ความทรงจำ..
เสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมาได้กลับบ้านต่างจังหวัด ไม่รู้ด้วยหน้าตาที่อมทุกข์หรืออะไร..
พ่อถึงพูดว่า " ชีวิตคนเรา มีรถขับ มีบ้านอยู่ ก็ดีที่สุดของชีวิตแล้ว " เมื่อวานใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่ทั้งวัน ตอนเย็นเลยไปนั่งกินข้าวกัน พ่อพูดถึงเรื่องในวัยเด็กให้ฟัง ซึ่งฉันก็จำได้ดี
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวราชการ ฐานะคงปานกลาง ฉันไม่เคยร้องเอาอะไรได้ในวัยเด็กและไม่เคยเรียกร้อง เอาอะไรจากพ่อแม่ เพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่ได้
ตอนเด็กๆ ฉันแอบคิดไปว่า ทำไมนะ บ้านนั้นถึงมีตุ๊กตาให้ลูกเค้าเล่นได้ ทำไมฉันไม่มี แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยได้เลย ฉันจำได้ว่า ตอนเด็กๆ มีงานวัดที่ไหนสักแห่ง พ่อซื้อตุ๊กตาผ้า ตัวใหญ่เท่าฉันให้กับฉัน ฉันมีพี่ตุ๊กตาตัวนี้ นอนกอดทุกคืนและเป็นเพื่อนเล่น ของฉันตลอดเวลาที่เล่นอยู่บ้านคนเดียว..
พอถึงเวลาเข้าเรียน แม่พาฉันขี่มอไซค์พาฉันไปส่งโรงเรียน ทุกเช้าที่ฉันต้องไปโรงเรียนหน้าที่ของฉันคือ ตื่นมาอาบน้ำ นั่งรถแม่ขี่รถมอไซค์ไปส่งที่โรงเรียน แม่จะไปส่งฉันตอนที่โรงเรียนเข้าแถว แล้วทุกวันซึ่งฉันจะต้องวิ่งไปเข้าแถวช้ากว่าคนอื่นในทุกครั้ง ฉันเคยร้องไห้แล้วถามแม่ว่า " ทำไม แม่ต้องมาส่งช้า เพื่อนๆ เข้าแถวกันหมดแล้ว หนูช้ากว่าทุกคนเลย " แม่ตอบว่า " แม่มาส่งช้าเพราะ แปดโมงไปแล้ว รถน้อยทำให้เราไม่อันตรายนะลูก เพราะคนอื่นไปทำงานกันหมดแล้ว จะทำให้เราปลอดภัย " หลังจากนั้น ฉันไม่เคยถามเหตุผลจากแม่อีกเลย ฉันจำได้ดีว่า ตอนเด็กๆ ที่แม่มาส่งที่โรงเรียน ฉันไม่เคยร้องไห้ โยเย เหมือนเด็กคนอื่นเลย ฉันแอบมองคนอื่นๆ ว่ามาโรงเรียนสนุกจะตาย ร้องไห้กันทำไม..
ฉันรีบผ้าเองตั้งแต่อยู่ ป.4 แม่สอนให้รีดผ้าช่วยตัวเองตั้งแต่ตอนอายุเท่านั้น ฉันเป็นคนที่ติดพ่อกับแม่มาก เวลาที่เค้าไปไหนฉันจะร้องตามพ่อกับแม่จน ฉันอายุเข้าสู่ มัธยมปีที่ 3 ฉันก็ยังตามติดพ่อกับแม่แจ เหมือนเด็กๆ
ฉันไม่โดนพ่อตีมานานมากแล้ว ตั้งแต่ ป.5 ได้ พ่อตามใจฉันมากแต่ก็ใช่ว่าทุกเรื่อง เรื่องการเรียนของฉันไม่เคยตก แต่ก็ไม่ใช่ดี ฉันเรียนอยู่ในระดับปานกลาง แต่ฉันไม่เคยเรียนได้ 0 หรือติด ร. เลย ฉันจะกลัวมากถ้ามีเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะไปตอบพ่อว่าอย่างไร
ภาพความทรงจำ แม่ขี่รถมอไซค์ไปส่งฉันที่โรงเรียน ตากแดดกันไป 2 คน แม่ลูก บางทีฝนตก ทางเข้าบ้านมีน้ำเจิงนองพื้น แม่ขี่รถล้มเพราะถนนลื่น แต่ฉันโดดออกจากตัวรถได้ก่อนแม่ ฉันไม่เป็นอะไร แม่เป็นแผลนิดหน่อย เพราะรอยถลอกจากการล้มบนถนน ลูกรัง..
มาถึงตอนนี้ ฉันรักแม่มาก ฉันสัญญาว่า จะเลี้ยงดูแม่เหมือนที่แม่เคยเลี้ยงดูฉันมา ฉันรับรู้ได้ว่า แม่รักฉันมากขนาดไหน.. แม่เหมือนจะดุฉัน แต่จริงๆ แล้วแม่ตามใจฉันทุกเรื่อง.. แม่เคารพในการตัดสินใจของฉันเสมอ
หลังจากออกจากบ้านมา แม่โทรถามตลอดทาง ฉันเลยคิดว่า ฉันควรลาพักร้อน แล้วไปเที่ยวกับพ่อแม่บ้างได้แล้ว.. หลังจากที่ห่างหายไปจากพ่อกับแม่ซะนาน มีชีวิตของตัวเองมาพักหนึ่งแล้ว ควรมีเวลาให้พ่อแม่บ้างได้แล้ว
คนที่ รัก เราที่สุด...
Create Date : 27 มิถุนายน 2553 |
|
14 comments |
Last Update : 27 มิถุนายน 2553 20:11:10 น. |
Counter : 775 Pageviews. |
|
|
|
คนที่รักเราาาาา ไม่มีทางทำให้เราเสียน้ำตา