| No. 1155 จำจากเมือง Inle ไปสู่ พุกาม(Bagan) |
(อัพบล๊อกทุก ศุกร์/ จันทร์)
|
| ปั่นจักรยานกลับ่โรงแรม..คืนจักรยาน รอไม่นานคนที่ปั่นหลงทางคงช่างสังเกตมั้ง |
เลยเลี้ยวกลับโรงแรมได้ ไปทานอาหารเช้าชั้นที่ 2 แขกเข้าไปนั่งเกือบเต็มห้องอยากกินออมเล็ตเลยสั่ง 2 ชิ้น
|
พนง.ตีไข่ใส่นมสดพอได้ที่ก็ลง กระทะ แป๊บเดียวตักใส่จาน โอโหเยอะครับ ไข่พม่าน่าจะโต
|
| อร่อย...กัดฟันกิน เลยลดอาหารอื่น พวกใส้กรอก เบคอน แฮม ขนมปัง แผ่นเดียวพอ...อาหารก็ไม่พ้นพวกนี้ หุ หุ |
|
| ยังมี ข้าวเหนียวดำโรย ถั่วหัวช้างที่ซื้อมาอีกคนละห่อเพื่อน ๆ อาจจะไม่รู้จักถั่วหัวช้างนี้ ดูที่ภาพจะมีขายแถว อ.ปาย ไทย |
อ.แม่สอด ถั่วนี้ มีอีกชื่อว่า ชิกพี Chickpea ส่วนใหญ่เราจะกินแบบคั่วแห้งหอมอร่อยมาก
|
| พูดถึงข้าวเหนียวดำที่โรยถั่วหัวช้างจากตลาดสด เขาคงจะไม่ใส่กะทิ หรือใส่น้อยมาก ๆจืดสนิทเมื่อกินพร้อมกับถั่วหัวช้าง |
ออกเค็มนิด ๆ พอไหวครับ
|
ปาท่องโก๋ ที่ซื้อมายาว ตัวโต เนื้อแน่นหนึบ ไม่โป่งพองกรอบแบบไทย
|
| อาหารเช้าของโรงแรม Inle Apex อร่อย ตบท้ายด้วย ชาร้อน หอมบางคนก็ว่าข้าวต้มอร่อย แขกที่พักจะเป็นคน |
ผิวขาวอีกกลุ่มนอกจากพวกเราแล้ว น่าจะเป็นชาวเมียนม่าเมืองอื่น..ดูภูมิฐานแต่ไม่เวอร์
|
| แต่ไม่เห็นคนจีนเลย...เพื่อนลูกชายทำงานในพม่าเคยเล่าว่า คนจีนมาลงทุนทำไม้แถวนี้เยอะและมาก่อนคนอื่น |
| ด้วยซ้ำ.... ดูภูเขารอบ ๆ เมืองยองชเว โกร๋นเห็นชัดตอนที่เราอยู่บนเครื่องบินจะเห็นดอยสูงโกร๋นมีถนนดินแดงตัดผ่าน |
| ชาวจีน คงกลับไปอยู่ที่อื่นแล้ว |
| อันนี้เป็นข่าวที่ไม่ได้กรองนะครับ.แต่ที่เชื่อได้คือดอยโกร๋น ครับ |
|
| เรากลับห้องพักอาบน้ำแต่งตัวเก็บเสื้อผ้าไม่มาก ไม่กล้าซื้ออะไรมากคุมน้ำหนัก |
| กระเป๋าไม่เกิน 17 กก. ก่อนไปเมียนม่าร์ เพื่อน ๆ เขาบอกว่าให้ผมเตรียมสบู่ยาสีฟันแปรงแชมภูไปด้วย |
| นะที่เมียนม่าร์ไม่มีให้...ผมก็เชื่อ.... ที่ไหนได้มีนะครับกลิ่นคล้าย ๆ กับโรงแรมอื่นเลยไม่สนใจเก็บ 555 |
| |
| พูดถึงค่าเช่าจักรยานเราเช่าทั้งวัน .คันละ 100 บาทได้ราคาถูกไม่แพง.... (ในไทยหน้าสวนน้ำบึงหนองบอน |
| กรุงเทพให้เช่า 2 ชม 50 บาท) ทุก ร.ร.มีให้เช่าหมด เมืองไม่กว้าง น่าปั่นไปเที่ยวซอกซอนไปเรื่อย ๆ |
 |
ได้เวลา รถตู้ที่ให้โรงแรมเรียกให้มาถึงได้เวลาจาก ทะเลสาปอินเล..เมืองที่สงบน่ารักน่าอยู่มาก |
| เรากำลังจะไปเมือง Bagan หรือที่คนไทยเรียกว่า พุกาม รถตู้ที่มารับสอาดมากแอร์เย็นฉ่ำ พาไปสนามบิน Heho |
| ที่น่าแปลกใจ โชเฟอร์ขับพาไปถนนเส้น ริมบึงน้ำใหญ่ที่เราไปเที่ยวตอนเช้าที่เราปั่นจักรยานไปตลาดเช้า |
| |
| ไม่ใช่เส้นทางเดิมตอนขามาที่เราต้องจ่ายค่าด่าน... คนละเกือบ 400 บาท และคราวนี้ไม่ต้องเสียค่า "ออกเมือง" 555 |
| ไม่มีด่านเก็บเงิน แล้วขามาทำไมโชเฟอร์คนนั้นจึงไม่พามาเส้นนี้แล้วก็นึกได้ว่า เมืองยองชเว เป็นเมืองหนึ่งของรัฐฉาน |
เมียนม่าเขาตกลงให้ปกครองกันเองหาเงินใช้จ่ายเอง
|
| ขับไปไม่นาน โชเฟอร์แวะวัดซ้ายมือ เป็นวัดเก่ามาก ๆ คนมักจะแวะดู ให้พวกเราเข้าไปเที่ยว ไปซิครับอากาศร้อนนิด ๆ |
เป็นวัดเก่าจริง ๆ ศาลาปลูกสร้างด้วยไม้สัก แผ่นโตมาก ๆ เห็น เณรน้อยนั่งอยู่ข้างบนหลายคน
...
