| No. 709 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
|
| ครั้งที่เป็นนักศึกษา ได้รับเงินจากทางบ้านจำกัดมาก ถ้าปลายเดือนมักจะขอพี่ ๆ กระเป๋ารถ |
| พี่ ๆ ขอไปด้วยคน |
| พี่กระเป๋ารถเมล์ มองหน้า แล้วพยักหน้า |
| วันไหน เงินเดือนออก ก็จะจ่ายค่าโดยสารให้พี่กระเป๋าตามปกติ.. โชคดีมาก ๆ |
| บริษัทแถววัดเล่งเน่ยยี่ ขอให้อาจารย์คัดนักศึกษา ไปทำงาน ภาคบ่ายแุถมได้เงินเดือนเต็มวัน |
| อาจารย์คงรู้ว่า ผมนั่งจ๋อยบ่อย ก็ไม่มีเงินนี่นา เลยได้ทำงาน พอเรียนจบทำงานเต็มตัวที่เดิม |
| |
| สมุห์บัญชีใหญ่ บอกว่าไปเป็น ผช.สมุห์บัญชีระยอง แต่ที่นั่นตัวสมุห์บัญชีไม่มีนะ จะได้ไปเรียน |
| รู้จากสภาพจริงของสาขา จะได้มีความก้าวหน้าต่อไป เอาเปล่า |
| ไปครับ |
| ตอนรับปากว่าจะไป ก็ยังไม่เคยไปต่างจังหวัดไกล ไกลมากที่สุด แหะ ๆ บางแสนเท่านั้นแหละ |
| เขาบอกว่าที่ระยอง มีที่พักข้างบนบริษัท จะได้เห็นทะเล ป่าเขา อาหารทะเลอร่อยแน่ |
| |
| วันเดินทาง หิ้วกระเป๋าขึ้นรถเมล์จาก สถานีเอกมัย เขาจะขับสายสุขุมวิท ผ่านบางปู |
| ออกบางปะกง เข้าชลบุรี ผ่านสัตหีบ ผ่านมาบตาพุด. |
| ปวดท้องฉี่มานานกว่า หนึ่ง ชม.แล้วทนไม่ไหว ขอให้รถหยุดเมล์หยุด มีคนลงไปฉี่ตามอีก 2 คน |
วิ่งเข้าป่ามันสำปะหลัง ซิครับ ไปคนละทาง
|
ฉี่แล้ว ดันปวดหนักอีก ปลดกางเกง หันไปดู อ้าวเฮ้ย ต้นมันสำปะหลังมันโปร่ง
|
| คนบนรถนั่งมองอยู่ มาดูบั้นท้ายได้ไง ปิดมากว่า 18 ปีไม่ให้คนเห็นตั้งแต่ 5 ขวบ วิ่งซิครับ เข้าไปลึกหน่อย... โปรดอย่าถามว่า |
| เอาอะไรเช็ดแหะ ๆ ไม่บอกหรอก คิดเองก็แล้วกัน หุ หุ |
| |
| กลับขึ้นไปบนรถ นั่งหลับตา โฮ้ยมีความสุขที่สุด นั่งรถต่ออีกนาน |
| ก็ถึงตัวเมืองระยอง รถเขาจอดส่งหน้า โรงพยาบาล..แล้วนั่งสามล้อต่อไปที่บริษัท แถว |
โรงหนังเทศบันเทิง
|
บริษัท เป็นตึกแถว สองชั้น สองคูหา แต่ลึกพื้นที่มาก ผจก.พาขึ้นไปชี้ห้องนอน พี่หลวน พนง.เก็บเงิน
|
| ช่วยหิ้วกระเป๋าไปส่ง ตอนเย็น ผจก.พาผมกับ พนง.เก็บเงินอีกสองคนไปเลี้ยงข้าวที่ร้านลมโชย |
คอสะพานข้ามไป ปากน้ำระยอง
|
