ตอนนี้อยู่สีอะไร

มีความรู้สึกว่าต้องเขียน เพราะถ้าไม่เขียนจะทำงานไม่ได้
คือตั้งใจมาทำงาน แต่มันคัดค้านความรู้สึกเหลือเกิน
หรือว่าเราแค่สนุกกับการต่อต้านสิ่งที่ตัวเองทำวะ 
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม

เร็วๆ นี้เราเจอว่า เฮ้ย ที่เราทำเนี่ย เราทำเพื่อพิสูจน์ตัวเองนี่หว่า
เป็นเพื่อพิสูจน์ตัวเองหมดเลย ไม่ใช่สิ่งที่เรารักเลย
น่าสนใจว่า สิ่งที่เรารักคืออะไร
อะไรที่เราทำแล้วมีความสุข "จริงๆ"

อิบ้า .. แกถามตัวเองแบบนี้มาตั้งแต่ปี 2548 เป็นอย่างน้อย 
18 ฝน 18 หนาวผ่านมา แกยังไม่รู้ตัวเองอีกเหรอ

ล่าสุดเพิ่งคิดทฤษฎีห้าสีแห่งการเลือกขึ้นมาได้
ไม่รู้ซ้ำกะใครป่าว แต่นี่คิดเองจริงๆ ฮ่าๆ
มันก็เริ่มเห็นว่า ตอนที่เราตัดสินใจเนี่ย เราอยู่ที่สีไหน
ตัวตน / ตัวเอง / อารมณ์ของเราอยู่ตรงไหนในการตัดสินใจนั้น
ตัดสินใจว่าชอบหรือไม่ชอบ ใช่หรือไม่ใช่
มันก็แสดงให้เห็นนะว่า ตัวเราจริงๆ แล้วน่ะไม่มี
มันเป็นผลประกอบกันขึ้นของสิ่งต่างๆ รอบตัวเรานั่นแหละ
อะไรทำให้เราตัดสินในแบบหนึ่งในวันก่อน 
และรู้สึกอีกอย่างหนึ่งในวันนี้
ไม่มีการตัดสินใจใดผิด เพราะมันถูกที่สุดแล้วสำหรับวันนั้น
ด้วยเหตุผลประกอบต่างๆ บริบทต่างๆ
ทั้งภายนอกและภายใน และภายนอกที่กระทบกับภายใน

สำหรับวันนี้ ถ้าเราจะเลือก
เราจะเลือกที่เราจะอยู่คนเดียว หมายถึงเราชอบทำงานคนเดียว
เราไม่อยากสอนใครเลย (เออ อันนี้ไม่เคยเปลี่ยน)
แต่มันมีเด็กกลุ่มหนึ่งนะที่เราอยากสอนมากๆ เลย 
คือเด็ก contemporary dance class ของโรงเรียนเพื่อนเรา
เด็กๆ น่ารัก พยายาม และเปิดรับสิ่งที่เราถ่ายทอด
และมันทำให้เราแน่ใจมากขึ้นด้วยว่า .. เราสอนได้

แต่กับคลาสอื่นๆ เราไม่อยากสอนเลย ไม่อยากเจอใครด้วย
ไม่ได้เป็นโรคจิตเวชแต่ประการใด แค่รู้สึกว่า
การอยู่กับคนอื่นมันช่างไม่ปลอดภัย (เอ๊ะ หรือว่าเป็น)
คือการอยู่ในแสงสว่าง มันถูกตัดสินง่ายไปหมด
และเราไม่อยากให้ใครตัดสินเรา
เพราะเราไม่มั่นใจอะไรในตัวเองเลย
มันนำมาซึ่งนิสัยความเป็นธาตุน้ำของเราสินะ
คือเราไม่มั่นใจ เลยยอมตามผู้อื่นเสมอ
ทั้งๆ ที่ที่จริงแล้วเราเป็นลม ผู้ซึ่งอยากทำอะไรตามใจตัวเอง
และมีไฟหลบซ่อนอยู่ภายใน คือร้อนรุ่มสุมโกรธตลอดเวลา
แต่ด้วยความไม่มั่นใจบางอย่าง ในหน้าที่การงาน เราจึงเป็นน้ำ
หรือไม่ก็หลบลี้หนีหน้าไปเลยด้วยความเหนื่อยใจในการบังคับตัวเอง

ใช่ เราไม่คอนเนคกับผู้คนเลย ทั้งกับนักเรียนในฐานะครู
แล้วเราจะ connect กับ client ได้ยังไงในฐานะ Therapist
ในการฝึกงานที่จะเกิดขึ้นในวันที่ 1 นี้แล้ว เรากลัวมาก
เรากลัวที่จะต้องสัมพันธ์กับผู้คน
ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม

บางทีก็แอบคิดว่า เราอยากจะแค่ทำเซรามิคไปวันๆ
ก้มหน้าก้มตาอยู่กับกองดิน ปั้นๆๆ ตบๆๆ เผาๆๆ 
แล้วจะเอาอะไรกันวะเอ็ง
ตอนทำงานพิสูจน์อักษรก็มีความสุขดีนะ สุขมากด้วย
ไม่ต้องคุยกับใคร ไม่ต้องติดต่อกับใคร

นั่นแหละ ต้องถามตัวเองว่าตอนนี้อยู่สีอะไร

Create Date : 30 สิงหาคม 2565		0 comments
Last Update : 30 สิงหาคม 2565 12:06:56 น.
Counter : 594 Pageviews.
Share Tweet