|
เมื่อฝนโปรยปราย
แล้วฉันก็กลับมาเขียนเรื่องความรักอีกครั้ง...
วันนี้ฉันตื่นมาตอนประมาณ 06:45 น.ซึ่งไม่รู้จะตื่นมาทำไม ทั้งที่เวลาไปทำงานไม่ยักกะอยากตื่นแบบนี้ ฉันตื่นมา ลงเดินไปริมทะเล เพื่อดูน้ำขึ้นตอนเช้า เดินอยู่สักพักก็กลับเข้าห้องพัก สักพักเค้าโทรมาถามว่า " ตื่นหรือยัง..." " ตื่นแล้วค่ะ " " ทำอะไรกันอยู่ " " ป่าวค่ะ ดูทีวีกันอยู่ " " วันนี้มีโปรแกรมไปไหนกัน " " พี่อยากให้ไปเที่ยวไหนหละคะ " " พี่คงไม่ได้ไปด้วยนะ จะเป็นไกด์ให้ทางโทรศัพท์หละกันนะ "
ฉันวางไปด้วย อารมณ์แบบต้องทำใจ ฉันมาเยือนถึงที่แบบนี้ เค้าเป็นคนมีหน้ามีตาในจังหวัด เป็นที่รู้จักของคนทั้งจังหวัด ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะออกมาเจอฉันได้ เพราะไปทางไหน ก็มีแต่คนรู้จักเค้า ฉันทำใจไว้แล้วและทำใจเยอะด้วย เค้าก็ถามฉันเองว่า " เซ็งไหมที่ได้มา บอกแล้วไง ว่าห้ามงอแง บอกแล้วว่าคงไม่มีเวลาได้เจอ " " ค่ะ เข้าใจค่ะ เข้าใจตั้งแต่วันแรกที่รู้จักแล้วค่ะ "
วันนี้ฉันใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนทั้งวัน มีเพียงเสียงเค้าที่ส่งเสียงมาทางโทรศัพท์เท่านั้น วันนี้ทั้งวันฉันไม่ได้เจอเค้าเลย...
ห้ามแย่ ห้ามนอยด์ ห้ามงอแง ห้ามเรื่องมาก ห้ามเรื่องเยอะ ห้าม ห้าม ห้าม
ฉันนั่งอยู่ริมทะเลจนบ่ายกว่าเกือบเย็นจึงเข้าที่พัก พอฉันลุกเข้าที่พัก ฝนเทลงมา แบบไม่คิดชีวิตและตกแรงจนเกือบ ทุ่มหนึ่งเห็นจะได้ และก็ยังมีเพียงเสียงเค้าที่ส่งมาทางโทรศัพท์และพูดตอนจบว่า " ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้มาเจอเลย อย่าโกรธพี่นะ " " ค่ะ ไม่โกรธ "
โกรธได้ด้วยหรอ ฉันถามใจตัวเอง เราอยู่ในสถานะอะไรที่จะไปโกรธเค้าได้ แค่นี้ก็ดีพอแค่ไหนแล้ว ทำไมนะ ฉันให้อารมณ์นี้กลับมาเกิดขึ้นกับตัวเองอีกแล้ว ฉันหาตัวเองไม่เจออีกแล้ว อิจฉาคนในบ้านเค้า อิจฉาคนข้างๆ เค้า อิจฉาที่ได้ใกล้ชิด แต่เค้าจะรู้ไหมว่าเค้าทำให้คนข้างเค้า อึดอัดแค่ไหน เค้าดีกับเธอแค่ไหน แต่ทำไม เธอถึงได้งี่เง่าได้ขนาดนี้ เธอรู้ไหม ว่าเค้าหน้าตาดีขนาดนี้มีเงิน มีทอง มีรูปลักษณ์ที่ผู้หญิงที่ไหน เห็นก็อยากกระโจนใส่ มีคนอยากเข้ามาหาเค้าแค่ไหน..แต่เค้าไม่ได้สนใจผู้หญิงเหล่านั้นเลย แม้กระทั่ง ฉัน ก็ตาม
เค้าจะพูดย้ำเสมอว่า ครอบครัวคือสิ่งที่ดีที่สุดของเค้า เค้าจะไม่ทำให้ครอบครัวแตกแยกแน่นอน คำพูดนี้จะอยู่เต็มหูฉันตลอดเวลาและสอนฉันตลอดเวลาว่า เค้าไม่ได้สนใจหรือมองฉันเลย
ขณะนี้เวลา สี่ทุ่มกว่า ฉันนั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านพัก กับสปายอีก 1 โหล ฉันไม่ได้แตะมันมานานแค่ไหนแล้วนะ หลายเดือนและหลายเดือนมากๆ ใครชวนก็บอกว่า เข้าพรรษา..แต่วันนี้ฉันกินมันไปซะมากมายขนาดนี้ หลังจากไม่เคยได้แตะมันมาเลยหลายเดือน
Create Date : 02 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 2 ตุลาคม 2553 22:28:43 น. |
|
12 comments
|
Counter : 789 Pageviews. |
|
|
|
โดย: thinkcraft วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:13:35:30 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:15:35:27 น. |
|
|
|
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:23:32:13 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:0:35:02 น. |
|
|
|
โดย: นายแมมมอส วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:11:05:29 น. |
|
|
|
โดย: ป้าโบราณ วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:13:33:49 น. |
|
|
|
โดย: ทาโบะจัง ! (boyalonejang ) วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:18:44:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
หลับตั้งแต่ทุ่มกว่า เพิ่งตื่นเนี่ย
ป่านนี้หลับรึยัง ฝันดีนะ