No. 731 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
|
วันนี้เขียนเรื่องราวแห่งความรักชอบ เรา สอง สามคน เห็นกัน ไม่กี่วันก็ผูกพัน มิลืมเลือน จริง ๆ นะ |
เหตเกิด ณ โรงพยาบาลจุฬาฯ |
สวัสดีคะ โทรจากโรงพยาบาลจุฬา คุณไวน์ใช่เปล่าคะ |
ใช่ครับ |
ที่คุณไวน์ ขอคิวเข้าผ่าตัด ตา อาจารย์มีคิวว่าง วันที่ 28 ธันวา เราสำรองห้องพักพิเศษ ได้ด้วย |
ดีเลยครับ |
ดีคะ ตอนบ่าย 27 เข้าพักที่โรงพยาบาล จะได้เตรียมตัว เข้าผ่าตัดเช้าวันที่ 28 นะคะ |
|
วันนัดก็ขึ้นแท๊กซี่ ไปรายงานตัว เข้าห้องพักที่จองไว้.... ตอนบ่าย ทั้งหมอ และ จนท. ให้นั่งวัดสายตา และจับ |
เอ้ย ให้ผมนอนราบ วัดสายตา ในแนวนอนมั่ง หรือแนวเฉียงอะไรไม่รู้ รู้แต่เพียงว่า วัดนานมาก |
มีเสียงหวาน ๆ แนบชิดใกล้ ๆ หู มือหอม ๆ ด้วย 555
|
อาหารมื้อเย็น ใช้ได้เลยแหละ ปกติผมไม่ชอบ คือไม่กล้ากินอาหารของโรงพยาบาลที่ไหนเลย มันฝังติดแน่น |
มาตั้งแต่เด็ก 555 นั่งดูทีวี จิบกาแฟ เพลินก่อนนอน คุณพยาบาล นำยา อะไรไม่รู้มาให้กิน |
คุณไวน์จิบกาแฟ เดี๋ยวนอนไม่หลับ ทานยาแล้วเข้านอนเลยนะคะ
|
ผมเลยวางถ้วยกาแฟ ทำตัวเป็นเด็กดีว่า ว่าง่าย นอนก็ง่าย ทานยาปิดไฟ เปิดเฉพาะหัองน้ำให้สลัวสาดออกมา แหะ ๆ ยัง |
กลัวผีอยู่นี่นา... ไม่นานก็หลับปุ๋ย ไปเลย
|
ตื่นมาตอนตี 4 นอนลืมตามองดูเพดาน คุณพยาบาลเข้ามาบอกว่า
ทานยา แล้วไปแปรงฟัน อาบน้ำ นอนรอที่นี่ |
จะเข้าห้องผ่าตัดตอนเช้าเลย... อย่าลืมสระผมด้วยนะคะ
|
ผมทานยา แล้วไปอาบน้ำ ทำตัวให้ดีว่างั้น แต่ก็ยังคิดเลยว่า หมอ กับ จนท.คงเหม็นเส้นผมของเราเนาะ 555 |
นอน แบบครึ่งหลับครึ่งตื่น จนท.ชายก็เข็นรถไป พร้อมกับเสาน้ำเกลือ ไปนอนรอที่ห้องผ่าตัด |
|
คุณเอ้ย.. หนาวเย็น ไปทั้งตัว นอนเกือบ ช.ม. ขา ตัว แม้แต่พุงน้อย ๆ สั่นระริก ส่วนใจและจิต สั่นระรัว |
ครู่เดียวเขาก็ นำพลาสติกคล้ายไข่ไก่ วางไว้ลูกนัยตา ข้างที่จะผ่าผูกมัดด้วยยางรัดให้กดชิดแนบเหมือนจะให้ลูกตาแบน |
ความหนาวเย็น...เย็นจับไปทั่วตัว จิต หนาวเหน็บยิ่งกว่า |
ก็กลัวถูกผ่าตัดนี่ครับ ..พยาบาลคงสังเกตเห็น เลยนำผ้ามาคลุมอีก น่าจะแทงเข็มฉีดยาเข้าถุงน้ำเกลือด้วย |
|
