หมวดสัตว์เลี้ยง เจ้านุ้งตามพี่ปูไปปล่อยเต่า และฉลองวันเกิดที่หน่วยอนุรักษ์เต่า ของทหารเรือที่สัตหีบ เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของพี่ปูครบรอบที่ 5 ทศวรรษ จะก้าวขึ้นครึ่งหลังศตวรรษที่ 1 อิอิ เธอก็เลย ชวนพ่อแม่และไม่ลืมเจ้านุ้งตัวน้อยของเธอไปร่วมทำบุญทำทานโดยลงทุนแรงกายและแรงศรัทธา เท่าที่สามารถเพราะวันนั้นเป็นวันหยุดราชการพอดี ถือโอกาสท่องเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ จากบ้านป่าไปเสียบ้าง ส่วนพี่หมอนั้น เราทำใจแล้วว่า ชีวิตของหมอ ผูกติดกับร.พ.ไปแล้ว โดยเฉพาะเมื่อตกตำแหน่งหน้าที่ผ.ช.ผ.อ.ของร.พ.เอกชนระดับนำของประเทศ วันๆจะได้เห็นหน้าตาหรือพูดคุยกันก็ยากแล้ว แถมฮียังมีงานอดิเรกที่ชอบมาก คือ ซื้อขายหนังสือเก่าทางเน็ต มีเวปไซต์ซื้อขายกันอย่างเป็นล่ำเป็นสัน ไม่รู้ว่าวันๆคืนๆมีเวลานอนกี่ชั่วโมง เช้าวันเดินทาง เจ้านุ้งซึ่งดีใจมากก็กระดี้กระด้าร่าเริงเพราะแม่เอาตะกร้าหิ้วหล่อนใส่รถ ไว้แต่เช้า ยังไม่ทันจัดของเสร็จ หล่อนก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนที่นั่งข้างหลังคนขับซึ่ง เดี๋ยวนี้เป็นที่ประจำของหล่อนไปแล้ว เราออกเดินทางกันแต่เช้า มื้อเช้าแวะกินที่ Starbuck ก็ไม่ได้ชอบกินหรูหราหรอกค่ะ พอดีพี่ปูมี อะไรลดราคาได้ไม่รู้ ก็ไปนั่งเต๊ะกันแก้กลุ้ม แล้วก็เดินทางดิ่งไปวัดหลวงพ่อโสธรที่พี่ปูต้อง พยายามไปกราบขอพรวันเกิดทุกปี ชักภาพไว้เป็นหลักฐานว่ามาแล้ว แล้วก็รีบออกเดินทางต่อไปสัตหีบด้วยพี่ปูคิดว่า ปีนี้เป็น รอบอายุสำคัญ เธออยากปล่อยเต่า จึงไปขอความอนุเคราะห์จากผู้บัญชาการ สอ.รฝ. ซึ่งเป็นเพื่อนเขย ท่านกรุณาจัดเต่าให้สามตัว บังกะโลที่พักค้างคืนซึ่งเข้าใจว่าปกติ เป็นสวัสดิการของกองทัพและมิตรสหายของเจ้าหน้าที่ที่นั่น รวมทั้งจัดให้ได้ รับประทานอาหารเย็นบนระเบียงภัตตาคารริมหาดด้วย ขอขอบพระคุณท่านไว้ณที่นี้เป็นอย่างสูง พี่ปูขับรถไปเรื่อยๆ พ่อชอบนั่งชมวิวข้างทางดูความเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะในถิ่นที่ไม่ได้ไป เป็นเวลานาน ส่วนเจ้านุ้งนอนในตะกร้าบ้าง ออกมาเหยียดแข้งเหยียดขาบ้างเพราะให้อยู่ นอกตะกร้านานๆก็มักโยกเยกไปมาจนเมารถ เราไปถึงร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเจ้าดังตอนใกล้เที่ยงก็รีบจัดแจงให้เต็มกระเพาะ ก่อนจะเข้าไป ในฐานทัพเพราะไม่รู้ว่าในนั้นจะหาอะไรกินได้มากน้อยแค่ไหน เก็บลูกชิ้นปลาลูกโตๆไว้ให้ นุ้งสี่ห้าลูก ให้ไปกินเมื่อถึงที่พักแล้ว เพราะเราจะไม่เอานุ้งออกมาตามร้านอาหารเลย ถึงที่พักนุ้งก็หิวมาก ลูกชิ้นปลาดีๆก็ของโปรดของนุ้งด้วย หล่อนจึงจัดการซะเรียบอาวุธ ที่พักที่เราได้พบเป็นบังกะโลชั้นเดียว หลังใหญ่มาก สงสัยท่านผบ.จะเข้าใจว่า พี่ปูจะมีปาร์ตี้ใหญ่ เป็นบ้านชั้นเดียวที่พักได้มากจริงๆ เครื่องใช้ต่างๆครบบริบูรณ์ เครื่องแอร์ขนาดใหญ่ สามเครื่อง เย็นฉ่ำจนต้องปิดไปบ้างเพราะอากาศทะเลก็ชื่นใจมากแล้ว หน้าตาบ้าน เป็นแบบนี้ค่ะ ดูเหมือนเก่าๆ แต่ข้างในตกแต่งดีมากๆ (ภาพนี้ถ่ายเช้าวันรุ่งขึ้น) เก็บข้าวของเรียบร้อย พอดีเพื่อนๆพี่ปูตามไปสมทบพอได้คณะเล็กๆแล้ว เราก็เข้าไป ที่หน่วยอนุรักษ์เต่า เยี่ยมชมสถานที่ดูแลทั้งลูกเต่าและเต่าที่เจ็บป่วย พร้อมทั้ง ฟังการบรรยายที่น่าสนใจมาก ได้เวลาแดดร่มลมตกเหมาะแก่การปล่อยเต่าลงสู่ทะเลแล้ว เจ้าหน้าที่ก็นำเต่าใส่อ่างมาสามตัว โชคดีกำลังมีผู้ปกครองพาเด็กๆมาเดินเล่นกันอยู่แถวนั้น ก็เลยได้มาร่วมวงกันปล่อยเต่า เป็นที่ครึกครื้นเฮฮามากๆ ส่วนเจ้านุ้งก็หลบๆสังเกตการณ์อยู่แบบนี้ ไม่กล้าปล่อยเสรี กลัวหล่อนวิ่งไล่หมาเจ้าถิ่นเพราะเห็นฮึ่มๆแฮ่ๆอยู่ตั้งแต่เข้าไปเจอแถวบ้านพักแล้ว ไล่จับซะมึนเลยอิแม่มัน ตามไปดูจากวิดีโอกันค่ะ (cr. Khun Chaninthorn Tummanonda) เสร็จภารกิจปล่อยเต่าแล้วก็ไปเดินเล่นกัน แต่คนมีลูกสี่ตีนหนึ่งหางก็ไปไหน ไม่ได้มาก เลยมานั่งกินลมชมวิวแถวนี้ ถ้าถูกถามว่า ทำไมต้องมาปล่อยเต่าที่นี่ ใครๆเค้าก็ปล่อยกันตามวัด คงไม่อยากออกความเห็น เรื่องการปล่อยเต่าตามวัด แต่กรณีของเราก็กำปั้นทุบดินนะคะ เพราะที่นี่มีเต่าให้ปล่อย แล้วถ้า ถามว่าทำไมไม่ไปปล่อยตามเกาะสวยๆ คำตอบกำปั้นทุบดินอีกก็คือ เราไม่รู้ว่าคำตอบวิชาการ จะเป็นอะไรบ้าง แต่ตรงนี้ซึ่งหาดไม่ค่อยสวย แต่พื้นทะเลชายฝั่งมีสิ่งนี้ค่ะ พี่ปูอุตส่าห์ ลงเล่นน้ำทะเลตอนเช้าเพื่อดำน้ำตื้นๆลงไปเก็บมาให้ดู สาหร่ายทะเลที่เป็นอาหารเต่าได้ และที่สำคัญคือ หน่วยงานนี้มีทุกอย่าง ครบวงจรในการอนุรักษ์เต่าทะเลค่ะ ใกล้พลบค่ำ เราก็ย้ายที่ไปที่โต๊ะอาหารริมหาด ตื่นเต้นมากเพราะเขาจัดโต๊ะเรียบร้อยมาก ไว้ต้อนรับ มีดนตรีบรรเลงระหว่างรับประทานอาหารอีก อาหารจากโรงครัวของทหารเรือ ก็ไม่ต้องสงสัยคุณภาพความอร่อยหรอกนะคะ ปกติเราก็แฟนประจำของโรงครัวนาวิกโยธิน อยู่แล้ว