No. 658 บล๊อกประจำ ศุกร์ - อาทิตย์
|
|
|
เวลาเดินทางไป เที่ยวในที่แหล่งท่องเที่ยวอยู่ไกล และมีเวลาน้อย ก็ต้องใช้เครื่องบิน |
เป็นพาหนะ สดวกสะบาย เร็วดี แม้จะต้องตื่นแต่เช้า เดินทางไป |
รอขึ้นเครื่องครั้งละหลาย ชม. แต่ก็โอเค นั่งไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทาง |
|
ส่วนผมและเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ ไปเที่ยวแบบชาวบ้าน คือธรรมดามาก ๆ |
|
กะจะไปพักผ่อน นอนเล่น กินอาหารพื้นบ้าน พวกผักแปลกสำหรับคนอื่น แต่เราคุ้นรสชาด |
อยู่ท่ามกลาง ท้องนา สีเหลืองทองหลังการเก็บเกี่ยว ชาวนาเตรียมปลูก ถั่วลิสง |
กะเวลาไปพักผ่อน สิบวันเป็นอย่างต่ำ เพื่อนบางคน ลางานได้ไม่นาน จะกลับก่อนก็ได้ |
จะได้ขับรถไปส่งขึ้น รถทัวร์ เครื่องบิน |
|
ใช่แล้วครับ กลุ่มผม ชอบขับรถไปกันเอง นั่งมองสองข้างทาง ดีจะตายไป ไม่เบื่อเหมือนเห็น |
กองเอกสาร บนโต๊ะทำงาน หรือไม่งั้นก็นั่งมองท้ายรถคนอื่นวันละหลาย ชม. หุ หุ
|
ไปเที่ยวภาคเหนือครั้งนี้ แรก ๆ ไม่ได้บอกใคร ขับรถไปคันเดียว |
แต่ให้บังเอิญ คนที่จะไปด้วย เล่าให้เพื่อนรู้ เลยขอตามไปด้วยอีกคัน ได้เลย กลุ่มนี้เคย |
ไปเที่ยวเมียนม่า เวียตนาม ลาว ด้วยกันมาแล้ว |
ขอเที่ยวด้วยกัน 5 วันนะเพราะ หยุดงานลำบาก มีงานที่ต้องดูแลเยอะหน่อย |
ได้เลย |
|
ขับไปหิวก็ แวะเข้าปั้มน้ำมัน ซื้อของกิน หรือไม่ก็แวะศาลาข้างทางที่ดูสะอาดไม่เปลี่ยว |
หยิบอาหารท้ายรถ มานั่งกิน บางคนก็ไปยิงกระต่ายเก็บดอกไม้ริมทาง |
สบายจะตายไป |
|
เราคุยกันก่อนไป 1 วัน ว่า จะพาไปวัด แหะ ๆ น้อยแห่งหน่อยนะ เอาใจน้าที่สูงวัยด้วยหนึ่งคน |
ส่วนใหญ่เราจะอยู่กับ ธรรมชาติ ท้องไร่ท้องนา แล้วก็ ป่าเขา สูงชัน...
