เ ค รี ย ด
เฮ้ออออออออออออออออออออออ ขอถอนหายใจไว้อาลัยกับความรู้สึกนี้สักนิดก่อนจะเริ่มต้นเล่า เมื่อวานฉันมาทำงานวันแรกจากที่ไม่ได้เข้าบริษัทเลยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว คนแรกที่เจอในลิฟท์ พูดซะฉันดีใจ " เป็นไง เมื่อไรจะย้าย จะย้ายไปอยู่หน่วยงานไหน " แม่งเป็นคำทักทายที่ดีเยี่ยมจริงๆ " อ้อ ยังไม่รู้เลยค่ะ ว่าจะไปอยู่ที่ไหน เพราะไม่มีที่ให้ลง "
เดินออกจากลิฟท์มา... เครียดเล็กน้อย แต่งานมันยุ่งจนไม่มีเวลาคิดและคิดว่า เราทำงานขนาดนี้ยังจะไล่กูอีกหรอ แล้วไงงานขนาดมึงนี่แร่ะ ไม่จำเป็นต้องมีมึงก็ได้ ฉันคุยกับน้องคนหนึ่งที่โดนเหมือนกัน น้องคนนั้นไม่ได้รู้สึก รู้สาอะไรเลย คงเพราะมันลูกรักมันเลยไม่เดือดร้อน เพราะคนรอบข้างเริ่มด่ามันแล้วว่า พฤติกรรมมันเปลี่ยนไป อย่างว่า การเอาตัวรอดของชีวิตก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ ฉันเริ่มคิดว่า จะเอายังไง จะทำยังไงต่อไป แต่ผลงานที่ผ่านมา ทำเอาหลายคนรู้สึกยินดีและตอบรับฉันได้หน่อย แม้มันจะไม่ได้ดีมาก สิ่งที่ฉันต้องปรับตัวอีกเยอะคือ เรื่องปาก.. ปากหมา..แบบฉันจะไปอยู่ตรงไหนได้วะ เฮ้ออออ วันนี้มีคน 3 คนพูดกับฉันว่า ฉันควรปรับตัวเองนิดหนึ่ง
เครียด...งานเยอะแยะขนาดนี้ แต่เครียดที่จะไม่มีเก้าอี้นั่ง...
Create Date : 07 กรกฎาคม 2553 |
Last Update : 7 กรกฎาคม 2553 18:17:34 น. |
|
9 comments
|
Counter : 838 Pageviews. |
|
|
|