เรื่องที่เม้ามอยกับเพื่อนเกย์ตี๋อินโด
วันนี้มาเม้าเรื่องเพื่อนเกย์ชาวอินโดคนใหม่ที่ได้รู้จัก รู้จักกันมาจากไปปั่นจักรยานที่บางกระเจ้ากันเป็นกลุ่ม เราไปคนเดียว แล้วไปหาเพื่อนใหม่กันในกลุ่ม กลุ่มนี้ส่วนใหญ่เป็นต่างชาติ เราก็เฟรนลี่อยู่แล้ว ยิ่งไปคนเดียว ยิ่งต้องทำตัวเองให้เฟรนลี่คูณสิบ ทักทุกคนไปทั่ว จนทุกคนคิดว่ามาปั่นกับกลุ่มนี้หลายรอบแล้ว จริง ๆ คือ มาครั้งแรกจ้า ฮา ๆ ก็ได้มาสนิทกับอิเพื่อนเกย์ ตี๋อินโดคนนี้ ซึ่งเฟรนลี่มาก เราว่าเราเฟรนลี่แล้ว ฮีเฟรตลี่กว่าเราคูณไป 20 ตอนปั่นก็ไม่ค่อยได้เม้าอะไรมากมาย เพราะเราก็ต้องคุยกับคนอื่นไปด้วยหลาย ๆ คน จะได้รู้จักเพื่อนใหม่หลาย ๆ ชาติ แต่ด้วยความที่ฮีต้องมากรุงเทพบ่อยมาก ฮีบอกว่าปีที่แล้ว ฮีมา 20 กว่าครั้ง เพราะบ้านอยู่เกาะ Medan อินโด จะไปเที่ยวที่ไหนก็มาต่อเครื่องที่กรุงเทพง่ายกว่าที่จากาต้า เพราะบินมาต่อเครื่องที่กรุงเทพแค่ชั่วโมงเดียว บินไปจากาต้าตั้ง 3-4 ชั่วโมงเนี่ยแหละ แล้วเวลาฮีบินมาต่อเครื่องที่กรุงเทพก็ถือโอกาสมาเที่ยวกรุงเทพด้วยเลย เลยชินมากกับการมากรุงเทพ ฟังไทยค่อนข้างรู้เรื่องเลย เวลาซื้อของ สั่งอาหาร สบายมาก ก็ให้ไลน์ติดต่อกันไว้ เวลาฮีมาก็นัดกินข้าวกันไรเงี้ย
อยากรู้ล่ะสิว่าทำไมฮีถึงมากรุงเทพบ่อยขนาดนี้ คือฮีขายประกันอยู่ที่อินโดจ้า คือฮีบอกว่าตอนขายประกันเนี่ย ฮีทำงานหนักมาก ทำทุกวันไม่มีวันหยุดเลยมา 5 ปีติดต่อกัน ตอนนี้ก็อยู่ตัวแล้ว เหมือนอยู่เฉย ๆ ก็ได้เงินแล้ว ไม่ต้องทำหนักเหมือนแต่ก่อนแล้ว ฮีเลยทำงาน 6 เดือน แล้วก็เที่ยวทั่วโลก 6 เดือน โห ชีวิตน่าอิจฉามาก สวย ๆ เริ่ด ๆ แล้วทุกที่ ๆ ฮีไป ส่วนใหญ่ก็จะซื้อตั๋วถูกเวลามีโปรโมชั่นเนี่ยแหละ แล้วก็ make friend ทำความรู้จักเพื่อนใหม่ไปเรื่อย ๆ ถ้าคุยกับใครถูกคอหน่อย แล้วเค้าอยู่คนเดียว ก็สามารถไปนอนค้างบ้านเพื่อนใหม่ซะเลย แล้วให้เพื่อนใหม่พาเที่ยว ถือซะว่าเสียแค่ค่าเครื่องบิน ๆ ไปประเทศนั้น ๆ แล้วก็ค้างบ้านเพื่อนให้เค้าพาเที่ยวเสร็จสรรพ เก๋ที่สุด มิน่าเฟรนลี่มากกกกกกกกกกกกกกก กอไก่ล้านตัว แต่เฟรนลี่แบบไม่เฟคนะ ดูจริงใจอยู่ ไปมาหมดแล้วทุกทวีป ทั้งยุโรป อเมริกาเหนือ ใต้ แอฟริกา แคนาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ รวมถึงเอเชียเกือบทุกประเทศ แล้วคราวนี้ฮีไปอิหร่าน ที่แอร์เอเชียเปิดเส้นทางใหม่มา แล้วขากลับก็แวะกรุงเทพ ฮีก็ส่งข้อความมาทักทายแล้วให้เราช่วยหาสปาที่นวดตัว นวดหน้าราคาไม่เกินพันห้าให้หน่อย เราก็เข้าเว็ป search มาให้ฮี ราคาไม่เกินพันห้า มีสครัปและพอกหน้า ขัดตัวแล้วก็นวดด้วยมั้ง 2-3 ชั่วโมงเนี่ยแหละ แถวบ้าน ๆ ชานเมืองไกลปืนเที่ยง ฮีก็มาทำแล้วบอกว่า โห มันดีมากเลยยู ถูกด้วยเกือบ ๆ พันหรือพันนิด ๆ ได้ทั้งตัว ทั้งหน้าเลย ฮีก็บอกว่าขอเลี้ยงข้าวตอบแทน เราเลยได้มาเม้ากัน
