ห้วงวิวาห์รักร้อย : ณวลี (วันที่เราอยู่ด้วยกัน..คือวันที่เรารักกัน)
++ห้วงวิวาห์รักร้อย++ ณวลี
สำนักพิมพ์ Sugar Beat พิมพ์ครั้งแรกมกราคม 2557 จำนวน 584 หน้า ราคา 360.-
วันที่เราอยู่ด้วยกัน..คือวันที่เรารักกัน..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++คำนิยาม..จาก..จขบ.++ เพราะการแต่งงาน..ไม่ใช่บทสรุปของนิยายชวนฝัน แต่อาจหมายถึง..ใครอีกคนที่อยู่ข้างกัน.. แม้ในวันที่คุณทั้ง..ทุกข์เหลือแสน..หรือสุขล้นใจ..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++คำโปรยปกหลัง+เรื่องย่อ++ เพราะความหลังฝังใจเมื่อแรกเจอกันทำให้ มุกอันดา ยังคงเฝ้ารอเจ้าชายขี่ม้าขาวแม้เจ้าชายรูปงามจะไม่เคยรับรู้ความในใจ แถมยังปฏิเสธการดูตัวกับเธออีกแต่หญิงสาวก็ยังคงยืนหยัดและเชื่อมั่นว่า สักวันเธอจะทำให้เขาหันมารักเธอให้ได้ เพราะแผนร้ายสกัดดาวรุ่งของใครบางคนที่ต้องการทำให้ชื่อเสียงของเธอต้องด่างพร้อยและกลายเป็นดาวร่วง กลับกลายเป็นว่าทำให้นางเอกน้องใหม่ที่กำลังมีอนาคตสดใสอย่างเธอ ต้องมาตกกระไดพลอยโจนแต่งงานสายฟ้าแลบกับนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่วัยแก่กว่ากันถึง15 ปี แต่ทุกอย่างไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเพราะ ตรัยคุณ เจ้าบ่าวผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ มีปมรักฝังใจที่ยากจะลืมเลือนกับครูสอนเปียโนของหลานสาวถึงแม้จะรู้ตัวว่าไม่มีหวัง..แต่เขาก็ไม่คิดจะแต่งงานกับเด็กสาวรุ่นหลาน ที่มองยังไงๆก็เด็ก..และไม่คิดเป็นอื่นนอกจากมองเธอเป็นเพื่อนรักของหลานสาวตัวเอง..มุกอันดา..สาวน้อยผู้มาทีหลังจึงต้องปฏิบัติการช่วงชิงหัวใจของเขามาให้ได้ แต่จะทำอย่างไรเมื่ออุปสรรครักต่างวัยของชายหญิงคู่นี้..มีจุดเริ่มต้นที่การแต่งงาน..Just Married..(ไปหาอ่านกันเถอะ..^__^)
++เกร็ดเล็กน้อยหลังการอ่าน++
เรื่องนี้คาดว่าคงไม่ต้องเล่าเรื่องย่อละเอียดแล้วเพราะคำโปรยปกหลัง+ย่อเองผสมเล็กน้อยก็พอจะบอกข้อมูลเรื่องย่อคร่าวๆ ของนิยายเรื่องนี้ไว้ได้พอสมควรค่ะเสียดายอยากให้ สนพ. มีคำโปรยปกหน้าสวยๆ บ้าง เห็นหลายเรื่องแล้วไม่มี เสียดายจังค่ะ ห้วงวิวาห์รักร้อย..ได้อ่านครั้งแรกจากบล็อกแกงค์ แล้วตามด้วยห้องถนนนักเขียนในพันทิป หลังจากเรื่องดำเนินไปได้พอสมควร..อ่านชื่อเรื่องแล้วสะดุดตาชื่อนิยายสวย ใครว่าชื่อนิยายไม่มีผลต่อการอ่าน จขบ.คนหนึ่งที่ชอบนิยายชื่อเรื่องสวย แต่ความสวยไม่ใช่ทั้งหมด เนื้อหาของเรื่องมีส่วนสำคัญในการตัดสินใจอ่านนิยายแต่ละเรื่องเพราะความยาวไม่ใช่น้อยแถมไม่ค่อยมีวินัยในการอ่าน (เรียกง่ายๆว่าขี้เกียจก็ได้ ><) ถึงแม้แนวนิยายของเรื่องนี้จะเป็นแบบสุขนิยมพาฝัน แต่ก็ให้ความรู้สึกที่มากกว่า.. ฉากหนึ่งที่ทำให้น้ำตาซึมหลังจากอ่านไปได้ไม่กี่หน้า..ไม่ได้เกี่ยวกับจุด ผกผันในความรักของพระนางแต่เป็นฉากเล็กๆ ฉากหนึ่งที่ย้อนอดีตวัยเด็กของ มุกอันดา..