|
ชี วิ ต
ฉันไม่รู้จะบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นยังไงดี เพราะบางคนอ่านแล้วคงด่าฉันเมื่อกัน..กับสิ่งที่ฉันคิด
เมื่อวานฉันโดนหัวหน้าเรียกเข้าไปคุยตั้งแต่เลิกเรียนตอน 1 ทุ่ม กลับออกมาอีกที เกือบ 3 ทุ่ม เฮ้ออออออ
ฉันรู้นะ ว่าเค้าเป็นคนใจดี อยากให้เราเรียนรู้อะไรเยอะๆ เค้าหลอกล่อ ถามฉันว่า วันๆ ฉันทำอะไรบ้าง อีก 2 ปีต่อไป ฉันคิดยังไงกับชีวิต..
ฉันก็บอกว่า ฉันพอใจแล้ว กับงานที่ทำ กับสิ่งที่เป็น แต่หัวหน้าบอกมันยังน้อยไป..ฉันควรจะเรียนรู้อะไรเยอะๆ เพื่อเติบโตในหน้าที่การงาน..
ฉันตอบไปว่า " ไม่ได้ต้องการ โต " เค้าพูดต่อว่า อยากเป็นลูกน้องแบบนี้ไปตลอดเหรอ.. ฉันตอบไปว่า " เรื่องนี้ พูดกันหลายรอบแล้ว เรื่องการ จะดันให้โต แล้วก็บอกไปหลายรอบแล้วว่าไม่ต้องการ "
ที่ฉันคิดแบบนั้นเพราะ ในระดับฉันที่จะก้าวโตไปเป็นผู้บริหาร แม่งฟังแล้ว ขัดๆ ฉันเลยตอบไปว่าไม่ได้คิด...
งานที่ทำอยู่ก็ดีอยู่แล้ว มีความสุขอยู่แล้ว ไม่อยากได้อะไรแล้ว..
หัวหน้าถามต่อว่า " ถ้าวันหนึ่ง โดนให้ออกจากงานจะทำยังไงกับชีวิต " ฉันตอบไปว่า " อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด ต้องยอมรับและรับสภาพ ไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น คงไม่มีใครทำให้ตัวเองอดตายแน่นอน " หัวหน้าบอก " ปลงได้ขนาดนั้นเลยหรอ " ฉันบอก " ไม่ได้ปลง แต่ถ้าสิ่งที่มันเกิดขึ้นเพราะตัวเอง ก็ต้องยอมรับมันไป "
เค้าถามต่ออีกว่า " เรียนอะไรมา คิดยังไงกับสิ่งที่เลือกเรียน " ฉันตอบไปว่า " เรียนบริหารมา เพราะจบบริหารหางานง่าย เป็นที่ต้องการของตลาด " เค้าถามต่ออีกว่า " ที่เลือกเรียน ไม่ได้คิดหรอ ว่าอยากเอาไปใช้อะไร ทำอะไร " ฉันตอบ " ก็หางานง่าย มีงานทำ แล้วยังต้องการอะไรอีกหล่ะ "
เค้าถามอีก " แล้วคิดจะทำยังไง ที่คิดว่า ทำให้พ่อแม่รัก " เราตอบไปว่า " พ่อแม่ รักลูกทุกคนอยู่แล้วในความเป็น สายเลือด แล้วทำไม ต้องการให้พ่อแม่รักอีกหล่ะ " เค้าถาม " แล้ว คิดว่าอะไรที่ทำให้พ่อแม่ ภาคภูมิใจ " ฉันตอบไปว่า " ตั้งแต่เกิดมา เรียนจบ ไม่ได้ทำปัญหาให้พ่อแม่หนักใจ ทำให้พ่อแม่เสียใจ มีงานทำ ไม่เป็นภาระเค้า ก็ดีที่สุดแล้ว สำหรับที่ทำ ให้พ่อกับแม่ "
แล้ว คุยอะไรอื่นๆ อีกเยอะแยะ ฉันว่าตลอดเวลา ชั่วโมงกว่าๆ ที่เค้าคุยกับฉัน เค้าคงบอกว่า ฉันเป็นคนแปลก ซึ่งบุคลิกกับคำพูด การกระทำ ของฉันมันมักจะสวนทาง กับสิ่งที่ฉันเป็นก็ได้..
