เมื่อเช้ามีคนทักไอซ์แบบนี้จริงๆ นะ

"สวัสดีปีใหม่ครับด็อกเตอร์" 555

((ไม่ชอบเลยเวลามีคนเรียกว่าด็อกเตอร์ เพราะรู้สึกเหมือนกับว่า เค้าอาจจะจำชื่อเราไม่ได้ 555 แต่คนไทยชอบเรียกกันจัง ทำไมอ้ะ))

วันนี้เป็นวันปีใหม่สำหรับข้าราชการค่ะ เพราะมันเป็นวันขึ้นปีงบประมาณใหม่

ไอซ์เกือบตอบพี่คนนั้นไปแล้วว่า

"ค่ะ สวัสดีปีใหม่...ที่คงไม่มีอะไรดีขึ้น" 555

พี่คนนั้นเค้าจะต๊องๆ หน่อยค่ะ เวลาเจอกันชอบพูดอะไรแปลกๆ แลดูเลื่อนลอยแปลกๆ น่ะ เล่าให้พี่ อ. ในห้องฟัง พี่ อ. บอกว่า พี่เค้าถูกกดจนต๊อง จบวิศวกรรมจากจุฬาเชียวนา อยู่ๆ ไปก็เป็นแบบนั้น เหอๆๆๆ


มองๆ แล้วก็กลัวเหมือนกันว่า สักวันไอซ์จะเป็นแบบนั้นมั้ย เพราะมีช่วงหนึ่งที่เกิดอาการคล้ายจะเป็นโรคประสาท เครียดกับที่ทำงานจนปวดหัวหนักมาก คลื่นไส้ ร่างกายป่วยบ่อยจนรู้สึกว่ามันสำออยผิดปกติ ... ยังคิดอยู่เลยว่า ควรไปเช็คที่โรงพยาบาลบ้าหรือเปล่า 555

ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ เริ่มปลงได้ ทำเต็มที่ แต่ไม่พยายามมากเกินไป


ใครจะว่ายังไงก็เถอะ สำหรับไอซ์ชีวิตของไอซ์สำคัญกว่าเรื่องโง่ๆ อย่างอื่นที่คนอื่นอาจจะเห็นว่าสำคัญเยอะ


เมื่อบล็อกที่แล้วบ่นไปเรื่อง Reader's and Writer's block มานึกๆ ดูแล้ว ความเซ็งจนทำให้ไร้อารมณ์ไปเสียหมดส่วนหนึ่ง อาจจะเพราะไอ้ "ปีใหม่" นี่แหละค่ะ ต้องมาเจอกับคนเดิมๆ นิสัยเดิมๆ ((...ขยะแขยง)) งานเดิมๆ ((...น่าเบื่อ)) โต๊ะเดิมๆ ในห้องเดิมๆ ((...โสโครก)) วงจรชีวิตเดิมๆ ((...รันทด)) กับคำถามเดิมๆ ว่า "กรูมาดักดานอะไรอยู่ที่นี่วะ"

สรุปว่า ยังหา "ความสุข" จากที่ทำงานไม่เจอ ยกเว้นว่า มันได้หยุดเยอะเท่านั้นแหละ ... เวรกรรมจริงๆ


ไอซ์เกลียดความรู้สึกแบบที่ว่า I'm not living a life มากๆ และขณะนี้ไอซ์ก็เป็นแบบนี้ เป็นมานานแล้วด้วยสิ ... การใช้ชีวิตแบบ looking forward for เป็นสิ่งน่าเศร้า เพราะทุกวันจะคิดเสมอว่า "เมื่อไหร่จะถึง...ซักที" I'm not living everyday to the full, and it's a wasted ... ไม่เคยรู้สึกแบบนี้จนเรียนจบกลับมาอยู่เมืองไทยนี่แหละ


โฮ่ๆๆๆ เริ่มต้นบ่นและทดท้อตั้งแต่ต้นปีเลยแฮะ 555 ลางดีมากๆ


ใครเข้ามาไม่ต้องปลอบ และไม่ต้องบอกให้สู้นะคะ สู้มาเกินพอแล้ว ขณะนี้ก็สู้เท่าที่จะสู้ได้ ไม่อยากอธิบายอะไร ใครไม่เข้าใจก็...ขอโทษนะคะ...ช่างหัวเถอะ และจะไม่ทำอะไรเกินลิมิตของอารมณ์ที่ตัวเองรับได้อีกแล้ว เพราะในที่สุด...มันก็ไม่มีค่าอะไรมากมาย อย่างน้อยก็ไม่มีค่าพอกับการปวดหัว คลื่นไส้ ทรมานชีวิตแน่ๆ


ไอซ์ไม่อยากเป็นฮีโร่ ไม่ได้อยากให้ใครมาชื่นชม อยากเป็นแค่คนธรรมดาที่มีความสุขเท่านั้น


อืม...เช้าวันนี้ถือชามมาหนึ่งใบ เดี๋ยวเย็นก็เอากลับไปอีกใบ...น่าเศร้าที่...บางครั้งชีวิตคน พยายามไปมากแค่ไหน มันก็มีบทสรุปอยู่แค่นี้แหละ

บางครั้ง...การยอมรับว่า "แพ้" อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าการต่อสู้ด้วยเลือดและน้ำตาจนกว่าจะถึงปลายทางที่มองไม่เห็นเยอะ

...อาเมน

Create Date : 01 ตุลาคม 2550
Last Update : 1 ตุลาคม 2550 8:06:27 น.		23 comments
Counter : 955 Pageviews.
Share Tweet