การเป็นลูกที่ไม่โดนรัก..หรือรักแต่ไม่แสดงออกเป็นความรู้สึกเจ็บปวดเธอต้องการเป็นนักแสดงมีชื่อเสียงเพียงเพื่อให้คนเป็นพ่อได้มองเห็นเธอบ้างแม้จากในจอโทรทัศน์ก็ยังดี..อ่านมาถึงตรงนี้แล้วปวดใจนี่เป็นปัญหาสังคมระดับชาติที่ทุกบ้านหรือหลายบ้านอาจะประสบ..คงไม่มีใครโชคดีตลอดชีวิตการเกิดมาเป็นคนและคงไม่มีใครโชคร้ายจนไม่มีสิ่งดีในชีวิต ในความเลวร้ายที่พ่อมีภรรยาสองคน แต่มุกอันดาก็มีคุณย่าเป็นสิ่งชดเชยเป็นหลักยึดเหนี่ยวนำทางชีวิตที่ขาดหายการสั่งสมความเป็นตัวตนของเธอเป็นสิ่งที่คุณย่าคอยอบรมสั่งสอนเด็กคนหนึ่งที่ขาด..แต่เมื่อทั้งแม่พ่อ และย่าเสียชีวิตไปชีวิตของมุกอันดาต้องพบกับความพลิกผันครั้งใหญ่จากแม่เลี้ยงและลูกสาวของเธอซึ่งมีผลเกี่ยวพันกับมรดก..สร้อย..และเบื้องหลังบางประการของแม่เลี้ยงอันนี้ยาวเล่าสิบหน้าคงไม่จบค่ะ (ไปหาอ่านกันเถอะ ^__^) จุดเล็กๆ ที่เอ่ยมาข้างบนทำให้นึกย้อนไปถึงเรื่องนึงที่เคยได้ยินมาเมื่อหลายปีก่อน..(ขอนอกเรื่องไปเกาหลีนิดนึงนะคะเป็นเรื่องที่ให้อุทาหรณ์สอนใจได้ดีเหมือนกัน) เรื่องของนักแสดงสาว..โกฮยอนจอง..หรือมีชีล จากควีนซอนต๊อก ที่ผู้อ่านอาจจะเคยผ่านตามาบ้าง เธอเป็นรองอันดับหนึ่งนางงามเกาหลีเมื่อหลายปีก่อนแต่งงานกับทายาทธุรกิจพันล้านอย่างซัมซุง ห่างหายจากวงการในขณะที่อายุยังน้อยและอนาคตกำลังสดใส เวลาผ่านไปนานนับสิบปีเธอกลับมาแสดงอีกครั้งหลังจากหย่าร้างจากสามี และโดนกีดกันจากครอบครัวสามีทุกอย่างไม่ให้ได้พบหน้าลูกเธอจึงต้องแสดงๆๆ ให้มากๆ รับงานมากมายเพียงเพื่อให้ลูกของเธอได้เห็นและจดจำเธอได้จากในจอโทรทัศน์ทุกวันแม้ไม่ได้เจอตัวเป็นๆ แค่เจอในจอก็ยังดี เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก.. และห้วงวิวาห์รักร้อยตอนเปิดเรื่องก็ให้ความรู้สึกแบบนั้นฉากนี้เป็นฉากเปิดปมของมุกอันดาได้ดี..ทำให้ จขบ.รู้สึกเอ็นดูความรู้สึกของเธอไม่น้อย.. เรื่องราวย้อนอดีตเพียงไม่กี่หน้าก่อนเข้าสู่เรื่องราวปัจจุบัน ทำให้เห็นว่า ทำไมเธอถึงหลงรักผู้ชายอย่างตรัยคุณที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 15 ปี..อาจเพราะรัก แรกพบส่วนหนึ่ง..การแสวงหาสิ่งที่ขาดก็ส่วนหนึ่ง..ความอบอุ่นหรือความ ต้องการการปกป้องที่ไม่เคยได้รับจากพ่อแต่เธอรู้สึกได้เมื่อได้รับความช่วยเหลือ จากชายหนุ่มคนหนึ่งในยามคับขันจะเรียกว่าสถานการณ์สร้างวีรบุรุษก็ได้ ความประทับใจแรกเห็นก่อเกิดเป็นความรักยิ่งเมื่อรู้ว่าเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพ่อของเพื่อนรักอย่างสร้อยขิม..ทั้งพฤติกรรมการดำเนินชีวิต หลังจากได้ยินได้รับรู้เรื่องราวของเขา ทำให้เธอยิ่งรักแบบฝังลึกมากขึ้นจนถอนตัวถอนใจไม่ได้และนำมาซึ่งเหตุที่เธอกระตือรือร้นจะไปดูตัวเสียให้ได้ จขบ.รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้น กระตือรือร้นอย่างที่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งพึงมีไม่ได้แสดงออกมากจนน่าเกลียดแต่มันหมายถึงครั้งหนึ่งในชีวิตที่เธอจะสามารถทำให้เขาหันมามองเธอได้นาทีนั้นคือตัวตนที่ไม่ใช่นักแสดงสาวดาวดังอย่างมุกอันดา..แต่เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นแต่เมื่อการดูตัวผิดพลาด ความรู้สึกก็กลับกลายไปอีกจนได้ความน้อยเนื้อต่ำใจเข้ามาแทนที่..ผู้หญิงสุดฮอตอย่างเธอ ไม่สามารถทำให้หนุ่มสว.สูงวัยอย่างตรัยคุณหันมามองเธอได้ แล้วมุกอันดาจะทำอย่างไร เรื่องนี้คงต้องให้เครดิตนางร้ายอย่าง สมิตา ที่ช่างจัดฉากได้เข้าทางมุกอันดาเป๊ะ!! ใครจะคิดว่าแผนร้ายเพื่อทำให้คู่แข่งเสื่อมเสียจะกลายเป็นทำให้มุกอันดาสมหวังในความรักได้ทั้งที่ในชีวิตจริงริบหรี่เต็มทน อันที่จริงตรัยคุณก็ประทับใจในความโก๊ะของมุกอันดามาแต่แรกเขาจำเธอได้และมองหาอยู่เสมอเหมือนเป็นความเคยชินพอถึงเวลาที่อยากรับผิดชอบเรื่องราวที่เข้าใจผิดเพื่อรักษาหน้าของเธอกลับกลายเป็นมุกอันดาเองที่แอบน้อยใจ..จน สร้อยขิม เพื่อนรักอดถามไม่ได้ จับปากแกให้ตรงกับใจน่ะสินี่ฉันกำลังคุยกับมุกอันดาตัวจริงอยู่รึเปล่าวะ นี่แหละจริงที่สุดแล้ว ทำไมฉันต้องอยากแต่งกับตาแก่ที่ปฏิเสธฉันมาแล้วด้วยไว้รอแต่งกะหนุ่มๆ ที่รักฉันไม่ดีกว่าเหรอ คำตอบของหญิงสาวทำให้ตรัยคุณที่บังเอิญได้ยิน ถึงกับสะดุ้งกับคำว่า ตาแก่ จนต้องจับกระจกมองหลังมาส่องหน้าตัวเองทันทีเอียงมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นตัวเองจะแก่ตรงไหนรอยย่นรอยตีนกาก็ยังไม่มีให้เห็น..ถ้าไม่เห็น ผมหงอก..อ่านถึงตรงนี้แล้วฮาพระเอกของเราเสียลุคเพราะผมหงอกตัวเองจนถึงกับเครียด.. ฉากนี้อ่านแล้วแอบขำจริงๆ เป็นธรรมดาของผู้หญิงรึเปล่า..ที่ปากมักไม่ตรงกับใจอยู่เสมอ มุกอันดาก็ไม่พ้นความคิดแบบนี้เช่นกัน ไม่ว่าผู้หญิงจะสวยเลิศเลอเพอร์เฟ็คขนาดไหนแต่เมื่อความรู้สึกถูกทำลาย ความมั่นใจก็สลายกลายเป็นศูนย์ได้เหมือนกัน..ไม่เล่ายาวแล้ว (ไปหาอ่านกันเถอะ ^___^)
สำหรับตัวละครอื่นที่มีบทบาทไม่ว่าจะมากหรือน้อยในเรื่อง แต่เหมือนเป็นตัวขับเคลื่อนให้ตรัยคุณได้คิด..หรือเร่งปฏิกิริยาความรักของเขาก็เช่น อรกานต์ + ก้องภพ..ที่ถึงแม้แต่งงานแต่งการไปแต่ดูเหมือนดีกรีความหึงหวงครูอรของก้องภพที่มีต่อตรัยคุณไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยอ่านแล้วก็..อืม..หรือเบื้องหลังชีวิตคู่ในการแต่งงานของทุกคู่รักไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด อาจจะสุข ทุกข์ คละเคล้ากันไป..ไม่ต่างจากคนในชีวิตจริงที่การแต่งงานไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่คือจุดเริ่มต้นต่างหาก..ครูอร กับ ก้องภพออกมานิดหน่อยแต่ให้ความรู้สึกแบบนั้น..ความรักที่ยืนยาว..คือความไว้เนื้อเชื่อใจกัน..ท่าจะจริง.. พลอยรัตนา + ปุลวัชร..คู่นี้ให้ความรู้สึกเทาๆ ไม่ดำสนิทไม่ขาวจัด แต่เป็นสีสัน พลอยรัตนา..