ยาวนาน ตราบลมหายใจสุดท้าย พิธีกรรมทั้งหมดเสร็จสิ้นลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลูกหลานได้ทำหน้าที่ตามประเพณีพุทธฝ่ายมหายานไปแล้วอย่างครบถ้วน ถึงแม้บางสิ่งบางอย่างเราก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไปเพื่ออะไร เรื่องราวหลังความตายเป็นอย่างไร ก็สงสัยกันไป แต่ก็ทำอยู่ดี วันนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์ ที่ทุกๆปีเราจะต้องไปรวมตัวกันที่บ้านคุณย่า (อาหม่า) แต่สำหรับปีนี้ พวกเราลูกหลานกลับต้องยกโขยงพาอาหม่าไปส่งที่ฮวงซุ้ย จ.นครปฐมแทน แล้วก็เชิญกระดูกของคุณปู่ (อาแหย่) ที่แต่เดิมอยู่เพียงเดียวดายในฮวงซุ้ยหลังเก่า ให้เข้ามาอยู่ด้วยกันกับอาหม่าในฮวงซุ้ยหลังใหม่ที่ได้เตรียมไว้ก่อนแล้วนี้ด้วย แล้วอาแหย่ที่ฉันไม่เคยเห็นหน้า กับอาหม่าที่ฉันคุ้นเคยมาตลอดชีวิต ก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง เสร็จสิ้น ก็เชิญรูปของอาหม่ากลับมาที่บ้าน พอถึงบ้าน คุณอาผู้หญิง (ฉันเรียกเขาว่า กู๊แจ๊) ลูกสาวคนเดียวในจำนวนพี่น้อง 5 คนที่ยังเหลืออยู่ของอาหม่าก็พูดขึ้นมาว่า “สมบัติอาม้าเนี่ย เดี๋ยวเราค่อยๆมาดูว่าอะไรเป็นอะไรมั่ง” ใครสักคนหนึ่งตอบว่า “ยังมีอะไรอีกเหรอ หีบเสื้อผ้า อะไรอย่างนี้เหรอ” กู๊แจ๊เลยบอกว่า “ก็อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ จิปาถะ โดยเฉพาะพวกจดหมายน่ะ เป็นจดหมายที่อาเตี่ยเขียนให้อาม้าตอนเขาจีบกันน่ะ เขาเก็บไว้เยอะมากเลย ฉันเคยไปแอบอ่าน อาเตี่ยลายมือซ้วยสวย แต่ฉันก็ไม่กล้าอ่านมากหรอก” คุณอาผู้ชาย (ฉันเรียนเขาว่าอาซก) คนหนึ่งบอกอีกว่า “ใช่ๆๆ เคยเห็นอาม้านั่งอ่าน เห็นชอบเอามาอ่านบ่อยๆ” กู๊แจ๊เสริมขึ้นมาอีกว่า “แล้วในกล่องนั้นยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่าง มีปอยผมด้วยนะ แล้วก็มีทะเบียนสมรส เขาไม่ได้จดแบบไทย แต่จดแบบจีนแผ่นเบ้อเริ่มเลย อาม้าเก็บไว้หมด” ระหว่างนั้น หลานๆก็ได้แค่ โอ้โห อื้อหือ ไปตามเรื่องตามราว เพราะไม่เคยมีหลานคนไหน ได้เห็น อาแหย่อาหม่าสวีทกันเลย แต่ก็ปัดโธ่! จะเห็นได้ยังไงเล่า อาแหย่เสียไปตั้งแต่ลูกๆยังไม่ได้แต่งงานเลยสักคน ก็เลยเพิ่งจะรู้กันตอนนี้เองว่าอาแหย่อาหม่าของพวกเรามีโหมดโรแมนติกแบบนั้นด้วย ก็ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่กันไป ความเศร้าเสียใจน่ะยังมีอยู่แน่ๆ แต่ถ้าคิดเสียว่า อาหม่ากับอาแหย่ ได้กลับมาอยู่ร่วมกันแล้ว ใครล่ะจะยิ้มไม่ออก ... ฉันยิ้ม แต่ก็เศร้าลึกๆนะ ฉันนึกภาพผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้แต่เก็บรักษาอนุสรณ์ความทรงจำดีๆเอาไว้ต่างหน้า ความทรงจำที่เก่าลง และแก่ลงไปด้วยกัน และต้องรอยาวนานถึงสี่สิบห้าสิบปี กว่าจะได้มานอนร่วมหลุมด้วยกัน ...อีกครั้ง... คุณขนลุกเหมือนฉันมั้ย   Create Date : 14 กันยายน 2551 8 comments Last Update : 14 กันยายน 2551 22:03:29 น. Counter : 1315 Pageviews. Share Tweet

