1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
เจ้านุ้ง เพื่อนยากตัวใหม่
เจ้านุ้ง เพื่อนยากตัวใหม่ บ้านเรานอกจากจะบ้าต้นไม้แล้ว ยังบ้าสัตว์เลี้ยงอีกด้วย แต่ช่วงหลังๆนี้ ไม่ค่อยมีเวลากัน ก็เลยเลี้ยงแต่มะม๋า เลี้ยงแบบบ้าจริงๆนะ บางครั้งมีเป็นสิบกว่าตัว แต่ตั้งแต่เจ้าปู่ป๋องของเราลาลับกลับบ้านเก่าไป บ้านช่องก็เงียบเหงามาก ที่สำคัญเวลาใครอยู่บ้านคนเดียว จะรู้สึกว่าบ้านวังเวงมากเพราะช่วงที่เจ้าป๋องตาย มีอีกสองตัวอายุเท่ากันตายล่วงหน้าไปอีกทีละตัว ในที่สุด พี่ปูก็เลยไปขอลูกสุนัขพันธุ์เล็กมาจากเพื่อน เมื่อวันที่พี่ปูไปรับเจ้านุ้งมา เธอพาไปส่งไว้กับพวกเราที่บ้านป่า เนื้อตัวนอกจากขนแล้วไม่มีมรดกพกสถานติดตัวไปด้วยเลย อนาถาสุดขีด แต่ก็ไม่โป๊ เป็นม๋าขนนิ่มๆที่ยาวแนบตัวไว้อย่างดี แต่แม่กลัวจะตื่นสถานที่แล้ววิ่งเตลิดเข้าป่าไปไหนๆ ก็เลยต้องล่ามโซ่ไว้ก่อน โซ่เล็กๆก็ไม่มี เพราะเราเคยมีแต่หมาใหญ่ ล่ามเจ้านุ้งแล้วเหมือนนางทาสยังงัยยังงั้น พอดีเรามีเสื้อลูกหมาที่เคยเอามาเลี้ยงแล้วโดนงูกัดตาย ก็เลยจะเอามาใส่ให้ แต่เจ้านุ้งกลัวเสื้อจนตัวสั่น เราก็เลยไม่ขัดใจ แต่พอตกค่ำ อากาศเดือนก่อนเย็นจัดจนเจ้านุ้งต้องยอมใส่เสื้อ แต่จนบัดนี้ นุ้งก็ยังไม่คุ้นกับเสื้อ ยิ่งเสื้อผ้าแบบชุดกระโปรงที่พี่ปูอุตส่าห์ซื้อมาจากตลาดนัด ตัวละ 50 บาท เจ้านุ้งใส่แล้วต้องไปแอบนอนหลังกระถางต้นไม้ตรงที่มอมๆ ไม่อยากให้ใครเห็น แต่พี่ปูบอกว่า ชั้นมีปัญญาซื้อแค่นี้แหละ ชุดหรูๆต้องไปขอคนโน้น แล้วก็พยักเพยิดไปทางแม่ ใส่เสื้อแล้วก็กินอาหารกับเรา นุ้งกินเป็นไม่กี่อย่าง แต่มื้อนั้นกินเยอะมากเพราะตอนเดินทาง เมารถจนแหวะไปหมด หลังอาการแล้วสักพักเราก็ปิดบ้านเพื่ออยู่นั่งดูทีวีในห้องอุ่นๆ เจ้านุ้งก็ไปนั่งใกล้ๆแม่ มันคงสังเกตว่า อะไรๆก็ได้จากแม่ทั้งนั้น เจ้านุ้งนั่งฟังพวกเราคุยกัน มันง่วงมากจนหมอบสัปหงก แต่พอคางโขกพื้นมันก็ตื่น ลืมตาโต หันขวับมามองพวกเราแบบจะบอกว่า ยังไม่ง่วงนะก๊ะ ยังฟังอยู่ก้ะ แต่คางโขกพื้นเสียหลายที แม่สงสารเลยเอามันลงตะกร้าเก็บผ้าเช็ดเท้าที่ซักไว้แล้ว เกาคอให้หน่อยก็หลับปุ๋ยไปเลย แบบว่าหมดสภาพ ลืมเห่าหอนงอแงจะหาเพื่อนๆที่บ้านเก่าอย่างที่น่าจะเป็นแต่อย่างใด เราเลี้ยงนุ้งตามมีตามเกิดแต่นุ้งก็เรียนรู้ทุกอย่างได้เอง เริ่มจากรู้ว่า ตะกร้าผ้าเช็ดเท้านั่นคือที่นอนของมัน แม่ก็เลยยกให้ แบ่งผ้าผืนไม่เก่ามากให้สี่ผืน เริ่มจะมีสมบัติแล้ว เจ้านุ้งเอ๋ย แล้วพี่ปูก็หาตะกร้าให้อีกใบที่บ้านกรุงเทพฯ ตามด้วยกรงราคาไม่กี่ร้อย ใหญ่พอให้เอาตะกร้าใส่เข้าไปใช้พื้นที่ครึ่งหนึ่ง ตามด้วยตะกร้าหิ้ว เผื่อเวลาพาไปหาหมอ 555++ ชักจะมีฐานะ ที่ต้องเลี้ยงนุ้งแบบให้สมบุกสมบันได้ ไม่โอ๋มากก็เพราะส่วนใหญ่นุ้งจะต้องอยู่กับพ่อแม่และผมที่บ้านป่า ส่วนบ้านกรุงเทพฯต้องหามาอีกตัว บ้านป่าจำเป็นต้องมีสุนัขมากกว่าบ้านกรุงเทพฯเพราะไม่มีรั้ว กว่าจะรู้ว่าใครเข้ามา เขาก็มาถึงตัวแล้ว เลยต้องมีสุนัขไว้คอยส่งเสียงเตือน พอคุ้นเคยกับระเบียงบ้านป่าได้สองสามวัน เราก็พาลงไปเล่นที่สนาม แต่นุ้งมักวิ่งเลยออกจากอาณาเขตของเรา แม่กลัวจะโดนหมาใหญ่รังแก จึงเอาสายจูงมาล่าม แต่ล่ามแล้ว นุ้งนั่งนิ่งแบบกลัวมาก พออุ้มขึ้นมา ถึงรู้ว่า กลัวจนตัวสั่น ใจเต้นแรง