|
|
หลายวันที่ผ่านมา
ไม่รู้จะจั่วหัวการเขียนว่ายังไงดี...เอาเป็นว่าเรื่องงานก่อนหละกัน
ฉันเบื่องานมาก...ถึงมากที่สุด ฉันเคยดูดวงและดวงเคยบอกไว้ว่า ฉันจะมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องงาน ครั้งใหญ่
ซึ่งมันไม่ใช่แค่ดูดวงโดยคำพูด แต่อ่านหลายเล่มในเรื่องดวง ก็มีเรื่องนี้ที่ทำนาย ทายทักเหมือนกัน
คืนวันที่ 19 ตุลาคม 2553 ที่ผ่านมา ฉันไปจัดงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาว
งานไม่เป็นไปตามที่ฉันคาดหวังไว้
ฉันไปถึงก่อนเวลา ฉันวีนตั้งแต่หัวหน้าจัดเลี้ยง ยัน Sales ที่ประสานงานไว้ ไม่ถึง 20 นาที พนักงานระดับสูงของโรงแรม
ทั้งหมดมายืนเรียงหน้ากระดานแนะนำตัวกับฉันพร้อมกับยื่นนามบัตรกับฉันไว้
ฉันตอบไปแค่ว่า " ขอโทษ ที่ไม่ได้พกนามบัตรติดมา "
ฉันวีนตั้งแต่ระดับ Manager จนถึงระดับพนักงาน แต่คำว่าโรงแรมมันค้ำคอ คนเหล่านั้นอยู่ ไม่มีใครเถียงฉันสักคำ
ทุกคนโค้งนับรับคำด่าของฉันทั้งหมด..แต่ที่ฉันวีน เพราะถ้างานออกมาไม่ดี ฉัน..ก็ต้องเป็นคนที่โดนเล่นงาน
ฉันพยายามแก้ไขสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ดีที่สุดและให้ทันงานที่กำลังจะถึงอีกภายใน 1 ชั่วโมง
งานเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี หลังจากเสร็จงาน ฉันเดินไปยกมือไหว้ ขอโทษทุกคนที่ฉันวีนไป..
เพราะอย่างน้อยคนพวกนั้น ก็อายุมากกว่าฉันหลายเท่า...
ฉันเดินขึ้นรถมากำลังกลับบริษัท คำพูดของคนกันเอง บั่นทอนจิตใจฉันเหลือเกิน ฉันโดนหัวหน้าพูดใส่หน้าว่า
" งานวันนี้ ไลน์อาหารจัดน้อยไปนะ "
ไม่มีคำตอบจากฉัน..เพราะฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปอีกแล้ว เพราะฉันถือว่า ฉันทำดีที่สุดแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันหยุดงานทันที โดยให้เหตุผลว่า บ้านน้ำท่วม ต้องกลับบ้านต่างจังหวัดไปดูบ้าน...
ฉันขับรถกลับบ้าน ผ่านเส้นทางที่น้ำท่วมตลอดเส้นทางฉันเห็นความเดือดร้อนของคนที่ได้รับกับปัญหาที่เจอนี้
น่าสงสารคนเหล่านั้นมากนะ ก่อนที่ฉันจะกลับมาฉันได้รวบรวมเงินเพื่อไปทำบุญได้ประมาณ 4 พันกว่าบาท
ฉันขับรถใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้ว ไม่รู้เวรกรรมหรือฉันโง่ ดันเข้าไปตรงที่น้ำท่วม น้ำเลยเข้ารถ ต้องเอารถตากแดดอยู่ 3 วัน
เป็นเพราะความโง่ของฉันเอง...
ตลอด 5 วันที่กลับบ้าน ฉันได้ไปแจกข้าว น้ำ ให้กับคนน้ำท่วมในบริเวณแถวๆบ้าน ซึ่งที่บ้านฉันไม่ได้ท่วมแต่อย่างใด
หมู่บ้านที่ฉันเคยเห็นมาตลอดชีวิตที่เกิดมา ฉันอยู่มากี่ปี ที่ตรงนั้นไม่เคยท่วม ไม่เคยมีน้ำท่วม
แต่ปีนี้มีน้ำท่วมที่หมู่บ้านนั้น มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก แย่ที่มนุษย์เป็นคนทำทั้งสิ้น สิ่งทีเกิด เกิดขึ้นเพราะมนุษย์เป็นคนทำ
หลายวันมานี่ เห็นข่าวที่เกิดขึ้น ความรู้สึกหดหู่มากมาย พี่สาวลูกอา ก็มาเสียชีวิตไป ฉันก็ไม่ได้ไปร่วมงาน
ด้วยเพราะสาเหตุน้ำท่วม ไม่สามารถเดินทางไปร่วมงานได้สะดวก จึงได้แต่ไว้อาลัยอยู่กับบ้าน
ฉันกลับเข้ากรุงเทพ เมื่อวานนี้ บ้านหลังหนึ่งที่น้ำยังไม่ท่วมวันที่ฉันเดินทางกลับไป
วันนี้บ้านหลังนั้น โดนน้ำท่วม จนต้องอาศัยเรือในการเข้าออกไปซะแล้ว
ตลอด 2 ข้างทาง มีแต่เรือจอด เพื่อเดินทางเข้าบ้าน หลายคนคงเครียดกับสภาพบ้านของตัวเอง เฮ้อออ ชีวิต...
