สนพ.ทำมือ / 189 หน้า / 300.-

โปรยปกหลัง

“ดูนั่นสิ ดาวดวงนั้น”ญาดาชี้นิ้วขึ้นบนฟ้า

“ฉันคิดว่าตัวเองถูกทิ้งไว้ลำพังอยู่บนดาวดวงนั้น

เป็นเจ้าหญิงผู้เงียบเหงาในดวงดาวที่ไม่มีใคร

มีกิจวัตรประจำวันก็คือถือโคมไฟยักษ์

เพื่อส่องแสงขับไล่ความมืดแค่นั้นเอง

เดียวดายมาก เหงาจนปวดใจ”

++++++++++

เรื่องย่อ

        ตะวัน ชายหนุ่มร่างเล็กผอมเก้งก้างผิวคล้ำ ผู้มีฝันเล็ก ๆ คือใช้ชีวิตเป็นเกษตรกรที่บ้านเกิด แต่กลับต้องมาเป็นนักข่าวสายกีฬามือใหม่ แล้วยังต้องพบกับเรื่องยุ่งยากเมื่อรู้ข่าวว่า ดารินทร์ ลิม นักกีฬาเทนนิสระดับชาติเจอข้อหาโด๊บสารกระตุ้นทำให้ต้องโดนลงโทษแบน 

         ตะวันไม่คิดว่าเด็กสาวแสนสวยเพื่อนเก่าจะทำแบบที่ในข่าวลงจริง ๆ แต่หนทางแก้ข่าวยากลำบากเพราะหลักฐานทุกอย่างพุ่งเป้ามาที่เธอ แม้ว่าดารินทร์จะปฏิเสธและให้เหตุผลที่ตรวจพบสารกระตุ้นอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ 

        ในที่สุดดารินทร์ก็โดนโทษแบนหนึ่งปีครึ่ง ในวันงานแถลงข่าว ดารินประกาศยุติบทบาทนักเทนนิสอาชีพระดับนานาชาติ เดือดร้อนถึงเมตตาแม่ของดารินทร์ที่เคยเป็นนักเทนนิสอาชีพระดับประเทศมาก่อน แต่เมตตาไปไม่ถึงฝันเพราะแต่งงานกับพ่อของดารินทร์ที่เป็นโค้ชของตัวเอง 

        เมตตาหรือแม่พระเพลิงที่ตะวันเรียก ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองว่าระหว่างความรักกับความฝัน สำหรับเธอแล้วทั้งสองอย่างไม่สามารถไปด้วยกันได้ ในที่สุดจุดสิ้นสุดคือการหย่าร้างและเมตตาก็เป็นได้แค่นักเทนนิสในตำนานเมืองไทย 

        เธอจึงฝากความฝันที่ไปไม่ถึงและความหวังทั้งหมดไว้ที่ลูกสาว ดารินทร์ ลิม หรือชื่อเดิมคือญาดาต้องแบกรับความฝันยิ่งใหญ่ของแม่ไว้กับตัวและเธอกำลังหมดความอดทน...

++++++++++++++

หลังอ่าน

       ดอกไม้ใต้ตะวัน เป็นนิยายเล่มบางเฉียบที่เล่าเรื่องแบบเรียบง่าย ว่าด้วยเรื่องของความฝัน มีตัวแทนคือหนุ่มสาวรุ่นใหม่สองคน หนึ่งคือตะวัน ผู้ชายที่มีฝันเล็กอยากเป็นเกษตรกร แต่เขายังทำไม่ได้เพราะพ่อตั้งความหวังให้ลูกชายคนเดียวเข้ารับราชการเป็นคนที่มีเกียรติมีคนนับหน้าถือตา 

       ส่วนดารินทร์มีภาระหนักหนา เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ต้องการลึกๆ ในใจคืออะไร จะใช่ความฝันของตัวเองหรือไม่ แต่เธอก็ต้องทำเพื่อสานต่อความฝันของแม่ 

        เรื่องดำเนินไปอย่างเรียบง่าย แทบจะเรียกว่าไม่มีพีค แต่ในความเรียบมีความเรียลที่สะท้อนผ่านมุมมองของตะวัน และมุมของดารินทร์ที่อยู่ในจุดสูงสุดก่อนจะตกลงมาสู่ดิน ความท้อแท้สิ้นหวังและคิดจะพาตัวเองออกไปจากปัญหา

         ตะวันผู้ชายตัวดำ ๆ จืดชืดท่าทางหงอดูตลก ไร้สิ่งเร้าใจต่อเพศตรงข้ามทำให้ดารินทร์หรือญาดาในอดีตยิ้มได้ และชี้ให้เธอเห็นทางออกของชีวิตแบบเนียน ๆ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามหรือซื้อหามาด้วยเงินตรา

        อ่านเรื่องนี้ต้องทำใจว่าไม่ฟิน เพราะเส้นเรื่องไม่ได้เน้นความรักสักเท่าไหร่ อย่าถามหาฉากรักหวานแหววเพราะไม่มี นอกจากความฟินแบบห่ามๆ ของพระนางก็พอมีอยู่บ้าง ชอบตอนที่ดารินทร์นัดเจอกับตะวัน แล้วเขากลับนัดเธอที่สถานที่แห่งหนึ่งทำให้ได้เจอกับเด็กหญิงคนหนึ่งที่เปลี่ยนชีวิตช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเธอ 

        เรื่องสั้นไปนิดกำลังเพลินก็จบซะแล้วค่ะ ยังอยากรู้ว่าหลังจากที่ดารินทร์รู้เรื่องราวระหว่างแม่กับพ่อแล้วเธอคิดยังไง อยากรู้เรื่องครอบครัวตะวันเพิ่มมากขึ้นอีกนิดก่อนจะถึงตอนจบ อ่านแล้วเหมือนจบแต่ไม่จบ 

        เรื่องนี้เหมาะกับคนมีฝันฝันเล็กฝันใหญ่ ฝันแล้วถ้าไม่ลงมือทำฝันก็จะยังเป็นฝันต่อไป แต่ถ้าฝันแล้วลงมือทำสิ่งที่ฝันก็ใกล้เข้ามาอีกนิด บางทีคนเราก็ต้องเอาชนะสงครามแห่งความหวาดกลัวในใจ แล้วเดินออกไปหามัน อย่าได้แคร์ อย่าคิดว่าทำไม่ได้ ไม่มีอะไรที่ตั้งใจแล้วทำไม่ได้ เหมือนคำนิยามนิยายเรื่องนี้

        อย่าให้ความฝันรอนานนัก...มันเมื่อย

+++++++++++++++++++++++++++++++++ 

อยากเขียนบล็อกหนังสือ 

แต่ถึงเวลาต้องอัปตะพาบพอดี

ก็เลยเอามารวมกันเป็นตะพาบ

ตอน สงครามแห่งความหวาดกลัวค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า

พรุ่งนี้ค่อยตามไปบล็อกพี่ๆ นะคะ

^___^

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2560
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2560 1:16:46 น.		41 comments
Counter : 1700 Pageviews.
Share Tweet