ฮีก็เล่าให้ฟังว่า พี่น้องแต่งงานหมดละ เหลือก็ฮี (ก็ใช่สิ) แล้วฮีก็อิสระมาก กลับมาจากอิหร่านก็ได้เพื่อนใหม่ที่แชร์แท็กซี่กันที่นั่น เค้าทำงานอยู่ UAE เนี่ย เดือนหน้าว่าจะไปนอนแล้วเที่ยวที่นั่น เพราะที่นั่นค่าโรงแรมแพงมาก คืนนึงกระจอก ๆ ก็ห้าหกพันแล้ว ธรรมดาก็เป็นหมื่น เลยรีบอยากไป ฮา ๆ
แต่ฮีก็ไม่ได้ไปเอาเค้าอย่างเดียวนะ เวลาฮีอยู่บ้านที่เมดัน ก็มีคนมาพักกะฮี ให้ฮีพาเที่ยวเหมือนกัน เหมือนชีวิตตอนนี้มีแต่ไปเที่ยว กับพาเพื่อนเที่ยว ชีวิตดูดี มีความสุขจริง ๆ ฮีทำอย่างนี้มา 3 หรือ 6 ปีแล้วเนี่ยแหละ ซึ่งฮีมีความสุขมาก แล้วฮีเป็นจีนอิโด พูดได้ทั้งจีนกลาง บาฮาซ่า (อินโด) แล้วก็อังกฤษ แต่ก่อนไปเรียนสิงคโปร์ เพราะแม่เป็นเป็นคนสิงคโปร์ แต่มาแต่งงานกับพ่อที่อยู่เกาะเมดันเนี่ยเลยย้ายมาอยู่ที่เมดัน 90% ของคนในเกาะเมดันเป็นคนจีน เค้าไม่ชอบสิงคโปร์เลย การแข่งขันสูง เรียนก็เครียด ความกดดันก็สูง แถมนักเรียนสิงคโปร์ยังกั๊ก ๆ อีกต่างหาก ไม่ได้ช่วยกันเรียน เพราะต้องแข่งกัน เห็นแก่ตัว แล้วพ่อแม่เค้าตายด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่เค้าแค่ 15 มั้ง ช่วงนั้น เค้าต้องบินไปหาญาติเค้าที่สิงคโปร์ทุกสุดสัปดาห์เลย แต่จากเกาะเมดันไปสิงคโปร์มันใกล้นิดเดียวเอง 25 นาทีก็ถึงแล้ว
ทุกวันศุกร์ ฮีก็ต้องนั่งเครื่องไปหาญาติที่สิงคโปร์คนเดียว แล้ววันอาทิตย์ก็บินกลับ ทำอย่างนี้อยู่เป็นปีมั้ง ฮีก็เลยเคยชินไปแล้ว ดีที่ว่าสมัยก่อน สนามบินอยู่กลางเมืองเลย คือ 5 นาทีก็ถึงสนามบิน คนเมดันเลยไม่ค่อยกระตือรือร้นในการไปสนามบินเท่าไหร่ เหมือนจ้างให้คนอื่นไป check in ให้ก่อน พอถึงเวลาเครื่องขึ้นค่อยเดินไปที่ gate ได้เลย มันแป๊บเดียว แต่เดี๋ยวนี้สนามบินอยู่ห่างจากเมืองไปเกือบ 20 โล
เพราะเกิดโศกนาฎกรรมครั้งที่รุนแรงที่สุดในเกาะเมดัน คือเครื่องบินตกตอนนำเครื่องขึ้นตอน 7 โมงเช้า แล้วคิดดูสิ 7 โมงเช้า รถยนต์ขวักไขว่ เด็กไปโรงเรียน ผู้ใหญ่ไปทำงาน ชาวบ้านออกมาจับจ่ายข้าวของ แล้วเครื่องบินตกกลางเมือง ตายเกลื่อน ถนนเป็นสีเลือด!!! แล้วตกเพราะอะไรรู้มั้ย พูดได้ป่าวว้า ฮีบอกว่า เพราะบรรทุกน้ำหนักเกิน อันเนื่องมาจากว่า ลูกน้องนักการเมือง ต้องการเอาใจเจ้านายด้วยทุเรียน เลยใช้เส้นบังคับให้ขนทุเรียนเข้าไปในเครื่อง 2 ตัน!!! ทำให้น้ำหนักเกิน เครื่องเลยตก!!! เครื่องตกมา นอกจากกองเลือดท่วมแล้ว ยังมีกองทุเรียนเกลื่อนไปหมด น่ากลัวมาก ณ จุดนี้ ด้วยเหตุนี้ เค้าเลยเอาสนามบินออกห่างจากตัวเมืองไปอีกเกือบ 20 กิโล