อีกครู่ เห็นลาง ๆ หมอใช้เข็มฉีดยา แทงในเบ้าตา ช่องว่างเหนือลูกนัยตา..บอกตรง ๆ เจ็บมาก พอเดินยาเสร็จ |
รู้สึก คลายความกลัวไปเยอะ
|
ตลอดเวลารู้ว่า มีคนมายุ่ง ๆ กับลูกนัยตา นานเหมือนกัน.. เสียง ชมว่า สวย... เนียบ
|
คิดเลยว่า เอ..หมอชมเราว่าสวย หรืออะไร แหะ ๆ ทีมหมอชาย หญิง กับ จนท.คุยกันสนุกสนาน แหย่กันเล่น |
หมอไปวอร์ด นั้นบ่อย ไปหาน้องเขาใช่เปล่า |
สงสารน้องเขานะ ไปให้เขาเห็นหน้าบ่อย จะได้รู้ว่า มีคนหล่อ สนใจไง |
แหวะ.. |
นอนฟังเพลินขำ ๆ ไม่วิตกเลย....อ้อคุณ..ตื่นแล้ว ต่อไปนัยตาคุณจะมองอะไรก็ สวยเห็นชัด..แน่ แต่คงต้องนอนโรงบาล |
หลายวันหน่อย ไม่ต้องห่วงนะ ห้องว่าง..ไม่มีใครแย่ง หุ หุ เขาไปเที่ยวปีใหม่กันหมด |
ขอบคุณ.หมอครับ |
|
จากห้องผ่าตัดเล็ก เขาว่านะครับ 555 เขาเข็นกลับ ห้องพัก...เขาช่วยกัน ยกชายผ้าทั้งสี่มุมที่มีผมนอนอยู่ |
ไปวางบนเตียงนอนที่เขาปรับ ให้ราบเสมอกัน
|
คนใข้นอนนิ่ง ๆ ห้ามผงกหัวเด็ดขาดนะคะ ความดันลูกนัยตาจะเพิ่ม ทำให้แผลเย็บแตก ต้องผ่าตัดใหม่ |
อยากฉี่ก็ ให้คนเฝ้าใช้ กรวยฉี่รองรับ... อยากจิบน้ำก็ใช้หลอด ดูดนิดหน่อยก็พอ |
ต้องนอนนิ่งกี่ ชม.ครับ |
นอนนิ่ง ๆ จนถึงเช้าก็แล้วกัน คงไม่หิวข้าวแล้ว เราให้น้ำเกลือคงช่วยได้ |
|
นอนได้สัก ชม. เพื่อน ๆ ก็มาเยี่ยมหลายคน สาว ๆ ทั้งนั้นเลย...เลยต้องเล่าวิธีการเข้า ผ่าตัดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า |
ชักปวดฉี่..มากขึ้น ๆ จนขนลุก อยากจะฉี่ก็อาย เมื่อไรจะกลับวะ (คิดในใจ)
|
อั้นไว้ จนกระทั่งเย็น เพื่อนคนสุดท้ายกลับ คนเฝ้ารูดม่าน เขาเอากระบวย มาให้ แล้วออกไปนอกม่าน เลยพยายามฉี่ |
แต่ฉี่ไม่ออก พยายามต่อ ครู่เดียวฉี่ไหลพรั่งพรู หมด..แม๊กซ์เลยแหละ 555 สบาย ๆ
|
โล่ง กระเพาะไป |
กลางคืน พยาบาล จะเข้ามาดู ว่า ผมใช้มือ ปัดที่ครอบตา ออกหรือเปล่า...มาดูเป็นระยะ ๆ |
|
วันรุ่งขึ้นกับอีกวัน ห้องพักเงียบ ไม่มีคนเดินหน้าห้องเลย แหง..เนาะ คนเขาไปต่างจังหวัดสิ้นปีหมด ผมเลยเดิน |
ไปห้องพัก รวมที่อยู่เลยไป เจอคนผ่าตัดนัยตา หลายคน มีครอบตา นั่งคุยกัน |
ทีนี้ละไม่เหงา พวกเรานั่งคุยกัน หลายอย่าง บางคนมีอาชีพ ขายลูกโป่ง อีกคนขายก๊วยเตี๋ยว ร้านดัง อีกคน |
เป็นอาจารย์ นั่นสมชาย ขายล๊อตเตอรี่ |
