|
ณ ตอนนี้ฝนยังตกพร่ำๆ อยู่เลย ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดตก ตกมาตั้งแต่เช้าแล้ว ตามที่พยากรณ์อากาศบอกจะตกถึงวันที่สิบเจ็ดพรุ่งนี้อีกวันหนึ่ง มีเรื่องทำให้ใจตัวเราเองรู้สึกแกว่งๆ เลยนอนไม่หลับ ต้องมานั่งเขียนบล็อก อยากจะบอกว่าเป็นลมพัดหวน น่าจะเป็นลมฝนมากกว่า วันนี้คนนั้นเมื่อสองปีที่ผ่านมาเราเคยคุยกับเค้า วันนี้เค้ากลับแอดมาหาเราอีกครั้งหนึ่ง เค้ายังใช้เมลล์เดิม เราเห็นเมลล์เราก็จำได้แล้ว เรารับแอดเค้าแล้ว แต่เค้ายังไม่ออนไลน์ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าออนจากอีบัดดี้ เลยทำให้มองไม่เห็นเค้า เราก็รออยู่ครึ่งชั่วโมง ไม่เห็นเค้าออน เราก็เลยปิดคอม ไปนอนสักพัก ตื่นมาตอนบ่ายสองครึ่ง เราก็เปิดคอมออนใหม่อีกครั้ง ปรากฎว่าเค้าเป็นฝ่ายทักเรามาก่อน คำทักคำแรกที่เค้าส่งมา "สบายดีหรือเปล่า" ทำให้เรามั่นใจว่าเรากับเค้าเคยคุยกัน เราบอกเค้าไปว่าสบายดี พร้อมกับถามเค้ากลับไปว่า "แม่สบายดีมั้ย" เพราะว่าจำได้เค้าอยู่กับแม่สองคน ถึงแม้ว่ามันจะผ่านไปแล้วสองปีก็ตาม แต่เรายังจำเค้าได้ เราก็บอกเค้าไปนะ เราอยากร้องไห้ คุณคนแรกที่จำเราได้ เราบอกเค้าไปเราคุยกับคนในเอ็มเกือบห้าพันคน ไม่มีใครจำเราได้เลย เราเปลี่ยนเมลล์บ่อย คนแล้วคนเล่าแอดเข้ามา แต่เราก็จำเค้าได้ แค่คนเหล่านั้นจำเราไม่ได้ แต่เรากับเค้าก็ต่างจำชื่อซึ่งกันและกันไม่ได้ เราถามเค้าไป ว่าทำไมถึงแอดมาอีกล่ะ เค้าบอกเค้าเห็นเมลล์คุ้นๆ จำได้ เค้าบอกเราว่า "เห็นเมลล์นี้ควรแอด" เราก็แปลกใจกับคำพูดของเค้า ว่าเมลล์เรามีคุณค่าขนาดนั้นเลยเหรอ จริงๆ มันเป็นเมลล์ใหม่นะ เค้าไม่น่าจะรู้ เพราะชื่อไม่ซ้ำกันเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วสิ่งที่เค้ามั่นใจ มันก็ตรงกับความมั่นใจของเค้า เพราะคือเมลล์เรา แต่การกลับมาคราวนี้ของเค้า ดูเค้าเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แล้วอีกอย่างดูเค้าแก่ลงด้วย เค้าแก่กว่าเราหนึ่งปี อายุเค้าลงท้ายด้วยเลขห้าแล้ว ของเราเลขสี่ เค้าขึ้นรูปเดิมๆ ที่เราเคยเห็น เราก็บอกเค้าไปนะนี่ลมฝนพัดหวนให้เรามาเจอกันอีกครั้ง หลังจากที่พรากจากกันไปนานกว่าสองปี เรายังพูดประชดเค้าไปเลยว่าเราคุยกันวันนี้ แล้วคุยกันครั้งที่สองต่อไปก็คงจะเป็นปีหน้าโน่นล่ะมั้ง เค้าบอกว่ามันคงไม่นานขนาดนั้นหรอก เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ออนบ่อย แล้วก็ไม่ได้แอดใครเท่าไหร่ นอกจากเพื่อนๆ มันก็เลยเกิดคำถามขึ้นในใจของเราว่า ทำไมเราเค้าถึงแอดมา แต่ก็ช่างเถอะ เค้าก็ยังจำไม่ได้ว่าเราอยู่ที่ไหน บอกมาสองจังหวัดก็ผิดหมดทั้งสองจังหวัด สุดท้ายเราก็ต้องบอกกลับไปว่าอยู่ที่นี่ แล้วเค้าก็เดาอำเภออีกนะ เดาอำเภอก็ผิด เราก็เลยถามกลับไปว่ารู้จักใครที่อำเภอนี้เหรอ เค้าบอกไม่มี นึกว่าเค้ามีกิ๊กอยู่ที่นี่ นี่เค้ายังแอดเฟสของเรามาด้วย เค้าบอกเห็นเฟสเราไม่มีรูป เค้าจะไม่รับแอด ดูดิ ไปๆ มาๆ เค้าก็กลับมาบอกเราว่า เราเป็นคนแรกที่เค้าแอดมาเป็นเพื่อนๆ ทั้งๆ ที่ไม่มีรูปในเฟส เรานะคันปากอยากจะบอกกลับไป แล้วจะแอดมาทำไม ไม่มีใครบังคับให้แอดมานิ นิสัยเค้าก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนนะ เปลี่ยนอย่างเดียวเท่านั้นแก่ขึ้นจากเดิม คนบ้า ไม่ต้องมาให้สิทธิพิเศษแอดเราก็ได้ ถ้าไม่ต้องการเฟสที่ไม่มีรูปเจ้าของเฟสอ่ะ ที่แปลกอีกอย่างหนึ่งก็คือ เค้ากลับมาวันนี้ เค้าดูใส่ใจเรามากขึ้นจากเดิม เมื่อช่วงตอนสองทุ่มเค้าเข้ามาคุยในเอ็ม พร้อมๆ กับแอดเฟสเรามา เพราะว่าเราไม่ยอมแอดเฟสเค้าไป ถึงเฟสเราจะไม่มีรูปก็ตาม แต่เฟสเราก็มีคุณค่าพอ แต่ถ้าคนมองข้ามก็เค้ามองไม่เห็นว่าเฟสมีความหมายที่ดี เมื่อกี้เค้าก็ออนเอ็ม เข้ามาแล้วก็ออกไปแล้ว ทำตัวยังไงชอบกล ผลุบๆ โผล่ๆ หรือว่าเค้าคิดอะไรในใจ รู้แต่ว่าวันนี้เรานอนไม่หลับเพราะการกลับมาของคุณ มันทำให้ใจเรารู้สึกแกว่งๆ ยังไงก็ไม่รู้ เค้าก็เก่งเนอะ ตามหาเราจนเจอ ถือว่าเป็นความโชคดีของเค้าไปแล้วกัน ที่ลมพัดหวนให้เรากับเค้าได้มาคุยกันอีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าครั้งนี้เค้าจะรักษาเราไว้ได้นานแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเค้าแล้วล่ะ ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่คุณมีให้เราในวันนี้นะ คืนนี้เราคงต้องข่มตานอนให้หลับจงได้ เขียนที่ห้องนอนตัวเอง ณ บ้านเราเอง คืนวันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๕๕ ท่ามกลางสายฝนพร่ำๆ
| Create Date : 16 กันยายน 2555 |
| Last Update : 16 กันยายน 2555 22:58:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 783 Pageviews. |
 |
|