โดยเนื้อแท้เธอไม่ได้ร้าย แต่ที่เป็นไปเพราะมารดา..เขาว่าดูช้างให้ดูหางดูนางให้ดูแม่ ตลอดธีมเรื่องพลอยให้ความรู้สึกเช่นนั้นจวบจนบทสุดท้ายของนิยายก็ให้นึกสงสารเธอไม่น้อย ส่วนปุลวัชร..ขอแสดงความเสียใจทั้งที่แอบลุ้นมาตลอดเรื่องว่าคู่นี้อาจจะได้คู่กันเหมือนเทาๆ มาเจอกันจะผสมกันเป็นสีขาวได้หรือไม่..แต่แม้แต่ชีวิตจริงมันก็ไม่อาจเป็นเช่นนั้น..ต้องรอนิยายเรื่องต่อไปของผู้เขียนที่มีพลอยรัตนา..เป็นนักแสดงนำโลดแล่นผ่านตัวหนังสือ.. สร้อยขิม + กรวีร์..คู่นี้เหมือนบททดสอบความรักที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับคู่ตัวเอกของเรื่อง สร้อยขิม..หลานสาวของตรัยคุณ..เป็นผู้หญิงที่ไม่ไก่กา เธอมีความคิดเป็นของตัวเองและรักในสิ่งที่เธอเป็น แม้จะรักกรวีร์แต่เธอก็ไม่โง่พอที่จะไม่ให้คนเจ้าชู้อย่างเขาได้พิสูจน์ตัวเอง ส่วนกรวีร์..ก็ไม่ต้องพูดถึง เจอบททดสอบทั้งจากในเรื่องนี้เข้าไปแล้วยังไปต่อยอดที่เรื่องใหม่ของตัวเอง ก็อ่วมไม่แพ้กันเขาให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากตรัยคุณพระเอกของเรื่องไปอย่างสิ้นเชิง..(มารออ่านฉบับเล่มกันเถอะ^__^) ม่านไหม..ตัวละครตัวนี้ไม่พูดถึงคงจะไม่ได้เธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงบางประเภท ที่ไม่ใช่ไม่พบเจอในชีวิตจริง คุณอาจจะได้พบใครที่เหมือนเธอ หรืออาจจะมากยิ่งกว่าเธอ รัก โลภ โกรธ หลงล้วนเผาผลาญจิตใจให้หมองไหม้ถึงมีเงินมากมายเท่าไหร่ก็ไม่สามารถดับใจที่ร้อนรุ่มอย่างเธอไปได้ และที่สำคัญเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าบทสรุปสุดท้ายของผู้หญิงแบบม่านไหมเป็นอย่างไร..เธอได้รับบทเรียนที่คู่ควร..สมราคาความไม่เคยพอของเธอแล้วหรือยัง..(ไปหาอ่านกันเถอะ ^___^)
++สรุปปิดท้ายของนิยายชวนอ่านเรื่องนี้++
ความรักก็เหมือนนิยาย.. ที่ต้องใช้เวลาเปิดไปทีละหน้าอย่างไม่ถึงจุดสิ้นสุดง่ายๆ กำหนดกฎเกณฑ์ไม่ได้ว่าจะถึงจุดจบคำว่า..จบบริบูรณ์..เมื่อไหร่.. ความรักของใครจะสดใสเหมือนในนิยาย หรือจะขมปร่ายิ่งกว่าละครยุงชุม ก็เป็นเรื่องที่อาจต้องใช้ใจและเวลาในการศึกษากันไปตลอดชีวิต.. มาทำ ความรัก ของคุณให้ดีที่สุด..เพื่อที่วันหน้าจะไม่ต้องมานั่งนึกเสียใจกันเถอะค่ะ.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้ ตอบโจทย์ RBC หัวข้อที่ 1..นิยายที่มากกว่า 500 หน้า และหัวข้อที่ 4..นิยายที่ตีพิมพ์ในปีนี้ ค่ะ
(เรื่องเดียว..ตอบโจทย์ได้สองข้อเลย..เย่ๆ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณภาพสวยๆ และเพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เนตค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน คืนนี้ค่อยไปเยี่ยมพี่ๆที่บล็อคนะคะ
Create Date : 29 มิถุนายน 2557 |
|
69 comments |
Last Update : 29 มิถุนายน 2557 14:56:31 น. |
Counter : 4261 Pageviews. |
|
|
|