ป่วยต่อ...
เช้านี้ฉันตื่นมาทำงานด้วยอาการที่ห่วงงานว่ามันจะค้างอยู่เยอะ ตอนฉันไม่อยู่ขับรถออกมา รถติดมากมาย
มาเรื่อยๆ จนจะถึงอยู่แล้ว เพื่อนที่เป็นเลขาโทรมาว่า
" มึงอยู่ไหนแล้ว "
" ใกล้จะถึงแล้ว "
" มึงมาทำไม ไม่ต้องมากูบอกหัวหน้ามึงให้แล้ว "
" เออ มาแล้ว งานแม่งเพียบเลย "
" เออ ๆ มาก็ได้ แล้วค่อยกลับครึ่งวันละกันมึง "
หลังจากวางสายจากเพื่อนแล้ว ฉันถึงที่ทำงานพอดี วนหาที่จอดรถ วนไปวนมา ไม่มีที่จอด ต้องไปจอดที่เสียตังค์
เรื่องอะไร ฉันจะต้องเสียตังค์ ในเมื่อฉันมาทำงานนะ บริษัทฉันแม่งปัญญาอ่อนได้ใจ ทำที่จอดรถห่าไร ไม่พอพนักงานจอด
แล้วจะรับมาทำห่าไรกันนักหนา อีพวกพนักงานใหม่ๆ เนี่ยย ไม่เข้าใจเลย
ฉันวนหาอยู่สักพักไม่มีที่จอด ฉันเลยโทรหาเพื่อนเลขาถามมันว่า
" มึงบอกใครยังว่ากูจะมาทำงาน "
" ยังไม่ได้บอกใคร "
" เออ งั้นกูกลับหละนะ แม่งไม่มีที่จอดรถ "
" เออๆ กูจะบอกหัวหน้ามึงให้ พักผ่อนเยอะๆ นะ "
สรุปกลับห้องแม่งเลย ไม่ทำหละงาน อุตส่าห์ตั้งใจมาแล้ว แต่ไม่มีที่จอดรถ ก็ไม่ทำแม่งหละ พรุ่งนี้ฉันคงต้องออกเช้ากว่านี้
พอกลับมาถึง เพื่อนเลขายังโทรตามกลับมาอีกว่า
" เฮ้ยย หัวหน้าเค้าเป็นห่วงมรึงนะ ไม่ต้องห่วงงาน พักผ่อนไป "
ฉันรู้สึกว่า เหมือนเพื่อนฉันจะเปิดโฟนให้หัวหน้าได้ยินด้วย
แต่พอเพื่อนฉันวางสักพัก หัวหน้าฉันเอง ไม่ใช่หัวหน้าที่เป็นห่วงโทรมาตามงานที่ฉัน โทรทั้งเบอร์โต๊ะและเบอร์มือถือเค้า
ฉันก็ไม่รับ เค้าส่งแมสเสจกลับมาว่า " Pls call me back...wanna u on a few things "
ฉันนั่งมองโทรศัพท์แล้วก็ไม่โทรกลับไป ไว้บ่ายๆ ค่อยโทรกลับไป เล่นแม่งให้เข็ด
เวลาฉันทำงานจะได้รู้บ้างว่าวันๆ ฉันทำอะไรบ้าง
ในเมื่อคิดว่าฉันไม่มีประโยชน์งานของฉันใครทำก็ได้ ก็ทำกันไป ไม่ต้องมาถาม ในเมื่อสามารถอยู่แล้วนี่
คิดว่าทำได้อยู่แล้ว ก็ทำกันไปซะ สะใจจริงๆ
| Create Date : 08 กันยายน 2553 |
| Last Update : 8 กันยายน 2553 10:36:09 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 777 Pageviews. |
 |
|
|
เล่นแม่งให้เข็ด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตะกี้เรานั่งสัปหงกด้วย ง่วงอ่ะ
ทั้งๆๆที่เมื่อคืนก้อนอนเร็วนะ เร็วมากๆๆด้วย
รักษาสุขภาพด้วยอ่ะ