เราก็เลยปล่อยแล้วสังเกตพฤติกรรมไปก่อน สรุปว่า นุ้งกลัวเสื้อและสายจูงมากจนจะต้องหาทางทำให้ยอมรับสองสิ่งนี้ให้ได้ดีๆก่อนจะฝึกให้จูงได้ สองอาทิตย์ต่อมา เราพานุ้งกลับไปบ้านป่าอีกคราวนี้เวลาเจ้านุ้งตามเราลงไปในสนาม เราก็ต้องคอยตามให้กลับมา บางทีต้องวิ่งตามไปหลายสิบเมตรกว่าจะได้ตัว จนวันหนึ่งมีหมาใหญ่เดินมาที่ถนนหน้าบ้านแล้วปัสสะวะไว้ใต้ต้นไม้ วันต่อมา เจ้านุ้งลงไปตรงนั้น ดมๆแล้วก็คงเก็บความเข้าใจไว้ว่ามีหมาใหญ่อยู่แถวนั้น ด้งนั้น เวลาไปเดินเล่นกัน นุ้งก็จะไม่ไปไกลจากเรามาก แล้วพอมีหมาใหญ่จะเดินมาทางเรา นุ้งจะเริ่มระวังตัว เขยิบมาเดินใกล้ๆแม่ แล้วพอหมาใหญ่จะเข้ามาใกล้และแม่บอกว่า นุ้งงงงง!!! กลับบ้านเร็วๆๆๆๆๆ เจ้านุ้งก็หันหลังวิ่งกลับบ้าน อีกวันหนึ่งไปกับพี่ปูแล้วเกิดเจอหมาใหญ่กะทันหัน พี่ปูตกใจ ร้อง เร๊วววว นุ้งงงง กลับบ้านนนนน... เจ้านุ้งกระตุ้นพลังตีนหมาน้อยวิ่งไม่คิดชีวิตไปกระโจนขึ้นบันไดพรวดเดียวก็เข้าไปนอนในตะกร้าแบบปลอดภัยหายห่วง ก็เป็นสัญชาติญาณการเอาตัวรอดของสิ่งมีชีวิต และเจ้านุ้งจะต้องเรียนรู้การอยู่ในสิ่งแวดล้อมนั้นโดยที่ตัวเองเป็นเพียงลูกหมาเพศเมียตัวเล็กมาก ตอนนี้อายุหกเดือนความยาวตั้งแต่โคนหางถึงหัวเพียงฟุตกว่าๆ และจะโตไม่มากกว่านี้เพราะเป็นลูกผสมชิวาว่ากับปอม และอาจมีอย่างอื่นด้วยเพราะทั้งพ่อและแม่ก็เป็นลูกผสมตัวเล็กๆเช่นกัน อย่างหนึ่งที่นุ้งชอบทำตอนเช้าๆคือนั่งหันหน้าไปทางตะวันขึ้น หลับตาตากแดดอยู่ครั้งละนานๆ แต่ถ้านอน ก็น่าจะหลับไปสักพัก ก็เนอะ แสงแดดจ้า เสียสายตานี่ก๊ะ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่อยากบันทึกไว้ เพราะเสียดายที่ไม่เคยบันทึกเรื่องของเจ้าปู่ป๋องไว้ แล้วก็จะค้นหาเรื่องราวสัตว์เลี้ยงน่าๆรักมาดูเล่นบ้าง ปีนี้เป็นปีพักผ่อนฟื้นสุขภาพของผมแล้ว ขอทำอะไรๆอื่นๆที่อยากทำเสียบ้าง ต่อไปก็จะมีเรื่องราวของเจ้านุ้งมาให้เพื่อนๆอ่านกัน ดีหรือไม่ดี ถูกใจหรือน่าเบื่อก็รบกวนฝากความเห็นไว้บ้าง จะได้ปรับปรุงให้อ่านกันถูกหู เอ๊ยถูกตาถูกใจ เสียงนกร้องในป่า Special thanks to uploader: Rahas31เอนทรี่นี้อยู่ในหมวด สัตว์เลี้ยง (PET)
Create Date : 29 มกราคม 2558
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2558 9:28:46 น.
58 comments
Counter : 3537 Pageviews.
โดย: อุ้มสี วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:20:56:46 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:21:08:57 น.
โดย: พรหมญาณี IP: 27.55.141.26 วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:21:34:26 น.
โดย: ซ้อแหม่ม IP: 171.96.96.105 วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:21:45:24 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:22:53:51 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:23:52:13 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:23:57:10 น.
โดย: anigia วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:0:00:10 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:6:16:06 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:10:49:00 น.
