| No. 1237 เลี้ยงรุ่น (ตะพาบ) |
. |
| เดาเอานะว่าคงจะให้เขียน เพื่อน ๆ ที่เรียนจบมาแล้ว ออกหางานได้งานแยกย้ายกันไปนาน |
| เราน่าจะมาพบปะกันบ้าง... ผมก็คิดเช่นนั้นพอเจอพื่อนบางคน โหทำไมสวยแบบนี้ตอนเรียนอยู่ |
| ไม่ได้เรื่อง หุ หุ.. บางทีสะกิดเพื่อนคนนี้ชื่อไรว่ะ |
| ส่วนตัวแล้วคุยไม่ค่อยคุยอะไรกับใคร..คือคุยไม่เป็น.... ครั้งที่ทำงานที่ระยอง |
| จะมีทนายความ พ่อค้าเหล้าเบียร์ ค้าขายผ้า เซลแมน พยาบาลแล้วก็แพทย์ก็หมอที่ รพ.นั่นแหละ |
| หมอเคยถามว่าน้องทำไมไม่ค่อยคุย เห็นแต่นั่งกรึ๊บ นั่งฟังเขาอยู่ |
| ผมคุยไม่เป็นครับ |
| เข้าใจแล้วคุณไวน์ฟังคนอื่นคุย.. หลายคนอยากจะให้คนรู้เรื่องตนเองอยู่แล้ว |
| อย่างเจอหมอ ก็ถามทำไมเรียนด้านหมอ... นางพยาบาลที่นั่นสวยปะ.. แค่นั้นแหละคู่สนทนาก็คุยไม่หยุด |
| ผม ๆ พอเข้าใจแล้วแต่เอะ หมอเป็นอายุรแพทย์ไม่ใช่จิตแพทย์แล้วทำไมคุยเก่งละ หมอ. |
| นั่นไงคุณไวน์เริ่มเป็นแล้วแสดงว่าเป็นคนช่างสังเกต แก้ปัญหาได้ |
| |
| อะงั้นได้เลยมาเข้าเรื่องเลี้ยงรุ่นได้เลย แต่ขอบอกก่อน |
มีเลี้ยงหลายรุ่นหลายสถาบัน..ขอเริ่มตั้งแต่เลี้ยงรุ่นมัธยมตอนต้น ตอนนั้นน่าจะอายุ 14 ปีได้มั้ง.. ก็แอบกรึ๊บบ้างแล้ว
ภาพซ้ายมือ ประสิทธิ์ สวาสดิ์ญาติ ขวามือผมเองแหละน่าจะ เริ่มเรียนมัธยมตอนต้นนานมาก ๆ ชักลืม
|
| เราเรียนอยู่ที่เชียงใหม่(อีกแล้ว) จะเกาะกลุ่มมี จรูญ (ตั๋น/ชื่อพ่อมัน) ณรงค์(ป๊อกตัวมันเล็ก) ประสิทธิ พี่สาวมันสวย 555 |
| ไกรทอง อะชื่อมันเชยเจ้าตัวมันก็อาย ผมพามันไปห้องสมุดตรงสี่แยกสามกษัตริย์ค้นหาชื่อและความหมายดี |
| เฮ้ยไอ้ทอง กำธร ดีว่ะ เมิงชอบปะ..มันเลยไปขอให้พ่อของมันที่อยู่แถววังสิงห์คำยื่นเปลี่ยน |
| |
| เราสอบไล่แต่ยังไม่รู้ว่า ผ่านหรือไม่สมัยนั้น ใครสอบตกก็ต้องเรียนชั้นเดิมไม่มีการสอบฃ่อมขอเกรด...แบบปัจจุบัน |
| เราไปเลี้ยงรุ่นคือหาเรื่องไปเที่ยวค้างคืนกันแถว น้ำตกช่างเคี่ยนเป็นถนนเล็ก ใกล้สวนโกสิ่ว(ปลูกสตรอเบอรี่แรกของเชียงใหม่) |
| เลยสี่แยกก่อนถึง ม.เชียงใหม่.. ปั่นจักรยานผ่านบ้านเสาร้อยต้นของนายอำเภอเมืองเชียงใหม่ไปอีกไกล |
ถึงบ้านน้าชายของจรูญ จัดการไปซื้อไก่บ้านข้าง ๆ 1 ตัว กับน้ำพรรค์นั้นแหละ หุ หุ เตรียมไว้
|
ไปเล่นน้ำตกเล็ก ๆ ในซอกเขาปัจจุบันศูนย์พิทักษ์ป่า สุเทพ ดอยปุยเลยตรงนี้ปัจจุบันเป็นศูนย์ลูกเสือเชียงใหม่เมื่อก่อนเป็นป่ามีลำห้วยน้ำตกเล็ก ๆ ที่พวกเราไปเล่นน้ำเย็นจนปากเขียวหนาว..
