รีวิวรับซีรีย์กันเลยทีเดียวค่ะ
สารภาพเลยว่า เราอ่านสองเล่มแรกไปตั้งแต่แรกๆที่มันออกแล้ว จนถึงป่านนี้เพิ่งจะอยากอ่านให้จบ พอเวลาผ่านมานานก็เลยต้องเริ่มใหม่หมด 555
จอมนางจารชนหน่วย 11 เป็นเรื่องของฉู่เฉียวจารชนจากยุคปัจจุบันที่ย้อนเวลากลับไป ส่วนมากก็เป็นแนวชิงอำนาจ รบกัน หักเหลี่ยมเฉือนคมในสนามรบ ประมาณนี้ ความหวานก็มี เราว่าเยอะแล้วสำหรับตีมเรื่องแบบนี้
แนวเรื่องแบบนี้เห็นมีคนเทียบกับม่านม่านชิงหลัว อาจจะด้วยตีมยกทัพจับศึกกับความเป็นรักสามเส้า แต่เรานึกถึงจอมนางคู่บัลลังก์มากกว่า โดยเฉพาะเยียนสวิน ที่ทำให้เรานึกถึงเหอเสียตลอดเลยค่ะ
บอกเลยว่าเป็นเรื่องที่เราร้องไห้ค่อนข้างเยอะพอสมควร หลังๆเราไม่ค่อยร้องแล้ว แต่เรื่องนี้อินมาก ร้องไปหลายตอนเลยค่ะ
ร้องไห้ให้ความงมงายในรักของนายน้อยสี่
ความภักดีของเฉิงหย่วนคนทรยศ
การเติบโตและการแตกสลายของเยียนสวิน
ความรักของฉู่เฉียวที่ผลิดอกออกผลและร่วงโรยไป ก่อนจะงอกงามขึ้นมาเป็นดอกใหม่
ความภักดีของการทหารของฉู่เฉียว "เมื่อใต้เท้ากลับมา ฝากบอกนางด้วยว่า พวกเราทั้งกองทัพล้วนแอบรักนาง"
ความอบอุ่นอ่อนโยนทั้งที่แสดงออกและไม่แสดงออกของหลี่เช่อ
ความรักที่ไม่พูดออกไปของน่าหลันหวงโฮ่ว
พูดถึงตัวละครแต่ละตัว พูดถึงคนที่เราชอบมากที่สุดก่อนก็แล้วกัน
หลี่เช่อ
รัชทายาทแห่งเปี้ยนถังผู้บ้าๆบอๆ เก็บงำประกายอย่างมิดชิด ที่จริงแล้วฉลาดเฉลียว มองการณ์ไกล อ่อนโยนอบอุ่นอย่างที่ไม่มีใครเทียบได้ หนึ่งในอ้อมกอดที่อบอุ่นสบายใจสบายกายที่สุดสำหรับฉู่เฉียวต้องมีหลี่เช่อติดโผแน่นอน
จริงๆตอนหลี่เช่อตายเราไม่ร้อง มาร้องไห้ตอนที่ฟังนิทาน
ฉู่เฉียวเคยพูดกับหลี่เช่อ ตอนที่คุยกันเรื่องจู่เก่อเยว่ ที่หลี่เช่อถามว่า ถ้ารักทำไมไม่ตามไป ฉู่เฉียวตอบว่า บางครั้งความรักคือการปล่อยมือ ทั้งที่จริงๆแล้วคนที่ "ความรักคือการปล่อยมือจริงๆ" ก็คือหลี่เช่อต่างหาก
คอยมองอยู่ไกลๆ ถ้าคนที่รักล้มแล้วไม่มีใครรับ เขาจะถลาเข้าไปรับแน่นอน
ไม่มีผู้ชายคนไหนที่รักฉู่เฉียวแล้วสามารถเตรียมสินสมรสเจ้าสาวให้เธอเป็นเวลาสองปีได้แน่นอน ตอนเป็นก็เฝ้าดูแล ตอนตายก็ยังเฝ้าดูแลเหมือนเดิม
ตอนที่เราฟังนิทาน ยังคิดเลยว่า สมเป็นวิธีการบอกรักแบบหลี่เช่อจริงๆ ลูกชายของหลี่เช่อก็สมกับเป็นลูกชายของเขาจริงๆ
แบบนี้ทำให้เราอดไม่ได้ที่จะชอบจะเชียร์ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าผิดหวังแน่นอน
