|
เปลี่ยนไป แต่ก็คือคนเดิม
วันหยุดมานี่ ฉันลั๊นล่ากับชีวิตมากไปเหลือเกิน จนเพื่อนแซวว่า " ก็จะเอาไรมากกับผู้หญิงลั๊นล่าแบบฉัน "
คืนวันศุกร์ไปนั่งเมาไวน์กับเพื่อนสาวและสามีเพื่อน เลยเป็นบุญปาก ที่วันนี้ได้นั่งจิบไวน์เคล้าเสียงดนตรี ชิวๆ ร้านที่เคยไปกับเค้ามาด้วยเหมือนกัน เพื่อนแอบแซวว่า " เลิกคิดได้แล้ว ผ่านมาแล้ว " ฉันตอบกลับไปว่า " เฮ้ยย เลิกคิดนานแล้ว เหลือแต่ความทรงจำดีดี " ตอนเช็คบิล สามีเพื่อนถามเด็กเสริ์ฟว่า " หน้าร้านมีด่านตำรวจหรือเปล่า "เพื่อนฉันหันไปถามสามีว่า " ถามทำไม " สามีเพื่อนตอบว่า " กลัวฉันจะโดนเป่า " ฉันหัวเราะ เพื่อนเลยตอบว่า " แค่นี้ อ่ะนะ มันจะเมา "
ฉันร่ำลากัน แล้วขับรถกลับ ถามว่า เมาไม๊ ก็ไม่ถึงกับเมา แต่มึนๆ ผะอืดผะอม ตลอดเส้นทางที่ขับกลับ ฮ่าๆๆ พอจอดรถได้ หาต้นไม้ข้างทาง ขอเอาสิ่งที่อยู่ข้างใน ออกนิดหนึ่งนะ แต่มันไม่ได้ ดั่งที่ใจคิดนะ เพราะมันไม่ออก
เดินเข้าห้อง อาบน้ำ สวดมนต์ ( ด้วยนะ แม้จะมึน ทำตัวเป็นพุทธสาสนิกชน ที่ดี ) แล้วก็นอน ตื่นมาอีกที 9 โมงเช้า ไรฟ่ะ กินยาไปด้วย เสือกตื่นเช้าอีกกรู ตื่นมา นอนฟังเพลง ดูหนังสือแฟชั่น กลิ้งไป กลิ้งมา เปิดทั้งเพลง เปิดทั้งทีวี โอ๊ววว ชีวิต ชั่งสุขเสียนี่กระไร กลิ้งไป กลิ้งมา หลับไปอีกรอบ ตื่นขึ้นมา ซักผ้าซะหน่อย ซักผ้า ปูที่นอน เวฟข้าวกิน อาบน้ำ ออกไป จตุจักรซะหน่อย แหล่งช้อปปิ้ง ที่ชอบไปเดิน กะจะไปซื้อชุดแซ็กลายดอกไม้ สีหวานมาไว้ใส่ไปทะเล แต่เดินหมุนอยู่หลายรอบ แล้วก็คิดว่า กรูจะซื้อไปทำไมวะเนี่ย ชุดหนึ่งแขวน อยู่ในรถยังไม่ได้ใส่ อีก 2 ชุดอยู่ในตู้ก็ยังไม่ได้แตะ
คิดได้อย่างนั้น สรุปได้ของที่ไม่ตั้งใจจะซื้อมา ซะงั้น อากาศร้อนมากแม่เจ้า ขนาดฉันมาเดินตอน 5 โมงเย็นแล้ว นี่นะ ทำไม ร้อนได้ขนาดนี้ เพราะสิงตัว อยู่แต่ในห้อง ไม่รู้เลยว่าอากาศข้างนอกร้อนขนาดนี้และเหมือนว่า ที่จตุจักร ฝนจะตกด้วยเหมือนกัน
เดินอยู่ เพื่อนไปช้อปปิ้งที่แพลทินั่ม โทรมาและด่าฉันว่า " เป็นเชี๊ยไร ชอบเดินจตุจักร ร้อนจะตายห่า อีบร้า " เราตอบไปวา " ก็เรื่องของกรู กรูชอบของกู มรึงจะทำไม? " มันบอกต่อว่า " เออๆๆ เดี๋ยวกรูไปหา ที่รถไฟฟ้า รอด้วย เย็นนี้ แหลกข้าวกัน วันเกิดสามี เพื่อนมรึงนะ " เรา " เออ "
ร้านที่ไปนั่งกิน ไม่ได้เริ่ดหรู อะไร ร้านข้างทาง ร้อนโคตร แต่อาหารอร่อยมาก ถูกด้วย ประมาณว่า ถูกอย่างเหลือเชื่อ คนคงมองฉันเนอะ แต่งตัวขนาดนี้ มานั่งกินร้านข้างทางแบบนี้ เอาน่า อย่าได้แคร์ เคยแคร์อะไรด้วยหรอ..