ข้างล่างนี้ เณรน้อยคงนั่งหลับ
|
| เดินดูศาลาใหญ่เป็นศิลปกรรมพม่า ดูไปเรื่อย ๆ แล้วก็ลงไปข้างล่างพื้นดินนะครับ 555 |
เห็นห้องอาบน้ำพระภิกษุอยู่ แนวเดียวกับศาลาไม้ที่เราขึ้นไปดูน่าจะอยู่ข้างหน้ากว่าศาลาด้วยซ้ำ พระภิกษุน้องเณร
|
| กำลังอาบน้ำแอบถ่ายมานิด ๆเกรงพระท่านจะอาย.. จริงนะ |
ระหว่างนั้นมีพระภิกษุ นุ่งสบงผืนเดียว ออกมาสลัด ผ้าที่เปียกแล้ว พาดตาก
แล้วก็เห็นกางเกงในน่าจะของภิกษุตากไว้กับพื้นปูน แสดงว่าวัฒนธรรมดี จะไม่ตาก กก.ในสูงเกินเอวเขาคงไม่ให้โชว์แบบเปิดเผยมากนักเพียงแต่ให้ถูกแดดฆ่าเชื้อโรคและทำให้แห้ง
|
| ภิกษุไทยไม่นุ่ง ที่นั่นคงไม่ได้บัญญัติห้ามไว้น่าจะเหมือนภิกษุพระไม่ต้องโกนคิ้ว ดูแปลกในสายตาคนไทย |
| จะว่าของน้อง เณร.. คงจะไม่ใส่ตัวโตแบบนี้เนาะ |
| ตอนเป็นเด็กหนุ่มไปวัดหัวข่วงเชียงใหม่ ลุงคนแก่บอกว่า ตุ๊เจ้าภิกษุจะดื่มน้ำมะตูมต้มช่วยลด กำหนัด เพราะเปิ้น(เขา) |
ไม่ได้ใส่กางเกงใน หุ หุ (กรุณาพิจารณาก่อนเชื่อนะครับ)
|
| น้าผู้ชายอายุ 50 -60 ปีนั่งแถวนั้นดื่มไปสองแก้ว หน้าเสีย.. ลุงคนแก่เลยบอกว่าต้องดื่มนานหลายวันจึงจะลดกำหนัดไม่ต้องกลัว ว่างั้น 555 |
| |
| นั่งรถไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน Heho ที่เดิม ถนนที่รถวิ่งเป็นถนนดำมีบ้านคนร้านค้า |
โรงเรียนเยอะ มีปั้มน้ำมันให้เห็นเป็นระยะ
|
| เมืองนี้อยู่ในรัฐชานหรือฉานในภาษาไทย จะเห็นมอเตอร์ไซค์ รถยนต์วิ่งไปมาที่น่าสังเกต ป้ายทะเบียนรถใช้ภาษาท้องถิ่น |
ไม่เหมือนใน Yangonใช้ภาษาอังกฤษ ดูภาพทะเบียนรถ ที่วิ่งไปมาซิครับ อ่านไม่ออก
|
| เป็นที่น่าสังเกตนะครับ ตามประสาคนที่ไม่อยากเสียค่าเหยียบย่ำคนละ 10 U$ ทำไมขามาโชเฟอร์จึงไม่ขับมาเส้นนี้ หุ หุ |
| เพราะไม่มีด่านเก็บเงิน เพราะตอนขามาสนามบินเก็บเงินค่าเข้าเมืองอยู่แล้ว |
ขนกระเป๋าจากนอกสนามบินเฮโอใส่รถเข็น ไปที่อาคารสนามบิน 100 กว่าเมตรเอง
|
| เราไปถึงสนามบิน Heho ก่อนเวลาเกือบ ชม. เครื่องบินจะบินตอน 12.45 น. ดู นทท.เป็นต่างชาติ |
| มีชนพื้นเมืองด้วยแต่งตัวค่อนข้างดี ยกเว้นพวกเรา 555 ใส่กางเกง ชาวเล.. บางคนใส่ขาสั้น ให้เหมาะกับอากาศร้อนแห้ง |
|
สนามบินแห่งนี้มีเครื่องขึ้นลง เยอะเหมือนกัน มิน่าขามา เราต้องนั่งบินวนไปมานานมากกว่าจะลงได้ครั้งนี้เราจะบินไป
 |
เมือง Bagan หรือที่คนไทยเรียกกว่า พุกาม ค่าเครื่องบิน 3,000 กว่าบาทไทยต่อคนใช้เวลาครึ่ง ชม.กว่า |
| เราบินตัดเฉียงไปซ้ายมือ บน สู่เมือง Nyaung u |
| ขาไปพุกามเราใช้บริการ Golden Myanmar แอร์สวยครับ แหะ ๆ มัวมองเลยลืมถ่ายให้เพื่อน ๆ ดู |
|
| เครื่องไต่ระดับเครื่องก็นิ่งไม่หวาดเสียว แอร์โฮสเตสแจกอาหารว่างซอฟดริ้งแก้หิว บางช่วงเครื่องบินไม่สูงพอมองเห็นแต่ไม่ชัดดูแผนที่ดาวเทียม เราบินจากเมือง Nyaugshwe ข้างล่างเมืองตองยี ไป พุกามบนซ้ายมือ |
 |
ไปด้านซ้ายล่างน่าจะเป็นพื้นที่ติดต่อกับเมืองหลวงใหม่ เนปิดอว์สแต่เราบินตัด |
ไปสู่เมือง พุกาม หรือ Baganเครื่องลดระดับ เห็นพื้นที่ส่วนใหญ่ เป็นพื้นที่ราบ มองเห็นบ้านคน แล้วแน่นอน
|
| เจดีย์ แรก ๆ เห็นเพียง 3 องค์ เรียงทะแยงไป ยังคิดอยู่เลยว่า ทำไมเขาต้องสร้างทะแยงเป็นเส้นตรง เครื่องค่อย ๆ ตีโค้ง |
| เห็นแม่น้ำใหญ่ อยู่ข้างล่าง |
|
| แม่น้ำ Iyawadi แน่เลย เพื่อน ๆ อาจจะ งง.. คุ้น ๆ หูคนไทย ใช่แล้วครับแม่น้ำ อิรวดี ฟังคนเมียนม่าเขาออกเสียง |
| อิยาวดี...มองเลยไปไกลสุดสายตา พื้นที่เป็นดินสีแดง โล่งสลับกับสีเขียวของหญ้าหรอมแหรมเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทั่วไปจะ |
| เป็นทุ่งนาที่กว้าง คันนามีน้อยน่าจะเป็นนาหว่าน |
| เครื่องร่อนลงอย่างราบเรียบ ฝีมือนักบินยอดเยี่ยมจริง ๆ สนามไม่โต นักบินแท๊กซี่เครื่องไปจอด ลงจากเครื่อง..อากาศร้อน |
| พอประมาณ มีรถบัสมารับไปที่อาคาร... เราไปรอกระเป๋าแต่ละคนไม่นานรับแล้วก็ลากออกไปที่ห้องรับรอง |
ยื่นเอกสาร เสียค่าธรรมเนียมเข้าเมือง
ที่เราใช้เดินทางโดยเครื่องบินเพราะ ถ้ารถโดยสารวิ่งประมาณ 334 กม. ค่าโดยสาร 662 บาทไทยต้องใช้เวลาเดินทาง 6 - 8 ชม. เลยยอมเสียเงินมากดีกว่า
อาคารข้างบนนี้้เป็นสนามบินเมืองพุกามเขานิยมใช้สีเหลืองทองกันทั้งเมือง เพื่อนเป็นเซลแมนขายสีจากไทยว่า ส่งสีเหลืองทองมาที่เมียนม่าได้มากกว่าไทยด้วยซ้ำ
|
| ข้างนอก มีรถแท๊กซี่รับจ้างอยู่หลายคันตกลงราคากันได้ เห็นรถ่คันเล็กมาก เจรจาเปลี่ยนคันใหม่โชเฟอร์ยินยอม |
| ให้โชเฟอร์อีกคนรับแทน..เป็นรถตู้ ใส่กระเป๋า 5 ใบกับคน 5 คนได้สบาย ตกลงราคากันได้ คือที่พม่าไม่ได้ใช้มิเตอร์นะครับ |
| จัดการขนขึ้นท้ายรถเกือบหมด |
| มีหนุ่มนุ่งโสร่ง หน้าตาเคร่งเครียด มาพูดกับโชเฟอร์ อย่างจริงจัง ไม่ยินยอมให้รับพวกเราขึ้นรถ |
| ทำไงดีงั้นไว้เล่าบล๊อกหน้าครับ.... |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 378. 3802) |
| st ผู้เข้าชม 2,435,500. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
แวะมาแอบจิ๊กอาหารเช้า
ชาร้อน ปาท่องโก๋
กับ ข้าวเหนียวดำที่โรยถั่วหัวช้างจากตลาดสด