พี่ไวน์ ได้ห้องพักเดี่ยว ผมอิจฉานะ |
ก็ ผมจองไว้เมื่อ 3 เดือนก่อน 555 ผมเลยชวนไปคุยที่ห้องผม 3 คน สบาย ๆ คุยกัน สนุกสนาน |
เรานอนจนถึง วันที่ 2 ของปีใหม่...หมอก็เข้ามาเยี่ยม น่าจะเป็นหมอที่ผ่าตัด และบอกว่าวันพรุ่งนี้กลับบ้านได้นะ |
พอหมอไป พวกเราก็จับกลุ่มคุยที่ห้องผมอีก |
คุณไวน์ เคยกลัวผีหรือเปล่า |
ตอนนี้ไม่กลัว |
เพื่อนคนนี้ชื่อ สมชาย เราเรียกว่า คุณชาย โก้ซะเลย เขามีสายตาด้านซ้ายเห็นเลือนลาง ด้านขวามี |
ครอบพลาสติกครอบไว้ เหมือนพวกเรา คุณชายเล่า...เมื่อวาน |
ผมเบื่อ วิรัชมัน(ผ่าตาเหมือนกัน) พาผมเดิน จูงกันไป แล้วมันก็เล่าว่า เห็นคนสวยแต่งสีชมพู |
พยาบาลก็สวย มันพาผมลัดเลาะ ไปไกลมาก มันพาผมไปนั่งที่เก้าอี้ บอกว่า ให้นั่งรอตรงนี้นะ มันปวดฉี่อย่าไปไหนนะ |
|
นั่งรอนานมาก ไม่ได้ยินเสียงใครเลย นึกได้ว่าหลายคนคงไปเที่ยวจังหวัด จนท.คงไปห้องน้ำ 555 |
เลยลุกขึ้นดู เห็นลาง ๆ เลยเดินไปดูป้ายที่โต๊ะกับป้ายหน้าประตู เพ่งดู |
ป้ายอะไรเหรอ
|
จนท.คงไปทำธุระ มั้ง |
ผมอยากรู้ เลยเดินคลำเขาไปในห้อง อากาศหนาวเย็นพุ่งออกมา ใช้มือคลำ พอรู้ว่าอะไร รีบเผ่นออกมาเลย |
เดินชนรถเข็น แล้วก็ชนคน จนเขาเซ.. |
|
รีบขอโทษ ถามว่า ห้องพักผู้ป่วยรวม ผ่าตัดตาอยู่ที่ไหน เขาชี้ให้ผมดู ผมเห็นลาง ๆ พอเดินก็ชนรถเข็นอีก เขาเลย |
จูงมือผมเดินมาส่งที่ห้องพัก ไกลเกือบกิโลมั้ง |
คุณชาย กลัวอะไรขนาดนั้น |
แหม..ผมไม่เห็นชัดก็จริง แต่ก็รู้ว่าอะไร
|
ห้องดับจิต นะคุณไวน์ วิรัชมันแกล้งผม ฮึ... |
พวกเรานั่งฟังแล้ว หัวเราะกิ๊กกั๊กกัน ยกเว้น วิรัช รีบ ๆ เร้นกายหายไปจากห้อง 555 |
หมายเหตุ.... พยาบาลเขาแนะนำให้สระผม ก่อนเข้าผ่าตัด มิได้กลัวเหม็น... เขาห้ามสระผมเกือบเดือน จะสระต้องนอนหงายแบบร้านทำผม ถ้าอยู่บ้านลำบากแน่
อีกข้อ... เรานอนฟังทีมแพทย์ พยาบาลคุยแบบกันเอง ทำให้เราคนไข้คลายเครียดได้มากจริง ๆ
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L 1,387,580 |
st. ผู้เข้าชม 1,384,427 |
= 3,153 |
งานเขียนประเภท Diarist |
|
ได้ความรู้สึกหลายอารมณ์นะคะ
ทั้งน่ารักกับคุณหมอคุณพยาบาล
น่าหวาดเสียวตอนห้องผ่าตัด
แล้วก็น่ากลัวตอนห้องดับจิตค่ะ
สนุกมากเลย ขอบคุณค่า