| No. 1102 ชีวิตที่สมบูรณ์แบบ (ตะพาบ) |
ชีวิตส่วนตัว เป็นเด็กต่างจังหวัดแบบภาพ...ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะครับ
|
| ความสมบูรณ์แบบแต่ละคนต่างกันเยอะมาก น่าจะเป็นการตั้งเป้าหมายไว้ล่วงหน้า ดีนะครับเพราะชีวิตคนที่ไร้ความหวัง |
| เหมือนชีวิตล่องลอยไปถ้าเจอสวะก็ติดแหงก ถ้าไปเจอวัดริมคลองคงได้ยินเสียงระฆังหรือพระสวดชีวิตย่อม |
| จิตอาจจะสงบ ถ้าไปเจอเหตการณ์บ้านเมืองแบบปัจจุบัน ถ้าฟังนักการเมืองพูด |
| พวกเขาก็จะพยายามโน้มน้าวจิตให้เราคล้อยตาม ว่าแบบนี้ดีนะ แบบนี้เหมือนคนนี้คนนั้นทำ.. เราต้องชดใช้หนี้แทน อีกฝ่ายก็บอก |
| ว่าเห็นยังผลงานเราออกมาเยอะเลย |
| ถ้าเรา ๆ นำเรื่องราวมาวิเคราะห์แยกแยะว่า "จริง" หรือ "ไม่จริง" จะไม่ตกเป็นเครื่องมือของพวกเขา |
| เมื่อก่อนเคยคลุกคลีนักการเมืองและทำงานให้การเมืองหลายปี....เลยพอรู้แนวคิด ของทั้งสองฝ่าย เลยฟังหูไว้หูมาตลอด |
| เพราะเราไม่อยากเป็นเครื่องมือของเขา |
| ความหวังของเรา อยู่ในช่วงอายุมีการเปลี่ยนแปลง และมุมมองที่กว้างขึ้นทุกวันทำให้รู้ว่า ที่เราตั้งความหวังไว้มีความ"เป็นไปได้น้อย" |
| ก็ลดความหวังหรือเปลี่ยนแนวคิด.... |
| |
| ส่วนตัวแล้วความหวังครั้งเป็นเด็กชั้นมัธยม แม่จุดประกายให้ว่า ถ้าอยากปั่นจักรยานไปเรียนแม่จะซื้อลูกหมูให้ผมกับพี่ชายคนละตัว |
| ต้องทำคอกหมู เก็บผักเบี้ย ผักตบ ไปเก็บน้ำข้าวเศษอาหารจากบ้านเพื่อนของแม่มาต้มให้หมูกิน |
| ต้นกล้วยหลังบ้านเรามีมากก็ไปตัดมาลอกเปลือกนอกออกใช้มีฝานต้นกล้วยเป็น หยวกแผ่นบางโยนให้หมูกิน |
| ผมกับพี่ชายคล้อยตาม สร้างคอกหมูเองและทำตามที่แม่แนะนำ จนหมูโตขายได้ ได้เงินมาก็ไปซื้อจักรยานแบบล้อโตคนละคัน |
| ปั่นไปโรงเรียนที่ไกลพอประมาณท่ามกลางอากาศหนาวเย็นในฤดูหนาว โก้มาก ๆ 555 |
| |
| เรียนอยู่ที่โรงเรียนยุพราชวิท่ยาลัยไม่ชอบวิชาเลขคณิตศาสตร์ พิชคณิตแต่ชอบ งานฝีมือหุ หุ เขียนแบบเอง ชอบงานเกษตรตอนกิ่ง |
| ทาบกิ่ง เสียบยอดขยายพันธ์ ยังไม่พอเพาะดอกชนิดใหม่นำเกสรต้นนี้ไปเขี่ยใส่ต้นโน้นพอติดดอกก็เก็บไว้จนแก่ นำเมล็ดไปเพาะ |
| ได้ดอกพันธ์เดียวแต่สีแตกต่าง สด สวยกลีบดอกเพิ่มชอบสังเกตการเปลี่ยนแปลง |
| ชอบอ่านหนังสือนิยาย หุ หุ ที่แม่ซื้อใส่ตู้กระจกสูง ๆ เรียงเป็นตับ แอบไปอ่านต้นฉบับนิยายที่ครูประวัติศาสตร์คือ ครูชุ่ม ณ บางช้าง |
| นามปากกา..ลพบุรี ยามครูให้ไปหยิบหนังสือที่ห้องพักครู.. และเริ่มมองเห็นสิ่งรอบข้างชัดเจน ด้านธรรมชาติ |
| แต่ความฝันว่า ถ้าโตขึ้นได้ไปเรียนต่อที่กรุงเทพเป็น |
|
| เสมียน/พนักงานบริษํทใส่ เสื้อเชิร์ตขาวผูกเน็คไทด์กางเกงขายาวสีดำสวมรองเท้าสีดำมันนั่งทำงานที่โต๊ะ หุ หุ แค่นั้นจริง ๆ |
| |
| เมื่อเรียนต่อในกรุงเทพสูงขึ้น ๆ แหะ ๆ ตามความคิดของเด็กบ้านนอก ปีสุดท้ายได้ไปทำงานภาคบ่ายให้บริษัทแถววัดเล่งเน่ยยี่ |