ฉันถามเพื่อนสามีไปว่า " เฮ้ยย วันนี้ ต้องมีแอลกฮอล์ดิ แต่ไม่กิน แบบที่มรึงกินนะ " เ พื่อนบอกว่า " มรึง พูดจากับสามีกรู เหมือน เพื่อนมรึงเลยเนอะ " เราตอบไปว่า " ปั๊ว มรึงก็เหมือนเพื่อนกรู คิดเชี๊ยไรเยอะเนี่ยย " จริงๆ ด้วยความสนิท และพวกมันก็รู้สันดานเราด้วย เลยชิน กับการพูดจาของเรา ฮ่าๆๆ เราบอก " เฮ้ยย ไปเอาเบียร์มา จะกินเว้ยย " แฟนเพื่อนอีกคนถามว่า " คิดไง วันนี้จะกิน ไม่เคยเห็นกิน " เราบอก " เอ้า คนจะกิน อยากกินจะถามทำไมวะ " แล้วหญิงสาว สายเดี่ยวขาสั้น ก็นั่งกินเบียร์ในร้านอาหาร ตามสั่งโดยไม่เกรงใจใคร เอาน่า กรุงเทพ คิดไรมาก เจอกันครั้งเดียว ใครมองไงก็ชั่ง ฉันไม่ได้ ไปยืนโพกผ้า ประท้วงอยู่กลางสนามหลวงนี่หวา อิอิ
สรุปกินไปแล้วติดลม ต้องมาต่อหน้าบ้านเพื่อนอีก สรุป หมดไปหลายขวด พร้อมกับการกลับห้องซะดึกมาก เมาคับ แต่ไม่เมาเหมือนไวน์ เมื่อคืนนะ กลับมาพร้อมด้วยการเดินถือห้อง พะรุงพะรัง เดินขึ้นห้อง...
ฉันนึกไปถึงคำพูดของแฟนเพื่อน ที่ตอนนั่งกินกันอยู่ว่า " เฮ้ยย จะติดต่อผู้ชายให้คนหนึ่ง " ฉันนึกสนุก เฮฮา กับมันไปตามเรื่อง จนเพื่อนอีกคนบอกว่า " ไม่เข็ด คนที่แล้ว เจอมันวีนไป ไม่เข็ดหรอ ให้เสียกันไปเป็นคนๆ นะ " อีกคนเลยบอกว่า " เฮ้ยย เลิกเป็นตัวของตัวเองมากไปได้ไหม เลิกดุ เลิกวีน ได้ไหม เผื่อจะมีแฟนกับเค้าซะที " ฉันถามกลับไปว่า " จำเป็นไหม..ผู้ชายที่เข้ามาต้องจำเป็นไหม ที่ฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง ถ้ารับฉันไม่ได้ ฉันก็อยู่คนเดียวได้นะ " พี่ชายเพื่อนนั่งอยู่ด้วย พูดกับมาว่า " พี่ไม่คิดเลยนะ ที่พี่เจอเรา แล้วเราจะบอกว่า โสด..นึกว่ามีแฟนแล้ว " คิดไม่ออกกับคำพูดของพี่ชายเพื่อนหรอกนะ ว่าสื่อถึงอะไร
พอฟังจากเพื่อนๆ มาว่า ฉันควรเปลี่ยนตัวเองบ้าง พอย้อนนึกถึงคำพูดหลายๆ คนที่พูดถึงฉัน พักนี้ มีแต่คนบอกว่า ฉันเปลี่ยนไป ฉันไม่เหมือนเดิม ฉันไม่ใช่คนเดิม ฉันอารมณ์..ติสต์ เกิน ที่จะคุยด้วย ติสต์เกินที่จะรู้ว่า ฉันคิดอะไรอยู่..
ฉันเคยถามเพื่อนในเรื่องปัญหาในเชิงปรึกษาว่า " มรึงว่า กรูคิดยังไงอยู่วะ " เพื่อนตอบมาว่า " ตั้งแต่กรูรู้จักมรึงมานะ กรูรู้สึกได้ว่า มรึงไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่า ตอนนี้มรึงคิดอะไรอยู่ เพราะตอนนี้ มรึงไม่ใช่คนเดิมที่กรูรู้จัก "
อึ้งนะ เพราะฉันคิดว่า ฉันเปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยหรอวะ.. ฉันเก็บตัว มีโลกส่วนตัวของฉัน ขนาดนั้นเลยหรอวะ.. แล้วแปลกหรอ..ที่ฉันจะไปดูหนังคนเดียว เดินช้อปปิ้งคนเดียว ไม่โทรคุยกับใคร วันหยุดเงียบหายไปจากเพื่อนๆ นอกจาก อยากสังคมจริงๆ จะโทรหาพวกมัน และไปหามัน แต่ถ้าไม่อยาก ฉันก็หายไปจาก ชีวิตพวกมันได้เลย
แปลก..หรอ..วะ
ฟังวิทยุออนไลน์ ที่ izeemusic
Create Date : 09 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2553 16:59:13 น. |
|
13 comments
|
Counter : 841 Pageviews. |
|
|
|
โดย: bb_plumeria วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:26:06 น. |
|
|
|
โดย: zerxiustor วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:58:22 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:20:34 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:23:07 น. |
|
|
|
โดย: zerxiustor วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:20:29 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:11:36 น. |
|
|
|
โดย: blog pu วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:26:46 น. |
|
|
|
โดย: Bluejade วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:1:41:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่มีใคร..ทำให้เรามีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง... ..♥
Blog ของกู พื้นที่ส่วนตัวของกู เข้ามาด่ากูไม่ต้องเข้ามา ไม่ต้องจำใจที่จะต้องอ่าน Blog กู เพราะกูมีสิทธิ์ลบ.. คอมเม้นของมึง..
|
|
|
|
|
|
|