|
ติดต่อจองที่พัก บนเขาสูง เพื่อนเล่าว่า จะพักวันธรรมดามิใช่วันหยุด 2 คืน รีสอร์ทบอกว่า |
ต้องโอนเงินค่าที่พักทั้งหมด 2 คืนด้วย ไม่ยอมรับ มัดจำบางส่วน |
เอาไงดีพี่ |
อย่าไปพักเลย หาที่ใหม่ดีกว่า ขืนไปพักที่นั่น ก่อนนอนต้องสลัดผ้าห่ม ให้ขี้เกลือหลุด |
อุ๊ป.... เผลอค่อนแขะไม่ได้ เปล่าปากจัดนะเออ |
|
จะว่าไป เจ้าของที่นั่น คงเจอคนจอง มากกว่า 1 คืน จ่ายมัดจำแล้วบางส่วน พอไปพักได้ |
เพียงหนึ่งคืน หมดที่เที่ยวละแวกนั้น ลูกค้าเบี้ยวจ่ายเพียงคืนเดียว ก็เดินทางกลับ เจ้าของรีสอร์ทคงเข็ด |
นี่มองในแง่ดี ก็เป็นนะเออ หุ หุ |
|
เราคุยกันว่าระยะทางขาไป อยู่ อำเภอรอบนอก ของที่เราจะไป แวะกินข้าวข้างทาง 2 มื้อ |
นอนงีบครึ่ง ชม.. แวะเก็บดอกไม้ ยิงกระต่ายบ้าง |
ไม่บอกหรอกว่า เริ่มต้นที่ไหน รู้ ๆ กันอยู่ |
ที่ไหนได้ ผมขับรถไปถึง อ.แม่แตง บ้านที่จะพัก บ่าย 3 โมงเย็น ทำเวลาได้พอสมควร |
|
เข้าพักที่บ้าน อ.แม่แตง ข้างหน้าบ้าน เป็นทุ่งนาสีเหลืองทอง หลังเก็บเกี่ยวข้าง สลับใบ |
หญ้าสีเขียว เสียงน้ำไหลในร่องน้ำหน้าบ้าน ไพเราะ คล้ายกับที่เคยได้ยินตอนเป็นเด็กเล็ก ๆ |
แบบนี้ซิ ที่เราไฝ่ฝัน ตื่นเช้าออกไปเดินเล่น เหยียบน้ำค้างบนใบหญ้า แบบที่เห็นข้างล่าง
|
เพื่อน ๆ ใครเคยอยู่แบบนั้นตอนเป็นเด็กบ้าง......... |
ขณะที่นั่งเขียนเอ้ย นั่งพิมพ์เรื่องเล่าตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงครึ่งของเช้าอีกวัน อากาศในบ้าน |
เปิดหน้าต่างบานเดียวแล้ว 13 องศาเซลเซียส เป็นห้องนั่งเล่นกว้างหน่อยเลยเย็น กว่าห้องนอน |
ที่เราต้องปิดหน้าต่างประตู แง้มหน้าต่างไว้ติ๊ดเดียว |
|
อาหารมื้อเย็นวันไปถึง กินกันง่าย ๆ เจ้าบ้านซื้ออาหารที่ตลาดเย็นแม่มาลัย เป็นอาหารพื้นเมือง |
2 อย่างทำอาหารภาคกลางเพิ่มอีก 2 อย่าง ตามด้วยผลไม้กล้วยหอม |
มันญี่ปุ่นเผา ที่เหลือ หุ หุ ตบด้วยกาแฟร้อน ๆ ไอฉุย บางคนก็ชง หญ้าหวานดื่มร้อน ๆ คนละ |
หลายถ้วย กลางคืนเข้านอนใส่กางเกงขายาว เสื้อกันหนาว ห่มผ้านวม
ในห้องนอนแสนจะธรรมดาแบบนี้
|
|
เช้ามา มีแซนด์วิซ ใส้มายองเนสผสม ปลาทูน่า กป. บางคนก็กินข้าวต้ม ไข่เค็มยำเปรี้ยวเผ็ด |
แตงกวา อะไรน้า เรียกไม่ค่อยถูก แตงกวาลูกเล็กยาวสีดำคล้ำ ดองเค็มปนหวานนิดหน่อย |
นึกออกแล้ว ซูกินี่แตงเขียว ๆ ..ไข่เจียว ไก่เค็มที่เหลือในตู้เย็น เข้าไมโครเวฟ
|
แน่นอนมีกาแฟ หญ้าหวานชง แล้วแต่ใครจะชอบ.... วันนั้นเราไปเที่ยวหลายแห่งแต่ให้ดู |
ใกล้บ้านพัก ก่อนก็แล้วกัน |
ดู วิว สายน้ำ แสงแดด พบความหนาวเย็น มากเพียงใด |
ปลูกถั่วฝักยาว ต้นยังเล็ก ไกลออกไปต้นโต เขาปลูกต้นยาสูบ
คุยกับ ชาวสวนที่ กำลังตักน้ำรถต้น แตงโม แถวนั้น เชาบอกว่า เป็นพันธ์ใบกลม
อากาศหนาว เย็น ความชื้นมีมาก จับใบยาสูบเป็นละอองขาว
ภาพข้างบน จะเห็นบ้านที่ เราพัก เมื่อวาน กับเมื่อคืน
ที่สวนลำใย ของคนอื่นไม่รู้ว่าของใคร เป็นที่จัดสรรของ นักร้องรุ่นใหญ่ ทำขายแก่คนทั่วไป แต่ยังไม่เคยพบเจ้าของ น่าจะเป็น
คน กท. ลึกเข้าไป 200 เมตรมีร้านกาแฟ น่ารัก ค่อนข้างสงบ เคียงข้างกับ สวนองุ่น ที่ยังสูงเพียงเอว
ชาวบ้าน มาผิงไฟ แก้หนาว
แม่ไก่ เริ่ม พาลูกน้อย ออกหากินตอนเช้ามืด ภาพนี้ยืนถ่ายไกลหน่อย ขยันไม่งอมือ งอเท้า...
