| No. 708 บล๊อกประจำ ศุกร์ - อาทิตย์ |
|
| |
| ตอนเป็นเด็กรุ่นกระทงอายุ 12 -13 ปี ปลูกผักกาด ชะอม คะน้า หอม ผักกาดขาวปลี ยอดฟัก เลี้ยงหมูไว้ |
| คนละตัวกับพี่ชาย ใช้ขี้หมูตากจนแห้ง โรยแปลงผัก.. ผักงามจนกินไม่หมด พี่คนหนึ่งรับอาสา |
| นำไปขายที่ตลาดสดช้างเผือก..เชียงใหม่ |
| ผม อายไม่กล้าขาย..แต่ก็ไปยืนดูเขาขายกัน พี่สาวคนที่ว่า ขอไปห้องน้ำ ผมก็เห็น |
คนเก็บค่าแผงขายของเดินมา..
ภาพข้างล่างเป็นภาพแทน.. เป็นตลาดที่ลาว ลักษณะคล้ายที่เชียงใหม่สมัยก่อน..
|
| ไอ้หนู คนขายไปไหน |
บ่าฮู้ครับ สงสัยจะไปห้องน้ำ
ตกลงไม่ต้องเสียค่าวางของขาย |
|
| พอโตเป็นหนุ่มไม่เคยขายอะไรเลย จนกระทั่งไปทำงานประจำ สาขาพิษณุโลก เพื่อนที่เป็นเจ้า |
| ของร้านหนังสือ ชวนไปขายหนังสือมือหนึ่ง มือสองที่ งานวัดใหญ่ ก็ไปกับเขาด้วย |
| เพื่อน ๆ ช่วยกันขายสนุกดี แต่ผมก็ยังคงอาย..ขายไม่เป็นอยู่ดี |
| |
| โชคดีย้ายไปอยู่หลายสาขา เห็น ผจก.สาขา อบรม พนักงานขายใหม่ หรือเร่งเร้า แนะวิธีการ |
ตลาดให้.. คนฟังก็เคลิ้ม... เขาใช้หลักเดียว คือ ฐานสามเหลี่ยม สร้างทีมขาย
|
หรือที่เรียกในการขายตรง ทีมไหนขายได้ หมื่นบาท หัวหน้าทีมจะได้ส่วนเกินจากคอม อีก .75 %
|
| ถ้ายอดขาย สองหมื่น ได้คอมปกติ หัวหน้าทีม ได้ส่วนเกินอีก 2.75 % |
| เรียกว่าก้าวกระโดด.. แต่บริษัทมีสินค้าใช้ได้จริง และดีด้วย ผมเลยจำ ๆ วิธีการไว้ |
| |
จนกระทั่งได้เข้าทำงานบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งในกรุงเทพ มีสาขากระจายไปทั่วประเทศ
|
| มีพนักงานในแผนก กับแผนกอื่นมาก |
วันหนึ่ง น้องสาวที่อยู่สมุทรปราการ นำผ้าชิ้นมาขายแถวบ้าน อ่อนนุช เลยรู้ว่ากำไรดีมาก
|
| น้องสาวเงินไม่พอหมุน เลยชวนลงทุน ผมเลยนำทองไปจำนำ หุ หุ ได้มา 5 พันบาท |
น้องสองคน นำไปซื้อผ้ามาขาย..วันเดียวผ้าหมด..
แต่ผมยังอาย ขายไม่เป็นนะครับ 55 |
| |
| เลยนำทองไปจำนำ เพิ่ม ได้เงิน ผ้ามาเยอะ.. ตอน เช้าจะขับรถไปส่งให้น้องที่กรมชลประทาน |
กรมทางหลวงขายไปบ่อย และหลายจุด วันหนึ่งเกิดพลิกล๊อค น้องไม่ว่าง ถุงผ้าอยู่ในรถโฟล์คเต่า กลัวผ้าหาย
|
| เลยหิ้วถุงผ้าใหญ่ ไปที่ทำงานแถวเพลินจิต น้อง ๆ ในแผนกขอดู |
| บอกว่า เอาผ้าไปก่อนสิ้นเดือนจ่ายครึ่ง อีกเดือนจ่ายหมด.. คนมุงดูเลือกซื้อ จดชื่อ ราคาใส่สมุด |
| เกือบไม่ทัน ผ้าเกือบหมด..ทั้งสองถุงใหญ่ |
| |
| วันหลังก็แกล้งนำไปอีก แหะ ๆ ชักขายเป็น ใบหน้าหยิกไม่ค่อยเจ็บแล้ว ก็ได้เงินนี่นา |
| ขายดี แต่ตำแหน่งหน้าที่ ไม่เหมาะแน่ จะเหมือนกับการบีบให้คนช่วยซื้อ |
| กลัวคนจะว่า พวกน้อง ๆ เพื่อนจะซื้อด้วยด้วยความเกรงใจ |
|
| เลยให้ต้อย ลูกน้องคนสนิท ช่วยจดบัญชีว่า ใครเอาไปมั่ง และช่วยเก็บเงินให้ด้วย |
เดือนแรกก็ ยกค่าผ้าที่ต้อยช่วยซื้อ 1 ชิ้น
|
| ดูแล้วต้อยเขาพอใจ..เลยบอกว่า ผมจะนำผ้ามาต้อยช่วยขาย และเก็บเงิน ดูแลว่าใครควร |
| จะปล่อยให้ซื้อบ้าง เดือนหนึ่งต้อยเก็บเงินส่งประมาณ 10,000 กว่าบาท เลยแบ่งให้ 10 % |
| เยอะนะครับ พนง.ทั่วไปเงินเดือนประมาณ 2 พันบาท |
| |
| มีอยู่แห่งหนึ่ง โรงจักรไฟฟ้าบางกรวย เข้าไปข้างในยาก อาศัยรู้จักคนข้างในกับหัวหน้าผู้หญิง |
| ผมก็ฝากหัวหน้าช่วยดูให้ อ้างว่าไม่คุ้นเคยกับใคร ช่วยจดชื่อราคาให้ผมด้วย |
