เป็นหมอ แต่มีค่าน้อยกว่าหมากับคนใช้บ้านคนรวยที่รถทหารต้องเข้าไปรับ

พี่ที่ออฟฟิศไปตรวจร่างกายแล้วหมอปรับทุกข์ให้ฟัง
เพราะว่าบ้านของคุณหมอน้ำท่วม
หมู่บ้านคุณหมอราคาเป็น 10 ล้าน
เงินทั้งชีวิตของคุณหมอเลย
ตอนที่คุยกันน้ำท่วมเท่าหน้าอกได้

คุณหมอก็แนะนำให้เตรียมแพ็คของใส่กระเป๋าไว้เลย
พวกของจำเป็นต่าง ๆ รวมถึงพวกยาด้วย
เพราะขนาดหมอเอาของออกมา
คุณหมอยังลืมคอนแท็คเลนส์กับยกทรงเลย
เตรียมให้พร้อมไว้ทุกอย่าง
น้ำไม่ท่วมก็ไม่เสียหลาย

แล้วที่คุณหมอเจ็บใจกว่านั้นคือ
ตอนเดินลอยคอ ออกมาจากหมู่บ้านได้ครึ่งทาง
เห็นรถ GMC ของทหารผ่านเข้ามา
คุณหมอก็โบกขอขึ้นไปด้วย
เค้าไม่รับ
แล้วบอกว่า
มีคนจ้างให้ไปรับหมากับคนใช้ที่บ้านหลังสุดท้ายของหมู่บ้านก่อน

คุณคิดดูสิ
เรียนจบเป็นถึงหมอ ทำงานมาเป็นสิบ ๆ ปี
แต่มีค่าน้อยกว่าหมากับคนใช้บ้านนั้น

แต่ก็เข้าใจนะว่าเค้าก็คงไม่รู้หรอกว่าคุณหมอเป็นหมอ ณ จุดนั้น
แต่ฟังแล้วมันก็ขำปนหดหู่จริง ๆ

วันหลังคงต้องโบกรถ GMC ด้วยแบงค์ม่วง ๆ หรือเทา ๆ กันแล้วล่ะมั้งถึงจะมีสิทธิ์ขึ้นและได้รับความช่วยเหลือ



แต่เห็นรูปนี้แล้วเอาใจไปเลย


ตอนนี้ ทหารคนเดียว มีค่ากว่ารัฐบาลทั้งฝูง











เฮ้อ

เครียด
วันนี้ยิ่งตามข่าวทั้งวันทั้งทีวีและ facebook ก็ยิ่งเครียด
อ.ศศินบอกว่าเราจะท่วมกันเป็นเดือน ๆ
ให้ระวังตัวเองอย่าให้น้ำกัดเท้า ทำส้วมส่วนตัวเอาไว้ ฯลฯ

นี่เราจะท่วมกันเป็นเดือน ๆ กันจริง ๆ เหรอเนี่ย
โอย ยิ่งคิดยิ่งเครียด

เกิดก็เกิดกรุเทพ ไม่เคยมีบ้านต่างจังหวัดให้กลับอย่างใครเค้า
เห็นป๊าชวนม้าไปเช่าหอพักแถวชลบุรีอยู่ก่อนที่น้ำจะท่วมบ้าน
เพราะที่นั่นคงไม่ท่วม
แล้วอย่ารอให้น้ำมันมาท่วมบ้านก่อนแล้วค่อยออก
เพราะตอนนี้มันก็ออกไม่ทันแล้ว
เดินทางไปก็ลำบากแล้วเพราะน้ำมันเต็มถนน
ให้รีบไปตั้งแต่ตอนนี้

ถ้าเรากะน้องทำงานอยู่
ไว้รอน้ำท่วมบ้านก่อนค่อยลางานแล้วตามไปก็ได้
แต่หม่าม้ายังไม่ยอมไป
บอกว่าอย่างมากก็คงแค่เข่าล่ะม้าง

โอย
คนที่ไม่เคย คงจะเจ็บที่สุดล่ะงานนี้ถ้าน้ำมันจะมิดหัว





นี่ก็พยายามเก็บของสำคัญขึ้นชั้น 2 หมดแล้วนะ
ทำให้เราปลงกับของได้เยอะเลย
เพราะรื้อ ๆ ออกมาเนี่ย ขยะเยอะมาก
เก็บมาได้ไงเป็น 10 ปี

แต่ขยะทางใจก็มีนะ
พวกการ์ดแต่งงานและของชำร่วยทั้งหลาย 1 กองใหญ่
เราไม่เคยทิ้งเลย แต่เพื่อนก็บอกว่าเค้าก็ทิ้งกันทั้งนั้นแหละหลังจากกลับมาจากงาน

ไหนจะพวกของฝากที่เพื่อน ๆ ที่ทำงานเก่า-ใหม่ทั้งหลายไปต่างประเทศแล้วซื้อมาฝาก
ใช้ได้มั่ง ไม่ได้มั่งก็เก็บ ๆ เอาไว้จนฝุ่นจับ

แต่ที่ต้องเก็บเป็นอย่างแรก ๆ เลยคือ

กองอัลบั้มรูปที่พ่อแม่เห่อด้วยความเป็นลูกคนแรกยันจบปริญญารวมแล้วเกือบร้อยอัลบั้ม
ที่ถึงเสียหายไปแล้วก็หากลับมาไม่ได้

รวมถึงกองหนังสืออันมากมายมหาศาล
ก็ทำให้ตัดใจได้เยอะ
เลือกแบกหนังสือไม่ถึงร้อยเล่มขึ้นชั้น 2
ที่เหลือก็ทำใจแล้วกัน