|
| เพื่อน ๆ จำได้ว่าผมก่อไฟเป็น หุ หุ ให้ผมเป็นคนก่อไฟที่หุงข้าวทำอาหารสอบวิชาลูกเสือที่น้ำตกห้วยแก้ว |
| เมื่อก่อนไม่มีเงินซื้อกล้องถ่ายภาพแพงมาก หุ หุ เป็นกล้องใช้ฟิล์มใหญ่ขนาด 1.2 นิ้วมั้ง |
| เฮ้ยให้ไอ้ไวน์มันก่อไฟดีกว่า ตอนที่เราเดินทางไกลลูกเสือครูให้ไม้ขีด 2 ก้าน... ห้ามใช้เกินไม่งั้นหมู่(ลูกเสือ) จะสอบตกว่างั้น |
แต่ครูไม่ได้ห้ามอย่างอืนไว้
|
| ผมเอาถ่านไม้สีดำใส่กล่องยาระบายบุคแลคเท..น้ำมันก๊าดใส่มันดูซึมเกือบแห้งแล้วปิดฝา..ทำที่บ้านเตรียมไว้ ได้เวลาหุงข้าวลูกเสือ |
| ครูให้ใช้ไม้ขีดกลุ่มละ 2 ก้านเพื่อน ๆ ยืนบังไว้ผมก็เอาถ่านไม้ที่เตรียมไว้ใส่ |
| ข้างล่างเศษไม้สุม ๆ ไว้... ครูเดินเฉียดมาดูผมเลย ขีดไม้ขีดติดแล้วรีบจ่อถ่าน ลุกพรึ๊บ |
| เพื่อน ๆ ร้องเฮ้ ดีใจ... เพราะไฟลุกแรง ส่วนหมู่อื่นด่ากันเองเพราะจุดไฟไม่ติดหมดไม้ขีด คงเตรียมการไม่เป็น หุ หุ |
เพื่อน ๆ รู้ว่าผมแก้ปัญหาต่าง ๆ ได้ไม่ผิดกฏด้วยเพื่อนเชียงใหม่มันว่า ไอ้ไวน์วอกนัก(ทำนองหัวแหลมไวเป็นลิง)
(แหง..ครูไม่ได้ห้ามเป็นคำพูดหรือตรากฏหมายไว้นี่นา 55) |
| |
| เย็นนั้นเราต้มข่าไก่ กินน้ำพริกอ่องของน้าชาย น้ำขาว (น่าจะเรียกว่าข้าวหมักหลายวัน L กฮ เยอะ) กับเหล้าเถื่อนอีก 3 ขวดทำเอา |
พวกเราเมากันทุกคนน้าชายส่ายหัวปล่อยพวกเราทิ้ง แกสองคนไปอยู่อีกบ้าน
|
| ดื่มน้ำขาวเหล้าเถือนเลี้ยงรุ่นสนุกมาก ๆ อยากอาบน้ำก็ถอดเสื้อผ้าเหลือแต่ กุงเกงในเล่นน้ำลำธารที่ไหลผ่านหน้าบ้านที่เราพัก |
| ประสิทธิมันดื่มพอ ๆ กับพวกเราหน้าไม่หนาแบบเรา หุ หุ มันยังอายเอาผ้าเช็ดหน้า เหน็บปิดเป้ากางเกง |
เลี้ยงรุ่นมัธยมต้นผ่านพ้นด้วยดี ไอ้รุณตั๋นโก่งคอขู่ดินหลายครั้ง
|
| รุ่งขึ้นตอนบ่ายเริ่มส่างเมากันบ้างแล้วก็ ลาน้าทั้งสองปั่นรถถีบ กลับบ้านในเมืองแต่ละคนก่อนกลับน้าชายแนะให้ |
รูดใบมะก๊วย(ใบฝรั่ง) เคี้ยวให้เยอะจะได้กลบกลิ่นไม่งั้นผมจะถูกพี่สาวคนโตตำหนิเอาได้ หุ หุ
|
| เพื่อนกลุ่มนี้ หลังจากผมจากเชียงใหม่ไปเรียนต่อในกรุงเทพ เพื่อนบางคนก็เรียนต่อ มช.หรือธรรมศาสตร์ไม่ได้เจอกันเลย |
| รู้ข่าวว่า ประสิทธิ์เป็นอาจารย์สอนแถวสามย่าน ไอ้กำธรเป็น อาจารย์สอนที่ราชภัฏเชียงใหม่เคยแวะไปหา |
| นักศึกษาหญิงพาไปพบที่ห้องพักอาจารย์..โห..เพื่อนภูมิฐานดีใจ จะพาไปเลี้ยงข้าวแต่ผมปฏิเสธรีบกลับกรุงเทพ |
| ก็ยังเป็นพนักงานต๊อกต๋อยในกรุงเทพนี่นา |
ซ้ายมือ กมล บุญยะสนธิกุล ขวามือเจอกันในไลน์ ประมวญ บุญญาวงค์เป็นเพื่อนที่อยู่วิทยาลัยการบัญชี
|
| เลี้ยงรุ่นที่วิทยาลัยด้านการเงินบัญชี.. เคยนะครับครั้งเดียว.. เพราะต่างคนต่างทำงานแยกย้ายกันไปหลายที่ที่นั่นผมสนิทไม่กี่คน |
| มีเพื่อนหญิงธิดาชาวสุพรรณประไพคนเชียงใหม่ มนตรี ตันเถียรจากใต้.. ประมวญ... ณรงค์..โง้ว แสนสุข จารุวรรณ แซ่โค้วแห่งตะลุมพุก |
มณีนุช คนอื่นอีกหลายคนจำชื่อไม่ค่อยได้ไม่เจอกัน รึว่า แ กร่.. อ้อมีชัย ราชวัตรนักเขียนการ์ตูน เล็กรองนางงามจักรวาล
|
| ตอนนั้นต่างทำงานกันหลายปี...แล้วก็มีการนัดเลี้ยงรุ่นกันแถว หัวถนนสีลม |
| เราก็ไปหลัง ๆ เพื่อนนิดเพราะเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด เห็นเพื่อนหญิงชายยืนอยู่ 10 กว่าคนจำหน้ากันได้แต่จำชื่อ |
ไม่ค่อยได้..เพื่อนคนจัดก็บอกให้พวกเราไปรวมกันในห้องเลี้ยง
งานนี้หาภาพเลี้ยงรุ่นบัญชีไม่เจอ
|
| แต่ก็เห็นรถเบนซ์ 500 จอดนิ่ม ๆ ตรงถนนหน้าภัตตาคารคนขับรถวิ่งมาเปิดประตูด้านหลัง.. มีหญิงดูภูมิฐานใส่ชุดสีเข้มผม |
| สวยแบบแหะ ๆ แบบยีเส้นผมลงมาจากรถ... ยังนึกอยู่ว่าคงจะเป็นคุณหญิงคุณนายหรืออาจารย์มาร่วมงาน |
| เธอยิ้มให้ผมพลางใช้นิ้วชี้ ๆ มาที่ตัวผม. ผมก็งง.. |
| เลยรีบยกมือไหว้ |
| เธอผู้นั้นเดินยิ้มกริ่มมาถึงตัว ใช้มือขวาตบไหล่ผมฉาดใหญ่ นี่เธอมาไหว้ฉันทำไม หะ |
| พอได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเสียงของนงลักษณ์เพื่อนที่ผมเคยลอกงานส่งอาจารย์ เลยหัวเราะ เราจำไม่ได้ |
จริง ๆ เธอภูมิฐานจริงนะมีคนขับรถส่วนเรา ใช้โฟล์คเต่าเก่า ๆ นี่นะ 555
|
| พวกเราพูดคุยกันสนุก เพื่อนคนหนึ่งเป็นเจ้าของหนังสือเกี่ยวกับดารา คนซื้อไว้อ่านระดับต้น ๆ... |
| วันนี้มีโอกาสได้เขียนเพื่อน ๆ เลยเขียนระบายว่าผมก็มีเพื่อนดัง ๆ หลายคนนะเออ.. และขออภัยเพื่อน ๆ ว่าเราเป็นคนเก็บตัว |
| หรือที่เรียกว่า อินโทรเวิร์ต.. ชอบอยู่กับเพื่อนแต่ถ้าห่างเพื่อนก็อยู่เงียบมาก ๆ ไม่ค่อยกล้าคุยกับใคร |
| มีเลี้ยงรุ่นเมื่อประมาณ 10 ปีมานี้เป็นการเลี้ยงรุ่นไม่ใช่เด็กหนุ่่มสาวแล้ว นี่ครับ |
|
เป็นภาพเลี้ยงรุ่นที่ได้ถ่ายภาพไว้ เราต่างได้รับประกาศนียบัตรเป็น ครูสมาธิ รุ่น 29
|
| พวกเราต่างอาชีพกัน เช่นค้าขายทั่วไป...ไกด์หญิง ผู้กำกับหญิง ทนายความ วิศวกร ดอกเตอร์ นักเขียนนิยาย กรรมการผจก. |
พนง.บริษัท ส่วนผมก็ยังเป็น พนง.เหมือนเดิม...ใครว่าครูสมาธิคร่ำครึ ไม่จริงครับ 555 ยังชอบร้องเพลงสังสรรเหมือนเดิม แต่มีความยังยั้งชั่งใจในการทำงานดีขึ้นและที่สังเกตเพื่อนหลายคนมีความคิดสร้างสรรค์หรือที่เรียกว่าคลิเอทเพิ่มขึ้น
มีเพื่อนหญิงคนหนึ่งเมื่อเราเรียนหลายเดือน เลิกเรียนเพื่อน ๆ จะติดรถ |
| กลับบ้านสองสามคนคือผมปล่อยลงหน้าปากซอยที่ขับผ่าน เพื่อนหญิงคนนี้เป็นเจ้าของอาคารให้เช่า |
| ทราบต่อมาว่า เธอ..ขอบวชเป็นภืกษุณีที่ลังกา ต้องใส่ผ้าสีกรั๊กสองสามปึจึงจะได้บวชก็ยอม |
คนธรรมดาที่ไฝ่หาความสงบ ความจริง ชอบเรียนรู้ ไม่งมงายมีเยอะเช่นที่ผมกล่าวถึง
|
| กลุ่มเพื่อนนี้น่าจะ อินโทรเวิร์ตบางคน ส่วนผมไม่แน่เป็นบ้าง หุ หุ เวลาเลี้ยงสังสรรค์ร้องเพลง |
| เย้าแหย่กันเล่นเหมือนเดิม.. |
| มีความสุขดีที่ได้เป็นเพื่อน.....สักวันคงได้เจอกันอีก |
กลุ่มแรกเราจะเรียนด้วยกัน ที่เรียนเฉพาะแห่งนี้ เกือบ 200 คนหลังจากเรียนจบก็ ยังช่วยกันเป็นพี่เลี้ยงให้น้อง ๆ ที่เข้าเรียนพวกเราเกาะกลุ่ม 15 - 25 คนนำอาหารติดตัวมาเช่น ชอบข้าวมันไก่่ก็ซื้อมา 1 ห่อ + เผื่อเพื่อน 1 ห่อ.. ไม่มี L กฮ. หรือไม่มีเวลาก็ไม่เป็นไรเราเลี้ยงรุ่น 29 กันปีกว่านับว่ารวมกลุ่มได้นานพอสมควร รุ่นนี้มีสิทธิเดินธุดงค์ 2500 กว่าคน (เดินจากฐานเทพ ขึ้นดอยอินทนนท์ไปนอนในป่า)
เป็นการสอบภาคสนาม เพื่อนคนที่นั่งเรียนกับผมทุกวัน สอบไม่ผ่านพวก ทฤษฏี ปฏิบัติ 1 คนส่วนคนอื่นทำชั่วโมงเรียนไม่ได้น่าจะกว่า 50 คนคงเพราะหน้าที่การงานไม่เอื้อ
แต่เพื่อนชื่อตี๋ ที่นั่งเรียนทุกวันโกรธ..อยู่ 2 ปี..โทรมาขอยืมตำราแล้วเรียนต่อจนสำเร็จน่าชื่นชม เขาใจเย็นลงมีเหตผลและน่าจะไปสถาบันบ่อยกว่าผม 555 ชักอาย |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,656,447. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียน Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สมัยนั้นเรามักเรียกชื่อพ่อแทนชื่อเพื่อนนะคะ
เรียกจนลืมไปว่าเพื่อนชื่ออะไรหว๊าาาา
จริงค่ะ เจอกันครั้งแรกหลังจากกันไปนานๆ จำกันไม่ได้
มีแอบกระซิบคนนั้นชื่ออะไร เหมือนกันค่ะคุณไวน์
การันตีว่าคุณไวน์พูดไม่เก่ง แต่เขียนเก่งนะคะ