แล้วยังไง..ก็ชีวิตพอใจแค่นี้ ซึ่งมันเป็นความคิดที่ ค ว า ย มาก แต่ฉันไม่ต้องการอะไรจริงๆ นะ เพราะในระบบหน้าที่การงาน การจะโตมันยากมาก ไม่ง่ายแบบที่ใจคิด และเป็นเพระฉันไม่ขวนขวาย ด้วยก็ได้นะ
บั้นปลายชีวิตจะเป็นยังไง หรือเกิดอะไรฉันก็ไม่อาจรู้ได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ฉันก็คิดแค่นี้..
แล้วทำไม ต้องทำให้ยากด้วยนะ ทำไมต้องอยากให้โต ทำไม ต้องอยากให้เป็นถึงหัวหน้างาน..
ฉันบอกเค้าไปว่า งานที่ทำอยู่ก็สนุกพอแล้ว สำหรับฉัน แล้วทำไม ยังต้องดิ้นรนอะไรอีกหล่ะ..
---------------------------------------- ขอไว้อาลัยกับความรัก..
ฉันว่า ฉันจะไม่เขียนถึงมันอีกแล้วนะ เมื่อกี้ มีเพื่อนเค้าโทรมาบอกข่าวดีของเค้า เราก็ดีใจกับเค้าไปด้วย..
เพื่อนเค้า เราถึงเค้าว่า กำลังจะเปิดร้าน โดยที่คนของเค้าลงทุนให้ทั้งหมด
ฉันตอบไปแค่ว่า " ดีแล้ว มีคนที่รักเค้า ได้ขนาดนั้น ก็ดีใจด้วย "
น้ำเสียงและคำพูดบางตอนของฉันอาจหยาบคายไป จนเพื่อนเค้าถามฉันว่า " ขนาดนั้นเลยหรอ " ฉันหัวเราะตอบไป..
หลังจาก วางสายฉันคิดขึ้นได้ว่า
" ขอบคุณ สำหรับความรัก ครั้งนี้ที่ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น ความรัก มันไม่ใช่แค่รัก ถึงจะทำให้เราไปกันตลอดรอดฝั่ง มันยังมีปัจจัยอื่นๆ ของชีวิต เข้ามาในส่วนของความรัก ไม่โกรธ ไม่เกลียด คุณเลยตั้งแต่ออกจากชีวิตเราไป ดีใจและยินดีด้วยกับสิ่งที่คุณเลือก... ขอให้คุณมีความสุขมากๆ มีความสุขกับชีวิต มีความสุขกับครอบครัว...มีความสุขกับชีวิตประจำวัน ..ไม่ต้องห่วงเรา เราอยู่ได้ "
Create Date : 04 มิถุนายน 2553 |
Last Update : 4 มิถุนายน 2553 12:44:46 น. |
|
18 comments
|
Counter : 765 Pageviews. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:15:25:48 น. |
|
|
|
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:15:35:52 น. |
|
|
|
โดย: รักนายพีรพงศ์ (Girl_lov_Star ) วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:16:03:00 น. |
|
|
|
โดย: nangkarang วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:16:29:56 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:22:11:22 น. |
|
|
|
โดย: zerxiustor วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:8:53:09 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:22:32:49 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:17:27:46 น. |
|
|
|
โดย: coco-wine วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:20:18:16 น. |
|
|
|
โดย: j a r n i k วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:20:24:51 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:20:39:41 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:21:37:35 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:0:07:05 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:9:15:23 น. |
|
|
|
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:9:32:42 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:9:57:26 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:12:01:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|
ทั้งเรื่องงานและเรื่องความรักนะค่ะ