เสียใจด้วยครับ ท่านน่ารักนะ คนแก่ๆ แถวบ้านก็เป็นเหมือน กัน คุณย่าที่รู้จักท่านหนึ่ง ยังเก็บรูปถ่ายกับพวงมาลัย เก่าๆไว้เป็นของละลึก หวงมาก ถ้าท่านไม่อณุญาติ คงไม่ได้เห็นกัน ..   โดย: นายปลาดาว.. (yjam ) 14 กันยายน 2551 22:36:16 น.

อาหม่ากับอาแหย่ ก็ถือเสียว่าแฮปี้เอนดิ้ง ก็แล้วกันนะคะ แต่เป็นจีนอะไรคะ ทำไมเรียกอาหย่ อาซก   โดย: ชื่ออะไรไม่ซ้ำ 14 กันยายน 2551 22:54:52 น.

เสียใจด้วยนะคะ แต่เรื่องทุกเรื่อง เรามองให้เป็นแง่ดีได้เสมอ...อ่านเรื่องของคุณแล้ว คิดถึงยายจัง   โดย: discipula 15 กันยายน 2551 16:51:04 น.

เสียใจกับคุณด้วยค่ะ อ่านเรื่องของคุณแล้ว อยากกลับไปหายายจังเลย ไม่ได้เจอยายหลายปีแล้ว   โดย: jdaynoaoon 16 กันยายน 2551 4:19:10 น.

ขอบคุณมากนะคะที่เข้าไปที่บล็อกและแบ่งปันบทความดีดีให้อ่าน ขอให้มีความสุขค่ะ   โดย: discipula 16 กันยายน 2551 11:20:54 น.

ฮ่าๆ จริงเหรอคะ บังเอิญจังเลยที่นึกถึงเพลงเดียวกัน ช่วงใกล้กันอย่างนี้ ตลกดีค่ะ เราเปิดบล็อกคุณเสี้ยวมา แล้วได้ยินเพลง Pilgrim ของ Enya ก็อดยิ้มไม่ได้ค่ะ เพราะว่าชอบเหมือนกัน :)   โดย: discipula 16 กันยายน 2551 22:09:32 น.

อืม...ตอนแรกอ่านแล้วเฉยๆค่ะ แต่คงมาคิดเหมือนคุณเสี้ยวตรง "ฉันนึกภาพผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้แต่เก็บรักษาอนุสรณ์ความทรงจำดีๆเอาไว้ต่างหน้า ความทรงจำที่เก่าลง และแก่ลงไปด้วยกัน และต้องรอยาวนานถึงสี่สิบห้าสิบปี กว่าจะได้มานอนร่วมหลุมด้วยกัน ...อีกครั้ง..." มันทำให้รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ แอบหวิวๆในใจ ทำงานเป็นไงบ้างค่ะ หวังว่าคงปรับตัวได้ในเร็ววัน มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ อากาศ   โดย: yonongi IP: 58.136.50.248 17 กันยายน 2551 17:02:38 น.

เสีย จัย ดั๊ว น๊ คร๊าฟ   โดย: โอ๊ด IP: 58.9.120.100 1 ธันวาคม 2552 2:02:52 น.