|
|
การชนะใจตัวเอง
เมื่อวันศุกร์เกิดเหตุการณ์ระทึกขวัญ ที่ออฟฟิส
มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากสำหรับฉัน
เพราะฉันไม่ชอบบรรยากาศการทำงานที่ด่าทอกัน
ไม่มองหน้ากัน คุยกันไม่ได้..
ฉันมีงานด้านกราฟฟิคที่ต้องให้พี่คนหนึ่งช่วย
ซึ่งพี่เค้าอยู่อีกทีมหนึ่ง
น้องในทีมฉันรวมทั้งหัวหน้าฉันด้วยไปให้เค้าช่วยงาน
ทุกคนเดินไปรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะพี่คนนั้น
สักพักมีโทรศัพท์ที่โต๊ะดัง ฉันจึงบอกพี่เค้าว่า
" เดี๋ยวรับให้ " สักพักก็ส่งยื่นให้พี่เค้าคุย
พี่เค้าคุยไม่ถึง 3 นาทีได้มั้ง
หัวหน้า ฉัน น้องอีกคน รอจะดูงานจากพี่เค้าอยู่
พี่เค้าก็คงไม่มีสมาธิเท่าไหร่ เพราะไหนจะโทรศัพท์
ไหนจะต้องฟังพวกฉันถามถึงเรื่องงาน
ไม่รู้อะไรดลใจหัวหน้าฉัน ถึงได้พูดออกมาว่า
" พี่ครับ วางสายก่อนได้ไหมครับ "
โอ๊วววว กูอยากจะบ้า หัวหน้ากูคิดอะไรอยู่
ที่พูดออกมานั่น พี่คนนี้ตำแหน่งน้อยกว่าก็จริง
แต่อายุเค้ามากกว่า จนเป็นพ่อได้...
แล้วอะไรทำให้เค้าพูดแบบนั้น
ก่อนที่พี่คนนั้นจะวางสาย เค้าหันไปยิ้มให้หัวหน้าฉัน
และวางสายลง...
ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นในทันที ด้วยอาการที่รับไม่ได้
รับไม่ได้กับคำพูดนี้..
เดินไปบ่นให้เพื่อนที่เป็นเลขาฟัง..
เพื่อนที่เป็นเลขาเดินเข้าไปฟ้อง พี่หัวหน้าทีมของพี่คนนั้น
ซึ่งก็เป็นหัวหน้าเก่าของฉันเอง...
สักพัก หัวหน้าทีมของพี่คนนั้นเดินมาต่อว่า
น้องในทีมฉัน น้องในทีมคงกลัวจนตัวหงอ ก็ขอโทษไป
หัวหน้าใหม่ฉันเดินกลับมา หัวหน้าเก่าเดินไป ฉะกัน
แบบรุนแรงด้วยคำพูดที่ต่อว่า ต่อขาน กัน..
หัวหน้าใหม่เดินไปหาพี่คนนั้นแล้วพูดด้วยคำพูดว่า
" พี่ไม่ต้องทำแล้ว ทีหลัง ผมจะไม่รบกวนพี่แล้ว ขอบคุณครับ "
ฉันหลบมุมอยู่หลังเครื่องถ่ายเอกสาร ด้วยอารมณ์แบบเซ็ง..
เรื่องไม่เป็นเรื่องก็เป็นเรื่อง...
สักพักหัวหน้าใหม่เดินมาเรียกฉันเข้าห้อง
ทุกสายตามองฉันแล้วคิดว่าฉันต้องโดนเล่นแน่นอน
แต่ฉันไม่ได้คิดและได้กลัวเลย เพราะฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูด
คือความจริง เพราะฉะนั้นฉันต้องรับผิดชอบในคำพูดที่
ฉันพูดออกไป
หัวหน้า " ทำไม หัวหน้าทีมพี่คนนั้นถึงรู้ "
เรา " อ้อ พอดีชิโย เล่าให้เลขาฟังแล้วเค้าคงไปบอกค่ะ "
หัวหน้า " แล้วทำไม มันถึงเป็นเรื่อง "
เรา " คือชิโยมาเล่าให้เลขาฟังว่า ชิโยไม่พอใจหัวหน้า
ที่ไปพูดแบบนั้นกับพี่คนนั้น เพราะเราไปให้เค้าช่วยทำงาน
อีกอย่าง เค้าก็อายุมากกว่าพี่อีกนะ น่าจะพูดให้น่าฟังกว่านี้ "
หัวหน้า " แล้วยังไง ในเมื่อพี่คนนั้นไม่ได้ไม่พอใจหรือโกรธอะไร
แล้วทำไมต้องให้เป็นเรื่อง พี่จะไปถามเลขา " หัวหน้ากำลัง
จะเดินออกจากห้องไปต่อว่า เลขา
ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วขวางหัวหน้าไว้ แล้วพูดว่า
" พี่คะ ชิโยขอ..เพราะถ้าพี่ไปพูดมันไม่มีอะไรดีกับใครเลย
มันจะมองหน้ากันไม่ติด ชิโยไม่อยากทำงานแบบไม่สนุก
ไม่อยากทำงานแบบเซ็งๆ แค่ทำงานทุกวันนี้ บรรยากาศ
การทำงานก็ไม่สนุกพอแล้ว "
หัวหน้าฟัง..ฉันยังพูดต่ออีกว่า " พี่น่าจะเข้าใจนะ ว่าใครเป็นยังไง
นิสัยยังไง ถ้าเรายอมรับนิสัยคน คนนั้นได้ เราชนะความรู้สึกโกรธ
