เจ้าสำนักเขาเสวียนตู "เสิ่นเฉียว" ถูกศิษย์ร่วมสำนักวางแผนทำร้ายจนตกสู่ก้นเหว เขาบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นชีวิต ประจวบเหมาะกับที่คนผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าพอดี ผู้นั้นคือ "เยี่ยนอู๋ซือ" ประมุขนิกายมารผู้ทำตามอำเภอ เอาแน่เอานอนไม่ได้ซ้ำยังประพฤติตนอวดดี โจษจันไปทั้งโลกอธรรมและธรรมะ เขาเลือกที่จะช่วยชีวิตเสิ่นเฉียวเอาไว้ด้วยหวังชี้นำให้เจ้าสำนักเลื่องชื่อ

หันหลังให้ความดี หันหน้าเข้าหาความเสื่อมทราม ทว่า...เสิ่นเฉียวนั้นมีจิตใจที่เมตตาเอื้อเฟื้อ ทั้งอ่อนโยนและสุภาพ ภายในกายยังหมุนเวียนไปด้วยความกล้าหาญที่ไม่อาจหักงอ แม้จะฟื้นจากความตายพร้อมความทรงจำที่ขาดหาย แต่ความแค้นไม่อาจกำหนดทิศทางชีวิต ต่อให้เยี่ยนอู๋ซือจะชักนำอย่างไร เสิ่นเฉียวก็ยังคงยึดมั่นในวิถีของตนมิคลาย


คุยกันหลังอ่าน (สปอยล์)
เซตนี้สี่เล่มจบค่ะ เป็นของเมิ่งซีสือ ผู้เขียนรัชศกนั่นเอง ตั้งแต่อ่านงานของเมิ่งซีสือทั้งแนวนอร์มอลแล้วก็วาย รู้สึกว่าเค้าเขียนแนววายสนุกกว่านะ ไม่รู้ทำไม
พันสารทเป็นแนวยุทธภพค่ะ แต่ก็มีชิงบัลลังก์แทรกมาบ้าง แต่ก็เล่าจากมุมมองของยุทธภพอยู่ดี พระเอกเยี่ยนอู๋ซือเป็นประมุขพรรคมาร ส่วนเสิ่นเฉียวเป็นเจ้าสำนักเขาเสวียนตู หนึ่งในลัทธิเต๋า

เรื่องนี้พระเอกทำตัวสมกับเป็นประมุขพรรคมารอย่างแท้จริงค่ะ ช่วงที่เยี่ยนอู๋ซือยังไม่รักเสิ่นเฉียว นอกจากจะหยอกล้อเล่นกับความรู้สึกของอีกฝ่ายแล้วก็ยังเลือดเย็นบีบคั้นเสิ่นเฉียวจนถึงที่สุด ขายเสิ่นเฉียวให้ผู้อื่นอย่างไร้ปรานี พยายามทำลายตัวตนและจุดยืดของคนคนนี้ ด้วยความที่ไม่เชื่อว่าจะมีคนดีอยู่จริงๆ คือพระเอกเชื่อว่าสุดท้ายนายเอกก็ต้องหันเข้าหาฝั่งมาร แต่นายเอกก็ไม่ได้ทำ แม้ว่าจะอยู่ในจุดที่วิกฤตสุดขีดก็ไม่ได้ทำ ยังคงยืนหยัดต่อจุดยืนของตนเองต่อไป

คือเสิ่นเฉียวเป็นตัวละครแสนดีที่สุดตัวหนึ่งที่เราเคยเห็นมา หลายๆอย่างที่ตัวละครต้องเผชิญ ถ้าหกาเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงไม่สามารถปล่อยวางหรือมองข้ามได้ถึงขนาดนี้ คือเป็นคนดีมากจริงๆแล้วก็น่ารักมากด้วย โชคดีที่เยี่ยนอู๋ซือถูกใจเสิ่นเฉียว ไม่อย่างนั้นถ้าไปถูกใจคนอื่นแล้วทำกับชาวบ้านเค้าแบบนี้ คงจะไม่ได้ลงเอยแฮปปี้เอนดิ้งแน่ๆ

เรื่องนี้ในส่วนของเลิฟไลน์ เราว่าน่ารักมาก มีสีสันสุดๆ ค่อนข้างชอบมากเลยค่ะ

ในด้านเนื้อเรื่องก็สนุกดี เป็นการต่อยตีในยุทธภพที่มีสีสันมาก คนเขียนเล่าเรื่องค่อนข้างเร็วแม้ว่าจะเป็นฉากแอคชั่นใหญ่ เช่นตอนที่เยี่ยนอู๋ซือถูกห้ายอดฝีมือล้อมโจมตีอะ ตอนนั้นคือคาดหวังเอาไว้ว่าต้องเป็นฉากอลังการ ปรากฏของจริงแปปเดียวมาก บวกกับตัวละครเยอะมาก ทำให้สับสนได้ง่าย เราเองก็จำไม่ค่อยได้ คือถ้าเล่าแบบด้วยสปีดของสยบฟ้า พิชิตปฐพี คงประมาณสิบเล่มจบอะ (แต่กับสยบฟ้า เราไม่เคยประสบปัญหาลืมตัวละครนะ)

รู้สึกว่าแอบมีโมเมนต์เล็กๆของกู้เหิงปัว ศิษย์น้องเล็กคนสุดท้องของเสิ่นเฉียวกับประมุขน้อยเขาหลิวหลี คือพูดย้ำหลายบรรทัดเลยนะในฉากที่ประลองกระบี่อะ แต่ก็ไม่ได้สานต่อในเนื้อเรื่องแฮะ แอบรู้สึกว่าคู่นี้น่ารักดีเหมือนกันนะคะ

ตอนพิเศษน่ารักทุกตอนเลย สรุปแล้วสนุกดีค่ะ แนะนำ เราค่อนข้างชอบ

E-Book: เล่ม 1, เล่ม 2, เล่ม 3, เล่ม 4