..
ปวดเมื่อยตัว
เมื่อวานผมคงเล่นเกินกำลังตัวเองไปจริงๆ
"มาเล่นด้วยกันหน่อย" พี่สาวคอร์ทข้างๆเรียก
ผมพยักหน้ารับ ตอบรับอย่างหน้าชื่นตาบาน เหมือนหมาว่าง่าย
ผมผูกเชือกรองเท้าที่คลายออกเตรียมถอด ผูกมันกลับไปเหมือนเดิม
เพราะเป็นพี่ ผมจึงไม่ขัด
เพราะว่ามีเขาอยู่ ผมยิ่งเต็มใจ
ผมเห็นเขาบ่อยๆ เขาดูเงียบกว่าทุกคนในกลุ่ม
เราไม่เคยคุยกัน ไม่เคยแม้กระทั่งทักทาย
ผมจึงอยากรู้อยากเห็นว่า พี่ชายคนนี้เป็นอย่างไร
เมื่อวาน พวกเขาให้ผมเล่นคู่กับเขา
ผมไม่เคยได้ในสิ่งที่หวังบ่อยนัก แต่คราวนี้ดูเหมือนเป็นข้อยกเว้น
เขาพูดมากกว่าที่ผมคิด เขาชื่นชมและให้กำลังใจ
เขาใจดีกว่าที่ผมคิด
และ เขายิ้มสวยกว่าที่ผมคิดซะอีก
"ขอบคุณนะครับ" ผมได้ยินเสียงเขาตอนผมกำลังเดินออกจากคอร์ท
ผมหยุดกึกทันที และหันไปมองอย่างไม่เชื่อหู
ผมเห็นหน้าเขาไม่ชัดนัก เพราะเหงื่อที่ไหลผ่านตา
ผมพยักหน้าหลายๆๆๆ ครั้ง ฉีกยิ้มกว้างที่สุดให้เขา
ผมโบกมือลาทุกคน
กล่าวขอบคุณที่ชวนผมไปเล่น และก็เดินอารมณ์ดีกลับที่พัก
"เพิ่งกลับเรอะ" เพื่อนโทรมาถาม
ตอนนั้นเอง ที่ผมรู้สึกว่า ความปวดที่หลังเริ่มแสดงอาการ
อา .. มันถูกกระตุ้นได้ด้วยเสียงบ่นนี่เอง
แล้วมันก็จะหายไปด้วยความปิติยินดี แบบว่าลืมตัว ฮ่าๆๆ
วันนี้ผมคงหูชาเพราะเสียงเพื่อนบ่นตามเคย
แต่นั่นก็ไม่เป็นไรหรอก ก็เพราะรักไม่ใช่รึ ถึงได้บ่น
วันนี้ผมก็คงปวดหลังอีกตามเคย
แต่นั่นก็เพราะผมเต็มใจที่จะแลกมันไม่ใช่รึ
อืมม .. คราวหน้า ผมคงได้คุยและทักทายกับเขาบ้าง
อืมม .. มันน่าจะดีนะ
กาแฟที่ได้มาใหม่จากรุ่นพี่
กาแฟใหม่ เมื่อวานผมยังไม่รู้ว่าจะทำให้มันมีรสที่ผมชอบที่สุดได้ไง
วันนี้ผมรู้แล้ว .. กาแฟสอง ครีมสอง น้ำตาลครึ่งช้อน
แล้วก็น้ำน้อยๆ
อืมม .. แบบนี้แหละ
Create Date : 25 กันยายน 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 25 กันยายน 2551 8:58:47 น. |
Counter : 552 Pageviews. |
|
|
|
แวะมาบอกว่า
วันนี้กาแฟอร่อยจัง ...^^