ตอนนี้ ที่เป็นอยู่ได้ เราจะดีกว่าไหม..การทำงานที่แข่งขันกัน
ไม่ใช่นิสัยที่ชิโยจะทำหรืออยากได้เลย ชิโยว่าคนเรามีหน้าที่
ของตัวเอง ใครมีหน้าที่อะไรที่ต้องทำ อยากแข่งขันกันเลย
แค่ทำงานให้สนุกแล้วงานมันสำเร็จดีกว่า ที่จะมาแข่งกัน"
หัวหน้ายังคงนั่งฟังฉัน ฉันบอกต่อว่า " นับ 1-10 ค่ะ ใจจะได้เย็นลง "
สักพักหัวหน้าเรียกน้องในทีมเข้ามาในห้องด้วย
แล้วพูดว่า " ต่อไปนี้ มีอะไรพูดกับพี่ ไม่ต้องเอาไปพูดต่อกันเอง "
น้องในทีมและฉันพยักหน้า ฉันพูดต่อว่า " ถ้ายังงั้น ขอไว้อย่างค่ะ
ถ้าจะไปให้พี่คนนั้นช่วยทำงานอีก ช่วยพูดกับเค้าดีดีนะคะ
เพราะอย่างน้อยเราก็ไปให้เค้าช่วยทำงานของเรา "
ก่อนออกจากห้องหัวหน้าพูดกับฉันว่า " ขอบใจนะ ชิโยที่เตือนสติ "
เราเดินออกจากห้องหัวหน้าออกมา ทุกสายตาคงคิดว่าเราโดน
หัวหน้าด่าแบบแรงๆ เลขารีบถามเราก่อนเลยว่า
" โดนด่าเหรอ " เรายิ้มให้แต่ไม่ตอบอะไรใครเลย
แต่ใครจะรู้บ้างว่าภายในห้องที่เราคุยกับหัวหน้าเป็นยังไงบ้าง
หัวหน้าไม่ได้ด่า แต่เราคุยกันดีดี เพราะฉันก็พูดถึงสิ่งที่ฉันพูดเอง
ฉันยอมรับผิดว่า ฉันเป็นคนพูดกับเลขาเองแล้วเรื่องทุกอย่าง
มันก็เลยเป็นแบบนี้ ฉันไม่คิดว่าหัวหน้าจะไม่ตำหนิฉันเลย
แต่หัวหน้ารับฟังและยังขอบคุณที่เตือนสติเค้าอีกด้วย
ฉันกลับมานั่งทำงานต่อที่โต๊ะ งานเยอะแยะมาก
เยอะแยะไปหมด กว่าจะได้กลับ 2 ทุ่มได้...
วันศุกร์สุดหรรษาของฉันมาถึงแล้ว พรุ่งนี้จะได้นอนตื่นสายแล้ว
กลับมาก่อนนอนฉันส่ง SMS เข้าเครื่องหัวหน้า
บอกขอโทษและขอบคุณที่เค้าทำวันนี้..
ฉันเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ดีใจที่ได้เตือนสติหัวหน้า
แบบที่เค้าขอบคุณมา เพราะถ้าหัวหน้าเดินออกไปด่าเลขา
เรื่องทุกอย่างก็จะบานปลายไปมากกว่านี้แน่นอน
เหมือนได้บุญมานิดหนึ่ง ที่เตือนสติคนได้...
| Create Date : 13 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 14 มิถุนายน 2553 0:17:29 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 820 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: MTX900  วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:7:45:28 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:11:39:57 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:12:06:13 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:15:17:37 น. |
|
|
|
| โดย: Bluejade วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:23:21:03 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:10:08:58 น. |
|
|
|
| โดย: nangkarang วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:11:02:08 น. |
|
|
|
| โดย: komyooth วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:15:04:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู
เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา
ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู
เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สวัสดีตอนเช้าอีกครั้งครับ
ต้องเก่งคนด้วยนะ เก่งงานอย่างเดียวทำงานลำบากครับ
ขอให้ที่ทำงานมีบรรยากาศดีๆๆ ทุกวันนะครับ