ขึ้นหัวข้อบล็อกได้แรงจังเนาะ แต่ช่วงนี้รู้สึกเซ็งๆ กับอะไรหลายๆ อย่างอะค่ะ คงเล่าไม่ได้หมดหรอก แต่ขอให้ได้บ่นนิดบ่นหน่อยก็พอใจ 555

ดูเหมือนว่าจะหันไปทางไหนก็เจอแต่ปัญหายังไงก็ไม่รู้ ส่วนใหญ่ไม่ใช่ปัญหาของตัวเองหรอกค่ะ เรื่องของชาวบ้าน ที่บังเอิญ ((หรือไม่บังเอิญ)) ได้ไปรับรู้ ((บางเรื่องรู้แล้วก็รับไม่ได้อะ มันไม่ใช่อะกิ๊บ มันไม่ใช่ แง้)) มันก็เลยดูเยอะๆ ยังไงชอบกล ทำให้เกิดความเครียด และออร่าหล่นหายไปหมดเกลี้ยง

เวลาไม่เคยหยุดนิ่งนะ และสิ่งต่างๆ ก็ไม่สามารถคงเดิมได้ ต้องเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ทั้งดีและไม่ดี ... เรื่องดีก็เป็นเรื่องดี แต่เรื่องไม่ดีเนี่ย ทำให้อดคิดถึงเวลาเก่าๆ ที่มันเคยดีไม่ได้ ...


อ่านถึงตรงนี้แล้วคงมึนตึ๊บกันเป็นแถวๆ ว่า วันนี้ยัยนี่มาบ่นอะไรเนี่ย 555


วันนี้มาทำงาน...ฮา คงจะไม่บ่นเรื่องที่ทำงานไม่ได้ เดี๋ยวผิดแนว


ตั้งแต่ต้นเดือนมีตัวน่าเบื่อมาทำงานค่ะ ((เลวจริงๆ ตู))

นส. ก. ((นามสมมติ)) นี่เข้ามาทำงานพร้อมๆ กับไอซ์นะ เข้ามาก่อนซักเดือนได้ ตอนไอซ์มาใหม่ๆ คุณเธอกำลังเรียน ป.เอก อยู่ที่มหาลัยใกล้ๆ รร.เก่าของไอซ์อะ ไอซ์ก็ถามตามประสาคนเพิ่งจบเอกมาว่า ตอนนี้ทำถึงไหนแล้ว

นส. ก. ตอบว่า เขียนไปได้สองบทแล้ว ... ซึ่งแปลว่าควรจะจบแล้ว ใช่ป่าวววว

แต่ไม่ใช่เลย เวลาผ่านไปอีกปี ก็ไม่มีวี่แววว่านส. ก. นี่จะจบเสียที ก็ตอ...ไปวันๆ ว่า ใกล้จบแล้ว

บังเอิ๊ญ บังเอิญ ที่อิฉันรู้จักกับอาจารย์ที่มหาลัยนั้น และถามถึงนส. ก. คำตอบที่ได้ก็คือ อ้าว...เด็กคนนี้มีปัญหานะ สอบพลีลิมไม่ผ่าน ไม่รู้ว่าจะจบหรือเปล่า

อ้าว... 555

เวลาผ่านไปอีกหน่อย เธอก็ลาเรียนหนึ่งปี

เพิ่งจบกลับมาเนี่ยอะ

ก่อนไปเธอก็...นะ ทำเรื่องที่ทำให้ไอซ์ขยะแขยงหลายเรื่อง จนไอซ์มองเป็นอากาศธาตุไปแล้ว คือ...พยายามไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เพราะคนบางคนก็ไม่มีค่าพอที่จะไปเกลียด หรือชังขี้หน้าอะนะ

กลับมาพร้อมกับดีกรีด็อกเตอร์ ก็นึกว่าจะดีขึ้น แต่นะ...การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไร

ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนไร้ยางอายและหน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ตายสิจอร์จ

ไม่อยากยุ่ง ไม่อยากฟัง ก็ไม่ได้ เพราะห้องทำงานมันเล็ก และนส. ก. อ้อ...ตอนนี้เป็น ดร. ก. แล้ว นั่งอยู่หน้าไอซ์อะ แล้วเธอชอบพูดเสียงดัง ((โรคจิตอะ เวลาคุยเรื่องงานหรือเรื่องเงิน เธอจะตะเบ็งให้คนทั้งห้องได้รับรู้ ว่าเดี๊ยนเก่ง เดี๊ยนเริด เดี๊ยนทำงาน เดี๊ยนก็มีเงินนะยะ))


อือ...เมื่ออาทิตย์ก่อนเธอพูดกับเด็กลูกจ้างผู้ชาย ที่มักจะนัวเนียๆ ((หลอกใช้ทำงาน)) ว่า

"จ. ((นามสมมติ)) กอดผู้หญิงเนี่ย มันเป็นยังไงนะ"

"จ. ((นามสมมติ)) คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนพี่ดึกหน่อยนะ"


อ๊างงงงงงงงงง จอร์จ ทำยางอายหล่นไว้ที่ไหนเนี่ยยยยยยยยยยย

บอกตรงๆ ว่า ขนลุกอะค่ะ เกิดมาไม่เคยต้องเสวนากับคนแนวๆ นี้อะ

เพิ่งรู้จริงๆ นะว่า ผู้หญิงแบบนี้ก็มีด้วย ให้เอาเป็นนางร้ายในนิยายยังไม่ได้เลย แขยง ฮืออออออออ

อะ แต่ภาพพจน์นอกห้องเธอดีนะ คนบางคนก็มีความสามารถในการสร้างภาพและตีสองหน้าได้เก่งกว่ากิ้งก่าอีก ... ตั้งแต่มาทำงานเห็นอยู่หลายตัวเหมือนกัน เกลียดคนประเภทนี้อะ แต่ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอเนาะ เวงกำ


เซ็งที่ทำงานอ่า เมื่อไหร่จะพ้นกรรมเสียทีว้อยยยยยยยยยยย

เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

Create Date : 23 กรกฎาคม 2550
Last Update : 23 กรกฎาคม 2550 10:04:14 น.		22 comments
Counter : 901 Pageviews.
Share Tweet