[Books] แต้จิ๋ว : จีนกลุ่มน้อยที่ยิ่งใหญ่ ถาวร สิกขโกศล
ดินเลวปลูกสน คนจนเรียนหนังสือ
- เฮ้งไต้ป้อ (ปราชญ์แต้จิ๋วที่สอบจอหงวนได้แต่ถูกฮ่องเต้ขอตำแหน่งให้คนอื่น) ทูลอธิบายถึงเมืองแต้จิ๋วในยุคนั้น
หลังปก
"คนจีนในไทยห้ากลุ่มใหญ่ คือ แต้จิ๋ว ฮกเกี้ยน แคะ ไหหลำ และ กวางตุ้ง นั้น จีนแต้จิ๋วมีมากที่สุด แต่ในประเทศจีน แต้จิ๋วเป็นจีนกลุ่มน้อย มีประชากรน้อยกว่าจีนกวางตุ้ง แคะ และฮกเกี้ยน มากกว่าไหหลำซึ่งมีประมาณ 5 ล้านคน เพียงกลุ่มเดียว...
แม้แต้จิ๋วจะเป็นจีนกลุ่มน้อยแต่ยิ่งใหญ่ด้วยชื่อเสียงที่โด่งดังไปทั่วประเทศจีนและทั่วโลก ไม่เป็นรองจีนอื่นที่มีคนมากกว่า คนแต้จิ๋วยิ่งใหญ่ด้วยสติปัญญา ความปราดเปรื่อง ปรีชา ความรู้ความสามารถ และความละเอียดอ่อนลึกซึ้ง มีภาษาและศิลปวัฒนธรรมของตัวเองโดดเด่นเป็นที่รู้จักกันทั่วไป..."
อ่านแล้วความหลังสมัยเด็กๆผุดเป็นระลอก ศัพท์แต้จิ๋วที่เคยลืมไปนานผลุบโผล่ขึ้นมาใหม่ในสมอง เลยเป็นหนังสือที่สนุกและน่าสนใจมากสำหรับเรา พวกรายละเอียดยุ่บยั่บตัวเลขยุบยิบเราอ่านข้ามๆ ชอบเป็นพิเศษในส่วนที่วิเคราะห์นิสัยใจคอของคนแต้จิ๋วว่าเกิดจากอะไร ต้นรากมาแต่ไหน เหง้าภาษามาจากใคร ทำไมถึงมีระบบต่างๆอย่างที่เป็น (เช่น ระบบกากี่นั้ง) เทียบกับคนกวางตุ้ง แคะ ไหหลำ ฮกเกี้ยน เหมือนต่างอย่างไร ผู้เขียนเรียกคนแต้จิ๋วว่าเป็นยิวแห่งกวางตุ้ง (เพราะยิวแห่งเมืองจีน น่าจะเป็นคนเวินโจว) อ่านแล้วเห็นตามอย่างมาก
ในหนังสือพูดถึงหลายอย่างที่เราเห็นมาแต่เด็กแต่ไม่เคยรู้ว่าเป็นอัตลักษณ์แต้จิ๋ว (กังฮูเต๊) หลายอย่างที่คิดว่าคนจีนอื่นๆก็เป็นอย่างนี้ (ข้าวต้ม, ศิลปะต่างๆ) หลายอย่างที่แม่ซึ่งติบโตในหมู่บ้านคนแต้จิ๋วยังงงๆ (ผ้าขาวม้า, น้ำปลา) หรือเพราะบ้านเราเป็นแต้จิ๋วระดับกรรมาชีพ จึงไม่ค่อยลึกซึ้ง?
มีช่วงที่อ่านแล้วขำเงียบๆหลายตอน อย่างเช่น
- คนแต้จิ๋วใฝ่การศึกษา แต่ไม่ชอบรับราชการ เป็นท้องถิ่นที่เคยมีบัณฑิตสอบจอหงวนได้เพียงสองคน แถมคนหนึ่งในนั้น ยังโดนฮ่องเต้ขอตำแหน่งไปให้บัณฑิตจากหยางโจวซึ่งเป็นเมืองด่านสำคัญซะอีก คนแต้จิ๋วได้ข้อสรุปว่า "คบขุนนางจน คบผีตาย" เพราะขุนนางมีสองปาก เข้าปากออกปาก (ตามตัวอักษรจีน) ไม่ควรเกี่ยวข้องด้วย คนแต้จิ๋วเลยชอบทำการค้าหรือทำกสิกรรมมากกว่า
- ที่กวางตุ้งมีวิจัยเรื่องทัศนะต่อถิ่นที่อยู่ของจีน 3 กลุ่มของมณฑลที่ไปอยู่ต่างถิ่น "จีนกวางตุ้งอยากกลับถิ่นกวางตุ้งของตน จีนแคะนั้นแปลกมากที่อยากกลับจงหยวน ส่วนจีนแต้จิ๋วบอกว่าอยู่ที่ไหนก็ได้ที่การค้าดีแต่ขอให้กลับไปเยี่ยมบ้านที่แต้จิ๋วได้สะดวกอยู่เสมอก็แล้วกัน"
- "เมื่อจีนโพ้นทะเลหรือลูกหลานจีนโพ้นทะเลกลับมาเยี่ยมบ้านที่แต้จิ๋ว ญาติที่บ้านเมืองจีนต้องทำบัวลอยไข่หวาน (2 ฟอง) ให้กินเป็นสิริมงคล และเป็นสัญลักษณ์ว่าได้กลับมารวมกันพร้อมหน้า" ขำกิ๊ก ตอนไปที่นั่น กินจนเอียน ตอนนี้ยังจำรสชาติได้อยู่เลย >_<
คนเขียนพยายามเล่าทั้งด้านบวกและด้านลบของคนแต้จิ๋ว (ฉลาดปราดเปรื่องน้อยๆ แต่ขาดภูมิปัญญาอันยิ่งใหญ่) แต่แน่นอนว่ายังไงต้องอวยเป็นส่วนมาก เราเองไม่ขัดข้อง แต่บางทีก็อดยิ้มไม่ได้ คนเขียนบอกว่ามีหนังสือจะเขียนต่ออีกหลายเล่ม เราอยากอ่านเล่ม แต้จิ๋ว จีนกลุ่มใหญ่ในสยาม ไม่รู้ออกมารึยัง
โดยสรุป จำได้ว่าตอนที่ซื้อ ลังเลระหว่างเล่มนี้กับ ตัวตนคนแต้จิ๋ว ไม่รู้เล่มนั้นเป็นยังไงบ้าง งานหนังสือคราวหน้าคิดว่าจะไปหามาอ่านเทียบดู
| Create Date : 04 มีนาคม 2556 |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2562 10:48:40 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 3885 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: Rung IP: 58.9.165.92 วันที่: 23 มีนาคม 2556 เวลา:19:03:35 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [
