นั่งหาข้อมูลในการสร้างบ้าน วัสดุอุปกรณ์ต่างๆ เพราะคือบ้านหลังแรกในชีวิตของเราที่เราจะได้สร้าง

เพื่ออยู่อาศัยเอง แต่เป็นบ้านหลังเล็กๆ ที่จอดรถอีกหนึ่งคัน วาดฝันไว้เยอะ ไม่รู้ว่าจะได้อย่างที่ฝันมั้ย

ห่างหายจากการเขียนบล็อกไปนาน เปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยชีวิต ได้ลงมือทำอะไรมากมาย

ตั้งแต่ปลายเดือนพฤษภาคม ที่ผ่านมา เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีและไม่ดี สลับกันไป แต่ชีวิตช่วงนี้

กำลังจะเริ่มต้นกับที่อยู่อาศัยในไร่ ที่จะได้เป็นสัดส่วนของตัวเอง อีกหน่อยก็ต้องแยกบ้านไปใช้ชีวิต

ตามลำพังคนเดียว แต่ก็ไม่ไกลจากบ้านของพ่อแม่ เท่าไหร่ เพราะได้ทำไร่กล้วยไว้ มีกล้วยหอมทอง

กล้วยไข่ กล้วยเล็บมือนาง และกล้วยน้ำว้า แต่จะเน้นกล้วยหอมทอง

จ้างเขียนแบบบ้าน หมดไป ๓,๐๐๐ บาท ได้แบบขนาด หน้ากว้าง ๘ เมตร ยาว ๘ เมตร ครึ่งหนึ่งของบ้านเป็นที่จอดรถ และอีกครึ่งหนึ่งเป็นห้องนอน ห้องน้ำ และห้องครัว เราได้ออกแบบบ้านเองแล้วให้เค้าเขียนแปลนบ้านให้ เค้าเขียนให้บอกว่าราคาสามพันนี้ไม่ได้นะ แต่ที่ได้ราคานี้เพราะว่า

คนรู้จักกัน ก่อนจะมีบ้านเรารู้สึกว่าต้องจ่ายค่าแบบบ้านเยอะขนาดนี้น่าเสียดายมาก แต่ทำไงได้

เพราะเวลาขอใบอนุญาตก่อสร้างบ้าน ต้องแนบแปลนบ้านไปด้วย ถ้าไม่เกิน ๑๕๐ ตร.ม. ไม่ต้องมี

สถาปนิกกับวิศกร เซนต์รับรองแปลนบ้าน แต่ถ้าเกินจาก ๑๕๐ ตร.ม. ต้องมีลายเซนต์สถาปนิกและวิศวกรเซนต์รับรองแปลนบ้านและต้องมีรายการคำนวนโครงสร้าง ต้องเสียค่าแบบบ้านเยอะมาก

แบบบ้านก็ต้องครบชุด จะมีแบบแปลนบ้าน แบบแปลนระบบไฟฟ้า และแบบแปลนสุขาภิบาล 

รวมสามแบบ ต้องครบ ถึงจะขออนุญาตก่อสร้างบ้านได้ รอการอนุญาตประมาณ ๓๐ วัน 

ชีวิตผกผัน ตอนนี้ตกอยู่ในฐานะแฟนเก็บ เพราะเค้ามีครอบครัวแล้ว แต่มันเลยไปมากเกินกว่า

คนรู้จักกันแล้ว แล้วเราก็เพิ่งมารู้ความจริงทีหลัง เพราะตอนแรกเค้าไม่ได้บอกเราก่อน

สุดท้ายก็เลยต้องจำใจตกอยู่ในฐานะแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรนะ เราก็เจียมตัวอยู่ในฐานะ

แบบนี้ ไม่เคยโทรหาเค้า ไม่เคยไลน์หาเค้า แต่เค้าจะเป็นฝ่ายโทรมาหา และไลน์มาคุยด้วยเอง

เค้าจะโทรมากับไลน์มาตอนที่จะเจอกันเท่านั้น หลังจากนั้นก็จะไม่มีการติดต่อจากเค้าใดๆ ทั้งสิ้น

ถามว่าชินมั้ยกับการกระทำแบบนี้ ชินแล้ว เพราะเราก็คงมีใจให้เค้าด้วย ไม่งั้นเราจะยอมอยู่ในฐานะ

แบบนี้หรือ เค้าว่างถึงได้เจอกัน

ก่อนหน้านี้เราเคยบอกตัวเองไว้ว่าจะไม่ยอมแบบนี้เด็ดขาด แต่ชีวิตดูเหมือนจะเจอแต่คนแบบนี้ทั้งนั้น

มันก็คงเหมือนโบราณว่าไว้ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ สุดท้ายก็เจอเดิมๆ ไม่เคยเปลี่ยน เราก็เลยจำใจรับฐานะ

ชะตาชีวิตตัวเองแบบนี้ ในเมื่อชีวิตนี้ได้ตกนรกแล้ว ก็ขอให้ตกนรกทั้งสองขาตัวเองไปทั้งตัว 

ทำใจแล้ว 

เราก็อยู่อย่างเงียบๆ ไม่เคยเรียกร้องสิทธิ์ใดๆ จากเค้านะ เพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

การเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งสำคัญ ก็ยอมรับผิดนะ ในสิ่งที่ทำลงไป เพียงเพราะว่าเผลอใจ

แต่ไม่ได้ทุกข์ใจอะไร เพราะเค้าจะมาหาหรือไม่มาหาก็แล้วแต่เค้า เพราะเราก็เป็นแค่คนอีกคน

มุมมองความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ ณ วันนี้เรายอมรับคำตัดสินจากทุกคนเพราะเรา

เลือกด้วยตัวเราเอง แต่ทุกวันนี้เราก็มีความสุขกับชีวิตนะ เหมือนคนโสดนี่ล่ะ แต่มีพันธะทางใจ

เพียงแต่ว่าพันธะทางใจของเราเค้ามีครอบครัวแล้วเท่านั้นเอง

ไว้เขียนเรื่องเกี่ยวกับบ้านที่จะสร้างบ้างดีกว่า คราวหน้าค่อยว่ากันใหม่