หลายวันมานี่เป็นวันหยุด เค้าไม่ได้โทรหาฉันหลายวันแล้ว ฉันก็ไม่ได้ขวนขวาย ที่จะโทรหาหรือติดต่อแต่อย่างใด
วันหยุดแบบนี้มันเป็นวันของครอบครัว...ฉันคนนอกไม่ควรยุ่งเกี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น ฉันแทบจะลืมและไม่อยาก
รบกวนและยุ่งเกี่ยวอะไรกับเค้าอีกแล้วด้วย คิดว่าเค้าคงไม่อยากลำบากใจที่จะติดต่อมา...
" ฮัลโหล เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหม กินข้าวหรือยัง "
" หายไปไหนมาหลายวันคะ สบายดีหรอคะ ไปเที่ยวไหนมาบ้าง "
" ก็ทำหน้าที่ของหัวหน้าครอบครัวไป งานยุ่งมาก ไม่ได้ไปทำบุญเลย "
" เหรอคะ "
" เบื่อที่บ้านมาก ทำไม เค้าไม่เข้าใจเลยเนอะ วันหยุดแบบนี้ แทนที่จะได้ไปทำบุญกัน พร้อมลูก ก็ไม่ได้ไป "
" ทำไมหละคะ "
" ก็เค้ากลัวผิวจะเสียถ้าตากแดดมากๆ เลยไม่ได้ไปไหนกันเลย "
" พี่ไม่บอกเค้าหละคะ ว่าถึงไม่สวย ไม่ขาว ยังไงก็ รักเหมือนเดิม "
" อืม..ชิโย พี่ไม่รู้เลยว่า จะมีคำว่ารักอยู่หรือเปล่า แต่แค่รู้ว่ามันคือหน้าที่ หน้าที่ของหัวหน้าครอบครัวที่ควรกระทำ
พี่รักครอบครัว แต่กับเค้าไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า..."
" ค่ะ..น่าอิจฉาเค้านะคะ ที่พี่ดีขนาดนี้ ไม่เคยวอกแวกอะไรเลย แต่เค้ากลับระแวง และไม่ไว้ใจอะไรเลย "
" อืม..พี่ถึงบอกไง ช่วงเวลาที่เหลืออยู่และมีอยู่มันน้อยมากที่จะทำให้เราเจอกันได้อีก "
" ค่ะ...แค่ที่ผ่านมาก็ดีพอแล้วค่ะ ชิโยเข้าใจ เข้าใจพี่เสมอค่ะ ไม่เป็นไร "
" ว่าแต่ ค่าตั๋วเครื่องบินเท่าไหร่ ที่ขอพี่มา พี่จะได้โอนไปให้เราหน่ะ "
" ......"
" ค่าโรงแรมเท่าไหร่ ไว้พี่ไปจ่ายให้นะ แต่เอาค่าตั๋วเครื่องบินไปก่อนหละกัน เที่ยวกับเพื่อนให้สนุกนะ ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันนะ "
" ค่ะ "
" ใกล้ถึงบ้านแล้ว ไว้คุยกันนะ ชิโย...ความรู้สึกและความทรงจำ พี่จำไว้เสมอนะ "
ค่ะ...เค้าวางไปแล้ว ความรู้สึกยังคงอบอวลอยู่แบบนั้น ฉันจะรู้สึกอะไรดี คิดถึง นึกถึง หรือปล่อยวาง...
เค้าดีเสมอ ใจดี น่ารัก เสมอสำหรับฉันและเผื่อแผ่ไปยังเพื่อนๆ ของฉันเสมอๆ
" ทำไม ความรัก..ที่อยากจะรัก จะมาเจอตอนที่มันช้าไปแล้วทุกอย่างนะ ชิโย น่ารักแบบนี้เสมอเลยเนอะ
ชิโย ไม่เคยเรียกร้อง ชิโย ก็เป็นชิโย ไม่งอแง ไม่เรียกร้อง เข้าใจในความเป็นพี่เสมอ "
....คิดว่า ความรู้สึกแบบนั้น เป็นความรู้สึกที่ฉันรู้สึกจริงๆ เหรอ ชิโยก็เป็นคน คนที่มีหัวใจ มีเลือดเนื้อ
หยิกเจ็บ ตบแล้วชาเป็นเหมือนกัน...
แต่วันนี้...ไม่รู้ว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้น กำลังใจรู้สึกหรือคิดอะไร...
>
ชอบ น่ารักดี
| Create Date : 26 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 28 ตุลาคม 2553 16:37:21 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 795 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: panwat  วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:17:29:29 น. |
|
|
|
| โดย: blog pu วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:18:00:21 น. |
|
|
|
| โดย: kwan_3023 วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:18:13:41 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:19:32:07 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:19:46:31 น. |
|
|
|
| โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:21:39:37 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:12:24:31 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:12:50:15 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:13:31:28 น. |
|
|
|
| โดย: thinkcraft วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:14:00:23 น. |
|
|
|
| โดย: thinkcraft วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:14:56:33 น. |
|
|
|
| โดย: blog pu วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:20:25:38 น. |
|
|
|
| โดย: blog pu วันที่: 28 ตุลาคม 2553 เวลา:18:34:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู
เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา
ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู
เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผลประเมินออกมาผ่าน หัวหน้าประเมินว่ามีการพัฒนา เดี๋ยวฝากเบอร์ไว้หลังไมล์นะจ๊ะ 
อะไรที่มีอยู่แล้ว ไม่เคยจะดีซักกะอย่าง