เยียนสวิน
เยียนสวินเป็นตัวละครที่มีน่าสนใจมาก คือมีความลึกดีเราชอบ มีความเปลี่ยนแปลงของตัวเองที่มีเหตุผลรองรับ มีบุคลิกที่น่าสนใจ
เยียนสวินเป็นคนที่เติบโตและเปลี่ยนแปลงที่สุดคนหนึ่งในเรื่อง จากเยียนซื่อจื่อผู้สง่างามคนนั้น เป็นจักรพรรดิที่โหดเหี้ยมในวันนี้
เราชอบฉากที่เยีนนสวินพูดว่าจะทำให้ต้าเซี่ย "สามปีไม่มีแม่ทัพ สิบปีไม่มีจอมทัพ" แล้วฆ่านักเรียนโรงเรียนทหารทั้งหมด อันที่จริงวิธีการนี้เด็ดขาดและระยะยาวมาก โหดเหี้ยมมากด้วย ทำให้เรานึกถึงวิธีคิดของ Ender ใน Ender's Game ตอนที่ถูกรังแกในห้องเรียน เอนเดอร์คิดถึงวิธีไหนที่จะไม่ถูกคนคนนี้รังแกอีกเด็ดขาดในอนาคต ก็คือตัดรากถอนโคนมันซะ
ความรักของเยียนสวินกับฉู่เฉียวมันเรียลมาก คือ รักกันแต่ยังไม่เชื่อใจกัน มีความระแวดระวัง คิดแต่ไม่พูดออกมา รักแต่ไม่บอก รู้สึกแต่ไม่แสดง ของพวกนี้เกิดขึ้นครั้งเดียวก็เหมือนลมพัดผ่านไป เกิดขึ้นหลายครั้งลมก็ทลายหินลงได้
หลักๆเลยก็คือ เยียนสวินกับฉู่เฉียวไม่เหมือนกัน ฉู่เฉียวไม่เข้าใจเยียนสวิน เยียนสวินก็ไม่เข้าใจฉู่เฉียวร้อยเปอร์เซ็น ที่สำคัญจะไม่มีผู้ชายคนไหนที่รักฉู่เฉียว ไม่ว่าจะจู่เก่อเยว่ หลี่เช่อ หรือจ้าวซง ที่จะผลักฉู่เฉียวไปสู่คมหอกเหมือนเยียนสวิน ตอนที่ฉู่เฉียวจะออกจากเยียนเป่ย ตอนนั้นเราอ่านแล้วโมโหมาก คืออะไรจะฆ่าคนที่ตัวเองรักกับมือหรือไง มันก็เหมือนผลักคนที่ตัวเองรักไปที่หน้าผา ขู่ว่าถ้าไม่กลับมาก็โดดลงไปซะ พอคนรักกระโดดลงไป มีผู้ชายคนอื่นมารับไว้ได้ จะโทษอะไรได้นอกจากตัวเอง
แต่จากมุมมองของเยียนสวินในเล่มสี่ก็ทำให้เข้าใจเยียนสวินได้อีกเยอะ อยู่ไปแบบไม่มีความสุข แต่ว่าให้เลือกอีกสิบครั้ง ก็คงเลือกแบบเดิม
บทของเยียนสวินทำให้เรานึกถึงเหอเสียจากจอมนางคู่บัลลังก์มาก บ้านถูกฆ่าตายหมด สุดท้ายกลายเป็นจอมทัพ เลือกแผ่นดิน ไม่เลือกคนรัก
จู่เก่อเยว่
คนนี้ไม่มีอะไรพูดมากอ่ะ 555 นอกจากรู้สึกว่า คนบนโลกมีเป็นพันล้านคน ทำไมถึงต้องมาบังเอิญเจอกันหลายรอบขนาดนั้น อันที่จงใจก็แล้วไปเถอะ อันที่ไม่จงใจก็เยอะจนเกินไปแล้ว
โอกาสมาขนาดนี้ไม่ใช่พระเอกแล้วจะให้ใครเป็นเล่า
แต่จู่เก่อเยว่มีดีตรงที่ รักนางเอกมาก ทุ่มหมดหน้าตัก เยียนสวินถ้าให้เลือกระหว่างความรักกับแผ่นดิน เขาอาจจะคิดหนัก แต่สุดท้ายก็ต้องเลือกแผ่นดินแน่นอน
