เบื่อ...
เบื่อ....
ความรู้สึกแบบนี้ ครอบงำ ชีวิตอีกแล้ว เช้านี้ ฝนตกแต่เช้า ฉันตื่นมาตอน 7 โมงพอดีเป๊ะ เนื่องจากได้ยินข่าวจากเสียงวิทยุที่เปิดไว้..
โอ๊ววว แม่เจ้า 7 โมงแล้ว มีประชุม ตอน 9 โมงครึ่งจะทันป่าววะ ฉันอาบน้ำแต่งตัว ไปตามแบบประจำวันที่ฉันทำ..กว่าจะเสร็จ 8.10 น. ออกจากห้อง 8.20 น. ขับรถมาเรื่อยๆ เห็นรถติดก็ทำใจไป เพราะฝนตก มาเรื่อยๆ มาถึงออฟฟิส 9.10 น. เห็นจะได้ ไม่ได้แคร์ ไม่ได้สนใจ อะไรใด ใด ทั้งสิ้น กำลังจะจอดรถโทรศัพท์ดังขึ้น " ฮัลโหล ชิโย มีประชุมกี่โมง 9 โมงใช่ไหม " " 9 โมงครึ่งค่ะ " " อ้อ หรอ นึกว่าจะไม่ทัน โอเค ไว้เจอกัน "
ควาย...หัวหน้ากู และยิ่งควายยิ่งกว่านั้นก็คือ บริษัทที่แม่งจะต้องมาพรีเซ็นต์งานเสือกไม่มา โดยให้เหตุผลว่า ฉันโทรเลื่อนวันมันเอง... หัวหน้าด่าฉันซะไม่มีดี บอกว่า สื่อสารผิดพลาด Communication ผิดเอง ดีมาก หัวหน้ากู...
ฉันไม่พูดอะไร เค้าเดินมาถามงานฉัน ฉันตอบไปแบบ ถามคำ ตอบคำ.. จนเค้าถามว่า " อารมณ์เสียหรอ ?" ฉันตอบไปว่า " ป่าว งานเยอะ "
หลังจากประชุมกับอีกบริษัทที่นัดไว้มาถูกต้องตามเวลา หัวหน้าใหญ่เห็นไปชื่นชม น้องในทีมอีกคน โดยที่ฉันเป็นคนประสานงานไว้ทั้งหมด..
เริ่ด ดี เยี่ยม ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหน หรือ ใดใด ออกมาเปรียบเทียบได้ คนทำงานไม่ได้รับคำชม คนไม่ได้ทำได้รับการยกหาง
เยี่ยม... ฉันไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจหรอกนะ กับสิ่งที่เค้าเยิ่นยอกัน เพราะงานก็คืองาน และคิดไว้ในใจอย่างเดียวว่า...
กูไม่มีประโยชน์ กูก็จะไม่อยู่ ไว้กูมีที่ไป มึงก็ทำกันเองหละกัน...
Create Date : 02 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 2 สิงหาคม 2553 14:43:57 น. |
|
16 comments
|
Counter : 830 Pageviews. |
|
|
|