No. 622 บล๊อกประจำ ศุกร์ - อาทิตย์
|
|
|
เห็นโจทย์ของตะพาบคราวนี้ อึ้งเลย... เป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ไม่ถนัดเลยเรื่องนี้ |
จริง ๆ นะเออ.. สงสัยต้องเล่าเรื่องครั้งอยู่ภาคเหนือ ภูมิประเทศน่าอยู่แบบข้างบน
ภาพแรกเปิดตัว เป็นหมู่บ้านหนึ่ง ที่เคยอยู่ จ.เชียงราย แต่ปัจจุบัน เป็นอีกจังหวัดหนึ่งแล้ว
คล้ายกับสถานที่ เรื่องข้างล่างเลย
|
ย้ำนะครับ ไม่ใช่เรื่องจริง 555 |
|
มีอยู่ระยะหนึ่ง โกรธเจ้านาย เลยลาออก โซซัดโซเซ ไปหาทำงานที่เชียงใหม่ งานหายากมาก |
พี่ตูน ไปสมัครงานที่ บริษัทรับขนส่ง ของไปต่างประเทศซิแถวสนามบิน |
เขาจะให้ทำงานอะไร พอรู้เปล่า
|
อ๋อ จัดของพวกของโบราณ พระพุทธรูปเกือบเก่า ทำเลียนแบบ แล้วร่วมกับช่าง ตีลัง ห่อ |
สินค้าที่ส่ง ล๊อกติดตรึง รับสินค้า พวกสร้อยเงิน จากกรุงเทพ ส่งให้ ม้งบนดอยขาย รับส่งของไปทั่วประเทศ
พี่ตูนไปสมัครเถอะ |
|
พอไปถึง เขาให้ผมลอง อ่านภาษาอังกฤษ ผ่านอยู่แล้ว ดีนะ ถ้าให้แปลด้วย คงงง แล้วให้ใช้ปืนยิงตาปูกับ ลังไม้ ไม่ถึง สิบนาที |
ก็บอกให้มาทำงานพรุ่งนี้เลย |
|
ไปทำงานที่นั่นนานเหมือนกัน ยกของ ติดฉลากหรือป้ายของ กรมศิลปากร ไว้กับ คอพระ |
เอ้ยศอ พระพุทธรูป แสดงว่าเป็น ของเลียนแบบ จะได้ส่งออกต่างประเทศได้
คือเป็นของหรือศิลปรุ่นอายุ วินเทจ (อายุชิ้นงาน 20 - 60 ปี) แต่ไม่ถึงกับเป็น แอนทีค ที่มีอายุ 100 ปีขึ้น
แน่ะ เป็นคนงานตีลัง ยังรู้เรื่องพวกนี้กับเขาอีก แหะ ๆ แอบฟังเขามานะ
|
เพื่อน ๆ ช่างเขาทำงานเก่ง วัดของ แล้วนำไม้ลังมา ตัดเป็นลัง ช่วยกันยิงตาปู ใช้หนังสือพิมพ์ |
ที่เป็นเส้นบุ เขียนระหัสลัง ผมก็มีหน้าที่ขึ้นไป ห้องทำงานเสมียน ชั้นลอย ไปแจ้งว่า บรรจุเสร็จ..
