"When I walked down the street people would've looked and they would've said there goes Roy Hobbs, the best there ever was in this game." - Roy Hobbs in "The Natural"
เร็วๆนี้ได้ DVD หนังเรื่อง For love of the game มา ก็เลยทำให้คิดถึงหนังเบสบอลเรื่องเก่าๆ แล้วก็เกิดมีไฟอยากจะเขียนเกี่ยวกับความประทับใจที่มีต่อหนังเบสบอลทั้ง 5 เรื่องที่เคยดูมา ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน จะไล่ไปตั้งแต่เรื่องที่ชอบน้อยที่สุดไปถึงเรื่องที่ชอบมากที่สุด (จะได้มีแรงขับให้เขียนจบ)
มาเริ่มกันตั้งแต่
The Natural (1984)
นำแสดงโดย Robert Redford, Glenn Close, Kim Basinger
รอยคุงจะหลุดบ่วงกามของสาวผมทองไปได้หรือไม่ เขาจะยอมเสี่ยงชีวิตที่กระเสาะกระแสะจากโรคกระเพาะทะลุ(สาบานนะว่านี่พระเอกฮอลลีวู้ด)เพื่อลงแข่งนัดสำคัญไหม เขาจะสร้างตำนานให้กลายเป็น The best that ever was ได้อย่างไร ธรรมะกับอธรรม ใครล่ะจะเป็นฝ่ายกำชัยในตอนสุดท้าย (คงไม่ต้องตอบมั้ง)
หนังเบสบอลเพียวๆเป็นอะไรที่สร้างยาก และเสี่ยงขาดทุนสูง หนังเบสบอลฮอลลีวู้ดส่วนใหญ่จึงต้องเบี่ยงเบนไปทางใดทางหนึ่ง เช่น ดราม่า (A league of their own), โรแมนติก (For love of the game), โรแมนติกคอเมดี้ (Bull Durham), ไปจนถึงแฟนตาซี (Field of dreams) โดยเขี่ยเบสบอลเป็นวิ้งๆอยู่เป็นแบ็คกราวด์ แต่ The Natural นี่ข้าพเจ้าอับจนปัญญา ไม่รู้จะวางเข้าซองไหน เพราะตัวเรื่องคล้ายๆจะดราม่า ผสมความรักอันแสน cliche แต่มี element ชวนหัวร่อ (แบบข้าพเจ้าขำเอง ผกก.ไม่ได้หวังให้ขำ) และความเว่อร์โคตระจนเฉียด fantasy พร้อมกับปมที่คลายไม่ออกของเรื่องที่สามารถจะข้องใจคนดูไปได้อีกนานเท่านาน (ยัยบ้าที่ยิงพระเอกมันเป็นใคร)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [
