มีสิ่งหนึ่งที่ยังไม่เคยหายไป เป็นสิ่งเดียวที่ชั้นไม่เคยเข้าใจ
อยู่ไหนหรือทำอะไร ก็ยังเห็นภาพเธอชัดเจน อยู่ในทุกหนแห่ง

ที่ตรงนั้นที่ตรงขอบฟ้าไกล ที่ตรงนี้ที่ตรงทางรถไฟ
อยู่ไหนหรือทำอะไร ก็ยังเห็นภาพเธอชัดเจน มันทำให้เหงาใจ

ยังกลับไม่ได้ ไปต่อไม่ไหว มันคิดถึงเธอเกินไป
อยู่ไหนไม่รู้ เจอใครไม่เห็น มันจำได้ดีแค่เธอ
อยู่ในใจเสมอ กี่ฟ้าที่ฉันไปเจอสู้เธอไม่ได้

โปสการ์ดใบนี้จากขอบฟ้าไกล คงอีกนานที่มันจะไปถึงเธอ
ขีดเขียนเรื่องราวที่เจอ แค่อยากให้รู้ว่ายังรักเธอ แม้เราจะแสนไกล

กลับไม่ได้ ไปต่อไม่ไหว มันคิดถึงเธอเกินไป
อยู่ไหนไม่รู้ เจอใครไม่เห็น มันจำได้ดีแค่เธอ

ยังกลับไม่ได้ ไปต่อไม่ไหว มันคิดถึงเธอเกินไป
อยู่ไหนไม่รู้ เจอใครไม่เห็น มันจำได้ดีแค่เธอ
อยู่ในใจเสมอ กี่ฟ้าที่ฉันไปเจอสู้เธอไม่ได้…

กี่ฟ้าที่ชั้นไปเจอสู้เธอไม่ได้… ฟ้าทุกฟ้าที่เจอ..

ความคิดถึง ไม่เคยทำร้ายเรา...
มีแต่ ตัวเราที่ทำครับ

จากบล็อกชิโยเอง
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้
นอกจากตัวเราเอง... ..

ไม่ได้อยู่กทม.แล้วเหรอครับ
ฝนตก ถนนลื่น ก็ขับขี่ด้วยความระมัดระวังครับ

สวัสดีค่ะชิโย..
ไม่เจอกันนานเลยแต่ก็แวะมาดูเรื่อย ๆ
เพิ่งว่างค่ะ งานเยอะหลายเดือนเลย
ดีใจนะคะที่กลับมาอัพบล็อก
เรื่องที่ผ่านมาของชิโย..คงมีทั้งสุขและทุกข์
ทำใจให้เข้มแข็งนะคะ...วันหนึ่งฟ้าคงเป็นของเรา
ช่วงนี้อากาศเหงา ๆ เนอะ...ชิโยว่าป่ะ ^__^
คิดถึงนะคะ

สวัสดีกันยามบ่ายครับ
ฤดูฝน ฝนตกได้ตลอดครับ
ทางภาคเหนือเริ่มหนาวแล้ว

มีเหงาเป็นเพื่อนยังดีครับ
เพื่อนบางคนมีแต่ความหดหู่ เศร้าซึม
จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า