บรรยากาศดีแบบนี้เลยค่ะ ช่วงหม่ำๆไม่มีเวลาถ่ายภาพนะคะ กลัวกินไม่ทันคนอื่นๆ พอมืดแล้วเราสี่ชีวิต ก็กลับไปนอนที่บ้านพักกัน เพื่อนๆพี่ปูก็แยกย้ายไปพักกันที่อื่นค่ะ ตอนเช้าเรามีอาหารที่ซื้อเตรียมไว้แต่วันวานเพราะโรงครัวมีภารกิจทำอาหารให้พวกทหาร ที่มาวิ่งเดินมาราธอนซึ่งจุดสตาร์ตตอนยังไม่ใกล้รุ่งก็อยู่ตรงบ้านพักของเราน่ะแหละ ยังนึกว่าคงต้องหนวกหูน่าดู แต่เรากลับไม่ได้ยินขณะเค้าทำกิจกรรมกันเลย ต้องไม่ลืมว่าพวกเค้าทหารอาชีพเนอะ ตื่นมาพวกเค้าก็เดินกลับมาแล้ว เช้าวันนี้เจ้านุ้งก็ได้ออกมานั่งชมทะเลเพลิดเพลินไป พี่ปูพาออกไปเดินชายหาดด้วย แต่ก็ไม่มีภาพเดินชายหาดอีก เพราะแม่มัวแต่เก็บก้อนหินสีก้อนเล็กๆสวยมาก มองข้ามอ่าวไปอีกฝากก็คือตลาดแถวที่มีวัดหลวงพ่ออี๋ ทีนี้ นุ้งก็เล็งลงไปที่หาด เล็งพี่ปูลงไปเป็นจิตอาสาเก็บขยะที่ลอยมาขึ้นหาดตรงนั้น แพล้บบบเดียวก็ได้หลายกิโล ยืนเล่นเน็ตคอยขยะ กร้ากกกกก ลูกชั้น ขนมาใส่ถังขยะที่บ้านพัก เหมือนจะไร้สาระ แต่ไม่หรอก พ่อแม่และไอ้นุ้งชื่นชมจ้าาาา ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า เจอขยะที่ไหน ถ้าช่วยได้ก็ช่วยเก็บทิ้ง ตอนที่เก็บของกลับบ้าน เราก็ให้ทิปเจ้าหน้าที่ที่ดูแลให้ความสะดวก ก็ไม่ได้มากมายอะไร เขาปฎิเสธ เมื่อเรายืนยันว่าอยากให้เพราะดูแลดีมาก เค้าปฎิเสธอย่างนอบน้อม บอกพี่ปูว่า ถ้าอยากช่วย ก็ขอให้ไปอุดหนุนสินค้าที่ร้านค้าสวัสดิการ พี่ปูก็เลย ไปอุดหนุนสินคาที่นั่น และหมวกใบนี้ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เธอซื้อมา เป็นของ ที่ระลึกถึงสองวันที่นั่นซึ่งเรามีความสุขด้วยประสบการณ์ที่น่าชื่นชม อย่างประทับใจ เราบอกกันเองว่าต้องหาเวลาไปที่นั่นอีกสักครั้ง เอนทรี่นี้ลงมือเขียนแล้วจบไม่ลงอยู่สองเดือน ผลัดแล้วผลัดอีก เอาเรื่องนี่นั่นโน่น มาคั่นเวลา ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะทั้งเรื่องราวมากมายและภาพอีกเป็นกระตั้ก แต่ถึงวันนี้ก็ต้องยอมมาแบบย่อๆ ไม่มีแรงทำมากกว่านี้แหละค่ะ กลับมาแล้วก็พานุ้งในสิ่งแวดล้อมของบ้านป่ากลับมาลาเอนทรี่ไปนะคะ ขอให้ทุกท่านที่มาเยี่ยมเยือน มีความสุข สุขภาพดีด้วยค่ะ เครดิตเพลงประกอบ: YouTube & Uploader - youngae kim หมวดสัตว์เลี้ยง ┕━━━━╗✹╔━━━━┙

Create Date : 14 กันยายน 2561
Last Update : 15 กันยายน 2561 19:30:06 น.		48 comments
Counter : 2292 Pageviews.
Share Tweet