|
ค้นไม่เจอ...
ฉันไม่รู้เลยนะ ว่าหัวใจคิดอะไรอยู่.. ฉันเก็บเสื้อผ้าล่วงหน้า เป็นอาทิตย์ แต่พอถึงเวลาที่จะเดินทางพรุ่งนี้
ฉันกลับไม่อยากไปซะงั้น เอาแน่นอนกับหัวใจไม่ได้เลย
ตอนแรก ฉันเองที่ตื่นเต้นและตีปีกที่อยากจะไป พักผ่อนแถบทะเลฝั่งอันดามัน พอเอาเข้าจริง..ฉันไม่อยากไปขึ้นมาซะได้
ฉันจะหาเหตุผลอะไรดีนะ ที่จะบอก ผู้ชายคนนั้นว่า ฉันไม่อยากไปแล้ว..
วันนี้ ฉันได้เจอผู้ชาย 2 คน โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ และคาดคิด
คนแรก คือ คนที่ฉันจะร่วมเดินทางไปพักร้อน พักผ่อน ครั้งนี้ เค้าอุส่าห์ขึ้นมาจากใต้ เพื่อมารับฉันให้เดินทาง ไปพร้อมกับเค้า แต่..ฉันจะไม่ไปขึ้นมาซะดื้อๆ
เค้าบอกฉันเองว่า " ฉันว่าเธอคงไม่ไปกับฉันแน่นอน " ตั้งแต่วันเสาร์ที่เค้านัดฉันไปซื้อของแล้ว ฉันบอกกับเค้าไปว่า " ไม่ว่าง จะกลับบ้าน "
วันนี้เจอกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมาเกือบ 2 ปีได้ มันก็ยังบุคลิกเหมือนเดิม แต่ไม่ต้องดูแลเทคแคร์ฉันมากหรอก ฉันก็ยังคง กรู มรึง ไปตามสันดาน เพื่อให้มัน ไม่ต้องคิดอะไรกับฉันมากกว่าเพื่อน.. เค้าบอกกับฉันว่า " เธอจะนอนได้หรอ? ไม่ใช่ห้องแอร์นะ " ฉันฉุกคิดในใจขึ้นมาว่า ทำไมนะ ใครๆ ก็มองภาพฉัน เป็นคนเรื่องมาก คุณหนู..แต่จริงๆ แล้วฉันไม่ใช่เลย แต่ฉันยอมรับ ว่าฉันเรื่องมาก ชอบวีนและพูดตรงๆ ถ้าฉันไม่พอใจ..
พรุ่งนี้เช้า ฉันคงต้องหาเหตุผลดีดี ในการปฏิเสธว่า " ไม่ไปแล้ว "
คนที่ 2 ที่ฉันเจอวันนี้ เป็นรุ่นน้องที่รู้จักกันมาหลายปีแล้ว ผ่านเวปไซต์ เวปหนึ่ง รู้จักกันมาประมาณ 6-7 ปีได้แล้วหล่ะ น้องเค้าโทรมาหาเราตอนขับรถอยู่
โทรเข้ามาเบอร์ไม่คุ้น พอเรารับสาย มันก็รายงานตัวว่า " พี่ครับ ผมถึงประเทศไทยแล้วครับ ลงเครื่องมา ถึงที่พัก ผมก็โทรหาพี่คนแรกเลยครับ " อืมม กรู ควรดีใจกับมรึงดีไม๊? เนี่ยย
" พี่ครับ ผมหิวมากเลย นั่งเครื่องมา 10 ชั่วโมง บนเครื่อง มีแต่ขนมชิ้นเล็กๆ 2 ชิ้นเอง พี่มีอะไรแนะนำอร่อยๆ บ้าง " ฉันตอบกลับไปว่า " ได้แต่มรึงต้องกินตอน 2 ทุ่มนะ เพราะกรูมีนัด " มัน " ได้ครับ โทรปลุกผมด้วยนะ พี่ เผื่อผมหลับ " เรา " เออๆ มรึงเนอะ ลำบากกรูอีก "
พอ 2 ทุ่มก็ต้องไปนั่งรอแม่งขึ้นรถไฟฟ้ามา กว่าจะมาถึง พอถึงเรามันบอก " พี่..ประเทศไทยร้อนมาก " เรา " เออ มรึงเพิ่งจะรู้หรอ? ใครให้มรึงกลับมาตอนนี้ " น้องเค้ารุ่นน้องเราหลายปีเหมือนกัน รู้จักมันมาก็นาน รู้สึกได้ว่า ปีนี้ มันโตขึ้น หน้าตาดูดีขึ้นมา นิดหนึ่ง แต่ไม่ใช่สเปกและไม่สนใจด้วย เพราะมันสนิทกันมาก..
