| No. 1204 พี่สาวครับ |
|
| วันก่อน เขียนเลี้ยงหมูขาย ปลูกผักสวนครัวหมูที่เลี้ยงหลุดหายกลุ้มใจมากหมูดุนรั้วคอกหนีเที่ยว |
คงอยากจะเที่ยวนั่นแหละ...เลี้ยงหมู 2-3 ปีและปลูกผักจนไปสมัครเป็นสมาชิกยุวกสิกรที่เชียงใหม่กับเพื่อนอีก 2 คน
|
| พี่ ๆ จนท.กับหัวหน้ารู้ข่าวว่าผมคงจะเอาดีทางนี้แน่แอบไปดูเห็นทำเกษตรในเมืองอย่างจริงจัง |
| คงคุยกันจนมีหน่วยประชาสัมพันธ์ของ ตปท.สนใจทำสารคดีเลยไปถ่ายหนังที่บ้าน |
| และนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนอีก 2 คนมีชื่อเสรี กับกำธรไปเป็นยุวกสิกรด้วยเรา 3 คนสนิทเพราะเรียนห้องเดียวกันหนีเที่ยวด้วยกัน |
| 555 สมัครเรียนดุริยางค์ด้วยกันแถมแหะ ๆ ชอบไปเชียร์สาว ๆ ที่เรียนสูงกว่าเล่นบาสเก็ตบอล |
|
| ตอนนั้นฮอโมนส์หนุ่มแยะมั้งเลยฝึกซ้อมวิ่ง ซ้อมชกมวยเตะฟุตบอลและเล่นบาสเก็ตบอล |
| กำธร..เรียนเก่งพูดไม่มาก...เสรีพูดเก่งกว่าเพื่อนหมอหน้าตาใช้ได้สูงเท่า ๆ ผมและความหล่อมันทิ้งห่างผมเยอะมาก 555 |
| ตอนบ่ายเกือบเย็นจะเป็นวิชาพละเราสามคนจะไปดูสาว ๆ มัธยมปลายซ้อมบาส |
| สาว ๆ เล่นบาสส่วนใหญ่สูงยาวเข่าดีทำนองนั้นแหละเรียวน่องสวยมาก ๆ เราเรียนมัธยมต้น..ริดู สาวรุ่นพี่จริงแล้วอายุ ๆ เท่า ๆ |
| กันแหะ ๆ เข้าข้างตนเองไม่ยอมรับว่าเขาเป็นรุ่นพี่เด็ดขาด |
| |
| เวลาให้น้ำนักบาสกำธร กับเสรีจะหิ้วกระป๋องน้ำส่งให้นักบาส สาว ๆ ยิ้มให้หยิบผ้าบิดน้ำเช็ด |
| หน้าแขนเช็ดเหงื่อ...เสรีมันชอบบอกว่า ได้กลิ่นสาว ๆ เดินชนตัวบ้างดีวะ...ไอ้ไวน์คิง(เมิง)เอานำไปเสิร์ฟซิ |
| ผมก็ เอา ๆ วะ.. หยิบน้ำไปส่งให้สาวที่หุ่นดีมาก ๆ ใบหน้าสวยแบบนักวอลเล่ย์บอลไทยไงงั้น นักบาสหญิงมารุมเอาน้ำกิน |
| คงได้กลิ่นฟีโรโมนละมุนชวนฝันบ้างเนาะ แต่เอะสองสาวนี่กลิ่นฟุ้งกระจาย..กลั้นใจรับแก้วน้ำคืนแล้วรีบหลบไปอยู่หลังแป้นชู๊ต.. |
| กลิ่นขี้เต่านะไม่ใช่ฟีโรโมนไรหรอกเข็ดจริง ๆ ดูห่าง ๆ ดีกว่า |
| |
| ผมชอบวิชาเรียงความ การไปเที่ยวตามทุ่งนา ป่าเขาตกปลาเล่นน้ำเดินดอยเรียกว่าบรรยายซะเพื่อน ๆ ในเมืองที่ไม่ค่อยได้เที่ยว |
| เคลิ้มอยากไปเที่ยวตามยามที่ครูให้ลุกขึ้นอ่านเรียงความหน้าห้อง |
| ไอ้เสรี..คงอยากจะให้ผมเขียนเรื่องมัน...เพื่อนเสียน้ำใจแกล้ง ๆ จดใส่สมุดบอกมันว่าจะขึ้นอ่านหน้าห้องแต่ไม่มีโอกาส |
| วันนี้เลยนำมาเล่าในบล๊อกซะเลย |
| |
| สายวันหนึ่งขี่จักรยานเลี้ยวเข้า สำนักงานยุวกสิกร ข้างวัดพระสิงห์เกือบถึงอาคารสนง.ชั้นเดียว |
| มีจักรยานอีกคันพุ่งชนด้านหลัง ดังโครมผมกับจักรยานเซพุ่งเข้าแปลงกุหลาบ เจ็บที่แขนขาหลายแห่งหนามกุหลาบเกี่ยว |
| น้องพี่ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ ลุกไหวเปล่า.. มะพี่ฉุดขึ้นนะ |
เบา ๆ ครับ หนามเกี่ยวแขน...
