เรื่องย่อหลังปกหญิงสาวผู้สูญเสียความทรงจำ ถูกชายคนรักทอดทิ้งแต่เมื่อทั้งคู่มาพบกันอีกครั้ง เขากลายเป็นซื่อจื่อแห่งจวนโหว ส่วนนางคือองค์หญิงผู้ตรวจการแผ่นดินที่หายตัวไปหนึ่งปี และมีสามีแล้ว!
ขณะที่ความทรงจำค่อยๆ ฟื้นคืนมานางต้องรับมือกับการห้ำหั่นชิงอำนาจในราชสำนัก ด้านหนึ่งต้องเผชิญกับราชบุตรเขย สามีผู้ทั้งรักทั้งชังนางส่วนอีกด้านก็ต้องเผชิญกับซื่อจื่อ อดีตคนรักผู้เย็นชาที่ทำเหมือนไม่รู้จักนาง บุรุษทั้งสองคล้ายมีบางสิ่งปิดบังอำพรางนางอยู่ และดูเหมือนต่างพัวพันกับขั้วอำนาจลึกลับ มิตรหรือศัตรู รักแท้หรือหลอกใช้ ล้วนยากแยกแยะ
นางพยายามสืบค้นเงื่อนงำการสูญเสียความทรงจำในอดีต แต่ยิ่งสืบกลับยิ่งสับสน คนที่วางยาพิษนางอาจเป็นน้องชายผู้เป็นไท่จื่อ ที่ดูไร้พิษภัย หรือราชบุตรเขยผู้เป็นสามีของนางเอง ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไรล้วนทำให้เจ็บปวด ทั้งดูจะมีการสบคบคิดและการทรยศหักหลังอันสะท้านสะเทือน ราชบุตรเขย ซื่อจื่อ พี่ชายใหญ่ ไท่จื่อ ใครคือสายเลือดแห่งราชวงศ์ที่แท้จริง ใครคือทายาทแห่งราชวงศ์ก่อน ใครจริงใจ และใครที่มีลับลวงพราง สุดท้ายด้วยศักดิ์ฐานะแห่งองค์หญิงผู้ตรวจการแผ่นดิน นางต้องทุ่มสุดกำลังเพื่อรักษาควาาสงบแห่งแว่นแคว้น แต่ความรักเล่า จะรักษาไว้ได้หรือไม่
องค์หญิงเซียงอี๋ตกหน้าผาทำให้ความจำเสื่อม เนี่ยหรานที่สูญเสียความทรงจำเช่นกันได้ช่วยเหลือนางไว้และตั้งชื่อให้นางว่า เหอเฟิง หลังจากเนี่ยหรานฟื้นความทรงจำก็จดจำเหอเฟิงไม่ได้ และเขากำลังจะแต่งงานกับเจ้าเยียนหราน เพื่อนสมัยวัยเยาว์และเป็นธิดาของอัครเสนาบดีเจ้า เมื่อราชบุตรเขยซ่งหลางเซิงเจอเหอเฟิงก็พานางกลับตำหนักองค์หญิง เรื่องยุ่งๆ ก็ตามมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของชายบำเรอในตำหนัก ราชสำนัก และผู้ที่วางยาลืมวิญญาณแก่นาง ราชบุตรเขยขึ้นครองราชย์ เขาไม่ได้แต่งตั้งพระสนม ในใจเขามีแต่องค์หญิง เขาออกตามหานางถึงแปดปี ในที่สุดเขาก็หานางพบ และรู้ว่าตัวเองมีบุตรสาวคนหนึ่งอายุเจ็ดขวบ
คุยกันหลังอ่าน (สปอย)เรื่องนี้คือเหนื่อยมากค่ะ 555555 บอกเลยว่าเหนื่อยมากจริงๆ แต่ว่าปกสวยมาก เราชอบมาก แอบคิดถึงปกจูจูในแบบที่สำรวมแล้วก็หรูหรากว่า บอกว่าโดนตกเพราะปกก็ได้ค่ะ แล้วก็เรื่องนี้คำนำขงรุณมาแบบกุ๊กกิ๊กเชียวค่ะ แต่เอาจริงๆเรื่องมันหนักหน่วงพอสมควรเลยนะ (และเราเพิ่งมาอ่านคำโปรยในเวบ คือโคดสปอยเลยอะ)
แบบเราอ่านแบบไม่รู้อะไรเลยค่ะ เราไม่ได้อ่านรีวิวของใครมาก่อนเลย ก็เลยคิดไปเองว่าเป็นแนวรักๆ แล้วแรกๆมันก็ให้ฟีลแบบนั้นจริงๆอะ จนกระทั่งตัดเข้าโหมดสงครามเท่านั้นแหละ รันทดขึ้นมาเลย
รีวิวตัวละครเลยละกัน ขอเริ่มด้วยคนโปรดของเราค่ะ
