กนกวลี พจนปกรณ์

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นิยายชุดวงร้าวในเงาน้ำ สนพ.เพื่อนดี

พิมพ์ครั้งที่ 1 จำนวน 210 หน้า ราคา 160.-

+++++++++++++++++++++++++++++

ความสัมพันธ์ของเรา

เหมือนสะพานโค้งที่ทอดข้ามสายน้ำ

มองเห็นเป็นเงาอยู่เบื้องล่างแสนสวยแสนงาม

งามทั้งเงาเราและเงาทาง

เราจึงจูงมือพากันเดินข้ามด้วยความสุขและความหวัง

ค่อย ๆ ผ่าน เพื่อจะพากันข้ามไปอีกฝั่งให้สำเร็จ

แต่ถัดจากนั้นทุกอย่างได้พลิกผัน

รอยน้ำกระเพื่อม รูปเงาบิดเบี้ยว

อีกด้านของสะพานโค้งพาเราดิ่งลง โลกมืดมน

ชีวิตเรากำลังจมไปหาจุดจบ ฉันเห็นเงาน้ำ

มันเกิดวงร้าวขึ้นแล้วในรอยวารี

แต่ฉันยังวาดหวังว่าเราจะฟันฝ่าไปได้ ฝ่าไปด้วยกัน

++++++++++++++++++++++++++

               เรื่องราวของ ออมบุญ หญิงสาวที่มีชีวิตครอบครัวสวยงาม มีลูกเล็กเป็นเด็กหญิงน่ารัก และมีสามีแสนดี ที่พร้อมหน้าที่การงานเชิดหน้าชูตา ออมบุญฐานะร่ำรวยชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบ เป็นคุณหนูแสนสวย บนกองเงินกองทองที่พ่อแม่สรรหามาให้

เธอไม่เคยผิดหวังไม่ว่าการเรียนการงาน หรือความรัก ทุกอย่างเพียบพร้อม ดีพร้อม ดีจนคิดว่าชีวิตนี้เธอโชคดีที่สุด และคงไม่มีวันผันแปรเป็นอื่น ถ้าไม่บังเอิญมารับรู้ว่าสามีที่แสนดี พ่อที่แสนจะรักลูก อย่าง ตุลย์ มีผู้หญิงอื่นซุกซ่อนอยู่ และออมบุญไม่เคยรู้เลยว่า ผู้หญิงคนนั้นคือ ดาห์ลิยา หรือ พี่เอิงเอย เพื่อนของสามีที่เขาแนะนำให้รู้จัก เธอไม่เคยระแวงแคลงใจใดๆ เลย หนำซ้ำยังชวนดาห์ลิยาให้มาเยี่ยมบ้านอีกต่างหาก

             ออมบุญจับได้ว่าตุลย์มีสัมพันธ์กับดาห์ลิยา เมื่อเพื่อนรักของเธอไปเจอทั้งสองคนไปซื้อของใช้ในซูเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่ง  มันตรงกับวันหยุดที่ตุลย์บอกว่าเขาติดงาน และช่วงเวลานั้นยังเช้าเกินกว่าคำบอกเล่าของเขาว่าต้องไปทำงาน  ท่าทีสนิทสนมของทั้งสองคน  ทำให้เพื่อนของออมบุญปกปิดไม่กล้าบอก แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องเลียบ ๆ เคียง ๆถามเพราะเป็นห่วงเพื่อน

             ความมั่นใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่คิดว่าตัวเองคือคนสำคัญที่สุดของสามี กำลังมีสถานะสั่นคลอน เพราะผู้หญิงอีกคนหนึ่งก้าวเข้ามาในชีวิตแล้ว...