โดย: พ่อเจ้าน้ำตาล IP: 122.154.30.33 วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:11:09:26 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:11:20:18 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:12:10:16 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:12:51:13 น.
โดย: mambymam วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:13:24:29 น.
โดย: sawkitty วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:15:34:54 น.
โดย: tanjira วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:15:37:29 น.
โดย: nulaw.m (คนบ้านป่า ) วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:15:39:34 น.
โดย: moresaw วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:20:25:37 น.
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:21:30:38 น.
โดย: Tui Laksi วันที่: 30 มกราคม 2558 เวลา:21:42:52 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:6:19:01 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:6:19:26 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:13:07:43 น.
โดย: AppleWi วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:14:24:29 น.
โดย: AppleWi วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:14:31:33 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:15:10:43 น.
โดย: mastana วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:16:52:19 น.
โดย: Tui Laksi วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:22:09:20 น.
โดย: Tui Laksi วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:22:11:40 น.
โดย: haiku วันที่: 31 มกราคม 2558 เวลา:23:29:43 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:6:47:07 น.
โดย: tifun วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:15:17 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:20:03 น.
โดย: กาบริเอล วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:17:31:47 น.
โดย: มิลเม วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:18:17:13 น.
โดย: เวียงแว่นฟ้า วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:23:28:01 น.
โดย: nulaw.m (คนบ้านป่า ) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:03:40 น.
โดย: sawkitty วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:15:40:11 น.
โดย: ปลาทอง9 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:16:41:03 น.
โดย: ALDI วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:5:35:32 น.
โดย: nulaw.m (คนบ้านป่า ) วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:21:11:47 น.
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 141 คน [? ]
BG Pop.Award #17 BG Pop.Award #16 BG Pop.Award #15 BG Pop.Award #14 BG Pop.Award #13 BG Pop.Award #12 BG Pop.Award #11 BG Pop.Award #10 BG Pop.Award #9 BG Pop.Award #8 BG Pop.Award #7 BG Pop.Award #6
หน้าตาน่าสงสารนะคะ แต่ขำตอนกระโจนเผ่นกลับบ้าน 555
ชอบๆค่ะ มาเล่าอีกนะคะ