| ได้นั่งทำบัญชีเป็นเล่มด้วยมือ น่าเบื่อหน่ายมากแต่ต้องทำให้บังเอิญบริษัทที่ว่า เป็นกิจการเกี่ยวกับประกันภัย ลูกค้าทั่วประเทศมากมาย |
| บริษัทเลยใช้ เครื่องคอมพิวเตอร์ใหญ่ ๆ และได้เข้าไปช่วยเขาทำงานเห็นวิธีการทำงาน ขั้นตอนการทำงานว่าไม่ยืดเยื้อ |
| ทำสั้น ๆ เก็บข้อมูล พี่ ๆ ที่แผนกพูดน้อยแต่ได้บอกว่า "เราทำงานที่ยากให้ง่ายและสั้นที่สุดจะดีที่สุด" |
| เช่นคอมพิวเตอร์ใช้ได้... และใช้ได้ตลอดไปใช้ได้ทุกแผนกนั่นคืองานของเรา |
| |
| ตั้งแต่นั้นมาเมื่อได้ทำงานเต็มตัว จึงมองภาพรวมว่างานบริษัทที่เราทำเป็นงาน "บริการ" ถ้าทำได้เร็วไวจะเป็นประโยชน์แก่ลูกค้า |
| เมื่อลูกค้าพอใจบริษัทก็จะได้ลูกค้าเพิ่ม |
รูปแบบงานของเดิมมันยืดยาว เขาวางรูปแบบราชการทำ อุ๊บ.ส.. ทำงานที่มีน้อยให้เป็นงานเยอะจะได้คนเข้าถึงยากป้องกันการโกง
เขาว่านะครับ...ไม่รู้ว่าป้องกันได้มาก หรือเสียค่าใช้จ่ายมากกว่า...เมื่อย้ายไปทำ |
| ที่สาขา เลยตัดขั้นตอนทำงานได้เร็ว ยอดเงินที่ฝ่ายขายทำก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ลูกพี่ใหญ่และนาย ๆ ที่สำนักงานใหญ่เริ่มพอใจ |
| มอบให้ดูแลสองสามสาขา จนได้ที่ก็ย้ายให้ไปทำงานในภาคเหนือแทนเพราะมีสาขาเยอะและกำลังรุ่งโรจน์ |
| มีหน้าที่ฝึกงาน พนักงานจากสาขาอื่นที่ไปฝึกงาน ณ สาขาในระบบงานที่เราวางไว้เพื่อส่งน้อง ๆ ไปเป็นสมุห์บัญชี/ผช.สมุห์บัญชี |
| ผมค่อนข้างโชคดีที่ได้ทำงานกับ ผจก.ฝ่ายขายเก่งเยอะเลยพลอยส่งเสริมงานของผมรุ่งขึ้น |
| |
| ตลอดเวลาทำงานที่สาขาระยอง จันทบุรี ตราด พักอยู่ชั้นสองบริษัท อากาศร้อนอยู่ตามสภาพนะครับก็โอเค เมื่อย้ายไปอยู่สาขา |
| พิษณุโลกต้องเดินทางไปเป็นพี่เลี้ยงให้สมุห์บัญชีทั้งเก่าใหม่ทำงาน ในระบบใหม่เช่น สุโขทัย อุตรดิตถ์ พิจิตร |
| เพชรบูรณ์ หล่มสักบ่อย... เริ่มคิดได้ว่าเราน่าจะมีบ้านของตนเองเลยซื้อที่ดินที่อุตรดิตถ์ 2 ไร่ซื้อทิ้ง ๆ ไว้ |
| |
| แต่เมื่อประจำพิษณุโลกตอนนั้นอายุ 25 ปีได้มั้งเริ่มกระแดะยากมีเมีย 555 เลยซื้อที่ดินชานเมืองที่เขาแบ่งขายไว้ 106 ตารางวา |
| มีคนพูดเตือนว่า...ไปซื้อที่ดินชานเมืองแถวโคกมะตูมทำไม ไม่เจริญ....เป็นทุ่งนาเวิ้งว้าง |
| ผมก็หัวเราะ หุ หุ... คนที่จะซื้อที่ดินในเมืองต้องมีเงินเยอะ คิดในใจว่า เมิงคิดแบบนี้ซิ เลยเช่าบ้านเขาอยู่... อะอยู่ไปอยู่มา |
| คิดจะสร้างบ้านเขียนแบบเคร่า ๆ หาซื้อไม้จาก จนท. 555 ก็รู้ ๆ กันให้ช่างตีราคาสร้างบ้าน |
| |
คนแก่มาพูดเปรย ๆว่า จะสร้างบ้านต้องมีเงินสดวางกองแค่นี้อย่าคิดเลย ผมก็ฟังไว้เฉย ๆ จนสร้างบ้านหลังน้อยอยู่ไม่ต้องเช่าบ้าน
 |
พื้นที่ปัจจุบันเป็นตามภาพข้างบน ไม่มีทุ่งนา ขวัญกะเรียมแล้วครับ |
| |