แล้วเราก็คุยเรื่องสิงคโปร์กันเนอะ ฮีบอกว่า คนในเกาะเมดันเนี่ย รวยนะ มีบ้านอยู่บนเกาะสิงคโปร์กันเยอะเลย คิดดูสิ การมีบ้านอยู่สิงคโปร์ เป็นอะไรที่มหาเศรษฐีชัด ๆ แถมเดี๋ยวนี้ พวกคนสิงคโปร์ที่ลูกหลานไปเรียนเมืองนอกก็จะลงหนังสือพิมพ์หรือสื่นในเมดัน ให้คนเมดันไปเช่าได้ บางตึก เกือบทุกชั้นเป็นชาวเมดันอยู่นะจ๊ะ แล้วเพื่อนสิงคโปร์ฮีทีทำโรงแรมบอกเลยนะ ว่าโรงแรมหรู ๆ ในสิงคโปร์น่ะ 80% เป็นคนอินโดนะจ๊ะ คนอินโดเนี่ย รวยจะตาย ถ้าธุรกิจโรงแรมไม่มีคนอินโดนะ สิงคโปร์อยู่ไม่ได้เลยนะ แล้วเงินในธนาคารในสิงคโปร์อีก เกินครึ่งนึงก็เป็นเงินของเศรษฐีอินโดอีกนั่นแหละ ด้วยความที่อินโดเป็นประเทศที่ยังมีคอรัปชั่นเยอะเหมือนบ้านเราเนอะ พวกคนรวยก็ไม่ไว้ใจว่าเงินตัวเองในธนาคารในอินโดจะโดนยึดไปเมื่อไหร่ คนรวยทั้งหลายก็พากันเอาเงินไปฝากไว้ที่สิงคโปร์ เพราะมันต้องเสียภาษีด้วย รัฐบาลอินโดก็จับไม่ได้ด้วย ถ้าธนาคารในสิงคโปร์ไม่มีเงินจากคนอินโดนะ สิงคโปร์อยู่ไม่ได้เลยนะ แล้วเรื่องควันไฟป่าที่ลมพัดไปทางสิงคโปร์ทุกปีเนี่ย รัฐบาลสิงคโปร์ก็ไม่กล้าทำอะไรหรอก เพราะเกาะที่เผาไฟป่าเนี่ย ก็เป็นพวกที่ฝากเงินไว้ที่สิงคโปร์ทั้งนั้น ถ้าเค้าจัดการอะไรที่ไม่ถูกใจ เค้าแค่ถอนเงินทั้งหมดออกมาไปฝากประเทศอื่น เศรษฐกิจสิงคโปร์เสียหายได้เลยนะ
แล้วสิงคโปร์เคยเกิดน้ำท่วมด้วยนะ เพราะตอนนั้นเหมือนท่อส่งน้ำจากอินโดไปสิงคโปร์มันแตกหรืออะไรเนี่ยแหละ สิงคโปร์ก็น้ำท่วมทำอะไรไม่ได้แล้ว ฮีบอกว่า การจะทำอะไรสิงคโปร์นะ ง่ายนิดเดียวจริง ๆ ฮา ๆ แล้วเราก็ถามเนอะ ว่าสาวสิงคโปร์เนี่ยบ้าแบรนด์จริงรึเปล่า ฮีก็บอกว่าจริงนะ แต่ไม่ทุกคน อิพวกผู้หญิงบ้าแบรนด์ ฮีก็ไม่คบเหมือนกัน ไม่ไหว ๆ แต่ส่วนใหญ่สาวออฟฟิศที่นั่นก็แต่งตัวแพงกันหมด เหมือนหาเงินมาได้ ไม่รู้จะลงกับอะไร ก็ลงกับเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า คาเฟ่หรู ๆ ถ่ายรูปลง social อวดชาวบ้านไปวัน ๆ