|
|
พอไปแจ้งข้างบนก็รับ แผ่นระหัสสินค้า ชื่อผู้รับ ปลายทางเป็นภาษาอังกฤษ ไปยิงตาปูติดลัง |
ขึ้นลง ๆ ชั้นลอยวันละหลายครั้ง เห็น สาว ออฟฟิศคนหนึ่ง แอบมองผม บ่อยมาก |
ผมไม่ค่อยกล้าสบตา หรือพูดกับใคร เจียมตัว.. |
|
ทำอยู่พักหนึ่ง เพื่อน ๆ ชวนไปทำไร่บนดอย เชียงราย ไปก็ไป เป็นอิสสระดี
|
ทำงานบนไร่ ขับรถไปรับคนงานขั้นบนดอย ขนขี้วัว ฟาง บางวันก็ไปรับซื้อกระเทียมตามหมู่บ้าน ปีกว่า
|
การทำไร่บนดอย ปีนี้ ต้องใช้คนงานหญิงเยอะหน่อย หาค่อนข้างยาก ชาวบ้านเขาทำไร่เอง |
ระยะนั้นต้อง ปลูกขิง ต้องการคนงาน 20 - 30 กว่าคนทุกวัน ยังขาดเกือบ 10 คน ก็ขับรถไป |
หาแถวน้ำพุร้อน เวียงป่าเป้า |
คุณตูน ลองไปชายทุ่งตรงโน้น มีผู้หญิงอยู่ สองคนแม่ลูก ไม่รู้เขาจะทำหรือเปล่า |
ขอบคุณครับกำนัน |
ขับรถแลนด์โรเวอร์เข้าไป ลึก เจอบ้านไม้จริง ปลูกอยู่ใกล้กับ ต้นลำใย ส้มโอ ขนุน กล้วย
|
มีใครอยู่บ้างครับ
|
อยู่เจ้า.. มาหาไผเจ้า หญิงวัยกลางคนโผล่หน้าจาก ราวแขวนตากกระเทียมใต้ถุนบ้าน |
ผม มาชวนไปช่วยปลูกขิง บนดอยแถวบ้านสันกู่ น้าพอว่างไปช่วยปลูกได้เปล่า |
ขะเจ้าบ่าว่าง(ไม่ว่าง) ขอถามลูกสาวก่อน อี่น้อยลงมาหน่อย เปิ้นมาหาคนปลูกขิง |
ครู่เดียว ผู้หญิงใส่กางเกงขาก๊วย เสื้อสีน้ำเงินลงมาจากบ้าน |
ผมชื่อตูน มาชวนไปปลูกขิงบนดอย น่าจะจ้างสักเดือน ไปได้เปล่าครับ |
หญิงสาวมองหน้า เบิกตากว้าง แววตาดีใจ แต่ก็หลบตาลง |
ไม่ว่างคะ ไม่อยากทำนะ |
อี่หน่อย ไปช่วยเปิ้นเตอะ กำนัน เปิ้นแนะนำมา |
ก็ได้คะ... |
วันพรุ่งนี้จะมีรถพิคอัพ มารับคนงาน 4 คนตรงโน้นแล้วจะแวะมารับทางแยก ตอน 7 โมง ตอนเย็นมาส่ง |
ตกลงตามนั้นนะ |
เอ..เคยเห็นหญิงสาว คนนี้ที่ไหนนะ คุ้น ๆ นึกไม่ออก |
เช้ามืดผมจะเตรียมรถยนต์ อาหารเช้า กลางวันใส่รถ แล้วขับไปรับส่งคนงาน ไปที่ดอยสันกู่ |
ครึ่งเดือนกว่าก็เสร็จ ย้ายไปทำที่ ดอย ม่อนพระเจ้าหลาย
|
สังเกต เห็นหญิงสาวคนที่บอกไม่ว่าง จะขึ้นรถนั่งข้างหลัง มักจะ อ่านหนังสือเงียบ ๆ น่าจะ รีดเดอร์ไดเจ็ส มั้ง แปลกมาก พูดกับ |
เพื่อนหญิงด้วยกัน บ้าง |
เจอตัวผม เขาจะมองเฉย ไม่ยิ้ม ไม่ทัก.. ตอนเย็นผมยืนแจก ค่าแรงคนงานจะเข้าแถวเรียง |
เดินรับทีละคน.. ทุกคนจะยกมือไหว้ ขอบใจเจ้า... |
ส่วนหญิงสาวชื่อ ตา เดินต่อแถม มารับเงิน
ขอบคุณคะพี่
|
หลัง ๆ มานี้ตา จะขึ้นท้ายรถพิคอัพ นั่งเงียบมองไปข้างทาง เหม่อ ๆ ผมก็แอบมอง กระจกหลัง |