| เห็นทะเลแล้ว ชอบมาก แต่ให้ตายซิ ระยองไม่มีป่าไม้ให้เห็นเลย มีแต่ไร่มันสัมปะหลัง |
|
| หลังจากย้ายไปอยู่ได้อาทิตย์กว่า เช็คการ์ดลูกค้า เยอะ..ดี แต่ลูกค้าไม่ฝากเงินต่อมากมาย |
| นำการ์ดมา แยกเป็นตำบล แยกเป็นงานของ พนง.เก็บเงินคนไหน |
เรียก พนง.เก็บเงินทั้งสามคนมา คุย
บางวันขอซ้อนท้าย ไปเก็บเงินด้วย.. เป็นงานที่นอกเหนือจากหน้าที่สมุห์บัญชี |
|
| |
| ติดตามลูกค้าได้ 3 เดือน มีลูกค้าเก่า ฝากต่อ ยอดเงินฝากเพิ่มขึ้นเห็นได้ชัด และมากกว่า สาขา |
| อื่นที่เคยดูยอด ณ สำนักงานใหญ่บริษัท |
| อีกสองเดือนต่อมา กรรมการ ผจก. สนใจวิธีการทำงาน เลยไปมาเยี่ยมที่สาขา สอบถามวิธีทำงาน ท่าน |
| อมยิ้ม พูดว่า ดี ดี ลูกค้าฝากเงินต่อ เป็นหัวใจของกิจการ ให้ทำต่อนะ |
|
อยู่สาขาระยอง ดีหลายอย่าง มีรถจิ๊บสีขาว รถมอไซค์คันโต ยี่ห้อ MZ สองคัน.. ภาพรถเป็นภาพแทน...
ผจก.สาขา |
| เขาชอบใช้มอไซค์ไปหาลูกน้อง เพราะระยองเวลานั้น ถนนรอบนอกเล็ก มีแต่ทราย |
ใช้รถยนต์ไม่เหมาะ....
|
| ผมเลยใช้รถจิ๊บสีขาว กับมอไซค์ MZ สลับกันไป โก้ดี.. ไปอยู่เพียงปีเดียว มีเพื่อนมาก |
| เจ้าของร้านค้าผ้า ร้านขายจักรยาน เอเย่นต์ น้ำอัดลม เหล้า ช่างไม้ช่างก่อสร้าง |
ทนายความ หมอ แล้วก็ แหะ ๆ ลูกน้องหมอที่ ร.พ..สวย ๆทั้งนั้น
|
| หมอที่ท่าน กรุณาพูดคุยไปกินข้าวกันกับผมที่กระจอก มีทั้งหญิง ชาย... ข้างบริษัทเป็นคลินิค ผมไปคุยกับลูกน้องหมอบ่อย |
| บางครั้ง หมอจะมากดหริ่งเรียก ตอนดึก |
| มุห์ ไปกับหมอหน่อย มีคนมาตามป่วยมาก เขาไม่มีรถมา เอามอไซค์ไปดีกว่าหมอไม่ |
| กล้าไป คนเดียวแต่ไม่เป็นไรหรอกคนที่มาตาม รู้จักกัน |
| |
| ผมเลยพาพี่หมอซ้อนท้ายไป ส่งบ้านคนใข้ ตอนกลางคืนหลายครั้ง หมอคนนี้ช่วยรักษา |
| โรคกระเพาะผม ผมดื่มเหล้าเพียว ๆ ไม่กินกับแกล้ม ถามค่ายาค่ารักษาก็ |
| บอกว่า จดไว้ก่อน ไว้ทีหลัง รักษาผมหลายปี พอถึงเวลาย้าย..ไปอยู่สาขาอื่น ก็สอบถามค่ารักษา |
| พี่ลืมไปแล้ว ไปเถอะ อย่ากินเหล้ามากนะ |
|
| การทำงานระยอง เป็นจังหวัดเล็กมาก ๆ ตอนนั้นมีพลเมือง 6 หมื่นกว่าคน สังคมแคบมาก |
เวลาพาใครนั่งมอไซค์ หรือรถจิ๊บ เขาจะพูดกันทั้งตลาด เลยต้องระวังตัว เพื่อน ๆ เลยแต่งตัวสีแตกต่างกับสีของรถ