แต่จู่เก่อเยว่ไม่ต้องคิด อะไรก็ทิ้งได้ทั้งนั้น ขอแค่มีคนที่รักก็พอ ...แหม่ นายน้อยสี่
น่าหลันหงเยี่ย
จะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เราจะพูดถึง เพราะว่าเราคิดว่า เรื่องของเธอเป็นเรื่องเดียวในเรื่องนี้ที่เป็นโศกนาฏกรรมที่แท้จริง รักแต่ไม่เคยบอกว่ารัก ได้อยู่กับคนที่รักแล้วแต่ว่าต้องทนกับความเย็นชา เกลียดชังของเขา เรานึกอยากให้เยียนสวินรู้มากๆว่า น่าหลันหงเยี่ยก็คือเสวียนโม่ อย่างน้อยถ้าไม่อยากรู้ผลที่ตามมา ก็ให้เยียนสวินรู้หลังตัวเองตายก็ได้ เราว่ามันต้องกระทบความรู้สึกของเยียนสวินบ้างแหละ
น่าหลันหงเยี่ย กับ เสวียนโม่ ช่างเป็นบุคคลที่น่าเศร้าจริงๆ
ส่วนฉู่เฉียวนั้นไม่พูดถึงละกัน จริงๆเป็นนางเอกที่คิดว่าคงไม่มีใครอยากเป็นเท่าไหร่ เพราะเหนื่อยมาก ชีวิตค่อนข้างบัดซบ ถึงจะจบด้วยดี แต่ระหว่างทางก็เจ็บมามากทั้งกายทั้งใจ
สรุปเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราค่อนข้างชอบมากเลยคะ่ อ่านติดกันแปดเล่มเลยนะ แล้วก็จะทำเป็นซีรีย์เร็วๆนี้ด้วย นำแสดงโดย หลินเกิงซิน กับจ้าวลี่อิง
หลินเกิงซินเราเคยดูมาในปู้ปู้แล้ว หล่อน่ารักค่ะ ส่วนจ้าวลี่อิงดูมาหลายเรื่องทั้งศึกเทพยุทธเขาซูซัน กับ เก้าสกุล (จริงๆไม่ได้ดูจ้าวลี่อิงหรอก ดูเฉินเว่ยถิง)
ไม่รู้ว่าหลินเกิงซินกับจ้าวลี่อิงจะแสดงเป็นตอนเด็กด้วยรึเปล่า
แอบเสียใจนิดหน่อยที่หลี่เช่อหล่อดีแต่ว่าดูแล้วไม่เด่นนนเลยในซีรีย์ ขนาดในโปสเตอร์รวมยังไม่มีอ่ะ เห้อๆๆๆ บทเค้าสำคัญนะเหวยยย
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
ชอบหลี่เช่อค่ะ ขโมยซีนมาก ถ้าไม่มีตัวละครตัวนี้ บรรยากาศของเรื่องคงดาร์คมาก ฮีออกมาทีไร มีฮาเมื่อนั้น ลูกชายก็แสบ ถอดพ่อมาเป๊ะ ตั้งแต่ยังเป็นเบบี๋
น่าหลันฯ อ่านตอนพิเศษแล้ว ตะหงิดในหัวใจจนอยากยันเยียนสวินสักที
นางปิดทองหลังพระจริงๆ ตัวละครอีกตัวที่น่าสงสารรองลงมาก็ จ้าวซง พระรองผู้แสนดีทำเพื่อฉู่เฉียวตั้งแต่แรกยันจบเรื่องแบบปิดทองหลังพระเหมือนกัน
เรื่องนี้เรารอคอยมาหลายปี ตั้งแต่เข้าไปดูอันดับนิยายจีนยอดนิยม พอสยามฯ ได้มา ดีใจมาก รีบพรีแบบไม่รอช้า ตอนนี้รอดูซีรีส์ เห็นทีเซอร์แล้ว อลังดี (ชอบลี่อิ๋ง แม้จะหน้าช้ำไปนิด เล่นหลายเรื่องมาก ปิ่นปักผม นางก็เป็นนางเอก แต่ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอก)
ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