|
ไคร้ย้อยในราตรีที่บ้านป่า
น่าแปลกที่การเดินทางออกไปจากกรุงเทพฯเพียง 175 ก.ม. อย่างที่หนูหล่อทำอยู่เป็นประจำจะทำให้ชีวิตสงบสุขได้ และทำให้อดทนใช้ชีวิตในกรุงเทพฯได้มากขึ้น เหมือนกับว่าได้ไปเติมพลังกลับมาสู้ชีวิตใหม่
ทั้งที่ที่นั่นก็มีแต่ธรรมชาติเป็นเพื่อน กลางคืนมีแต่แสงจันทร์ และแมลงกับสัตว์กลางคืน เหมือนอยู่กับตัวตนโดยลำพัง ฟังความคิดของเราเอง พินิจพิเคราะห์ปัญหาที่ ค้างคาใจได้ง่ายขึ้น ยอมรับสภาพที่แก้ไข ไม่ได้มากขึ้น
ไม่มีอะไรหรูหรากลับมาฝากเพื่อนๆ เลยครับ แต่ไคร้ย้อย กำลังบานเต็มต้น เลยเก็ยภาพที่เขายืนต้นอยู่ใน ความมืดมาฝาก
เดี๋ยวสว่างแล้วมาดูกันใหม่นะครับว่า เจ้าไคร้ย้อยต้นนี้มีอะไรอวดบ้าง
^ ^ ^ ^
นี่แหละครับ บางทีเจ้าเอื้องสายล่องแล่งนี่ก็บานสายยาวเฟื้อยแทบ จะลากดิน แล้วก็มีเป็นสิบกว่าสายสมกับที่ให้รอคอยเป็นปี
พอเอื้องสายโรยไป สาวเจ้า แววมยุราก็มาอวดโฉมบ้าง
แถมอีกภาพนะ เดี๋ยวจะเสียใจไม่ได้โชว์
ทีนี้ลองมาดูกันนะครับว่า ไคร้ย้อยให้ดอกสวยงามขนาดไหน เริ่มจากผลิดอกอ่อน
ถ้าต้นงามดอกก็ดกขนาดนี้
เสียดายไปไม่ทันดอกเริ่มแย้ม แต่ที่ได้เห็นก็ยังน่าชมไม่น้อย
อีกสักภาพนะครับ
แล้วก็ถึงกาลร่วงโรยอันเป็นสัจธรรม กลีบดอกร่วงลงดินทิ้งเมล็ด เติบโตแพร่พันธุ์ต่อไป แต่ละปีมีเมล็ดแก่แล้วร่วงลงมาให้ กวาดราวๆ หนึ่งถังน้ำซักผ้าเช็ดบ้านเลยครับ
แต่ภาพเด็ดประทับใจสุดๆ น่าจะเป็นภาพนี้ครับ
ความลับก็คือ เจ้าปีกสวยตัวนี้... เด๊ดสะมอเร่แล้วครับ สงสัยเมื่อคืนเริงรักหนักไปหน่อย
ไม่เช่นนั้น อย่างหนูหล่อหรือจะถ่ายรูปนี้ได้
| |
สำหรับเจ้าผีเสื้อ ดูจิ .. พี่หนูหล่อก็แอบไปรู้เค้าด้วยนะค่ะนั่น มันอาจจะ
เป็นโรคประจำตัวอะไรก็ได้นา .. เลยทำให้ตายไปซะก่อนน่ะคะพี่