| เมื่อเข้าอยู่ในกรุงเทพก็เช่าบ้านเขาอยู่สองปีได้มั้งย้ายบ้านเช่ากว่า 4 แห่ง ของใช้ใส่ กล่องกระดาษเตรียมขนย้ายได้ทุกเวลา 555 |
| ได้รับมอบหมายงาน ให้จัดทำระบบงานเก่า ให้ลดขั้นตอนให้สั้น นายคนนี้เป็นชาวต่างชาติท่านรู้ว่าผมชอบตัดงานให้สั้นมาก่อน |
| จะได้บริการลูกค้าให้ไว ผมเลยทำให้ท่านตลอดมาสิบกว่าปี |
| |
| เลยซื้อที่ดินเงินผ่อนและคิดสร้างบ้านในกรุงเทพอีกแหละกะว่า เงินค่าเช่าบ้าน 30 % ของเงินเดือน |
| นำไปจ่ายเงินกู้+ เงินเพิ่มจากการเจียดการใช้ประจำวันให้น้อยลง คือลดงานสังคมให้น้อยลง..คงใส่ซองช่วยเหลืองานเพื่อนตาม |
| ปกติแทนการเดินทางไปร่วมงาน ส่วนกินเหล้าหรืองานสังสรรค์..ยอมงดไปน่าจะดี |
| ให้ช่างตีราคาค่าวัสดุ ค่าก่อสร้างแล้วทำเรื่อง ขอกู้เงินบริษัทใช้ บ้านและที่ดินพิษณุโลก ค้ำประกัน บริษัทโอเคเลยมีบ้านอยู่ใน กท. |
| ชานเมืองจะเป็นไรไป... ชีวิตครอบครัวเริ่มจะสมบูรณ์ตามที่ได้ตั้งเป้าไว้ |
| |
| ระหว่างทำงานได้พบปะ ผู้คนมากมายเห็นตัวอย่างคอยสังเกต ขอความรู้จากเจ้าของกิจการเริ่มเห็นช่องทาง |
| พอว่าง เลยค้าขายควบคู่กับงานประจำ เจียดเวลาไปออกกำลังกายให้แข็งแรงเสมอ พยายามศึกษาเพิ่มเติมจากเจ้าของกิจการ |
| ที่ค้าขายจนประสพความสำเร็จ อ่านหนังสือจากนักวิชาการที่ น่าจะเขียนจากการทำงานจริงด้วย |
| |
| ผมค่อนข้างโชคดีที่ คิดและทำสำนักงานบัญชีทำให้เห็นช่องทางการทำการค้า หลายรูปแบบ ต้องไปคลุกคลีงานโรงงานคอนกรีต |
| บริษัทสร้างบ้านขาย บริษัทศูนย์การค้า ผับ บาร์ โรงงานเฟอร์นิเจอร์ไม้ยาง ไม้พาติเกิ้ล โรงงานผลิตรองเท้า |
| บริษัทจัดสัมนาวิชาการ บริษัทประกันภัย บริษัทนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ บริษัทนำทองคำจากต่างประเทศเข้ามาขาย |
| และถูกตรวจสอบจากเจ้าหน้าที่หลายครั้งเครียดซิครับ 555 |
| |
| ระยะ 20 ปีกว่ามานี้จึงผ่อนคลายความเครียดโดยทำงานการกุศล ด้านกีฬา ด้านดนตรี ออกกำลังกายเท่าที่จะทำได้และโชคดีที่ |
| ครอบครัวไม่ฟุ้งเฟ้อไม่ยึดติดแบรนด์เนม หุ หุ กินอยู่เหมือนคนหลายสิบล้านคน..อยู่อย่างสบาย ๆ ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ |
| อ้อ.. มีอีกอย่างมิให้จิตฟุ้งซ่าน เพราะได้เข้าเรียนการทำสมาธิ ทำให้เข้าใจชีวิตมากขึ้นว่า ความสุข |
มาจากความสงบครับ
แต่เดี๋ยว ๆ ผมขอไปร่วมกับเพื่อน ๆ ร้องเพลงกันหน่อย 555 |
| แง่คิด ชีวิตที่สมบูรณ์แบบเป็นเพียง มีบ้านหลังเล็กไม่ต้องสวยงามก็ได้ อยู่แบบสมถะ... |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,283,934 |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ไวน์
ชอบประโยคนี้ครับ
"เราทำงานที่ยากให้ง่ายและสั้นที่สุดจะดีที่สุด"
ผมว่าสามารถปรับใช้ได้กับทุกเรื่องของชีวิตเลยครับ
พี่ไวน์วางแผนชีวิตได้ดีมากๆเลยครับ
หน้าที่การงานก็ก้าวหน้าโดยตลอด
น่าชื่นชมครับพี่