เรื่องนี้ตัวละครเหมือนคนในชีวิตจริง และไม่สวยหรูอย่างที่เปลือกเคลือบไว้ จริงๆ แล้วอยากเลือก รอยวารี(กนกวลี พจนปกรณ์) , แหวนพระจันทร์ (อุรุดา โควินทร์) และ เพลงใบไม้ (แขคำปัณณะศักดิ์) เป็นนิยายชุดที่สะท้อนสังคมในยุคปัจจุบันมาก หลายประโยคของออมบุญน่าคิด มันกลั่นออกมาจากความรู้สึก  จากจิตใต้สำนึก

มันก็จริงอย่างเพื่อนว่านะ สังคมยุคนี้ ผู้คนทำตัวให้อยู่ในกรอบกฏหมายก็พอแล้ว เรื่องของศีลธรรมแทบจะไม่มีใครใส่ใจ  และบางทีอย่าว่าแต่กฏหมายเลย เมื่อมีหมู่มากยังชวนกันละเมิดด้วยซ้ำ

ผู้หญิงแบบหล่อนน่ารังเกียจ เหมือนหนอนเน่า เหมือนขยะปฏิกูล หล่อนไร้ค่า ไร้ราคา... ฉันน่าจะใช้สรรพนามนำหน้าให้หยาบคายกว่านี้

นังผู้หญิงศีลธรรมเสื่อม นังผู้หญิงหน้าด้าน นังผู้หญิงสัตว์เลื้อยคลาน นังผู้หญิงสิบเอ็ดร.ด. เพียงคิด มือสั่นระริก ริมฝีปากก็เต้นยิบๆ ความโกรธความแค้น ส่งปฏิกิริยาออกมาได้ถึงเพียงนี้

             ทันทีที่รู้ว่าสามีนอกใจ ผู้หญิงแบบออมบุญทำได้แต่นิ่ง ทั้งที่ร้อนเป็นไฟ ความคิดร้ายๆ ในใจประดังแต่ไม่สามารถพูดออกไปได้ อ่านแล้วก็รู้สึกว่านี่แหละหนอปัญหาครอบครัว เรื่องของคนสองคน พอมีคนที่สามเข้ามาไม่ว่าครอบครัวไหนก็พัง ถ้าไม่อดทน

เรื่องของคนสองคนคงจะจบลงง่ายๆ แต่เมื่อมีลูกเข้ามาเกี่ยวข้อง มันก็ยากจะตัดสินใจ มานึกภาพในชีวิตจริงของสังคมสมัยนี้ ที่มีหลากหลายเหตุผลที่ยกมาสำหรับการแต่งงาน  

แต่งเพราะรัก แต่งเพราะความเหมาะสม ไม่ได้อยากแต่ง แต่มีเหตุบังเอิญทำให้ต้องแต่ง  หรือแต่งเพื่ออาศัยอีกฝ่ายเป็นบันไดไปสู่ชีวิตที่ดีกว่า (อันนี้อุปมาเองในเรื่องไม่ได้กล่าวไว้)

กับออมบุญ ตุลย์เป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อน จะเพราะเธอรวย เธอมีหน้ามีตาในสังคม หรือเพราะพ่อของเธอแนะนำให้รู้จัก และตุลย์ก็ไม่อยากขัดใจ หรือเพราะสิ่งใดก็ตาม แต่ออมบุญรับเขาไว้อย่างเต็มใจ และเป็นตุลย์เองที่เทียวไล้เทียวขื่อ มันน่าจะดีแล้ว สำหรับครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่งที่เริ่มต้น แต่พอเวลาผ่านไปหลายปี ความรักจืดจาง ทุกอย่างก็แปรเปลี่ยน

นาทีที่กลับมาบ้านหลังจากจับได้จังๆ ว่าสามีนอกใจแน่แล้ว ฉากชีวิตของภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย มีแต่ความผิดหวัง เจ็บใจเสียใจ ที่เขาทรยศความไว้วางใจ

  ร้อนราวอกจะแหลกลาญ ไฟภายในกำลังพุพลุ่ง ก้อนสะอื้นตื้นตีบ บีบลำคอแห้งผาก จมูกเริ่มคัดเหมือนหายใจไม่ออก กระบอกตาร้อนเหมือนมีเปลวไฟเลียลาม หยาดน้ำตารินไหลออกมาจากในอก

