วันเวลาและการลืม
แปลกเนอะ หลายวันมานี่เราไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ติดต่อกัน 1 อาทิตย์ได้แล้วหล่ะ คุณได้ขวนขวายที่จะโทรหา
2 วันแรก ฉันฟุ้งซ่านแทบบ้า ที่เราได้เจอกันและหวังว่า เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม วันแรกผ่านไปสับสน วุ่นวาย ว้าวุ่น
วันที่ 2 อาการเดิมนั้นยังคงอยู่
วันที่ 3 เขาคงมีความสุขดีกับครอบครัวเขานะ
วันที่ 4 ฉันต้องอยู่บนความจริงสิ..
วันที่ 7 เขาไม่ได้คิดถึงฉันหรือรักฉันแล้วนี่... ไม่รู้ว่า เขากำลังคิดและทบทวนอยู่หรือเปล่านะว่า วันเวลามันทำให้เราลืมกันไปแล้วจริงๆ
เราเคยรักกัน แต่วันนี้ เราหมดใจกับความรู้สึกนั้นแล้ว...คุณไม่ได้รักเราแล้ว คุณแค่รู้สึกผิดที่คุณทิ้งเราไป
น้ำตา ของวันนั้นมันคือความสับสนกับการกลับมาหรือจะทำเรื่องที่ผิด ผิดต่อไป
ใช่...วันนี้ วินาทีเรารักคุณอยู่ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างต้องอยู่บนความถูกต้อง 2-3 วันแรก เราร้องไห้คิดถึงคุณแทบบ้า
หลังจากที่เราไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ไม่แปลกหรอก...
แม้หัวใจจะยังมีคุณอยู่เต็มทุกห้อง วันนี้เราคงตอบได้แล้วหล่ะว่า ใครที่จะอยู่ข้างเราตลอดไป ใครที่รักจะอยู่กับเรา
คุณก็ต้องเลือกครอบครัว เจ็บปวดนะที่คุณบอกว่า คุณอยากมีลูกอีกคน แต่ปล่อยแล้วเขายังไม่มา..
คุณอยากมีลูกกับเขา ก็แสดงว่าคุณรักเขา..วันเวลา 20 ปีของคุณมันมากกว่าความผูกพันของเราแค่ไม่กี่ปี
แม้คุณจะมีใครมาแล้วหลายคน คุณบอกคุณรักเรามากกว่าผู้หญิงทุกคนที่คุณมี..ไม่แปลกอีกเหมือนกัน
เพราะ ทัศนคติ ความคิด ความชอบ ของเราเหมือนกันแทบจะทุกอย่าง คุณรักในความเป็นเรา เรารักในความเป็นคุณ
อะไรที่ตอบโจทย์กันและกันได้ มันก็ไม่แปลกที่จะถูกใจกัน...คุณบอกคุณรักเราตั้งแต่วันแรกที่ได้คุยกับเรา
คุณไม่ไ้ด้รักเรา ที่หน้าตา คุณหล่อ เท่ห์ สาวๆ คลั่งไคล้ เราผู้หญิงธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาในความรู้สึกคุณ..
ขอบคุณระยะเวลา ขอบคุณความผูกพัน ที่ทำให้เราได้รักกัน ได้เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แม้จะเป็่นช่วงสั้นๆ
แต่มันเต็มไปด้วยความรัก ความสุข ความอบอุ่น ขอบคุณสำหรับความรู้สึกนั้นจริงๆ
ก่อนที่เราจะจากกัน เราบอกกับคุณว่า " ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันขออยู่ในสถานะคนที่อยู่ไปด้วยตลอดชีวิตบ้าง ไม่ใช่คนที่รอไปตลอดชีวิต "
| | |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราเชื่อ ว่า คนดีดี ต้องเจอสิ่งที่ดีดีนะ