คืนนี้ คืนวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๕๔
เป็นคืนเดียวแล้วก็คืนสุดท้ายของคืนนี้ เพราะมันจะไม่มีคืนวันที่ ๑ กันยายน ๕๔ อีกแล้ว ถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้ว เพราะเวลามันเดินไปข้างหน้าอย่างเดียวไม่มีการย้อนกลับคืนถอยหลังกลับมา จะมีเพียงบันทึกบล็อกที่ย้อนกลับมาดูวันเก่าๆ ของอดีตที่ผ่านมาเท่านั้น เวลาเดินรวดเร็วมาก ไม่ทันไรเดินมาค่อนปีแล้ว ใกล้จะสิ้นปี เข้ามาทุกที
วันนี้ฝนไม่ตก กลับมาถึงบ้านตอนห้าโมงกว่าๆ พักผ่อนกินไรนิดหน่อยเพราะว่าหิว นั่งพักสักนิดหนึ่ง รู้สึกง่วงนอน เข้ามานอนในห้อง เผลอหลับไป นอนหลับตั้งแต่ตอนหกโมง ตื่นมาอีกทีตอนทุ่มครึ่ง วันนี้ยอมรับว่าเหนื่อยและล้าพอสมควร ไม่งั้นคงไม่มานอนหลับก่อนแบบนี้หรอก แม่ก็เป็นห่วง เรียกตลอดเวลา กล้วว่าเราจะไม่หายใจ เพราะไม่เคยเห็นนอนตอนเย็นแบบนี้ ร่างกายคนเราก็ต้องการพักผ่อนเหมือนกัน แต่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนดึกมากมายอะไรนะ หรือเพราะว่าอากาศมันร้อนอบอ้าว เลยทำให้ร่างกายเพลียๆ
ไม่ได้ฉีดยากันยุงในห้องนอนเป็นเดือนล่ะ เมื่อเย็นนอนถูกยุงกัดหลายตัว ขนาดมีมุ้งลวดนะยุงยังมีความสามารถหาทางเล็ดลอดเข้ามาในห้องนอนได้อีก ไม่หรอก คงเป็นเพราะช่วงที่ฝนตกกลางคืนแล้วเปิดไฟในห้อง ข้างนอกมืด ยุงก็เลยพยายามบินเข้ามาในห้องตามซอกขอบประตู หน้าต่าง แต่เมื่อเย็นตื่นมาจัดการฉีดไบกอนไปแล้ว ได้ผล อาบน้ำเสร็จเข้ามาในห้อง เงียบมากไม่มีเสียงยุงบินให้ได้ยิน เหมือนแต่ก่อน แต่ก็สบายกว่าที่จะนั่งอยู่ข้างนอกห้อง เพราะข้างนอกยุงชุมกว่านี้อีก เป็นฝูงผึ้งเลย อยู่ในห้องสบายกว่ากัน ยุงไม่กัด
ว่าจะอ่านหนังสือสักหน่อย คืนนี้จะได้อ่านมั้ยนะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้หยิบหนังสือมาอ่านเท่าไหร่เลย คิดถึงหนังสือ อ่านน้อยลง ทำให้เรามีความรู้น้อยลงด้วย การที่เราได้อ่านหนังสือ หรืออ่านอะไรก็ตาม ที่เยอะๆ ทำให้เราได้รู้รอบตัวมากขึ้น เกี่ยวกับความเป็นไปของโลกและสิ่งแวดล้อมต่างๆ ตอนนี้ก็อาศัยฟังข่าวอย่างเดียว ตอนเช้าก็เปิดวิทยุฟังข่าว เพราะทำอะไรไปได้ด้วย ถ้าทีวีเปิดก็ฟังเสียง ไม่ได้มานั่งดูหน้าจอ ยกเว้นมีเวลามากพอก็จะนั่งดู แต่ถ้าตอนเช้าไม่ต้องถามเลย ไม่มีเวลามานั่งดูทีวีหรอก