ขับรถพามันเดินสะพานพุทธ โดยมันให้เหตุผล ร้อยแปดของมันตอนแรกว่า " พี่พาผมไปหาซื้อรองเท้าหน่อย "แต่จริงๆ มันคงจะให้กรูเลี้ยงข้าวซะมากกว่า
ไม่เป็นไร นานๆ มรึงมาที แต่กรูเลี้ยงมรึงได้แต่ข้างทางนะ พาแม่งเดินๆๆ สะพานพุทธ สรุปกรูเสียตังค์ช้อปมากสุด แม่งไม่ซื้อห่าไรเลย รองเท้า แม่งก็ไม่ซื้อตาม ที่มันบอกกับกรูว่า " พี่ๆ พาผมไปซื้อรองเท้าด้วยนะ "
ไอ้น้องเวร!!!
หลังจากเดินเสร็จ มันก็คุยนั้น โน้น นี่ ไปเรื่อยเปื่อย ฉันก็พามันมากินข้างทางจริงๆ แต่ร้านนี้อร่อยมาก แต่วันนี้ดันไม่ขาย อดแดก ของอร่อยไปมรึง งั้นมรึงก็แดกไอ้ร้านพวกนี้ที่มีอยู่หละกัน
สรุปแม่งคงหิวจริง แม่งซัด หอยทอด ไป 2 จาน แบบรวดเร็ว ฉันถามมันว่า " นี่ มรึงหิวหรือมันอร่อยวะ " มันตอบมาว่า " หิว.. " เราคิดในใจว่า แม่งก็คงหิวจริง เพราะแม่งโทรมาหา ตั้งแต่บ่าย 2 จะได้กินก็เกือบ 5 ทุ่มเข้าไปแล้ว
ฉันคิดในใน รีบกิน รีบกิน เดี๋ยวรถไฟฟ้าหมด ลำบากกรู ไปส่งอีก..
แล้วก็ทำเวลาได้รวดเร็ว มันคงขึ้นรถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายพอดี ฉันส่งมันตรงสถานี มันคงเคืองๆ ฉันนิดหน่อยว่า ทำไมไม่ไปส่งมันที่พัก เรื่องไรกรูจะไปไกลฉิบบ
อีกอย่างแม้มันจะบอกว่า ซื้อของฝากมาให้ฉัน ฉันว่า ฉันก็ไม่สมควรไปที่พักกับมัน 2 ต่อ 2 แม้จะในสถานะ พี่น้อง ก็ตาม...
พอถึงห้อง ฉันโทรกลับไปถามมันนิดหนึ่งว่าถึงหรือยัง มันเลยถามฉันกลับมาว่า " แล้วของฝาก พี่จะเอาเมื่อไร? เดี๋ยวผมจะไม่ว่าง แล้วนะ " เราบอก " เออ เอาไว้ก่อน ไม่ซีเรียส ช็อคโกแลต กรูมีปัญญา ซื้อแดกเองได้ แม้กรูจะชื่นชอบช็อคโกแลต เข้าเส้น " มันบอก " ได้ครับ ไว้เจอกัน "
หลังจากที่หมดสิ้นภารกิจของวันนี้ ฉันถามตัวเองว่า ฉันต้องการอะไรนะ ชีวิตฉันต้องการอะไร ที่ฉันตัดสินใจไม่ไป พักร้อนนั้น
เพราะฉันรอเค้าใช่ไหม... ฉันตอบตัวเอง ก็มีบ้าง บางส่วน แต่ฉันคิดว่า ฉันไม่พร้อมจะไปไหนอะไรทั้งนั้น อยากอยู่นิ่งๆ จนคิดว่า พักร้อนนี้ สมควรไปบวช สัก 3 วัน คิดได้แบบนั้น ก็ส่ง SMS หาเพื่อนๆ ถามความเห็น..
หลายคนบอกดี หลายคนบอกว่า " ใจทุกข์อยู่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนสถานะใด ก็ทุกข์เท่านั้น "
แม่ง...กรูอยากมีสติ อยู่ในวัดสวดมนต์ ทำสมาธิบ้าง ก็เท่านั้น
ฉันแค่อยากมีสติมากกว่านี้ อยากคิดและปลงทุกสิ่ง ทุกอย่างให้ได้มากกว่านี้ ก็แค่นั้นเอง..
Create Date : 05 เมษายน 2553 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 13:44:43 น. |
|
10 comments
|
Counter : 669 Pageviews. |
|
|
|
โดย: panwat (panwat ) วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:3:17:19 น. |
|
|
|
โดย: kwan_3023 วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:7:30:06 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:10:28:54 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:10:31:13 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:12:49:14 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:20:37:58 น. |
|
|
|
โดย: nick_lover วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:23:05:01 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:23:09:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
จริงครับ