แง่ว...เพื่อนสนิทคนหนึ่งโทร.มาหาขณะกำลังขับรถ เล่าว่า วันนี้กลุ่มเพื่อนสมัย ม.ต้น นัดกันไปกินข้าว กำลังขับไปอยู่ ง่ะ...โฮ่ๆ ขอบใจนะที่โทร.มาบอก ชิ

ไอซ์ไม่ได้ถามไปว่า ทำไมไม่ชวน เพราะถึงจะชวนก็ไปไม่ได้อยู่ดี น้องสาวจะบินกลับอังกฤษคืนนี้ แล้วก็เข้าใจด้วยว่าทำไมไม่ชวน

หนึ่ง...มันนัดกันเย็นและไกล ทุกคนรู้ว่าไอซ์ไม่มีปัญญาขับรถไปเองถูก ((อนาถตัวเองเล็กน้อย กลับมาอยู่ไทยจะสามปีแล้ว ยังไปไหนมาไหนไม่ถูกเหมือนเดิม))

สอง...สองสาวในกลุ่มแต่งงานแล้ว หนึ่งสาวเพิ่งหมั้นไป จะแต่งงานปีหน้า อีกสองสาวจะมีงานหมั้นและงานแต่งงานปลายปีนี้ พวกมันจะต้องไปนั่งเมาธ์เรื่องการจัดงานแต่งงาน ชุดเจ้าสาว ช่างแต่งหน้า ฯลฯ กันชัวร์

อารมณ์สาวโสดคนเดียวในกลุ่มมันกึ่งๆ ชอบกล แฮปปี้ไปกับเพื่อนๆ ด้วย แต่อีกใจนึงก็แอบเศร้าเล็กน้อย T^T

แต่เดี๋ยวเดือนนี้อาจจะมีนัดกันอีก ... ใจนึงก็อยากไปเจอเพื่อน ใจนึงก็ไม่ค่อยอยากไป กึ่งๆ น่ะ บอกไม่ถูก

เพื่อนๆ คนไทยของไอซ์ที่เรียนด้วยกันตอนม.ต้น ม.ปลาย หรือเจอกันที่มหาวิทยาลัยเนี่ย พอถึงปีหน้า รับรองแต่งงานกันเกือบครบทุกคนแล้วค่ะ ((ปลายปีนี้ไอซ์ต้องไปงานแต่งงานเพียบเลยอะ จัดเวลาแทบไม่ลงตัว)) เวลาผ่านไปเร็วเนาะ เรื่องที่จะไปเย้วๆ กันตามประสาสาวๆ เหมือนเมื่อก่อนคงน้อยลง หรือหมดไปตามภาระใหม่ที่มี นัดเจอกันส่วนใหญ่ก็จะพ่วงสามีไม่ก็ลูกมาด้วย

เหงาๆ เหมือนกันแฮะ T-T

ใจนึงก็รู้สึกว่า ที่เป็นตอนนี้อยู่ก็สบายดี อีกใจก็รู้สึกว่า...เมื่อไหร่จะเจอคนที่ใช่ซักที ((วะ?)) 555 มันเปลี่ยนไปวูบๆ วาบๆ ตามสถานการณ์รอบๆ ตัวน่ะค่ะ ^^"

....

วันนี้ไปทานอาหารกลางวันกับที่บ้านที่ร้านฟูจิ

เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ อายุประมาณ 4-5 ขวบ วิ่งเข้ามาในร้าน บอกกับพนักงานจองคิวด้วยเสียงอันดังฟังชัดว่า

"ผู้ใหญ่ 5 เด็ก 2 ค้าบ"

พนักงานหญิงก้มลงถามยิ้มๆ "รวมเป็นกี่คนครับ"

น้องเงยหน้าขึ้นสบตาและทำหน้างงๆ ยืนเงียบกริบ อ้าปากหวอ 5555

น่ารักดีง่ะ ^^

....

วันก่อนฟังวิทยุ ดีเจเก็บมาเล่าให้ฟังว่า การทำอะไรซ้ำๆ ซากๆ ทุกวันจนเป็นกิจวัตรนั้น ทำให้สมองไม่ทำงาน ควรเปลี่ยนบ้าง เช่น สลับลำดับการทำโน่นทำนี่ หลับตาอาบน้ำ เปลี่ยนทางขับรถ ฯลฯ

หลายปีตั้งแต่กลับไทยมานี่ ไอซ์รู้สึกว่า ชีวิตของตัวเองเป็นกิจวัตรมากๆ เลยแฮะ กำลังคิดว่า น่าจะเริ่มทำอะไรที่แตกต่างบ้าง แต่ยังนึกไม่ออก และขี้เกียจ เบื่อรถติดจนไม่อยากไปไหน ((จะให้เปลี่ยนทางขับรถก็ไม่รู้จะเปลี่ยนทำไม เพราะเส้นทางที่ขับอยู่ระหว่างบ้าน-ที่ทำงานก็น่าจะสั้นที่สุดแล้วนะ))

สงสัยจะต้องหาทางไปเที่ยวให้บ่อยขึ้นดีกว่า 555

....

หลังจากน้องสาวบินกลับอังกฤษคืนนี้แล้ว คงจะได้ฤกษ์เขียนนิยายเรื่องใหม่ "ปลายปีกฝัน" อย่างสม่ำเสมอขึ้นหลังจากเอาบทนำไปลงไว้สั้นๆ มาหลายวันแล้ว จริงๆ ก็อยากพักเหมือนกันนะคะ เพราะเขียนนิยายติดๆ กันมาหลายเรื่องแล้ว แต่...ถ้าพักก็ฟุ้งซ่านน่ะ ไม่มีวันหยุดวันลาพอจะหนีไปเที่ยวไหนอีกแล้วด้วยสิ

เมื่อวานเพิ่งอ่านการ์ตูนเรื่อง Lady Victoria มีตอนหนึ่งบอกว่า

"มักมีความเหงาอยู่ในตัวนักเขียน ที่ทำให้เขียนเรื่องราวออกมาได้"

อะไรทำนองนี้อะค่ะ จำได้ไม่แม่น ... อืม หรือจะจริง ปีนี้เหงามาก เลยมีผลงานมากกว่าปกติ ... ตกลงว่ามันดีหรือไม่ดีกันแน่เนี่ย ^^"

....

บล็อกนี้ก็บ่นอย่างไม่มีสาระและแก่นสารเหมือนเดิมนะคะ สงสารคนที่หลงเข้ามาอ่านจัง แหะๆๆๆๆ

Create Date : 09 กันยายน 2550
Last Update : 9 กันยายน 2550 19:37:07 น.		13 comments
Counter : 1138 Pageviews.
Share Tweet