แล้วเพื่อนฮีที่ทำโรงแรมคนนี้ก็ดีนะ เวลาไปประเทศไหนก็นอนเครือโรงแรมที่ตัวเองทำงาน จ่ายแค่ 25% ของราคาเต็ม หรือจ่ายแค่ 25 เหรียญเนี่ยแหละ แหม่ อยากไปด้วยจัง ฮา ๆ แล้วฮีก็เม้าว่า เนี่ย อิเพื่อนที่ทำโรงแรมเนี่ยก็เป็นโสด ผู้ชายสิงคโปร์น่าสงสารนะ ทำงานเหมือนจะได้เงินเยอะก็จริง แต่โดนหักค่าภาษี ค่าประกันสังคม (ซึ่งเยอะอยู่) เหลือเงินมาก็ไม่พอใช้เองละ จะเอาที่ไหนไปจีบสาว เลี้ยงสาว แล้วสาวสิงคโปร์ก็รู้ ๆ กันอยู่ ติดหรู ตินแบรนด์ หน้าใหญ่ต้องอวดเพื่อน ฯลฯ ฮีเลยยังเป็นโสดจนถึงทุกวันนี้ (แกแนะนำอิเพื่อนแกคนนี้ให้ชั้นซิ ชั้นอยากไปเที่ยวแล้วนอนโรงแรม 5 ดาวในราคาโฮสเทลมั่ง ก๊าก ๆ อันนี้แอบคิดในใจนะ) อย่างเพื่อนสนิทชาวอิโดของฮีที่แต่งงานกับสาวสิงคโปร์นะ เพื่อนฮีก็เลือกมาอย่างดีแล้วนะว่าสาวคนนี้ติดดิน ลุยไหนลุยนั่น ไม่ติดหรูเลย แต่พอแต่งงาน เพื่อนฮีถึงกับต้องขายบ้านที่เมดัน ไปจ่ายค่าปิดเกาะบาหลีแต่งกับสาวสิงคโปร์เลยจ้า จริง ๆ สาวคนนั้นไม่อะไรนะ แต่พ่อแม่ก็สาวเจ้าหน้าใหญ่ เพื่อนฮีเลยซวยไป ฮีก็ไปงานแต่งเพื่อนคนนี้นะ ฮีบอกว่า สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก การปิดเกาะบาหลีเนี่ย เค้าคิดเป็นชั่วโมงเลยนะ แต่ชั่วโมงละเท่าไหร่ ก็ไม่ได้ถามเหมือนกัน เปลืองสุดยอด ละลายบ้าน 1 หลังสำหรับงานแต่งงาน 1 วัน
เม้ากันพอหอมปาก หอมคอ 2-3 ชั่วโมงได้ เราก็พาฮีไปตลาดนัดกลางคืนแถวบ้านต่อ ซึ่งฮีโอเคเลยนะ เพราะอย่างที่บอก เที่ยวคนเดียว มากรุงเทพหลายรอบแล้ว ไปสถานที่ท่องเที่ยวมาหมดแล้ว ตอนนี้ local อยากพาไปไหน ไปเลย เรากะเอาฮีเป็นไอดอลเหมือนกัน ทำตัวเป็นนกขมิ้น คนท้องถิ่นพาไปไหน ไปกินอะไร ไปหมด แล้วขอนอนบ้านเค้าด้วยถ้าเค้าให้ ฮาๆ จริง ๆ เราก็อยากให้ฮีค้างบ้านเรานะ แต่เสียดาย บ้านเล็ก ไม่มีห้องหรือที่ทางให้ฮีนอน แล้วอยู่กับครอบครัวด้วย คงไม่สะดวก แต่ฮีก็มีที่นอนอยู่แล้วด้วย เปลี่ยนโรงแรมนอนไปทุกครั้งที่มากรุงเทพ แล้วโรงแรมในกรุงเทพก็ถูกจะตาย พันครึ่งพันก็ได้ห้องนอนพร้อมห้องน้ำส่วนตัวหรูหรา ไม่เหมือนเราไปนอนที่สิงคโปร์ คืนละพัน สิ่งที่ชั้นได้คือที่นอนรวม 8 เตียง ห้องน้ำรวม มันใช่มั้ย เสียใจจริง ๆ หาเงินจากประเทศจน ไปเที่ยวประเทศรวยเนี่ย เออ บ่นไรก็ไม่รู้ เม้าแค่นี้แหละที่จำได้ จริง ๆ เม้ากะมันมา 2 เดือนแล้วกว่าจะมีโอกาสได้มานั่งพิมพ์ ลืมไปหลายเรื่องละ เดี๋ยวฮีมาใหม่คงมีเรื่องใหม่มาอัพเดทนะจ๊ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันมาตลอดค่า คนเขียนก็รักคนอ่านนะค้า อ่านทุกคอมเม้นท์ในทุกบล็อคค่า อาจจะไม่ได้ตอบคอมเม้นท์ แต่เข้ามานั่งอ่านคอมเม้นท์ (ถ้ามี) ตลอดอยู่ค่า
Create Date : 25 กันยายน 2559 |
|
0 comments |
Last Update : 25 กันยายน 2559 22:01:30 น. |
Counter : 2316 Pageviews. |
|
|
|