|
| สาวคนนั้นค่อย ๆ ดึงกิ่งกุหลาบออกจากแขนเสื้อ เจ็บน่าดูเราต่างยกจักรยานพิงไว้ข้างสนง.แล้วเข้าไปที่ห้องสมุด |
| พี่สาวกดไหล่ให้นั่งลงเดินไปขอยาผ้ากลอสจาก จนท.ใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลแขนข้างน่องเลือดไหลนิด ๆ |
| ใช้มือจับสำลีกดปากขวดทิงเจอร์ จนสำลีเปียก ทารอยหนามเกี่ยว |
| เจ็บมากเปล่าน้อง |
| ไม่เจ็บครับ แต่ อุ้ย ๆ แสบ... |
| ทนหน่อยนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ มะพี่จะปิดแผลให้ |
| |
| ผมนั่งบนเก้าอี้พี่นักเรียนหญิงทำแผลให้เพลินครับก็ ๆ ๆ คิ้วพี่เข้มขนตายาวยามหลุบตาลงงอนสวยแบบ Ziva |
|
| แปลกหนามกุหลาบเกี่ยวเลือดออก เจอทิงเจอร์แสบ.ผมกลับอยากให้พี่สาวทำแผลนาน ๆ |
| ก่อนจากกันวันนั้นรู้ว่าพี่สาวเรียนชั้นบน เอ้ยเรียนก่อนปีส่วนผมอยู่แค่ ม.5 โรงเรียนเดียวกันแต่ไม่เคยสังเกต..แต่ก็เป็น |
| ยุวกสิกรที่เดียวกันพี่สาวเขานาน ๆ ไปส่วนผมไปประจำเพราะที่บ้านปลูกผักกาดหอมกระเทียมชะอม |
| เลี้ยงไก่ไว้ในเล้าเยอะเลยไปปรึกษา จนท. |
| |
วันต่อมาระหว่างเข้าแถวเคารพธงชาติ จะคอยมองพี่สาวนัยตาสวย..แต่ไม่ค่อยเห็นเราเข้าแถวห่างกันมาก
|
| เฮ้ยเส..มาดูรูปถ่ายที่เราไปเที่ยวน้ำตกห่วยช่างเคี่ยนกันในรูปมีพวกเรา 5 คนนุ่งกางเกงในเล่นน้ำตกบางรูปกำลังกินไก่ย่าง |
| เราย่างไก่ในไร่ริมลำห้วยดื่มน้ำพรรค์นั้นแหละแอบผู้ใหญ่ดื่มนะครับ |
| สิทธิ์รูปใครวะสวยจังเฮ้ย ๆ นี่ ๆ รูปพี่คนนั้นนี่นา |
| อ้อ..พี่สาวเราเองแหละเส |
| เหรอ...พี่คนนี้ที่ขี่จักรยานแล้วชนเราเจ็บไปหลายวันวะ |
| เอ..ไม่เห็นพี่สาวเราเล่าให้ฟังเลย |
| ฟังประสิทธิ์พูดแล้วเสียใจนิด ๆ เราคงไม่สะดุดตาพี่สาวนัยตาสวยเลยไม่เล่าให้ใครฟัง |
วันเสาร์อาทิตย์ผมมักจะแวะไปเยี่ยมเพื่อนบ่อยหน่อยอยากเห็นหน้าสาว..ไม่อยากเห็นหน้าสิทธิ์มันหรอก 555
|
| บางครั้งพวกเรา 5 คนกับพี่สาวกับเพื่อน ๆ จะปั่นจักรยานไปเที่ยววัดอุโมงค์กับสวนสัตว์มิสเตอร์ยังชาวเยอรมันก่อนยกให้ |
| หน่วยราชการไทยดูแล้วตีนดอยสุเทพหลัง ม.ช.นี่แหละ |