|
ผมกลัวคนไปเที่ยวด้วย เสียหาย.....เลยต้อง พาเพื่อน ๆ ไปเที่ยวน้ำตกพลิ้ว หรือเกาะเสม็ดกัน หลบ ๆ ไปในที่ไกลคนหน่อย
|
| ตอนเย็นวันหนึ่งเพื่อนที่หอพักในโรงพยาบาล ขี่มอไซค์ไปหาที่บริษัท |
| พี่ไวน์บอกพี่ยศด้วย ผอ.รพ.ออกคำสั่ง ห้ามพาเพื่อนชายไป คุยบริเวณรับรองของหอพัก |
| อ้าวทำไมละ |
| ก็เมื่อคืนก่อน ไม่รู้ใครสูบบุหรี่ ทิ้งก้นบุหรี่ใหม้หญ้าแห้งลาม ไปติดรั้วไม้ระแนงเตี้ยคะพี่ |
| คงจะเป็น เจ้ายศมันสูบบุหรี่..แล้วทิ้ง ผมเป็นคนไม่สูบบุหรี่..อดเข้าไปตอนกลางคืนเลย ก็พวกเราว่างตอนนั้นนี่นา |
| |
พวกเรายังคงไปเที่ยวในที่ต่าง ๆ ด้วยกันเป็นกลุ่มเหมือนเดิม ความที่ผมใช้รถจิ๊ปของบริษัท มีเงินเติมน้ำมันเบ็นซิน
|
เพื่อน ๆ คิดว่าผมฐานะดี เพื่อน ที่โรงพยาบาล เราสนิทกันมากกว่าคนอื่น เอ่ยปาก |
พี่ไวน์ ลุงหนูมีที่ดิน จะขาย ทางเข้าผ่านกรอกยาชาเลยไปเป็นหาดแสงจันทร์ พี่ซื้อไว้สักไร่สองไร่ดีนะพี่ |
| ดีเร้อ.. กลัวเหงา.. |
| ไม่เหงาหรอก บ้านหนูอยู่ใกล้ ๆ กัน พี่ว่างวันไหนไปดูด้วยกัน นะ |
| เลยขี่มอไซค์ ไปคุยกับลุง ลุงแน่นชี้ให้ดูพื้นที่จะแบ่งที่ขายให้ 2 ไร่ ๆ คิดเป็นเงินประมาณ |
ราคาทองหนัก 3 บาท(ไม่ผิดครับ 555) ตอน ก็หลายสิบปีมาแล้ว
|
| เกรงใจเพื่อน และเพื่อนมีความหวังดี จะให้สร้างหลักฐานของชีวิต เลยไปดูงั้น ๆ |
สรุปแล้วผมไม่ได้ซื้อที่ดินไว้เลย มองไปทั่ว ๆ ดินเป็นทรายละเอียด
|
| ทำได้แค่ไร่พุทรา กับมันสำปะหลัง สับปะรด ไม่ไหว |
|
| เมื่อสามปีที่ผ่านมานี้เอง ขับรถไปเที่ยวระยอง เลี้ยวเข้าไปดูแหล่งที่เคยดูที่ดิน เปลี่ยนไปมากมาย |
เป็นบ้านคนหลังโต ๆ สวย .. มีทั้งโรงแรม ก็แถวหาดแสงจันทร์ นะครับ
|
|
ทราบข่าวว่าเพื่อนคนนั้น ตอนนี้มีลูกเป็นโขลง มีหลานเป็นกระตั๊ก แล้วมั้ง 555
อยากจะร้องเพลง บุญฉันมี แต่คงไม่ถึง..หมายถึงไม่ได้ซื้อที่ดินนะครับ จริง ๆ หุ หุ |
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,333,309 |
| st. ผู้เข้าชม 1,330,649 |
| = 2,660 |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อ่านเพลิน ไม่รู้เบื่อเลยค่ะ