ซวี่ฟัง/เนี่ยหราน - คือเป็นตัวละครที่พลิกไปพลิกมามากในความรู้สึกของเรา แต่จริงๆแล้วรู้สึกว่าเป็นคนที่ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองนะ (ยกเว้นตอนกลับมาเป็นเนี่ยหรานใหม่ๆ) คือเป็นคนที่ขีวิตรันทดมากอะ ถึงจะเป็นคนที่ทำให้นางเอกรักจริงๆในช่วงเวลาสั้นๆแต่มีรักแล้วกลับไม่สามารถแล้วก็ไม่มีสิทธิ์คว้าเอาไว้ใกล้ตัว แล้วก็ทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนนี้จริงๆ เรียกว่าเป็นคนที่เสียการใหญ่เพื่อสตรีเลยนะในตอนสุดท้าย รู้สึกเศร้าใจกับชะตาชีวิตสุดท้ายของซวีฟั่งมาก เรียกได้ว่าเป็นตัวละครหลักชายเพียงคนเดียวที่จบลงด้วยการฆ่าตัวตายอะ
ราชบุตรเขยซ่งหลางเซิง - คนนี้ก็เหมือนกัน พลิกไปพลิกมาอย่างกับเนื้อย่างบนเตา แต่ในที่สุดช่วงๆกลางๆเรื่องคนอ่านแบบเราก็หลับหูหลับตาเชื่อไปเองล่ะค่ะ ว่าพระเอกต้องเป็นคนดี ไม่ว่ายังไงนี่น่าจะเป็นกลลวง กับดักสักอย่าง แต่ความรักที่มีให้อาถังต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน แล้วก็เราก็ค่อนข้างเดาได้ประมาณนึงละตั้งแต่ตอนที่น้องชายนางเอกบอกว่า โอรสฮ่องเต้ยังไม่ได้ตาย ก็คือ ณ พลอตจุดนั้นอะ มันไม่สามารถมีตัวละครชายคนอื่นที่จะมาอยู่ในตำแหน่งนั้นได้แล้วนอกจากพระเอก แล้วมันก็จะช่วยบอกด้วยว่าการตัดสินใจของฮ่องเต้ที่ผ่านๆมาทำไมดูแปลกๆ เราว่าซ่งหลางเซิงเป็นพระเอกที่น่ารัก บูชารักไม่ต่างไปจากซวี่ฟังเลย รักนางเอกมากๆแบบซาบซึ้งอะ แต่ก็รักชาติ แล้วก็สุดท้ายถึงจะผ่านพ้นไปแปดปี ก็ได้กลับมารักกัน
องค์หญิงเซี่ยงอี๋ - ก็นับเป็นนางเอกสายฉลาดที่ไม่ซู จริงๆตัวละครเรื่องนี้เราว่าไม่ค่อยซู แล้วก็เพราะว่าไม่ซูเนี่ยแหละ เลยอ่านแบบใจสั่นๆหน่อย กลัวจะมีคนตายจริง เป็นคนฉลาดที่พลาดบ่อย ตกอยู่ในหลุมพรางคนอื่นบ่อย แต่ก็ยังเข้มแข็งมีชีวิตอยู่อย่างดีมาได้จนถึงทุกวันนี้ ก็นับเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์จริงๆค่ะ และช่วงแรกเป็นเพราะว่าตัวดำเนินเรื่องอย่างนางเอกความจำเสื่อม คนอ่านก็เลยพลอยมะงุมมะงาหรากับนางเอกไปด้วย ก็สนุกดีค่ะ
พลอตโดยรวม เป็นเรื่องที่ต้องตั้งสตินิดนึงเวลาอ่าน ไม่งั้นอาจจะจับใจความไม่ถูกเท่าไหร่ ตัวละครรองๆของเรื่องก็มีเสน่ห์มากเช่นพี่ลู่ พี่ชายนางเอก น้องชายนางเอก(ชอบคนนี้สงสารมาก) บรรดานายบำเรอของนางเอก เรื่องการรบในเรื่องมันเป็นแนวการรบแบบมองจากที่ไกลๆอะ เป็นการรบบนแผนที่ ไม่ได้ลงไปลุยตัวๆแบบอย่างจอมนางจารชนหน่วย 11 ที่จะแบบมีซีนแอคชั่นเลย แต่อันนี้จะไม่มี เพราะเนื้อเรื่องดำเนินจากนางเอกเป็นหลักที่ไม่ใช่สายบู๊อยู่แล้ว แต่ช่วงรบก็บรรยายได้ดีนะ สนุกดีค่ะ โดยรวมเราค่อนข้างชอบ มีที่ตินิดหน่อยก็คือตอนจบ ตอนจบเหมือนรีบมากกกกกก คืออยากกราบเท้าคนเขียนขอตอนพิเศษหน่อยไม่ได้เหรอ พอนางเอกพระเอกเจอหน้ากันปุ้บคือจบปั้บ ก็คือรู้แหละว่าหลังจากนั้นคงสวีทน่าดู แต่ก็อยากอ่านไง
สรุปคือเราชอบค่ะ แต่อ่านซ้ำอีกมั้ยไม่ค่อยแน่ใจ เพราะเป็นเรื่องที่ต้องใช้พลังงานในการอ่านเหมือนกันนะ แล้วก็ภาษาดีเลยค่ะ มีหลายช่วงที่เราชอบมากๆ