No. 616 บล๊อกประจำ ศุกร์ - อาทิตย์
|
|
| |
| วันก่อนได้อ่าน บทกวี ไฮกุ ของเพื่อนบล๊อกเกอร์ คือคุณ กะว่าก๋า ให้แง่คิดว่า |
| |
| ไม่มีใครอยากเขียน |
| และไม่มีใครที่อยากอ่าน |
| อดีตที่เจ็บปวด |
| อืม..... ผมเห็นแย้งนิดนึง คืออยากเขียน แต่กลัวไม่มีคนอ่าน 555 |
| |
| เคยเขียนร่างไว้เยอะมาก หลายตอน แต่พอรุ่งขึ้น มาอ่านทบทวน ไม่กล้าโพสต์ออกทางเวฟ |
| มันคล้าย ๆ กับ บ่น หรือ ระบายให้เพื่อนฟัง |
| เกรงใจเพื่อน ๆ ที่ต้องรับฟังสิ่งไม่ดี จะพลอยลุ้น พลอย อิน ไปด้วย แหะ ๆ ตามคำวัยรุ่นหน่อย |
| |
| ที่ผ่านมาเขียนเล่า การทำงานในกิจการต่าง ๆ แล้วก็มีคน ตามตัวให้ไปทำงาน |
| ให้ตลอด เรียกว่า ดวงดีอะไรจะขนาดนั้น 555 |
| แต่ก็เป็นเรื่องจริง |
| แต่กว่าจะ ได้งานทำพร้อม ๆ กันหลายแห่ง ต้องแบ่งเวลาทำงาน ทำงานหนักมาก |
| แต่ก็ต้องทำเพราะ แหะ ๆ งก... |
| |
| ก่อนหน้านั้น การใช้ชีวิต กับ งานไม่ดีเลย ทำอะไรก็ไม่เจริญงอกงาม |
|
| เพราะอดีตที่ไม่ดี เอ้ย อดีตที่ผิดหวังด้านงาน มีอยู่แล้ว ผู้ใหญ่ 2 คนทำนายว่า |
ชีวิตจะตกต่ำติดต่อกัน 10 ปี โห..งั้นแก่ หง่อม แน่เลย
|
| อะไรจะขนาดนั้น ไม่ไหวแน่ ต้องต่อสู้ไว้ก่อน เป็นเช่นไร ก็ไม่เป็นไร เป็นเพียงคำทำนาย |
| ของคนที่ศึกษาด้านทำนายทายทัก แหะ ๆ ปลอบใจตัวเองมาตลอด |
| แต่คนที่ทำนาย เป็น นายทหารยศ พลโท อีกคน เป็น นางพยาบาล รุ่นป้าเราเลยแหละ |
| |
| คำทำนาย เป็นไปอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อกิจการที่เราทำอยู่สิบกว่าปี ถูกเทคโอเวอร์จาก กลุ่ม |
นายทุน ที่ทำทีวีช่องหนึ่ง
|
MD คนใหม่ ออกนโยบาย เน้นสร้างทีมงานขายใหม่
|
| ลูกค้าเก่า เป็นของตาย ยังไงลูกค้า ไปส่งเงินเองต่อสัญญาเองทุกปีอยู่แล้ว ทีมงานขาย เก่า |
| อยากอยู่ก็อยู่ไป แต่ตัดรายได้ บางส่วนออก เขาต้องการบีบให้ออก |
| |
| ฝ่ายเรา รู้เลยว่า แบบนี้ ลูกค้าเก่าหายไปเยอะแน่นอน เพราะปกติเรา เก็บสถิติมาตลอด |
งานเรา มีหน้าที่กำกับ ดูแล กิจการสาขาทั้งหมด หรือดูแลลูกค้าเก่าเป็นหลัก
เมื่อเข้าประชุม เลย ขอให้ พิจารณาทบทวนเพราะรายได้บริษัทจะหายเดือนละหลายล้านบาท
|
| เฮ้ย.. คุณจะรู้ได้ไง ระวังตัวคุณไว้ให้ได้ ก็แล้วกัน |
| |
| (คุ้น ๆ กับหรือคล้าย คนที่เขาคิดว่าเป็น "นาย" พวกเรา ในปัจจุบัน เนาะ 555) |
| |
| ตั้งแต่นั้นมา ถูกปูนกา หน้าผาก.. ทำอะไรก็ถูกคน จับตามองหาข้อผิดพลาด |
|
| ฝ่ายขายเก่า ลาออกกันเยอะ ยอดขายตกติดต่อกันนาน บริษัทเบิกเงินเกินบัญชีในธนาคาร เป็นสีแดงจนน่าใจหาย |
พี่ประยงค์ ที่ผมรู้จักมานาน และผมรักเคารพ พี่เขาเป็นผู้ชายนะครับ
|
| เขาเห็นว่า แบบนี้ไปไม่รอด เลยลาออก ขอให้ผมแนะนำแหล่งซื้อมาขายผ้า พี่เขาจะไปขายบ้าง |
รวมทั้งเทคนิคการขาย ตลาด ต่าง ๆ ผมเตือนว่า ตลาดเปลี่ยนแล้วนะพี่ ทำอย่างอื่นดีกว่า
|
| เพราะตอนนั้น กิจการค้าผ้าของผมจากที่มีคนขาย 17 คนเหลือเพียง 2 คน ยังแย่เลย |
