วันพฤหัสบดีที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๐ วันนี้ตั้งใจจะไปบริจาคเลือด หลังเลิกงาน แต่สุดท้ายไม่ได้ไปเพราะว่าเค้าปิดตามเวลาทำงานปกติ ต้องไปวันอื่นแทน จริงๆ แล้วก็ยังไม่ครบกำหนดขาดอีกไม่กี่วัน แต่อยากไปบริจาคก่อนเพราะเดี๋ยวลืม ถ้าบริจาคครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ ๔๕ งั้นว่างวันไหนค่อยไปอีกครั้ง
ไปงานเผาศพมาช่วงบ่าย ไปทันพระกำลังสวดกรวดน้ำ เลยได้รับพรกรวดน้ำด้วยพอดี ได้ของที่ระลึกเป็นถ้วยขนมหวาน แต่จะเอาไปไว้ที่ทำงานเผื่อไว้ใส่ขนมหวานกิน
อากาศเย็นตลอดทั้งวัน ใจผมก็เย็นเป็นสุข ตอนเย็นเจ้าหน้าที่สินเชื่อส่งรายละเอียดมาให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนส่งให้ศูนย์ใหญ่อนุมัติ ยอดจะได้ตามราคาประเมิน ถึงมีความชัดเจนรายละเอียดทุกอย่าง ยกเว้นยอดอนุมัติ รอ ไปก่อน ยอดอนุมัติออกค่อยตัดสินใจ คนขายบ้านก็ดี โทรมาบอกผมก่อน ได้วงเงินร้อยเปอร์เซนต์ที่ขอกู้ ในขณะที่เจ้าหน้าที่บอกผม ได้ตามราคาประเมิน แต่ไม่สนใจว่าจะเป็นยังไง รอคำตอบครั้งสุดท้าย
ได้ลองสอบถามคนขายบ้าน ว่าวันโอนต้องเสียอะไรอีก คนขายบอกเป็นช่วงโปร ลูกค้าไม่ต้องเสียอะไร ทางโครงการออกให้
ถ้าเป็นแบบนี้ ผมคงเสียแค่ค่าอากรติดสัญญาเงินกู้ เงินประกันชีวิต และเงินค่าธรรมเนียมในวันที่โอนที่ดินกับจดจำนอง เป็นค่าคำขอกับ ค่าอากรติดสัญญาซื้อขายที่ดิน และอากรจดจำนอง คงไม่เกินห้าร้อย คิดเอง ถ้าโครงการจ่ายให้หมด แต่โครงการแจ้งว่าลดราคาหนึ่งแสน ถ้าทำสัญญาภายในสิ้นปีนี้ แสดงว่าคนขายฟันกำไรน่าดู มันคือธุรกิจ ต้องเข้าใจ ทำแล้วขาดทุนใครจะทำ
แต่ผมอยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงอยากขายที่ดินแปลงนี้ เจ้าของเค้าเปิดร้านค้าวัสดุก่อสร้าง เป็นไปได้มั้ย ที่วัสดุก่อสร้างเค้าขายได้ไม่ดี เลยหาทางผันสินค้า วัสดุก่อสร้างของร้านออกไป จึงแบ่งที่ดินเป็นแปลงย่อยๆ แล้วขายพร้อมบ้าน ถ้าเปผ้นแบบนี้ต้นทุนสินค้าเค้าจะต่ำ เพราะเค้าซื้อสินค้าไว้นานหลายปี จึงได้ทุนที่ถูก เค้ายังบอกอีกว่าถ้าโซนเก้าหลังขายหมด ก็จะทำอีกโซน ซึ่งเป็นที่ดินอยู่ด้านหลังร้านค้าวัสดุก่อสร้างนั่นเอง ถ้าหากเค้าปล่อยขายที่ดินอย่างเดียวคงขายที่ได้ยาก เพราะเป็นที่ดินแปลงเดียวกันกับร้านวัสดุก่อสร้าง ที่ดินตรงนี้เป็นพื้นที่สีเขียว ห้ามทำการจัดสรร คือไม่สามารถทำหมู่บ้านจัดสรรได้ นี่เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ไม่เก็บค่าส่วนกลาง จึงไม่ต้องจ่ายค่าส่วนกลาง เพราะกฎหมายที่ดินคุ้มครองอยู่ ถือว่าผมโชคดีไปตลอดชีวิตล่ะ ไม่มีรายจ่ายนี้ตลอดอายุ ถ้ากฎหมายที่ดินไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ดูว่าเก้ากลังโซนแรก อาจจะยังขายไม่หมด หรือว่าอาจจะขายได้หมด
