู่ในเรื่อง Anger Management การใช้คำที่ตรงไปตรงมาและแรงถือเป็นการเปลี่ยนความหยาบของภาษาให้กลายเป็นเรื่องขำๆ

การแปลบทพากย์กับบทภาพยนตร์จะมีปัญหากันคนละส่วน  การแปลบทภาพยนตร์จะต้องเน้นเรื่องของความต่อเนื่องระหว่างประโยคที่ปรากฏไปแล้วกับประโยคถัดไปเพื่อให้ดูแล้วลื่นในขณะที่บทพากย์นั้นต้องตัดคำให้พอดีกับปากตัวละคร  นอกจากนี้แล้วบทภาพยนตร์กับบทพากย์มักจะทำควบคู่กันไปเสมอเพราะตลาดภาพยนตร์มีทั้งตลาดภาพยนตร์ที่ฉายในโรงซึ่งจะเน้นบทบรรยายและ"ตลาดล่าง" ซึ่งเป็นตลาดหนังวีซีดีหรือวีดีโอที่เป็นบทพากย์

การแปลบทภาพยนตร์ส่วนใหญ่จะต้องแปลให้เสร็จภายใน 7 วันหรือเร็วกว่านั้นเพราะบริษัทหนังจะมีการโปรโมตหนังล่วงหน้าไว้แล้ว มีการนัดคนพากย์มีการถ่ายฟิล์ม จองสตูดิโอ และอื่นๆ ที่มากันเป็นทอดๆ

สำหรับการแปลเพลงถ้าเป็นหนังค่ายดิสนีย์นั้นจะมีคนแต่งเพลงมาเรียงเนื้อให้เข้ากับทำนอง แต่ตัวคุณธนัชชาเองเวลาแปลจะเน้นแค่ให้มีสัมผัสไม่ได้ต้องให้ลงทำนองพอดีเป๊ะ อ่านแล้วไม่สะดุด เพลงบางเพลงก็ไม่ต้องแปล แต่เพลงที่เป็นสาระสำคัญของเรื่องนั้นต้องแปล

คุณธนัชชาทิ้งท้ายด้วยการให้ข้อคิดว่า"ดูหนังแล้วจับผิด มันไม่มีประโยชน์ แต่คนดูน่าจะมองอะไรที่ positive ของงานแปลที่เจอแล้วเอามาประยุกต์ใช้กับงานของเรามากกว่า" และ"คนแปลคือคนแรกที่รับทุกอย่างมา fulfil ให้เขา[ค่ายหนัง]"

จริงๆ คุณธนัชชาให้เกียรติมาบรรยาย 3 ชั่วโมง แต่เราต้องวิ่งออกมาทำงานก่อนเลยไม่สามารถรายงานส่วนที่เหลือให้เพื่อนๆ ทราบได้ ต้องขออภัยด้วย

ปรับปรุงเนื้อหาเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2563