นี่เราไม่ได้สนพวกรถยนต์ ทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้าเลยนะเนี่ย
ก็ทำใจว่าถ้ามันจมไป เดี๋ยวก็ค่อย ๆ เก็บเงินซื้อใหม่เอาแล้วกัน
รถยนต์ก็เก่าแก่มากแล้ว 10 กว่าปีแล้ว
ก็ทำใจ
เพราะป๊าก็ขับอยู่คนเดียว
เรากับน้องชายก็ขับกันปีละไม่กี่ครั้ง





แล้วไม่อยากจะบอกว่าเรากลัวการขับรถด้วย
เพราะเคยขับชนมอร์ไซด์
ถ้าไม่วิกฤตและจำเป็นสถานการณ์บังคับจริง ๆ เราไม่ขับแน่นอน
นอกจากหม่าม้าอยากไปที่ไหนแล้วป๊าไม่ยอมไปเราก็ค่อยขับ
แต่หม่าม้าก็จะรู้สึกได้ทันทีว่าเราขับไป กลัวไป
ซึ่งมันก็เป็นความจริง

เออ
ไม่อยากจะบอกว่า
ปีนี้
จะหมดปีแล้ว
เรายังไม่เคยขับรถเลย
แต่ก็ดีแล้ว

ถ้าเราไปไหน
หรือไปทำงาน
เราขอเลือกที่จะเลือกที่จะขี่จักรยานมาจอดหน้าหมู่บ้าน
ต่อมอร์ไซด์ รถเมล์ไปต่อรถไฟฟ้าบนดินแล้วก็ต่อใต้ดินแล้วก็เดินไปออฟฟิศจะดีกว่า
หลายต่อแต่สบายใจและอุ่นใจกว่ากันเยอะ





เออ
พูดถึงน้องชาย
แบบว่าเซ็งมาก
บอกให้จัดของ ๆ มัน่ขึ้นชั้นสอง
แล้วก็เก็บของตรงที่มันวางกระเป๋าเวลากลับมาจากทำงาน
ที่มันวางแหมะ ๆ รก เกะกะโต๊ะไปหมดให้มันเข้าที่ เข้าลิ้นชักให้เรียบร้อย
มันก็ไม่ยอมทำ

แต่มันเสือกจิตอาสาไปช่วยเค้าแพ็คถุงยังชีพซะหลายวัน
แต่บ้านตัวเองเสือกไม่เก็บ ไม่กวาด ไม่ทำห่าอะไร
ปล่อยมันรก เละเทะเต็มโต๊ะแบบนั้นแหละ
ลิ้นชักก็มี ไม่ยอมใส่ลงไป วางแม่งเต็มโต๊ะ







คาดว่าคงมีไอ้พวกผู้ชายแบบนี้ในครอบครัวพวกเราอีกเยอะ

เพราะเอาไปเล่าให้เพื่อนผู้หญิงที่ไหนฟัง
มันก็จะบอกเหมือนกันหมดว่าพี่ชายหรือน้องชายเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ
มีอารมณ์ติสแตก ขี้หงุดหงิด ขี้โมโห ขี้รำคาญ เห็นแก่ตัว รักสบาย เอาแต่ใจ สกปรก ซกมกกันทั้งนั้น
จนพวกเราไม่กล้าจะแนะนำพี่ชายหรือน้องชายพวกเราให้กับเพื่อน ๆ ที่ยังโสดกันเลย
เพราะกลัวว่าเลิกกันแล้ว เราอาจจะมองหน้ากันไม่ติด

ได้แต่คิดสงสารคนที่จะมาเป็นแฟนหรือแต่งงานกับพวกมันซะจริง ๆ
ถ้าไม่เป็นกรรมของผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียมัน
ก็คงเป็นผลบุญของผู้ชายถ้าสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมไปได้ (นานแค่ไหนวะ?)





เออ
พูดถึงเรื่องนี้
มีเรื่องเม้าอีกเรื่องนึง
คือเราก็เพิ่งรู้ว่าเพื่อนเราเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันประมาณครึ่งปี
แล้วแฟนเค้าก็อายุเกือบ 40 แล้ว ๆ ไม่เคยแต่งงาน

ตอนเลิกกัน
เพื่อนเราก็บอกผู้ชายคนนั้นเลยนะ
ว่าชั้นเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงอยู่มาได้ถึงอายุปูนนี้

สาเหตุหลัก ๆ คือไอ้ผู้ชายมันเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก
เห็นแก่ตัวสุด ๆ แล้งน้ำใจสุด ๆ
ไม่เฉพาะกับแฟนตัวเองนะ กับคนอื่นด้วย
แต่มันก็ดันกังวลสุด ๆ ว่าคนอื่นจะพูดถึงมันว่ายังไง
แต่ไม่คิดจะเปลี่ยนนิสัยของตัวเอง

ฟังแบบนี้ได้แต่ฮา
แบบนี้คงต้องเจอกับผู้หญิงที่อยากแต่งงานสุด ๆ อายุรุ่นราวคราวเดียวกันซะล่ะม้างที่เค้าจะทนความเห็นแก่ตัวของเค้าได้




อ้าว
เริ่มต้นด้วยน้ำท่วม
แต่ไหงลงท้ายด้วยการพูดความจริงของผู้ชายล่ะเนี่ย

หรือว่าไม่จริง?

Create Date : 22 ตุลาคม 2554		4 comments
Last Update : 22 ตุลาคม 2554 20:49:41 น.
Counter : 2361 Pageviews.
Share Tweet