นั่งเขียนบล็อก กลิ่นไบกอนยังอยู่ในห้องเลย ขนาดเปิดพัดลม เพื่อระบายอากาศแล้วนะ ยังไม่หมดเลย แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ แต่ได้ผลอ่ะ แมลง ยุงที่อยู่ในห้อง ตาย แต่ไม่รู้ตายหมดหรือเปล่า คืนนี้คงไม่ถูกยุงกัด เพราะปล่อยให้ยุงกัดมาเป็นเดือนแล้ว ไม่กล้าเปิดไฟนีออน เพราะมันจะสว่างมากแล้วทำให้ยุงพยามลอดขอบประตู หน้าต่างเข้ามา ต้องอาศัยเปิดไฟหรี่ในห้องแทน แต่มันก็ไม่ได้สว่างมากนัก ไม่เหมาะกับการอ่านหนังสือ เพราะแสงสว่างไม่พอ จะทำให้สายตาเสียเปล่าๆ จะไปหาซื้อกำมะหยี่ที่ติดขอบประตูหน้าต่าง กันยุง ยุงจะได้ไม่เข้ามา แต่ชอบนอนมุ้งมากกว่านะ ยุงไม่กัดดี เพราะว่ายุงเข้าได้ลำบาก มุ้งลวดกันยุงไม่ดีเท่ามุ้งผ้าทั่วๆ ไป
เพราะการนอนที่มีความสุขที่สุด ก็คือการที่นอนหลับแล้วไม่มียุงมารบกวนอ่ะ นอนอย่างเป็นสุขจริงๆ ถ้านอนแล้วมียุงมากัด มาบินข้างๆ หูนะ อยากจะบ้าเลยล่ะ เป็นอะไรที่ทรมานมากๆ เพราะเคยไปนอนตามที่เข้าค่อยเป็นเต้นท์ ธรรมดา ไม่อยากบอกเลย นอนตบยุง นอนเกาตัวตลอดเวลา แถมบินมาข้างๆ หูอีก นอนแบบทรมาน หลับไม่เป็นสุข ยุงกัดเจ็บมาก เลยเห็นความสำคัญของมุ้ง เพราะมุ้งทำให้เรานอนหลับได้อย่างมีความสุข
นี่ถ้าจะไปนอนตามป่าตามเขา ต้องติดมุ้งไป ไม่งั้นนอนไม่ได้หรอก ถ้าไม่มีมุ้ง ใครจะนอนตากยุงก็ตามใจ แต่ผมขอนอนในมุ้งแล้วกัน นี่ก็สี่ทุ่มกว่าๆ แล้วไม่ได้อ่านทวนบล็อกหรอก เพราะคิดไปก็พิมพ์ไป บางทีความคิดไปไกลแล้วแต่มือพิมพ์ไม่ทัน หรือพิมพ์ตกหล่น ขาดเกิน ขาดใจความบางส่วน เพราะเวลาเขียนบล็อกจะนึกแล้วก็พิมพ์ตามคำสั่งของประสาทสั่งการ พิมพ์ไปตามที่ความคิด ให้เขียนออกมา คนเขียนคนพิมพ์จะไม่รู้ตัวหรอกว่า เขียนหรือพิมพ์ผิด แต่คนที่รู้ คือคนที่อ่าน หรือคนทานให้ นั่นล่ะ เค้าจะเห็น แต่ไม่เป็นไรหรอก อ่านแล้ว งงๆ ก็ไม่ต้องคิดไรมากมาย เพราะสิ่งแวดล้อมเป็นเหตุ ง่วงนอน คิดไปแต่พิมพ์ไม่ทัน หลายปัจจัย
แต่คนที่ดีที่สุด คือคนที่คอยแนะนำคนอื่น ไม่ใช่คนที่จ้องคอยจับผิดคนอื่น ว่าจริงมั้ย พรุ่งนี้มีนัดเข้าม่านรูดอีกล่ะ เจอก็เจอ เค้าคงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือเค้าไปง่ายๆ หรอก ไม่อย่างงั้นเค้าจะนัดผมทำไม เสียตัวอีกล่ะ นอนล่ะ ดึกแล้ว ฝันดีกันทุกคน
| Create Date : 01 กันยายน 2554 |
| Last Update : 1 กันยายน 2554 22:20:59 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 846 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