| แต่พี่เขาก็ยังทำ ไปเปิดบูธขายผ้า ที่ตีก พันทิพ จนได้ |
| |
แล้วผมก็ยื่นลาออก ไปทำอย่างอื่น (ที่คิดว่า ดีกว่า) คือไปทำ หอพักให้นักศึกษาเช่า ก็ หงอย เลยย้ายไปอยู่ บนดอย
ไปทำพืชไร่ กับ รับซื้อ กระเทียม
|
| เพียงปีกว่าไม่ถึง 2 ปี ได้ข่าวว่า พี่ประยงค์ ผิดหวังอย่างแรง กิจการไม่ดีได้ผูกคอตาย... |
| เสียใจมากที่ พี่เขาตัดสินใจแบบนั้น |
| |
| พี่ประยงค์ผูกคอตายได้ 2 เดือน ผมก็ทราบข่าว MD คนใหม่ก็คนนั้น อยู่ ๆ ก็ตาย ป๊อกไปเลย |
| คงจะเครียด หรือว่า กรรมที่ทำไว้แก่คนอื่น ตามทัน ทีมงานของ MD อีกคน |
| ต้องเข้าโรงพยาบาล อาการไม่ดีเลย (เพื่อนที่อยู่ส่งข่าว) |
| |
งานที่ผมลงทุน ไปอยู่บนดอยทางภาคเหนือ ไปทำพืชไร่ ขาดทุนป่นปี้
|
|
| กลับไปสมัครงาน แถวถนนพระราม 4 กับคนที่เคยรู้จัก คุยกันไม่ถึง 3 นาที แล้วเขาก็บอกว่า |
| ผมดูแล้ว งานที่เรามี คงไม่เหมาะกับคุณ.. |
|
| อะ ไม่เป็นไร กลับไปตั้งหลักใหม่ |
| เปิดดูหนังสือแบบ คนหางานในหนังฝรั่งทำ 555 อ้อ..มีกิจการที่น่าจะทำได้ |
| ไปสมัครแถว แดนเนรมิตเดิม |
| ไปถูกสัมภาษณ์นานมาก แสดงว่าเจ้าของกิจการ ที่มีกิจการหลายสาขา เขาคงสนใจเรา |
| แต่ก็ไม่ได้งาน |
|
ตอนนั้นคิด แล้ว ก็ คิด.. ดวงมันตกจริงด้วย ทำอะไรก็ไม่ดี เหี่ยวเฉาหมด
แต่ก็ไม่น่าเชื่อ ที่อยู่อาศัยบนดอย ของเชียงราย กลับสงบ มีความสุขตามอัตภาพ ยังคิดถึง ยังอยากไปอยู่
ภาพข้างบน ภาพแรก เป็นภาพในตัวตำบลหนึ่ง ของภาคเหนือ เป็นภาพแทนนะครับ
เจ้าของพื้นที่ดู คงดูออกว่า ที่ไหน |
| |
| เลยคิดว่า เราน่าจะมีอาชีพ ทำบัญชีตามที่เรียนมาดีกว่า ที่ผ่านมาไม่ได้ทำงานบัญชีโดยตรงเลย |
| |
| กลับมา กรุงเทพ ได้เข้าทำงาน ภัตตาคาร ของนายคนใหม่ ที่มีหลายสาขา ทำบัญชีแบบที่เขา |
| วางรูปแบบไว้ บอกได้เลยว่า เซ็งมาก ๆ เพราะต้องเขียน ๆ แล้วก็ เขียน หุ หุ |
เขาให้ เงินเดือน เพียง 3,500 บาท หายไปจากชีวิตหมื่นกว่าบาท
อย่าหัวเราะตัวเลขนะครับ เมื่อก่อนเงินแพงมาก น้องในฝ่ายบัญชีเขาได้ 1,200 กว่าบาท
ก็ต้องทำไว้ก่อน ก็ผมไม่มีทางเลือกนี่ครับ
เมื่อรับทำงาน ก็ต้องสู้ต่อ
|
| ใจก็นึกถึง คอมพิวเตอร์ที่เคยทำมาบ้าง น่าจะดัดแปลงมาทำบัญชีได้ เลยขอนำระบบงาน |
| บัญชี สต๊อกสินค้า เจ้าหนี้การค้า ลูกหนี้ เข้าคอมพิวเตอร์ ต่อ ลูกชายของนาย |
| เขาเห็นด้วย คือเขาเรียนด้านคอมพิวเตอร์มาก่อนแล้วจาก ตปท. |
อะ...นายน้อย ทันสมัย ใจถึง งั้นสนุกแน่
แต่ต้องคิดอีกแหละ ไม่มีโปรแกรมบัญชีขาย หรือที่เรียกว่า ซอฟแวร์ |
|
| นั่นเป็นจุดเริ่มต้น การใช้วิชาบัญชีที่เรียนมา แต่ไม่เคยทำบัญชีครบสมบูรณ์แบบเลย 555 |
| ผลจะเป็นเช่นไร ติดตามต่อ...ครับว่า จะรุ่ง หรือ จะร่วง เจอปัญหา....? |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| end 893,351 |
| st. visit 892,007 |
| = 1,344 |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