| ได้ซิ หัวหน้ายิ้ม |
| พอสิ้นเดือน ผมก็ยกค่าผ้าชิ้นที่หัวหน้า ซื้อไปฟรี ทีแรกเขาไม่กล้ารับ ผมเลยขยั้นขยอให้หัวหน้า |
| เขาเลยต้องรับแบบอาย ๆ |
| เดือนต่อมาแหะ ๆ หัวหน้าช่วยเก็บเงินให้สองหมื่นกว่าบาท ผมก็ใช้วิธีแบ่ง 10 % แอบให้ไม่ให้ใครเห็น บอกว่า |
หัวหน้ารับไปเถอะครับ ผมช่วยน้อง ๆ เขาขายสงสารน้อง
|
| จริง ๆ แล้วสินค้าเป็นของผมหมดแหละ |
| |
| จำต้อยที่ ช่วยผมขายผ้าได้เปล่า...ต้อยคนนี้ผมสัมภาษณ์และรับเข้าทำงานด้วยตนเอง |
| ช่วยตรวจสัญญา เอกสาร เอกสารทั้งหมด แล้วค่อยให้ผมดูเซ็น..ต้อยจะดูแล น้ำชากาแฟเมื่อ |
| ผมมีแขกต่างสาขามาติดต่องาน ต้อยทำหน้าที่คล้ายเลขา...เราทั้งสองเลยสนิทกันมาก |
| ต้อยมีอะไรก็ ปรึกษาเล่าให้ฟัง |
| ต้อยกำพร้า พ่อแม่ เลยอยู่กับแม่บุญธรรม กับพี่สาวมาตั้งแต่เด็ก รักแม่มากแต่พี่สาว แรงมาก |
คอยกลั้นแกล้งตลอด คงจะเกลียดที่ต้อยไม่ใช่น้องของตน.. ต้อยก็สะสมความเครียด ระวังตัวตลอด
|
| ให้บังเอิญ สาวคนนี้ชอบกับ สาทิตย์ ลูกคนจีน เป็นเซลแมน บริษัทขายบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ บริษัทอยู่แถวถนนเพชรบุรี |
| ต้อยพาแฟนไปพบปะแม่ ๆ ก็ยกมื้อไหว้ข้างเดียว แล้วไม่พูดอะไรเลย |
| หนาว..กันทั้งสองคน |
| คือแม่เขาไม่ชอบ ลูกคนจีน หาว่า เคี้ยวอาหารอ้าปาก แต่งกายไม่ดี พูดเสียงดัง กะล่อน |
|
| ผมรับฟังแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองเขาก็คบหากันเรื่อยมา อีกปีกว่า |
| พี่ไวน์ หนูอยากแต่งงาน กับสาทิตย์ คุณแม่คงไม่ยอม หนูกลุ้ม ทำไงดี |
| ก็ลองพาไปพูดกับคุณแม่อีกสักครั้ง ว่าจะส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอซิ |
| เรื่องเงียบอีกหลายวัน ต้อยก็นั่งร้องให้ |
| เป็นไรไปต้อย |
| คุณแม่ไม่ยอม ชี้ไปที่ประตูให้สาทิตย์ ออกไปจากบ้าน ต้อยเสียใจ พี่สาวก็ด่าต้อยหาว่า |
| ร่านไม่รักดี.. ทำไงดีคะพี่ไวน์ |
| ผมนั่งอึ้งไปพักใหญ่ นึกหาวิธี ได้ |
| ต้อยไปกระซิบบอกคุณแม่ ว่า |
| ต้อยท้องได้ สามเดือนเมนส์ขาด |
| ต้อย ๆ ไม่เคย... นอนกับสาทิตย์ เอ้อ ถ้าบอก คงถูกคุณแม่ ตีแน่เลย.. แต่จะลองดูคะ |
| อีกอาทิตย์ต่อหน้า |
| พี่ไวน์ คุณแม่ตกใจ ..พูดไม่ออก สอบถามว่าต้อยไป ๆ กับสาทิตย์กี่ครั้ง ต้อยตอบไม่ได้ งงไม่ |
| ได้เตรียมเรือง เลยนั่งร้องให้ คุณแม่เลยลงนั่งข้างตัว ปลอบใจ..ให้สาทิตย์ส่งผู้ใหญ่ไปขอ |
| อีกสิบวัน อากู๋กับเตี่ยจะไปสู่ขอคะ |
| เฮ้อ.. โล่งอก... ทั้งสองแต่งงานกัน อยู่กันอย่างมีความสุข อีก 5 ปีต่อมาทั้งสองซื้อ |
| อาคารพาณิชย์อยู่แถว ปัฐวิกร... ฐานะการเงินดีขึ้นเรื่อย ๆ |
| แนะให้คนมุสา...บาปไหมครับ |
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,330.649 |
| st. ผู้เข้าชม 1,328,538 |
| = 2,211 |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 86 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
ผมก็เคยไปช่วยแม่ขายขนมครกที่กาดช้างเผือกนะครับพี่
แต่สงสัยตอนนั้นผมยังเด็กเกินไป จำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไหร่
มุสามีมุสาขาวกับมุสาดำครับ 555
อันนี้มุสาแล้วเขาได้ดีทั้งคู่
ก็พออนุโลมว่าเป็นการโกหกเพื่อช่วยคนนะครับ 555
โหวตครับพี่