เรื่องย่อหลังปก‘องครักษ์ นักฆ่า หรือพ่อครัว มิเห็นต่างกันตรงไหน
ในเมื่อของติดกายล้วนมีคมเหมือนกัน’
‘จิ้นหยาง’ เด็กชายชาวซงหนูที่จับพลัดจับผลูมาอยู่บนแผ่นดินต้าหลิว
เมื่อเติบใหญ่เขากลายเป็นองครักษ์ลับพิทักษ์ฮ่องเต้
เพราะสัญญานำพาให้ฟื้นคืนจากความตายจนได้กลับมาในร่างใหม่
เขาจึงตั้งปณิธานว่าจะหลีกหนีจากวังวนความวุ่นวายแห่งวังหลวงไปให้ไกล
แต่เหมือนชะตาของเขาจะผูกติดกับราชสำนักไม่เสื่อมคลาย
ไม่ใช่ฮ่องเต้... ก็องค์ชาย
ไม่ใช่องค์ชาย... ก็ขุนนาง
ว่าแต่ ‘หวังรุ่ยเสวียน’ ผู้งามบาดใจนี้เป็นขุนนางที่มีความเป็นมาอย่างไรกันแน่
คุยกันหลังอ่านเรื่องนี้คือ เราได้ยินมาตั้งแต่ช่วงที่เขียนลงในเนตแล้ว แล้วก็มาได้ยินอีกทีตอนที่มีประเด็นเรื่อง "หอเจี๊ยะตึง ตำนานอาหารจีน" เราไม่ขอพูดรายละเอียดเรื่องนั้นตรงนี้แล้วกัน ถ้าใครอยากรู้เพิ่มเติมก็ไปเสิร์ชดูในทวิตเตอร์ได้ คิดว่าคงได้คำตอบไม่มากก็น้อย โพสชี้แจงของสนพก็ยังมีอยู่ค่ะ
แต่จริงๆก็เป็นเพราะประเด็นนี้เอง ที่ทำให้เราไม่ได้อ่านจิ้นหยางแบบจริงๆจังๆสักที ทั้งๆที่คิดจะอ่านมาตั้งนานมากแล้ว เรามีมาตั้งแต่ช่วงก่อนมีดราม่าแล้วล่ะค่ะ ช่วงนี้กำลังเคลียร์กองดอง บ้านกำลังจะเต็ม เลยทยอยอ่านหนังสืออยู่ค่ะ ก็เลยหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านได้ที่สุด
เรื่องนี้ถ้าตัดสินจากชื่อเรื่อง หน้าปก หรือแม้กระทั่งการอ่านช่วงบทแรกๆ ก็คงไม่รู้สึกเลยว่า มู้ดรวมๆของเรื่องมันจะหนักหน่วงขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่วางพลอตมาได้เข้มข้นพอสมควร ตัวพระเอกนายเอกเองก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมทั้งคู่ ไม่ได้มีใครที่เป็นคนดียอมวางมีดเลย แต่ก็เข้าใจทั้งคู่ก็มีเหตุผลซัพพอร์ตการกระทำของตัวเอง โดยเฉพาะตัวพระเอกเองถึงจะมีโมเมนต์ที่รู้สึกว่าโหดร้าย แต่ก็เข้าใจในฟีลลิ่งของพระเอกนะ เป็นตัวละครที่มาเพื่อล้างแค้นอย่างแท้จริง ส่วนตัวด้วยพลอตเราว่าโอเคเลยนะคะ สนุกดี มีความเข้มข้น โหดเหี้ยม พระเอกก็แก้แค้นได้อย่างสมใจ บทของพระนายก็เข้ากันได้ดี เราชอบซีนที่จิ้นหยางกับหวังรุ่ยเสวียนหนี แล้วหวังรุ่ยเสวียนได้รู้ความจริงว่าจิ้นหยางคนนี้ก็คือจิ้นหยางคนนั้น เป็นครั้งแรกอะ มันรู้สึกเลยว่าตัวตนของจิ้นหยางคนก่อนในใจของหวังรุ่ยเสวียนมีน้ำหนักมากจริงๆ มีน้ำหนักยิ่งกว่าใครๆทั้งนั้น
แล้วก็เป็นเพราะว่าเรื่องนี้ถือได้ว่าค่อนข้างสนุกเลยทีเดียวในสายตาเรา แต่ยิ่งสนุกเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าเสียดายเท่านั้น
เรื่องนี้มี E-book ค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [