| No. 1227 ตัดสินใจพลาด..แก่ไข...? |
|
| หน้าบ้านพักเพื่อนบ้านและเพื่อนในสวนที่ อ.แก่งหางแมวมาให้ดู |
| เพื่อนหลายคนมาแซวว่า จะอยูได้เหรอ บางคนก็พูดว่าเก่งเนาะเข้าไปทำสวนในป่า ไม่กลัวงู กลัวยุง กลัวช้างป่าเหรอ |
แต่เดินทางไป บ้านพักนี่ซิลำบากสุด ๆ ในฤดูฝนต้องเตรียมจอบเสียบท่อนไม้ขนาดท่อนมือใส่ไปในรถพิคอัพ
|
| ไปด้วยจะได้ขุดหนุนให้รถขับผ่านร่องดินเละตุ่มเป๊ะไปได้ |
| ก่อนน่านั้น 2 ปีประเทศไทยเจอพิษเศรษฐกิจ ต้มยำกุ้งคนตกงานมากมายบางคนต้องลดเวลาทำงานจากอาทิตย์ละ 6 วันเหลือ 3 วัน |
แน่นอนเงินเดือนค่าจ้างลดลงครึ่งต่อครึ่งไม่ต่างกับไทยเจอไวรัสโควิดระบาด
|
| ที่โรงงานผมทำก็เช่นกันคนงานช่างโฟร์แมน ทุกคนในโรงงานรวมทั้งตนเองด้วย |
| โชคดีโรงงานใช้เครื่องจักรอัตโนมัติทำการผลิตมี จนท.ผลิตเพียง 60 กว่าคน...ยังหาเงินมาจ่ายไม่ค่อยได้..ค่าวัตถุดิบต้องใช้เงินสดซื้อ |
| ผลิตสินค้าส่งหรือไปติดตั้ง ณ จุดก่อสร้างแล้ววางบิลให้ลูกค้าจ่ายเงิน..ก็ได้รับไม่ได้บ้างต้องไปยืมเงินจากนาย ๆ ที่เป็นเจ้าของมา |
| จ่ายพนง.ก่อน...ครั้งละหลายแสนมีเงินก็คืนให้นายบ้าง ยอมรับว่ากลุ้มมาก |
| ต้องหลบไปนั่งบนศาลาใหญ่ที่วัดอโศการาม ระหว่างนั้นมีคนมานั่งเงียบ ๆ เดาเอานะว่าเขานั่งทำสมาธิ.. บางวันนั่ง 3 ชม. |
| คือนั่งเลียนแบบเขาความเงียบสงบก็เริ่มคิดได้ว่า เรายังต้องต่อสู้ต่อ.. อย่ายอมแพ้ |
| |
| ปรับการใช้ชีวิตของครอบครัว ใช้เงินเท่าที่จำเป็น. เพราะบ้านต่างจังหวัดขนาด 6 ห้องนอนให้เขาเช่ามาหลายปีเดือนละหลายบาท |
| ลดค่าเช่าหลายครั้งเหลือ 2 พันห้าร้อยบาทยังได้เงินบ้างไม่ได้เงินบ้าง |
| เลยบอกข่าวขายบ้านและที่ดิน.. เงียบเพราะทุกคนรู้ว่าลงทุนซื้อไว้คงขายไม่ออก |
| ก่อนไปทำงานที่โรงงานแถวสมุทรปราการก็แวะ ไปจ๊อกกิ้งทุกวันให้เหงื่อออกช่วยให้คลายเครียด |
ที่สวนหลวง ร. 9 ทำให้ร่างกายแข็งแรงพอสมควร คือเจอเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ช่วยกันประหยัด...นั่งกินกาแฟตอนเช้าข้างถนน 2 ปีกว่า
|
| เพื่อนเป็นค้าขายอุปกรณ์ก่อสร้างชวนไปดู สวนแถวคลอง 8 ปทุมธานีที่เริ่มทำแล้ว อีกคนเป็นทนายความชวนไป |
ดูที่ดินจันทบุรีที่เขาปลูกทุเรียน เงาะเลยเกิดความคิดว่าควรใช้ที่ดินเรา 30 กว่าไรที่ อ.แก่งหางแมว จันทบุรีปลูกผลไม้เตรียมขาย
|
| ภาพนี้เป็นภาพแรกที่ไปดูที่ดิน...จะทำสวนผลไม้กว่าจะได้ผลอีก 3 - 4 ปีข้างหน้า..บ้านเมืองแย่ลงก็จะพาครอบครัวไปอยู่ในสวนอยู่ |
| กระตอบเล็ก ๆ อยู่ก็ได้กะจะปลูกชะอม ผักบุ้งผักกาดเลี้ยงหมู่ ขุดข่อเลี้ยงปลาไว้เป็นอาหารสำหรับ ก.ครอบครัวเราเอง |
| ข. ปลูกผลไม้ ทำให้ที่ดินมีราคาเพิ่ม จะได้ขายราคาสูงขึ้นในโอกาสต่อไป |
| |
| เริ่มอ่านหนังสือฟังวิทยุการเกษตร ว่าตลาดน่าจะต้องการผลไม้ใด.. ขับรถไปดูวิธีการซื้อขายผลไม้ปากทางเข้า เขาสุกิม |
| ชาวสวนแค่ขนใส่พิคอัพผลไม้ไป คนรับซื้อชี้หน้าถาม ขายเปล่าโลละ...... บาท.. คนขับพยักหน้า...เขาก็กระโดดเกาะรถ |
ชี้ให้ไปที่แผงรับซื้อขนลงชั่ง..จ่ายสด เรียกว่ารอบคอบแล้วคือหาตลาดรับซื้อขายกันก่อน
|
ไปดูวิธีการซื้อขายตลาดสี่มุมเมือง กับตลาดไทราคาผลไม้ขึ้นลงตามจังหวะ
|
| ปรึกษาชาวบ้านแถวที่ดินอยู่ เขาก็แนะนำให้สั่งจองกิ่งพันธ์ต้นผลไม้ จ่ายเงินมัดจำกะวันที่จะไปรับ(รอฝน) ปีแรกปลูก 2 อย่าง |
เป็นการลงทุนระยะยาว สระบ่อน้ำลึกนี้เป็นลูกที่สองจ้างรถแบคโฮขุด
|
ปลูกแค่สิบไร่ปีแรกขุดสระเก็บน้ำ 1 ลูกใหญ่ว่าลูกที่ 2 ข้างบน... จ้างรถแทรกเตอร์ติดเครื่องตัดหญ้าไว้ท้ายเพราะหญ้าสูงท่วมหัว
|
สระบ่อเก็บน้ำลูกแรก เจอตาน้ำผุดโชคดีสุด ๆ แรกก็อาศัยไปพักบ้านชาวบ้าน เข้าปีที่สองก็เริ่มปลูกบ้านแบบในภาพ
|
| แต่ไม่ได้ปลูกในที่สวนตนเองเพราะเคยอยู่กลางคืนคนเดียวระยะครึ่ง กม. ไม่เห็นแสงไฟบ้านใด ๆ เลยน่ากลัวมาก |
| เลยขอแบ่งซื้อที่ดินใกล้บ้านที่อาศัยเขาอยู่ 100 ตารางวาเซ็นสัญญาจ่ายเงินเรียบร้อยก็ เรียกช่างแถวอ่างเก็บน้ำอีกอำเภอมาปลูกให้ |
|
| ไม่ต้องทาสีใด ๆ เพราะไม่มีเงินพอแต่ มีฝ้าเพดานปิดด้านบน จ้างเขาทำมุ้งลวดครบใครถามก็บอกว่าแบบ LOFT ไง |
| เป็นบ้านเปือย ๆ ไม่ทาสีเห็นโครงอะไรเยอะหน่อย หุ หุ |
ทำมุ้งงลวดก่อนเพื่อป้องกันงูเข้าบ้านเป็นหลัก รองลงมาคือป้องกันยุง
|
| ปลูกเสร็จเราเป็นพลเมืองดีนี่นาเลยยื่นขอจดทะเบียนบ้าน เขาบอกว่าคุณไปขอผ่าน หมอที่ รพ.ส่งเสริมตำบลนะ |
| แรก ๆ ก็งง.. ทำไมต้องขอผ่านแพทย์ด้วย |