ส่วนผม สวมเสื้อ 3 ชัน เป็นเสื้อกันหนาว หนา 2 ชั้น มือเย็น เลยใส่ถุงมือสำหรับปั่นจักรยาน ให้ปลายนิ้วโผล่
ทำให้สดวกในการถ่ายภาพ เรียกว่า งอมือได้สดวก
ชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์....สวมเสื้อกันหนาว สวมหมวกถุงมือ นาน ๆ ผ่านมา พอ ๆ กับรถยนต์ บนถนนเล็ก ๆ คดเคี้ยว พอสวย
มองเลยไป มุ่งสู่ตัวอำเภอ แม่แตง หรือ ตัวตลาดที่อยู่ข้างหน้าอีก กิโลกว่า ท้องนาที่เกี่ยวข้าวแล้ว แสงตะวันเริ่มสาดส่อง.
ลองถ่ายดอกหญ้ายาม ตะวันสาดส่อง ยืนมองดงดอกหญ้า สวย พอ ๆ กับยืนอยู่ใกล้
แต่ครั้งหนึ่งก็มากกว่า หนึ่งครั้ง หุ หุ ขณะทำไร่อยู่จันทบุรี ตอนนั้นมองไม่สวย เพราะต้องใช้เครื่องตัดก่อนที่ดอกจะบาน
เผาทิ้ง เสียเงินเยอะมาก... คงอยู่ที่คนมอง คนสัมผัสในขณะนั้น...ว่า สวย หรือ ไม่สวย
เห็น คนปั่นจักรยานมา ผมรีบยิ้มกว้าง ๆ รีบถ่ายภาพ แล้ว ขออนุญาต ว่า "ถ่ายฮูปหน่อยเน่อ" เขาตอบว่า "ได้เจ้า"
ชาวเกษตรกร บ้านห้วยฮ่าง ที่เจอกันตอนแรก ถือพลั่ว ตักเศษหญ้าออกจากร่องน้ำให้ไหลสดวก บางครั้ง ก็แทงดิน ตักดินโป๊ะ
กั้นน้ำให้ไหลเข้าสู่พื้นที่ตนเอง
เตรียมดินปลูกพื้นอย่างอื่นหลัง เก็บเกี่ยวข้าวแล้ว
ดูชุดเกษตรกร แล้ว จะรู้ว่า ที่นั่นหนาวเพียงใด
คนละแวกนั้น นิยมปลูกบ้านชั้นเดียว มีทั้งใม้ ปูน ถ้าสังเกตเขาเทพื้น ลดระดับ แต่ละห้องไว้
เช่นห้องน้ำอยู่ต่ำกว่า พื้นห้อง โครงหลังคา ต่อไปคงเป็นเหล็ก
บ้านหลังนี้ ให้สีสวย น่าอยู่
ข้างบน จะเป็นบ้านของคนพื้นบ้านภาคเหนือเป็นส่วนใหญ่ มีลานหน้าบ้านสำหรับจอดมอเตอร์ไซค์ หรือรถพิคอัพ
ถนนในหมู่บ้าน
ถนนมุ่งสู่บ้านพักของเรา ที่อยู่บนเนินขวามือ
หลังนี้เป็นบ้านน้องสาวคนเล็ก ส่วนของผมเป็น ตูบ กระท่อมเล็ก ๆ โย้เย้ ไว้เก็บของ หุ หุ ไม่ได้ถ่ายให้เห็น
|
ขอบคุณเพื่อนที่เอื้อเฟื้อให้ใช้ภาพประกอบ |
End 1,163,373 |
st. ผู้เข้าชม 1,156,413 |
= 6,960 |
งานเขียนประเภท Diarist |
|
ตามมาเที่ยวชนบท อ.แม่แตง เชียงใหม่ด้วยคนครับ
เที่ยวชมวิถีชีวิต ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ
(ที่อ.แม่ริม ร้านกาแฟโดนข้อหารุกที่ป่า)