            พี่ตุลย์ทำฉันเจ็บนัก

            ฉันโผเผโซเซ เหมือนนกปีกหักเข้าบ้านได้ ภาพนังนั่นยังตามมาหลอนหลอก ก็บ้านนี้มันเคยมา มันยืนตรงโน้นมันนั่งตรงนี้ มันชี้ชวนพี่ตุลย์ชมนั่นนี่

            มันกล้ามากกล้ามาถึงบ้านฉัน

            แต่มาคิดอีกทีฉันต่างหากที่โง่เองที่ไปเชิญมันมา

            คุณกนกวลีถ่ายทอดให้ผู้หญิงแบบออมบุญเป็นตัวแทนของภรรยา ที่ความคาดหวังสูงลิบ ทุกอย่างเพอร์เฟค ครอบครัวดี สามีดี ลูกน่ารัก เพียบพร้อมไปหมด ออมบุญในที่นี้ เธอจึงเต็มไปด้วยความมั่นใจ บางครั้งเธอเหมือนไม่รู้ตัวว่าคำพูดที่ใช้คุยกับสามี เป็นคำพูดที่ทำให้เขาคิดมาก

ตุลย์ที่มาจากครอบครัวแตกแยก ฐานะด้อยกว่า จึงเหมือนมีเส้นบาง ๆ มาคั่น เขาอาจต้องข่มความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง เขามักจะตามใจพ่อแม่เธอเสมอ ไม่ค่อยพูดและไม่แสดงออก ทำตัวเป็นสามีที่ดีกลับบ้านตรงเวลา ไม่เถลไถล (ซะที่ไหน)

และเขาก็เริ่มโกหก... คนอ่านอย่างเราจึงยังไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร เพราะคำกล่าวหาในเล่มนี้ มาจากปากคำของภรรยาอย่างออมบุญล้วนๆ ซึ่งมันอาจจะเป็นการเข้าข้างตัวเองรึเปล่า ยังไม่แน่ใจได้แต่เดาไปก่อน คงต้องรออ่าน เพลงใบไม้ ที่เป็นเรื่องเล่าจากตุลย์ อีกทีค่ะ

ส่วนตัวคิดว่าการเล่าผ่านสรรพนามบุรุษที่1 ที่ในเรื่องเรียกแทนตัวเองว่าฉัน ซึ่งก็คือ ตัวละคร ออมบุญ ทำให้คนอ่านอินไปกับความนึกคิดของเธอได้ดีกว่าการเล่าแบบอื่น

ออมบุญที่คนอ่านเห็นจากด้านของเธอ จินตนาการไปว่า เธอเปรียบเหมือน พอร์ซเลน เครื่องเคลือบชั้นดีสวยงาม คงทน แต่ก็เปราะบางในที ผู้หญิงแบบเธอ เหมาะจะตั้งอยู่บนตู้โชว์สวย ๆ ไม่เหมาะจะมาสมบุกสมบัน แต่บางครั้งเธอก็แข็งแกร่งจนคนอ่านกลัวแทน และก็แข็งแกร่งจริงอย่างที่คิด

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา คำถามนี้ ฉันเคยตอบตัวเองแล้ว มันคือความพ่ายแพ้ความเสียหน้า ความอาดูร ฉันคงมองหน้าใครๆ ไม่ได้อีกแล้ว ภาพของนังเอิงเอยคงหลอกหลอนฉันไปตลอดชีวิต