| ไปเองซิครับ เจอหมอนั่งอมยิ้มทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบกัน หมอถามพี่ขุดส้วมด้วยเปล่าถ้าไม่มีพี่ต้องไปขุดส้วมก่อนนะ |
| หมอจึงจะเขียนบันทึกให้อำเภอได้ |
อ๋อ.. ทำเรียบร้อยแล้วครับ นี่ครับผมถ่ายภาพไว้ด้วย ว่าแล้วก็เปิดให้หมอดู
|
| ว้าว.. มีส้วมชักโครกนั่งบนด้วย ของหมอยังนั่งยอง ๆ กันเลย.. ว่าแล้วหมอก็เขียนข้อความว่าบ้านเรือนถูกสุขลักษณะ |
| ผมยกมือไหว้ขอบพระคุณ รับเอกสารไปขอให้กำนันไปยื่นขอเลขที่บ้าน ได้บ้านเลขที่ 7 หมู่ 8 ต.สามพี่น้อง |
นึกถึงเรื่องนี้อดอมยิ้มไม่ได้
 |
เพื่อน ๆ ที่สวนหลวง ร.9 รู้ข่าวขอตามไปเที่ยวสวน
|
มีอาจารย์ ตำรวจ กรมศุลกากร ฯ พ่อค้าเจ้าของบริษัท หุ หุ รู้ข่าวว่าปลูกบ้านในสวน มีสวนผลไม้ต่างดี้ด้าขอไปเที่ยวไปค้าง
|
| ได้เลย...เขาพากันไปเที่ยวครั้งละ 4 - 5 คน... ผมก็ไซโคว่าจะพาไปกินเนื้อกวาง เพื่อนคงคิดว่าเป็นกวางเขาชะเมา |
ได้กินแกงป่ากวาง เสต็ก กวางย่างน้ำตกอร่อยกันทุกคน
|
| จริงแล้วเป็นเนื้อกวางรูซ่าจากออสเตรเลีย..มีเซลแมนบริษัท... แหะ ๆ ขอสงวนชื่อไว้นิดนำเนื้อกวางส่งประจำบังเอิญผมจำได้ |
เป็นบริษัทแถวฝั่งธนบุรี...ที่ผมดูแลบัญชี ภาษีเขาหลายปีแล้ว.. ออสเตรเลียเลี้ยงกวางรูซ่าขายเนื้อ. ในไทยปัจจุบันมีเลี้ยงหลายจังหวัด
|
| เพื่อนไปเห็นบ้านแล้วคงจะปลง ไม่ฉาบผนังไม่..ค่ำลงก็ทำอาหารกินกันเองมีน้ำพรรค์นั้นด้วย หุ หุ ส่วนใหญ่นั่งคุยกันได้เวลานอน |
| ก็ปูเสื่อแจกหมอนคนละใบนอนเรียงเป็นตลับ ดู ๆ แล้วเพื่อนกลับชอบบางคน ขอติดรถไปเที่ยว 4 - 5 ครั้ง |
| ได้ปลูกสะตอดานพันธ์จากภาคใต้ 5 ไร่ เงาะ น้อยหน่าจนเต็มพื้นที่ 32 ไร่... เข้าปีที่ 3 -4 ปีต้นผลไม้เริ่มออกผล ต้องตัดนำไปขาย |
| |
| เทียวไปเทียวมาจนกระทั่งเศรษฐกิจไทยฟื้นตัวอย่างรวดเร็วจำไม่ได้แล้วว่ารัฐบาลใด หุ หุ ใครจำได้ช่วยบอกที |
| คิดจะขายที่ดินพร้อมสวนผลไม้แต่ก็ยังขายที่ดินไม่ได้ |
| |
| ผมกับครอบครัวยังคงทำตัวเหมือนเดิม มีน้อยใช้น้อย มีมากก็ใช้เท่าเดิม.. จนกระทั่งบริษัท ผับ บาร์ภัตตาคารเขาเรียกตัวไปรับงาน |
| ดูแลเรื่องภาษีบัญชีมิให้ถูกตรวจสอบบ่อยนัก หุ หุ งานไหลมาเทมาต้องเพิ่ม พนง.บัญชี |