ขนตางอน สวยดี สาวคนชื่อตา คงเห็นผมแอบมอง เลยยิ้มให้ด้วยสายตานิด ๆ |
โห..นัยตาสวย ยามยิ้มนิด ๆ เห็นไรฟันสวยด้วย |
|
วันรุ่งขึ้น แวะซื้ออาหารเช้ากับ ขนม ขึ้นรถไป เพราะเบื่ออาหารที่บ้าน แล้วบึ่งไปรับคนงาน |
แถวน้ำพุร้อน แล้วขับไปส่งใกล้อ่างเก็บน้ำใหญ่ ม่อนพระเจ้าหลาย ส่งคนงานลงปลูกเผือก |
กลางวันผมนั่งกินข้าวเหนียวหมูปิ้ง เงียบ ๆ ใต้ต้นไม้ |
พี่ตูน แม่ฝาก ขนุนมาให้พี่คะ |
เหรอ ขอบใจมากนะตา บอกน้าผู้หญิงว่า ผมขอบคุณมาก เคยเห็น |
ตาที่ไหนเปล่า ดูคุ้น ๆ |
ก็เห็นกันทุกวัน เกือบเดือนแล้วนี่คะ |
ไม่ใช่ ๆ ก่อนหน้านั้นนะ.... |
พี่ตูนจำตาไม่ได้เอง ตาทำงานบนออฟฟิศหน้าสนามบินไง ตายังน้อยใจ พี่ตูนไม่ทัก |
ก็ ๆ ผม ๆ |
ตาคงเป็นแค่ คนงานทำไร่ |
|
ไม่ ๆ ดีใจซะอีก... ผมไปเที่ยวที่บ้านได้เปล่า กลัวน้าผู้หญิง จะว่า |
แม่ไม่ว่าหรอก ตาเคยเล่าให้แม่ฟังว่า พี่ตูนเคยทำงานที่เดียวกัน แม่ยังให้ชวนไปกินข้าวที่บ้าน |
ไม่เห็นชวนผมเลย |
ไม่กล้าคะ ตาทำอาหารไม่ค่อยเป็น ตอนไปเรียนก็ได้แต่ซื้อกิน แต่ถ้าอาหารพื้นเมืองได้เลย |
วันรุ่งขึ้น รีบขับรถไปซื้อของฝาก น้าผู้หญิง แล้วให้นั่ง ตา ข้างคนขับก็ผม แหะ ๆ สงสารเขานั่งอ่านหนังสือท้ายกะบะจะเสีย
สายตา
|
วันต่อ ๆ มาไปส่งคนงานคนอื่นเสร็จ ก็แวะไปส่งตาที่บ้านเป็นคนสุดท้าย เลยได้รู้ว่า |
ตา ชื่อแววตา เรียนเทคนิคที่เชียงใหม่
|
ทำอยู่บริษัท ขนส่งสินค้าที่ แหะ ๆ เราทำงานด้วยกัน ต่อมาพ่อเกิดอุบัติเหตเสียชีวิต |
แววชวนแม่ไปอยู่ที่เชียงใหม่ แม่ไม่ยอมไป แวว..เป็นห่วงเลยขอลาออก |
มาดูไร่ กับแม่
|
ใช่เลย สาวออฟฟิศ ที่แอบมองผมบ่อย
ว่าง ๆ ผมก็แวะไปคุยกับน้าผู้หญิง น้าเขาทำอาหารอร่อย ..งานทำไร่บนดอยใหม่ยังไม่เสร็จ เลยไปรับ
|
ตา ก่อนคนอื่น เธอจะนำช่อ พวงชมภู วางไว้ด้านหน้าคอนโซลรถ แล้วอมยิ้ม
บางวันเป็น ดอกกุหลาบ ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ
ให้ผมเหรอ
เปล่า วางไว้เฉย ๆ คะ
กุหลาบ ขาวให้ผมแน่
ก็ ๆ... (พยักหน้าอมยิ้ม)
เอ วันนี้ไม่มีดอกไม้มาวางหน้ารถ..... งั้นผมให้ ดอกบัว
บ้า....
ล้อเล่น ให้กุหลาบแดง ..แอบตัดที่บ้านมาให้ ชอบปะ.....
|
อมยิ้ม นิด ๆ พยักหน้า...
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
end 903,517 |
st. Visit 902,217 |
= 1,300 คน |
งานเขียนประเภท Diarist |
|
|
อ่านไปอมยิ้มไป
ดอกกุหลาบสวยจังค่ะ
ขอซักดอกนะคะ