แต่มาถึงวันนี้ ฉันเริ่มไม่แน่ใจ ความรู้สึกต่างๆ แบบนั้นยังคงอยู่หรือไม่

ผู้หญิงคนนี้แตกต่างไปจากผู้หญิงในวันที่พี่ตุลย์แนะนำให้รู้จักเมื่อครั้งแรกฉันเห็นความกร้านชีวิต ฉันเห็นแววตาเชื่อมั่นถือดี  ฉันเห็นแววตามุ่งมั่นจริงจังท่าทางหล่อนคงไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดง่ายๆ และถ้าให้คิดพินิจต่อ ฉันอาจสรุปไม่ได้ว่าหล่อนเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือ ต่อหน้าพี่ตุลย์อาจจะเป็นอีกอย่าง ลับหลังอาจจะเป็นอีกอย่าง

ขณะนี้เราเข้ามาอยู่ในสมรภูมิเดียวกันแล้ว

ฉันกำลังไสช้างออกมาชนกับศัตรูแบบตัวต่อตัว

และหล่อนคงไม่ยอมแพ้แน่

ชอบออมบุญในบุคลิกนี้ค่ะ เมื่อรู้เรื่องว่าสามีนอกใจ เธออยากจะฉีกอกดาห์ลิยา จากคำเรียกขานพี่เอิงเอย ก็กลายมาเป็น นังนั่น คำพูดร้าย ๆ เพื่อความสะใจก็เท่านั้น ความที่อยากจะจับสามีให้ได้คาหนังคาเขา แต่ไม่อยากให้สังคมรับรู้ไม่อยากเป็นข่าว อายเกินกว่าจะให้ใครรู้ ก็คงเหมือนกับเรื่องราวในชีวิตจริงที่ใครหลายคนเผชิญ พอเวลาผ่านไป เธอก็ยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง แล้วมองย้อนกลับมาที่ตัวเองอีกครั้งเธออาจจะสามารถยิ้มได้ในที่สุด

ถ้าจะยกความดีให้อะไรสักอย่างในเรื่องนี้ก็คงเป็น เวลา นี่แหละ ที่ทำให้คนผ่อนคลายความรู้สึกทุกอย่างไปได้ เหมือนวงร้าวในเงาน้ำ ที่โยนหินถามทางลงไป น้ำก็กระจายเป็นวงกว้าง กว่าจะกลับคืนรูปคืนรอย ก็ต้องใช้เวลาสักพักวงน้ำถึงจะเงียบสงบ

>

อ่านรอยวารีจบ (ในที่นี้ขอเรียกเล่มนี้ว่า คำกล่าวหาของภรรยาหลวงค่ะ) ตั้งใจจะอ่านคำแก้ตัวของสามี เรื่องเพลงใบไม้ต่อ แต่เบรคไว้ก่อน เพราะความอยากรู้เป็นพิษ ทำให้ต้องหยิบเล่มแหวนพระจันทร์ ที่เป็นคำให้การของภรรยาน้อยมาอ่านก่อน เผื่อจะได้เข้าใจมากขึ้น

อยากรู้จริงจังว่า เหตุผลกลใดที่ผู้หญิงสวยชนิดที่เรียกตัวเองว่าเป็น rare item คนหนึ่งอย่างดาห์ลิยา ถึงทำอะไรผิดหลักศีลธรรม ฉกสามีคนอื่นไปอย่างหน้าตาเฉยได้ เอาไว้ค่อยมารีวิวต่ออีกทีค่ะ (กำลังอ่านอยู่ พอจะรู้แล้วว่าทำไม)

เรื่องนี้อยากได้มานานแล้วค่ะสนพ.ไม่ค่อยมีวางหนังสือในต่างจังหวัดแบบ สนพ. อื่นเลย หายากจริงจัง กว่าจะคิดได้ว่าสั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ได้ก็คิดซะนาน แหม!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไม่ได้อัพบล็อคเลย เอาไว้ค่อยตามไปเยี่ยมพี่ๆ เพื่อนๆ อีกทีนะคะ

ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ

ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก ยูทูป ค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Create Date : 10 กันยายน 2558
Last Update : 10 กันยายน 2558 1:54:15 น.		26 comments
Counter : 2075 Pageviews.
Share Tweet