ออกไปจากตัวเมืองประมาณสามสิบห้ากิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางเข้าตัวเมืองประมาณสามสิบนาที ถ้าคนขับรถเร็วร้อยกว่าๆ ก็คงไม่ถึงสามสิบนาที เพราะมีไฟแดงในตัวเมืองก่อนเข้าชุมชนเมืองที่แออัด แต่ผมชอบอยู่นอกเมือง สบายกว่า อากาศก็ดีกว่า แต่ยังไดยินเสียงรถวิ่งขนาดห่างจากถนนใหญ่ประมาณสามร้อยเมตร ถนนโล่งไง รถถึงวิ่งได้เร็ว เสียงถึงได้ยินมาถึงตัวบ้าน ด้านหลังบ้านจะเป็นทุ่งโล่ง พื้นดินลูกรัง ไม่มีใครทำอะไร ปล่อยว่างๆ ด้านจะเป็นบ้านฝั่งตรงข้าม แต่ยังไม่มีคนมาจองทั้งแถบสามหลัง ตอนนี้หน้าบ้านผมโล่ง เป็นอะไรที่มีความสุข แทนที่จะทุกข์เป็นหนี้ซื้อบ้าน แต่มันไม่มีความทุกข์อะไรเลย ยิ่งคนขายบอกออกให้หมด ยิ่งสุขใจ มีแค่เงินก้อนเดียวคือประกันชีวิตคุ้มครองสินเชื่อ ห้าหมื่นปลายๆ ตีว่าหกหมื่นที่ต้องจ่ายเอง ส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย แต่จดบันทึกค่าใช้จ่ายไว้หมดทุกอย่างแล้ว จะได้รู้ว่าการซื้อบ้านพร้อมที่ดินเป็นยังไงและมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง จดบันทึกแม้แต่วันที่เดินทางเริ่มต้นติดต่อโครงการและสินเชื่อ จะได้มีข้อมูลไว้บอกกล่าวผู้อื่นที่เค้าไม่เคยมีประสบการณ์เหมือนกัน แต่ไม่ต้องคิดไรมาก แค่มีเงินไว้จ่ายเท่านั้นพอ ต้องชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้น คือคุยกันให้รู้เรื่องก่อนในทุกเรื่องให้ตรงกัน คนขายเค้าก็ดีใจนะที่ขายได้ ผมเชื่อในความมั่นใจของคนขาย ไม่งั้นเค้าคงไม่ไปส่งให้ที่นี้ปล่อยสินเชื่อหรอก มันต้องมีข้อผูกพันระหว่างกัน ไม่อย่างงั้นคนขายจะมั่นใจเหรอว่าลูกค้า ได้วงเงินร้อยเปอรผ์เซนต์ แล้วทุกอย่างก็ไวมาก เดินทางเรื่องเร็วจริงๆ
บ้านคือที่พักผ่อนที่ทำให้ผมมีความสุข หลังเลิกงาน และในวันหยุดขอให้มีบ้านที่มีแต่ความสุข น่าอยู่ตลอดกาล นี่ผมเขียนเพ้อเจ้อมาตั้งเยอะ ฝันกลางคืนอีกแล้วผม นอนแล้วรอฟังข่าวดี ดีกว่า ๐๗๑๒๒๕๖๐๒๒๒๓
Create Date : 07 ธันวาคม 2560 |
Last Update : 7 ธันวาคม 2560 22:23:29 น. |
|
1 comments
|
Counter : 361 Pageviews. |
|
|
|