| แต่จนแล้วจนรอด ยังขายที่ดินไม่ได้... ไหนจะต้องติดต่อบริษัทลูกค้าเรื่องบัญชี ภาษีหลายสิบบริษัท ไหนจะต้องไปตัดผลไม้ส่งขาย |
เหนื่อยสุด ๆ งานประจำที่โรงงานก็ทำอยู่
|
| จำคำพูดของนักการค้าคนหนึ่ง บอกว่ากิจการทีทำไม่รุ่งไม่ดี เลิกได้เลิกไปเลยแล้วหาทางลงทุนใหม่ เราลงทุนมานานทำเงินไม่ดี |
อีกอย่างเศรษฐกิจเริ่มดีขึ้นเลยตัดสินใจ
|
จ้างรถแทรกเตอร์ติดใบใหญ่แบบเดียวกับรถ เกรดเดอร์..ดันต้นผลไม้ทิ้งไป 25 ไร่
เสียดายต้นผลไม้ สะตอใต้ มะม่วง เงาะต้องไถที่ดินเลี่ยนโล่งต้องเตรียมดิน ขุดหลุมตามแนวการปลูกยางพาราก่อนหน้านั้นสั่งและมัดจำกล้ายางพารา 1,900 ต้น x 25 บาท..ให้ส่งต้นกล้าเมื่อเริ่มฝนตกแต่มัดจำ ส่วนหนึ่ง
ลงทุนเฉพาะกล้ายาง 4 หมื่นกว่าบาท.....ยากำจัดปลวกฟูราดานต้องใส่รองก้นหลุมก่อนปลูกด้วย
|
| จ้างรถไถติดหัวเจาะขุดหลุม ได้กล้าครบฝนตกดีแล้วก็ลงมือปลูก.... นั่งดูผลงานด้วยความหวังหลายเดือน |
ยางพาราแตกใบเป็น 2 ฉัตรก็เริ่ม บอกข่าวว่าจะขายที่สวนทั้งหมด
|
| ไม่น่าเชื่อไม่ถึงเดือนก็ได้รับโทรศัพท์ ขอซื้อเลยขอรับเงินมัดจำ 10 % นัดเซ็นสัญญาซื้อขายแล้วไปธนาคารในเมือง |
| โอนเงินในบัญชีนั่งรอยอดเงินว่าเข้าบัญชีหรือยัง อ้าว ผจก.ธนาคารเชิญคนซื้อไปสอบถาม |
| คือเขากลัวผมหลอกลวง คนซื้อเลยบอกว่าซื้อขายที่ดินกันราคานี้ ผจก.ธนาคารยิ้มเข้าใจจัดการโอนให้เสร็จ |
ได้เงินมาก็นำไปใช้หนี้...เหลือเงินบ้างนิดหน่อย หุ หุ
|
| การเพิ่มมูลค่าที่ดินทำสำเร็จ...ต้องใจเย็น ราคาเพิ่มเกือบ 4 เท่าตัวจาก...ต้นทุนที่ดิน+ ค่าทำสวนผลไม้ค่าแรงค่าน้ำมัน 5 ปี |
| เพื่อน ๆ เลยอดไปนอนค้างไม่ต้องกลัวยุง...ผมก็ไม่กลัวงูจงอางตัวยาว ๆ แถวนั้นอีกคือเคยวิ่งหนี 100 กว่าเมตรเหนื่อยสุด ๆ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| St.จำนวนผู้เข้าอ่าน 2,629,113. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียน Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ที่ดินมีค่าเหมือนทองคำ
ถ้าเราอดทนพอนะครับพี่ 555
บางคนที่ผมรู้จัก
ซื้อทุ่งนาไว้
พอถนนใหญ่ตัดผ่าน
รวยทันที
พ่อผมพูดเสมอ
ว่าถ้าตอนหนุ่มซื้อที่เก็บไว้บ้าง
ลูกๆคงสบายกว่านี้ 5555