| ไปเที่ยวกันหลายครั้ง ผมก็แอบมองพี่สาวเขาเรื่อยแอบจิ๊กภาพที่เคยเห็นไว้เป็นของตัวเองด้วยก่อนนอนเอามาดูหน้าคิ้วเข้า |
| ใจมันเตลิดไป |
| เรา ไม่ค่อยจะคุยอะไรต่างก็คุยไม่เก่งผมก็เขินด้วยก็ไม่เคยนี่นา |
| บางวันเราปั่นจักรยานไปเที่ยว..หยุดพักนั่งคุยกับเพื่อน ๆ ความรู้สึกเหมือนมีใครนั่งมองแล้ว หันขวับเจอพี่สาวกำลังแอบมองเหมือน |
กันแต่รีบหลุบตาขนตางอนมองดูมือตนเองแทน
|
| บอกตรงใจมาเป็นกองรอบกายดูสวยไปหมด แต่.....ผมเองเจียมตัวมากเพราะรับจ้างกวาดใบลำใยแห้งที่ร่วงในบ้านผู้พิพากษา |
| ได้เงินมาก็เก็บไว้รวมกับการปลูกผักขายโดยเฉพาะผักชะอมนี่แหละ เอาไปฝากแม่ค้าขาย |
| ที่ได้เป็นกอบกำก็ปลูกเผือกเลี้ยงหมูเอาไว้เรียน |
| สาว ก็พี่สาวประสิทธิ์ เขาอายุมากกว่าผมเพียง 3 เดือน...จะให้ผมเรียกว่าพี่ดูไม่เหมาะ แหะ ๆ |
| มีโอกาศไปเที่ยวเป็นกลุ่ม |
| นาน ๆ จะเดินคู่กันไปบ้าง เราสบตากันก็เข้าใจ..ให้ประสิทธิ์เดินล่วงหน้า...คือกลัวมันเห็นเดินคู่กัน...สาวก็เราสองคนแกว่งแขน |
เพียงนิ้วก้อยถูกกันนิดเดียว โห.. มีความสุขมากมาย
|
| ตอนเย็น แม่กับพี่สาวเตือนให้ผมรีบไปอาบน้ำ |
| คงเห็นผมอีดออด ไม่ยอมอาบน้ำคิดว่าผมหนาว...จริงแล้วเสียดายนิ้วก้อยกับรอยสัมผัสจะถูกน้ำลบเลือนหายไป |
| และแล้วฤดูร้อนเข้ามาเยือน...ต้นงิ้วใหญ่ในยุพราชวิทยาลัยเชียงใหม่ |
|
| เวลาเปลี่ยน..ดอกงิ้วหมุน ติ้ว ๆ สู่พื้น เป็นสัญญานว่าเรา เตรียมตัวสอบไล่..ใจหายสาวก็ต้องเข้ากรุงเทพเตรียมตัวไปเรียนต่อ |
| เวลานั่งใกล้กัน ต่างมองตา..เหงา.... ตะวันนเคลื่อยคล้อยสู่ทิวไม้ |
| และแล้ววันที่จะต้องจากกันเราสบตาแสงแววความอาลัยฉายออกมาพร้อมกับรถไฟค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้า |
สาวชโงกหน้าโบกมือช้า ๆ ยังติดตรึงนาน เท่านาน...
 |
| ไม่นาน ผมจะตามไปครับ...... | |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (Re No.257) พิมพ์ครั้งที่ 3 |
| st ผู้เข้าชม 2,564,376. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| งานเขียน เรื่องสั้น |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
รอฟังเรื่องรักๆ แบบที่ happy ending นะครับ คริๆๆ